Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1337/13-4/AP
z 4 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 4 lutego 2014 r. nr ILPB1/415-1337/13-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 4 lutego 2014 r., skutecznie doręczono w dniu 6 lutego 2014 r., natomiast w dniu 10 lutego 2014 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 7 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2 grudnia 2013 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie szacowania wartości nieruchomości, tj. szacowania praw do nieruchomości (praw własności, prawa użytkowania wieczystego gruntów, ograniczonych praw do nieruchomości, praw zobowiązaniowych itp.) i związanych z tym uproszczonych inwentaryzacji obiektów budowlanych, szacowania wartości maszyn trwale związanych z nieruchomościami itp.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna świadcząca usługi w tym zakresie, jest zobligowany do odprowadzania podatku dochodowego stosownie do art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 156 ust. 1 oraz art. 174 ust. 3a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, w ramach swojej działalności Wnioskodawca wykonuje operaty szacunkowe, jak również opinie o wartości nieruchomości i związane z tym uproszczone inwentaryzacje obiektów budowlanych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Operaty szacunkowe, opinie o wartości oraz uproszczone inwentaryzacje są opiniami autorskimi stosownie do art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przepis ten mówi, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Ww. dokumenty są utworami o indywidualnym, niepowtarzalnym i unikalnym charakterze, bowiem zawierają one informacje dotyczące wartości i cech konkretnej, niepowtarzalnej nieruchomości, a także zawierają dane osobowe, które są chronione ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. Rozpowszechnianie, publikowanie lub zmiana treści tych dokumentów bez zezwolenia ich twórcy jest prawnie niedopuszczalne. Ponadto nadmienić należy, że nie ma dwóch takich samych nieruchomości i dwóch takich samych poziomów wartości tych nieruchomości. Każda nieruchomość jest niepowtarzalna. Obiekty budowlane wybudowane według nawet tego samego projektu budowlanego zawsze różnią się jakimiś cechami (atrybutami). Obiekty są bowiem budowane w różnym czasie, wyposażenie ich wnętrz różni się, wielkość działki, jej kształt, konfiguracja mogą być różne, a to wszystko ma wpływ na określoną wartość (będzie ona różna i będzie uwzględniała indywidualne cechy nieruchomości). W nomenklaturze prawa mówimy o nieruchomościach podobnych (nigdy o takich samych) stosownie do art. 4 pkt 16 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wobec powyższego, przy zawieraniu umowy na wycenę będzie miał zastosowanie art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1963 r. Kodeks cywilny, czyli będą zawierane ze zleceniodawcą umowy o dzieło.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w treści własnego stanowiska użył słowa „wynalazek”, traktując to słowo jako synonim słowa „utwór”, bowiem w przepisach prawa nie ma definicji słowa „wynalazek”, a według słowników języka polskiego operaty szacunkowe, opinie o wartości oraz uproszczone inwentaryzacje spełniają w dużym stopniu przytoczone przez Wnioskodawcę we wniosku definicje wynalazku. Przepisy prawa są na tyle niejednoznaczne, że trudno jest przypisać wykonywane przez Wnioskodawcę dzieła do któregokolwiek określenia (utwór, wynalazek). Jeśli jednak Organ w treści wezwania prosi o jednoznaczne wskazanie, czy sporządzane przez Wnioskodawcę ww. dokumenty są utworami czy wynalazkami, to Wnioskodawca informuje, że są to utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a Zainteresowany jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy. Nie zmienia to jednak faktu, że wyliczone we wniosku koszty uzyskania przychodów wynoszą około 50%. Idąc tym tokiem rozumowania, jeśli Organ stwierdzi, że nie mają zastosowania przepisy art. 22 pkt 9 ppkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to należy się zastanowić, czy będą miały zastosowanie przepisy art. 22 pkt 9 ppkt 6 tej ustawy. Jeśli bowiem Wnioskodawca stosuje umowy o dzieło, to przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodu wynoszące 20% (bez konieczności dokumentowania wydatków) i de facto pomniejszony o opłacone przez Wnioskodawcę w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i na ubezpieczenie chorobowe, może łącznie być zbliżony do 50%, co przewidział ustawodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy naliczaniu podatku dochodowego koszty uzyskania przychodu powinny wynosić 50%?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy określaniu poziomu należnego podatku dochodowego koszty uzyskania przychodów powinny wynosić 50%, stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że „koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, (…) w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a”.

Opracowanie opinii (operatów) ma charakter działalności twórczej. Ich własność Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę. Te opracowania (dzieła), zdaniem Wnioskodawcy, są wynalazkami. W przepisach prawa nie ma nigdzie zdefiniowanego pojęcia „wynalazek”. W słowniku języka polskiego wydawnictwa PWN czytamy, że „wynalazek to coś, co wynaleziono, wynalezienie czegoś”. W słowniku współczesnego języka polskiego wydawnictwa Przeglądu Readers Digest „wynalazkiem jest coś, kto coś wynalazł, rzecz wynaleziona, stworzona przez kogoś”. W słowniku Wikipedii (www.wikipedia.pl) słowo wynalazek to „rozwiązanie problemu, które w ocenie twórcy jest nowe”.

Jak widać, opinie o wartości (operaty) szacunkowe i uproszczone inwentaryzacje spełniają ww. definicje, są więc wynalazkami (utworami).

Rozumowanie Wnioskodawcy łatwo udowodnić na poniższym przykładzie.

Najczęściej szacowane nieruchomości to lokale mieszkalne, lokale niemieszkalne, działki gruntu oraz nieruchomości zabudowane niewielkimi obiektami budowlanymi. Ceny za wycenę takich nieruchomości na lokalnym rynku kształtują się najczęściej na poziomie od 300 do 500 zł (średnio 400 zł). Określając koszty związane z wykonaniem opinii o wartości nieruchomości (operatów szacunkowych), należy wziąć pod uwagę koszty dojazdu samochodem osobowym na nieruchomość, koszty zakupu wypisu z ewidencji gruntów, lokali i/lub kartoteki budynków oraz wypisu z księgi wieczystej, koszty wydruku opinii (najczęściej 3 egzemplarze – 2 dla zleceniodawcy i jeden a/a), koszty utrzymania biura: energii elektrycznej, wody, ścieków, ogrzewania, artykułów biurowych, koszty amortyzacji, koszty związane z uiszczaniem podatku od nieruchomości.

Zakładając, że dojazd do nieruchomości wynosi średnio 50 km w obie strony (bywają zlecenia na miejscu, ale bywają też zlecenia oddalone o 100 km), więc koszt dojazdu to 41,79 zł przy założeniu ryczałtu paliwowego wynoszącego 0,8358 zł/km stosownie do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Koszty dokumentacji ewidencyjnej i kartograficznej wynoszą średnio ~ 40 zł. Koszty odpisu księgi wieczystej przy sądach rejonowych wynoszą 30 zł. Koszty wydruku 3 egzemplarzy opinii wynoszą 38,25 zł (opinie średnio na 11 stron x 0,25 zł/str. czarno-biała x 3 egzemplarze + 2 zł/str. kolor. x średnio 5 stron kolorowych, tj. dokumentacja fotograficzna x 3 egzemplarze).

Do tego należy dodać koszty utrzymania biura, koszty drobnych napraw bieżących, koszty amortyzacji, koszty podatku od nieruchomości, koszty obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, koszty ubezpieczenia nieruchomości i wyposażenia, koszty składek ZUS, koszty pozyskiwania informacji o sprzedażach nieruchomości ze starostw powiatowych, koszty prowadzenia elektronicznej bazy danych o transakcjach nieruchomości = ~ 50 zł /opinię.

Razem = 47,79 zł + 40 zł + 30 zł + 38,25 + 50 zł = ~ 200 zł.

Oczywiście ceny za opinię mogą być wyższe niż przyjęto średnio 400 zł (np. za wyceny nieruchomości zabudowanych dużymi obiektami), ale mogą być również niższe (np. średnie ceny uzyskiwane w przetargach na wycenę nieruchomości rolnych w Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa wynoszą ~ 150 zł/opinię).

Niniejsza kalkulacja stanowi przybliżoną średnią wartość kosztów związanych ze sporządzeniem opinii (operatów, inwentaryzacji). Potwierdza ona, że koszty uzyskania przychodu wynoszą 50%.

Nadmienić należy, że w ocenie Wnioskodawcy, sporządzając operaty (opinie, inwentaryzacje), działa jako osoba fizyczna, bowiem pod każdym tego typu dokumentem podpisuje się osobiście (a nie jako przedsiębiorstwo), przystawia osobistą pieczęć rzeczoznawcy majątkowego (opracowaną przez Polską Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych) lub pieczęć biegłego sądowego, którego funkcję również pełni.

Ponadto ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej opłacane przez Wnioskodawcę każdego roku dotyczy odpowiedzialności od wykonywanych przez Wnioskodawcę wycen, a nie firmy. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych w wielu miejscach mówi o osobie (fizycznej). Dobitnym tego przykładem jest § 4 ww. Rozporządzenia. Oczywiste jest, że firma czy spółka nie składa przyrzeczenia, tylko konkretna osoba fizyczna. Praktyka stosowana np. przez sądy rejonowe powyższe potwierdza. Prowadzenie działalności gospodarczej jest tylko wymogiem formalnym stosownie do art. 174 ust. 7 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jest to tylko opcja, bowiem z art. 174 ust. 7 pkt 2 wynika, że nie ma obowiązku prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie. Jest wybór. Zresztą ten sam art. 174 w ust. 2 tej ustawy mówi, że „rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna (…)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia się poszczególne źródła przychodów. Takimi źródłami są m.in.:

• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3) oraz
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe (art. 10 ust. 1 pkt 7).
  
  

Zgodnie z art. 5 pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, że jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora  jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

‒ z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast w myśl art. 18 ww. ustawy, za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji), stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach swojej działalności Wnioskodawca wykonuje operaty szacunkowe, jak również opinie o wartości nieruchomości i związane z tym uproszczone inwentaryzacje obiektów budowlanych. Przy zawieraniu umowy na wycenę będą zawierane ze zleceniodawcą umowy o dzieło. Jak wskazał Wnioskodawca, sporządzane operaty szacunkowe, opinie o wartości oraz uproszczone inwentaryzacje są utworami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a Zainteresowany jest twórcą w rozumieniu tej ustawy.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy, należy stwierdzić, że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu zawartych umów o dzieło, na podstawie których Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do utworów w postaci wskazanych przez Wnioskodawcę opracowań, jako przychody osiągnięte z tytułu rozporządzania przez twórcę prawami autorskimi (przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworu), zaliczane są do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją powyższej kwalifikacji uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów do źródła przychodów jakim są prawa majątkowe, jest możliwość zastosowania zryczałtowanych 50% kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami  określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 9a powoływanej ustawy podatkowej w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Podsumowując, Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodów w odniesieniu do przychodów z tytułu zawartych umów o dzieło, na podstawie których Zainteresowany przenosi prawa autorskie do utworów w postaci wskazanych przez Wnioskodawcę opracowań, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że w treści własnego stanowisko Zainteresowany wskazał, że w przedstawionej sytuacji znajdą zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, powołując przy tym treść art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wprawdzie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w opisanym stanie faktycznym mogą mieć zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, lecz nastąpi to z innych przyczyn niż wskazane przez Wnioskodawcę. Należy bowiem wyjaśnić, że w sytuacji opisanej we wniosku mamy do czynienia z utworami, do których odnosi się art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie wynalazkami, do których odnosi się przepis wskazany przez Zainteresowanego.

W związku z tym, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ podkreśla, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów. Tym samym, tut. Organ nie bada, czy wskazane w treści wniosku opracowania, tj. operaty szacunkowe, opinie o wartości oraz uproszczone inwentaryzacje, stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jeżeli więc przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.