INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2012 r. (data wpływu 18 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania uzyskanego przychodu do właściwego źródła - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania uzyskanego przychodu do właściwego źródła.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (potwierdzoną wpisem do ewidencji działalności gospodarczej), w zakresie serwisowania technicznego statków m.in. przygotowania dokumentacji remontowej, nadzorze remontów stoczniowych, planowaniu napraw i remontów awaryjnych, analizie i usuwaniu awarii, na statkach wymienionych w klasie PKWiU 30.11. Działalność wykonywana jest na podstawie zleceń otrzymywanych od agenta z siedzibą w Niemczech, który działa w imieniu czarterujących statki posiadających siedziby w różnych krajach świata (zarówno w Unii Europejskiej, jak i spoza nią). Przy zlecaniu każdej usługi Wnioskodawca otrzymuje od agenta jednorazowe zlecenie (nie są zawierane żadne umowy ramowe), z którego dokładnie wynika: na czyją rzecz świadczy usługę, kto ją zleca, na kogo ma wystawić fakturę, kto wypłaca wynagrodzenie za ich wykonanie i w jakiej wielkości. Rodzaj awarii oraz termin jej usunięcia wskazuje agencja działająca w imieniu czarterującego. Warunki zlecenia przenoszą na Wnioskodawcę odpowiedzialność za jakość świadczonych usług wobec zleceniodawców. Poza tym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może świadczyć usługi na rzecz innych podmiotów (niż te wskazane przez agenta), bez wiedzy agenta. Ma również prawo odmówić przyjęcia zlecenia od agenta, z kolei agencja po przedstawieniu przez Wnioskodawcę kosztorysu prac może odmówić jego zaakceptowania. Agencja dostarczająca Wnioskodawcy zlecenia nie jest jednocześnie zobowiązana do zapewnienia jemu minimalnej ilości zleceń, ani zleceń o określonej wartości. Za wykonanie usługi Wnioskodawca wystawia faktury VAT na czarterującego statek i wysyła je do agenta znajdującego się w Niemczech, który działa w imieniu czarterującego naprawianego statku. W Polsce Wnioskodawca wykonuje dokumentację remontową i kosztorys planowania napraw. Do Niemiec udaje się w ramach wizyt służbowych w celu odebrania dokumentacji remontowanych statków. Analizę, usuwanie awarii, nadzór remontów wykonuje na statkach znajdujących się na terytorium różnych krajów: Malta, Liberia (zarówno w Unii Europejskiej, jak i spoza nią). Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że nie posiada zakładu (w rozumieniu Modelowej Konwencji OECD) w innym państwie niż Rzeczpospolita Polska, tj. nie posiada stałej placówki, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzi działalność gospodarczą. Siedziba jego przedsiębiorstwa (zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej) znajduje się w miejscu zamieszkania, na terenie Polski. Od dochodów uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie społeczne w Polsce, na zasadach uregulowanych m.in. w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), zwanej dalej „updof", oraz w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu ww. czynności, tj. serwisowania statków znajdujących się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, stanowi przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 1 updof, czyli przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1 updof, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Z kolei prawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof stanowi, że za odrębne źródło przychodów uznaje się pozarolniczą działalność gospodarczą. Zakres znaczeniowy pojęcia „pozarolniczą działalność gospodarcza" został określony w art. 5a pkt 6 updof. Zgodnie z tym, ilekroć w updof jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 updof.

W związku z tym, stoi na stanowisku, że przychody uzyskiwane przez niego z tytułu serwisowania statków znajdujących się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, stanowią przychód, o jakim mowa w art. 14 ust. 1 updof, czyli przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Charakter czynności wykonywanych przez niego w ramach zlecanych jemu prac wypełnia wszystkie konieczne przesłanki do uznania ich za pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 5a pkt 6 updof. Należy zauważyć, że działalność Wnioskodawcy jest działalnością usługową (serwisowanie techniczne statków m.in. przygotowanie dokumentacji remontowej, nadzór remontów stoczniowych, planowanie napraw i remontów awaryjnych, analiza i usuwanie awarii, na statkach wymienionych w klasie PKWiU 30.11.), prowadzoną we własnym imieniu (na podstawie warunków zlecenia odpowiadam osobiście za nieprawidłowe wykonanie prac) bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły (usługi serwisowania statków wykonuję w sposób częstotliwy), z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2, 14-9 updof. Jednocześnie nie zachodzą w tym wypadku okoliczności, na które wskazuje prawodawca w art. 5b ust. 1 updof. Zgodnie z tą regulacją, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W sytuacji Wnioskodawcy, przy świadczeniu usług serwisowych, o których mowa w przedmiotowym wniosku, nie występuje żaden z warunków, o jakim mowa w art. 5b ust. 1 updof. Potwierdza to stanowisko, zgodnie z którym przychody uzyskiwane przez niego z tytułu prowadzenia ww. czynności stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Definicja ustawowa działalności gospodarczej zamieszczona została w art. 5a ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ww. przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Natomiast zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Dla stwierdzenia, że podatnik nie wykonuje pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy konieczne jest wystąpienie łącznie wszystkich przesłanek określonych w art. 5b ust. 1 pkt 1 do 3.

Zatem niespełnienie chociażby jednej z nich powoduje, że wykonywanie czynności należy uznać za działalność gospodarczą.

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, iż pierwszą z trzech okoliczności, która przemawia za przyjęciem, że podatnik osiąga przychody z działalności gospodarczej, a nie z działalności wykonywanej osobiście lub z pracy, jest wykazanie, że ponosi on całość lub część odpowiedzialności wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonanie czynności stanowiących treść umowy (z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych). Aby wykonywane czynności mogły być uznane za działalność gospodarczą, w umowie określającej zasady współpracy między podmiotem zlecającym wykonanie określonych prac, a osobą działającą w ramach samozatrudnienia, powinien widnieć nie tylko zapis, że odpowiedzialność za rezultat tej działalności oraz w ogóle za wykonanie umowy ponoszą obie jej strony, ale również kiedy i w jakich okolicznościach zleceniobiorca ponosi odpowiedzialność za swoje działania oraz za rezultat tych działań wobec osób trzecich.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że warunki zlecenia przenoszą na Wnioskodawcę odpowiedzialność za jakość świadczonych usług wobec zleceniodawców.

Zatem uzasadnionym jest przyjęcie, iż Wnioskodawca ponosił odpowiedzialność za wykonanie usługi, rezultat (przesłanka zawarta w pkt 1 art. 5b ust. 1 ustawy nie została zrealizowana).

Reasumując z uwagi na to, że przesłanki określone w art. 5b ust. 1 ww. ustawy nie zostały łącznie spełnione, a jednocześnie Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w warunkach wynikających z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane z tytułu wykonywania usług, o których mowa we wniosku należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli więc przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.