Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1215/13-5/IM
z 31 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.), uzupełnionym w dniach 10 i 29 stycznia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 grudnia 2013 r., znak ILPB1/415-1215/13-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 stycznia 2014 r., a w dniu 10 stycznia 2014 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 8 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca 1 lutego 2013 r. zakupił w ramach prowadzonej działalności gospodarczej maszynę - formę wtryskową o wartości netto 105.000 zł, służącą do produkcji listwy (…) do obrzeży 45 mm, którą wytwarza i następnie sprzedaje.

Zakupioną maszynę Wnioskodawca zaliczył bezpośrednio w 100% w m-cu zakupu, tj. 02/2013 r. w pozostałe koszty uzyskania przychodów i nie uwzględnił jej w ewidencji środków trwałych firmy. Zakupiona maszyna w warunkach produkcyjnych Zainteresowanego przewidziana jest na wykonanie 200.000 wtrysków, a jej żywotność - pełna sprawność techniczna wyniesie około od 8 do 10 miesięcy i pozwoli na wytworzenie gotowego towaru o wartości około 1.600.000 zł netto. W związku z wcześniejszymi wyjaśnieniami, przewidziany okres użytkowania produkcyjnego zakupionej formy wtryskowej nie przekracza roku i dlatego nie została ujęta w ewidencji środków trwałych i nie była amortyzowana - zaliczana w koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie w ujęciu comiesięcznym, tylko została zaliczona całkowicie w pozostałe koszty uzyskania przychodów w m-cu zakupu.

Wnioskodawca nadmienia, że wyeksploatowaną formę wtryskową będzie mógł w przyszłości sprzedać do punktu skupu złomu, ponieważ jest ona wykonana ze stali narzędziowej lub rozebrać ją na części pierwsze, gdyż posiada budowę modułową, wymienić jej poszczególne elementy i ponownie użytkować, ale oczywiście tylko wtedy jeśli będzie to ekonomicznie opłacalne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zakupioną formę wtryskową Wnioskodawca mógł bezpośrednio zaliczyć w 100% w pozostałe koszty uzyskania przychodów w m-cu zakupu i nie miał obowiązku jej ujęcia w ewidencji środków trwałych firmy?
2. Czy też Wnioskodawca powinien zaliczyć zakupioną formę wtryskową do środków trwałych i ująć ją w ewidencji środków trwałych i amortyzować ze stawką roczną 18%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupioną formę wtryskową zaliczył bezpośrednio w 100% w miesiącu zakupu, tj. 02/2013 r. w pozostałe koszty uzyskania przychodów i nie uwzględnił jej w ewidencji środków trwałych firmy, ponieważ zakupiona maszyna w warunkach produkcyjnych Wnioskodawcy przewidziana jest na wykonanie 200.000 wtrysków, a jej żywotność - pełna sprawność techniczna wyniesie około od 8 do 10 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego, przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych, jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Jak wynika ze złożonego wniosku, Wnioskodawca zakupił w ramach prowadzonej działalności gospodarczej maszynę - formę wtryskową o wartości netto 105.000 zł, służącą do produkcji listwy (…) do obrzeży 45 mm, którą wytwarza i następnie sprzedaje. Zakupiona maszyna w warunkach produkcyjnych Zainteresowanego przewidziana jest na wykonanie 200.000 wtrysków, a jej żywotność - pełna sprawność techniczna wyniesie około od 8 do 10 miesięcy i pozwoli na wytworzenie gotowego towaru o wartości około 1.600.000 zł netto. Wnioskodawca wskazuje, że wyeksploatowaną formę wtryskową będzie mógł w przyszłości sprzedać do punktu skupu złomu, ponieważ jest ona wykonana ze stali narzędziowej lub rozebrać ją na części pierwsze, gdyż posiada budowę modułową, wymienić jej poszczególne elementy i ponownie użytkować, ale oczywiście tylko wtedy jeśli będzie to ekonomicznie opłacalne.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca dla zakupionej formy wtryskowej wykorzystywanej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej określił okres używania krótszy niż rok i nie zaliczył jej do środków trwałych, to wydatek poniesiony na zakup tej formy może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli po upływie roku forma wtryskowa będzie nadal użytkowana, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bowiem, w myśl art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia,
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym „Wykazem stawek amortyzacyjnych”, a dla wartości niematerialnych i prawnych - przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m,
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zgodnie z art. 22n ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a-22m.

Natomiast w myśl ust. 2 powyższego artykułu podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:

1. liczbę porządkową,
2. datę nabycia,
3. datę przyjęcia do używania,
4. określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,
5. określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
6. symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
7. wartość początkową,
8. stawkę amortyzacyjną,
9. kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony,
10. zaktualizowaną wartość początkową,
11. zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych,
12. wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową,
13. datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.
    
    

Z powyższych przepisów wynika, że do ww. ewidencji wprowadza się jedynie te składniki majątku, które spełniają kryteria uznania ich za środki trwałe, określone m.in. w cyt. wyżej art. 22a ust. 1 ww. ustawy. Jednym z kryteriów uznania składnika majątku za środek trwały jest przewidywany okres używania dłuższy niż rok. Tak więc w przypadku, gdy składnik majątku nie spełnia definicji środka trwałego, nie podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, zakupioną formę wtryskową Wnioskodawca mógł bezpośrednio zaliczyć w 100% w pozostałe koszty uzyskania przychodów w m-cu zakupu i nie miał obowiązku jej ujęcia w ewidencji środków trwałych firmy, bowiem nie stanowi ona środka trwałego w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.