Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1033/13/AD
z 6 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Razem ze zmarłym mężem pracowała Pani i mieszkała od 1962 r. w ośrodku wczasowo-sanatoryjnym, będącym w zasobach Zjednoczenia … . Przez lata, w wyniku reorganizacji, zmieniali się zarządzający ośrodkiem, a przed czterema laty ośrodek przejęła spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W 2011 r. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością rozpoczęła remont ośrodka, jednocześnie planując rozbiórkę budynku, w którym wspólnie z mężem (mąż zmarł w 2002 r.) zamieszkiwała Pani przez ostatnie 50 lat. Przez zasiedzenie, obowiązkiem nowego właściciela nieruchomości było zapewnienie Pani mieszkania zastępczego. Mając taki obowiązek spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła porozumienie ze spółką jawną na dożywotnie korzystanie przez Panią z mieszkania będącego własnością spółki jawnej. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie zawarła z Panią żadnej umowy, ani też porozumienia w sprawie zmiany miejsca zamieszkania, z którego wynikałoby, że będzie musiała ponosić dodatkowe koszty podatkowe. Za 2012 r. otrzymała Pani PIT-8C. Wszystkie koszty związane z użytkowaniem mieszkania ponosi Pani (koszty administracji budynku, opłaty za c.o., wywóz nieczystości, ciepłą i zimną wodę, ścieki. Posiada Pani również indywidualną umowę z zakładem energetycznym na dostawę energii. Rozliczenie kosztów porozumienia za dożywotnie korzystanie przez Panią z mieszkania, odbywa się między spółkami, nie uczestniczy Pani w tych rozliczeniach. Ponadto nadmienia Pani, że nie była i nie jest pracownikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako osoba nie będąca stroną porozumienia między spółkami ma Pani obowiązek zapłacić podatek wynikający z PIT-8C wystawionego przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością?

Zdaniem Wnioskodawczyni, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością była zobowiązana zapewnić Jej mieszkanie zastępcze, co wynika z przepisów kodeksu cywilnego o zasiedzeniu art. 172 § 1 i § 2. Mieszkając w mieszkaniu na terenie ośrodka ponosiła koszty utrzymania tego mieszkania, nigdy nie mieszkała za darmo. Dlatego uważa za wielce krzywdzące i niesłuszne obciążanie Jej podatkiem od kosztów wynikających z porozumienia zawartego między spółkami. Ponadto uważa, że poniesione koszty porozumienia między spółkami nie są kosztami utrzymania lokalu, a zobowiązaniem przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na Jej rzecz zapewnienia lokalu zastępczego. Nigdy nie była stroną tego porozumienia. Wynajęcie mieszkania od spółki jawnej było wynikiem braku innego rozwiązania w tym zakresie i nastąpiło na wniosek i z inicjatywny spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Dotychczasowe mieszkanie o powierzchni 70 m² (3-pokoje), zostało zastąpione jednym pokojem z aneksem kuchennym o pow. 34,7 m².

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są "inne źródła". Do przychodów z innych źródeł należy zaliczyć każdy przychód, który nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem. W celu ustalenia jego znaczenia, w tym m.in. dla celów podatkowych, zasadne jest sięgnięcie w pierwszej kolejności do reguł wykładni gramatycznej. Należy zatem odwołać się do znaczenia jaki ten zwrot ma w języku potocznym. Zgodnie z wykładnią gramatyczną odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenia należy więc rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw.

Stosownie zaś do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z treści wniosku wynika, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zapewnia Pani mieszkanie, tzn. ponosi koszty dożywotniego korzystania przez Panią z lokalu będącego własnością spółki jawnej.

Takie świadczenie jest dla Pani przysporzeniem majątkowym, mającym konkretny wymiar finansowy. Dzięki temu bowiem nie następuje uszczuplenie Pani majątku, do którego musiałoby dojść gdyby nie fakt, że mieszkanie zapewnia Pani spółka.

Jest to przy tym świadczenie jednostronne gdyż z tytułu jego otrzymania nie jest Pani zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Tym samym nieodpłatnie, kosztem innego podmiotu (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) uzyskuje Pani korzyść polegającą na dożywotnim korzystaniu z lokalu będącego własnością spółki jawnej. Otrzymane w ten sposób nieodpłatne świadczenie stanowi przychód z innych źródeł.

Nie można przy tym zgodzić się ze stanowiskiem przedstawionym we wniosku, że w niniejszej sprawie brak opodatkowania należy wywodzić z faktu, że występuje tu sytuacja objęta dyspozycją art. 172 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), czy też z tego, że opodatkowanie przedmiotowego świadczenia jest w Pani odczuciu krzywdzące.

Dla oceny powstania przychodu bez znaczenia pozostaje również fakt, że wynajęcie mieszkania od spółki jawnej nastąpiło na wniosek i z inicjatywy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera zwolnienia od podatku przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia polegającego na zapewnieniu mieszkania. W odniesieniu do tych przychodów nie zostało także wydane rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stan prawny w tym zakresie stwierdzić należy, że uiszczone przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz spółki jawnej opłaty z tytułu porozumienia, na podstawie którego zamieszkuje Pani w lokalu mieszkalnym, stanowią dla Pani świadczenie, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód z powyższego tytułu należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym został uzyskany i opodatkować według skali podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.