Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1223/13-2/AP
z 31 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka, Wnioskodawca lub Pracodawca) realizuje projekt badawczy w zakresie wykorzystania nanotechnologii w nowoczesnych materiałach. Projekt współfinansowany jest przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Tematyka projektu jest bardzo szeroka i obejmuje trzy komplementarne kierunki: nanomateriały, nanotechnolgie i technologie generatywne. Spółka nie posiada za granicą zakładu, filii, oddziału itp.

Wnioskodawca począwszy od listopada 2011 roku zatrudnia na umowę o telepracę obywatela Niemiec (dalej: pracownik) na stanowisku koordynatora programu badawczego (koordynatora naukowego). Pracownik posiada tytuł naukowy profesora, jednakże w ramach zatrudnienia pełni rolę koordynatora projektu i nie prowadzi badań naukowych.

Umowa z pracownikiem została zawarta na czas nieokreślony na 1/5 etatu. Zgodnie z umową, praca wykonywana jest poza siedzibą pracodawcy, w domu pracownika, tj. Niemcy, z wykorzystaniem własnych środków komunikacji elektronicznej. Miejscem stałego zamieszkania pracownika są również Niemcy.

Do zadań pracownika należy między innymi:

• planowanie realizacji merytorycznej (badawczej) części projektu,
• koordynowanie prac związanych z merytoryczną częścią programu badawczego oraz przepływu danych pomiędzy zespołami badawczymi a administracją projektu,
• kontrola przebiegu i postępu badań prowadzonych w ramach projektu,
• nadzór nad terminowym wykonaniem badań ujętych w harmonogramie projektu i osiągnięciem wskaźników realizacji projektu założonych we wniosku aplikacyjnym,
• pozyskiwanie ekspertów celem wykonywania specjalistycznych analiz i opracowań merytorycznych w ramach projektu,
• udział w przygotowaniu raportów okresowych dla instytucji pośredniczącej,
• merytoryczne przygotowanie i weryfikacja dokumentów związanych z projektem np. artykuły, publikacje, materiały promocyjne,
• aktywne uczestnictwo w przygotowaniu konferencji, seminariów, warsztatów, posiedzeń panelu ekspertów związanych z realizacją projektu,
• utrzymywanie istniejących i aktywne pozyskiwanie nowych kontaktów z instytucjami/firmami regionu działającymi z branży projektu,
• na wniosek Prezesa Zarządu i/lub Kierownika portfela projektów - raportowanie z realizowanych w ramach projektu działań na potrzeby wniosków o płatność i sprawozdań okresowych dla instytucji zewnętrznych oraz na potrzeby wewnętrzne,
• informowanie Prezesa Zarządu i/lub Kierownika portfela projektów o istniejących lub przewidywanych zagrożeniach mających wpływ na właściwe wykonanie projektu oraz przedkładanie propozycji rozwiązań,
• bieżąca współpraca z pozostałymi osobami zaangażowanymi w realizację projektu,
• aktywna promocja projektu,
• realizacja innych działań związanych z realizacją projektu na polecenie Prezesa Zarządu i/lub Kierownika portfela projektów.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z faktycznym wykonywaniem pracy przez pracownika - obywatela Niemiec - poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przychody uzyskiwane przez pracownika od Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce?
2. Czy Spółka od wypłaconych wynagrodzeń ma obowiązek obliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, przychody uzyskiwane od Wnioskodawcy przez pracownika - obywatela Niemiec - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, Spółka nie ma obowiązku obliczania i odprowadzania zaliczek podatku dochodowego osób fizycznych od wypłaconych wynagrodzeń.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Sposób rozliczenia osiąganego przez obcokrajowca dochodu (przychodu) zależy przede wszystkim od tego, czy ma on status polskiego rezydenta podatkowego, a także od rodzaju źródła tych dochodów (przychodów) oraz miejsca ich położenia.

Ustalenia, czy podatnik ma polską rezydencję podatkową, czyli ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonano w oparciu o art. 3 ust. la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że za osobę taką uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 3 ust. la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. la analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Na mocy art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym państwie lub z tytułu majątku położonego w tym państwie.

Podobnie miejsce zamieszkania określają polskie przepisy. Zgodnie z art. 25 ustawy Kodeks cywilny, miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której osoba fizyczna przebywa z zamiarem stałego pobytu. Oznacza to, że miejscem zamieszkania jest określona miejscowość, a nie adres rozumiany jako oznaczenie ulicy, domu. Miejsce zamieszkania nie ma też związku z miejscem (adresem) zameldowania. Czasowe, nawet długotrwałe przebywanie poza miejscem zamieszkania, nie powoduje, że miejsce to ulega zmianie.

Spółka dysponuje certyfikatem rezydencji podatkowej pracownika, potwierdzającym miejsce jego zamieszkania. Zgodnie z przedstawionym certyfikatem rezydencji wystawionym przez urząd skarbowy w… , miejscem zamieszkania dla celów podatkowych pracownika są Niemcy.

Przepis art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że certyfikat rezydencji to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Należy również podkreślić, że dla ustalenia zakresu opodatkowania w Polsce bez znaczenia pozostaje miejsce siedziby wypłacającego wynagrodzenie (Spółka ma siedzibę w Polsce), ponieważ art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uniezależnia wprost zakres opodatkowania nierezydentów od miejsca wypłaty wynagrodzenia (tu: Polska).

Pracownik przebywa w Niemczech na stałe wraz z żoną. Jest zatrudniony na stanowisku profesora na Uniwersytecie w Niemczech, gdzie prowadzi katedrę fizyki półprzewodników i prace badawcze w zakresie optoelektroniki. Natomiast u Wnioskodawcy jest zatrudniony na 1/5 etatu, a wypłacane z umowy o telepracę wynagrodzenie nie stanowi podstawowego źródła jego utrzymania. Również drugi warunek określony w art. 3 ust. la pkt 2 nie jest spełniony, ponieważ pracownik nie przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Podsumowując, w opisywanym przypadku pracownik Spółki - obywatel Niemiec - nie ma miejsca zamieszkania w Polsce ani nie posiada ośrodka interesów życiowych w Polsce.

Na podstawie analizy ww. przepisów i stanu faktycznego ustalono, że pracownik posiada w Polsce status nierezydenta, co oznacza, że podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bowiem posiada tzw. ograniczony obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

• pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
  
  

Cytowane przepisy należy stosować z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z tym, że pracownik posiada miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec, właściwa w tej sprawie jest polsko-niemiecka umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 tej umowy, uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.

Wyjątek od tej zasady został uregulowany w ustępie 2 tego artykułu. Na podstawie tego przepisu, wynagrodzenie jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim umawiającym się państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym państwie, po spełnieniu określonych warunków.

W przedstawionym przypadku pracownik, zatrudniony na podstawie umowy o telepracę, nie wykonuje faktycznych czynności na terytorium Polski, tylko w miejscu zamieszkania, określonym w umowie jako dom pracownika - Niemcy. Biorąc pod uwagę, że niemiecki rezydent podatkowy wykonuje pracę w kraju swojej rezydencji, art. 15 ust. 2 umowy nie ma zastosowania.

Wobec tego warunek określony w art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągania przychodów z pracy wykonywanej na terytorium Polski nie został spełniony.

W świetle powyższych przepisów uznać należy, że pracownik zamieszkujący na terenie Niemiec i tam wykonujący pracę będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z niemieckimi przepisami obowiązującymi w tym zakresie, a uzyskiwane przez pracownika wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie - na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy - zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, Spółka nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na jej rzecz przez Pracownika, który świadcząc pracę w formie telepracy nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lecz w swoim miejscu zamieszkania, tj. na terytorium Niemiec.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.