INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11.07.2013 r. (data wpływu 15.07.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.07.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, klub sportowy/klub piłkarski (dalej jako: „Klub”), zamierza współpracować z trenerami na podstawie umowy trenerskiej (dalej jako: „Umowa trenerska”) oraz w ramach prowadzonej przez trenerów działalności gospodarczej na podstawie umowy o świadczenie usług marketingowych oraz skautingowych (dalej jako: „Umowa”).

Co do zasady trenerzy są osobami zajmującymi się przygotowaniem fizycznym i psychicznym swoich podopiecznych (najczęściej grupy) wdanej dziedzinie np. sportu. Zadaniem trenerów jest wyszkolenie, umotywowanie i przygotowanie osób, z (nad) którymi pracuje (czynności trenerskie). Celem czynności trenerskich Jest przekazanie wiedzy r trenowanie odpowiednich umiejętności i zachowań indywidualnych i zespołowych.

W ramach Umowy Trenerskiej, trenerzy zobowiązani będą m.in. do udziału w procesie szkoleniowym zespołu i prowadzenia go w rozgrywkach sportowych, przygotowywania oraz prowadzenia zespołu w drodze do osiągnięcia określonych celów sportowych, opracowywania planów pracy z zespoleni, przygotowywania i prowadzenia szkoleń dla zespołu, wdrożenia i nadzoru nad realizacją koncepcji gry i rozwoju zespołu.

Z uwagi na fakt, że przychody osiągane z tytułu Umowy Trenerskiej trenerzy będą zaliczać do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, to na Klubie będą spoczywać obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy PIT, tj. Klub zobowiązany będzie do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W ramach Umowy trenerzy będą świadczyć na rzecz Klubu:

1. m.in. usługi marketingowe polegające na uczestniczeniu we wszelkich szerokorozumianych działaniach marketingowych Klubu (na gruncie Umowy trenerzy wyrażą m. in. zgodę na wykorzystywanie ich wizerunku, w tym również imienia, nazwiska i głosu, w celu podejmowania działań marketingowych, uczestniczenia w sesjach zdjęciowych i filmowych, spotkaniach ze sponsorami i tzw. eventami promocyjnymi);
2. usługi skautingowe, tj. usługi związane z obserwowaniem i poszukiwaniem potencjalnych piłkarzy wpisujących się w koncepcje Klubu, a także konsultowaniem polityki transferowej w tym sporządzaniu analiz i opracowań w tym temacie.
   
   

Wobec faktu, że trenerzy są osobami rozpoznawalnymi publicznie, ich wizerunek posiada określoną wartość, którą można wykorzystać dla celów marketingowych. Prawo autorskie (art. 81 ust. 1) wprowadza zasadę, zgodnie z którą rozpowszechnianie (wykorzystywanie) wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej, a w braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba której wizerunek jest rozpowszechniany otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

Wizerunek trenerów może być wykorzystany także (tj. oprócz wykorzystywania, o którym mowa w akapicie powyżej i które wynika z art. 81 ust. 1) w zakresie, który wynika z art. 81 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem Klub może rozpowszechniać wizerunek trenerów, jako osoby powszechnie znanej (bez zezwolenia), jeżeli wizerunek wykorzystano w związku z pełnieniem przez nich m.in. funkcji zawodowych.

Zgodnie z postanowieniami Umowy trenerzy przekażą odpłatnie na rzecz Klubu prawa do swojego wizerunku w zakresie szerszym niż jedynie związanym z wykonywaniem obowiązków trenera (tj. szerszym niż wynikający z art. 81 ust. 2 prawa autorskiego). Wizerunek trenerów (jak i ich głos i autograf) będzie mógł być wykorzystywany przez Klub na wszystkich znanych połach eksploatacji i utrwalany na wszelkich nośnikach, bez ograniczeń terytorialnych. Dodatkowo w ramach Umowy trenerzy będą wykonywać na rzecz klubu usługi skautingowe, tj. usługi polegające na obserwacji zawodników pod kątem ich przydatności do drużyn prowadzonych przez Klub, wyszukiwaniu młodych talentów piłkarskich, doradzaniu w określaniu polityki transferowej Klubu. Istotne jest, że w praktyce polskich klubów piłkarskich działalność trenerska jest personalnie i organizacyjnie wyodrębniona od działalności skautingowej. Trenowaniem zajmuje się bowiem sztab trenerski pod kierownictwem trenera, skauting prowadzony jest przez dyrektora sportowego i podległych mu pracowników.

Usługi marketingowe oraz skautingowe, o których mowa powyżej, trenerzy będą wykonywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy PIT, a uzyskane w ten sposób przychody traktować jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego trenerom na podstawie Umowy i wystawionych przez trenerów faktur VAT z tytułu świadczonych usług marketingowych oraz skautingowych, na Klubie nie będą spoczywać obowiązki płatnika, tj. Klub nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy art. 10 ust. 1 ustawy PIT zawiera katalog źródeł przychodów. Źródłem przychodów jest m.in.:

• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT).
  
  

Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy PIT za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na postawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Jednocześnie ustawa PIT nie wprowadza definicji pojęcia „działalność trenerska” stąd zasadnym wydaje się sięgnięcie do jego potocznego, językowego znaczenia, w świetle którego pod pojęciem działalności trenerskiej należy rozumieć fizyczne i psychiczne przygotowywanie swoich podopiecznych w danej dziedzinie np. sportu, wyszkolenie, umotywowanie i przygotowanie osób, z (nad) którymi trener pracuje (czynności trenerskie).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy PIT, osobom określonym w art. 3 ust. 1 tej ustawy, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskana przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 12 ust 1 ustawy PIT).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy PIT, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na odpowiednim formularzu (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT).

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy zasadnym będzie kwalifikowanie przychodów osiąganych przez trenerów z tytułu Umowy Trenerskiej do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, i w rezultacie w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego trenerom przez Klub w związku z Umową Trenerską, na Klubie będą spoczywać obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy PIT, tj. Klub zobowiązany będzie do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z kolei definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 ustawy PIT, który stanowi, że przez użyte w ustawie pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.
   
   

Konsekwentnie, fakt iż art. 13 pkt 2 ustawy PIT wymienia przychody z działalności trenerskiej jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, prowadzi do wniosku, że przychody uzyskiwane przez trenerów z działalności trenerskiej nie powinny być kwalifikowane do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy PIT, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Jednocześnie analizując treść art. 13 pkt 2 ustawy PIT w zestawieniu z próbą zdefiniowania „działalności trenerskiej”, należy dojść do wniosku, że czynności polegające na świadczeniu usług marketingowych z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku oraz usług skautingowych, czyli takie do wykonywania których zobowiązani będą trenerzy w ramach Umowy w żaden sposób nie wpisują się w katalog określony w art. 13 pkt 2 ustawy PIT. Przepis art. 13 ust. 2 (ani żaden inny ustawy PIT) nie nakazuje kwalifikować przychodów osiąganych ze świadczenia usług marketingowych czy skautingowych do jakiegokolwiek określonego źródła przychodu. W ocenie Wnioskodawcy należy również podkreślić, że usługi skautingowe (identycznie jak usługi marketingowe) wykonywane na podstawie Umowy i w ramach prowadzonej przez trenerów działalności gospodarczej nie są w żaden sposób związane z czynnościami trenerów wykonywanymi w ramach Umowy Trenerskiej (autonomiczne). Świadczy o tym również fakt, że w praktyce polskich klubów piłkarskich działalność trenerska jest personalnie i organizacyjnie wyodrębniona od działalności skautingowej. Trenowaniem zajmuje się bowiem sztab trenerski pod kierownictwem trenera, skauting prowadzony jest przez dyrektora sportowego i podległych mu pracowników.

Uwzględniając powyższe przepisy ustawy PIT oraz opis zdarzenia przyszłego, z którego wynika m. in., że czynności wykonywane/usługi świadczone w ramach Umowy nie będą miały bezpośredniego związku z obowiązkami trenerów wynikającymi z Umowy Trenerskiej i nie mogą zostać uznane za wchodzące w zakres pojęcia „działalności trenerskiej”, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychody uzyskane przez trenerów z tytułu świadczenia usług marketingowych z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku oraz usług skautingowych wykonywanych w ramach prowadzonej przez trenerów działalności gospodarczej, należy zakwalifikować jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza, a w konsekwencji w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego na Wnioskodawcy nie będą spoczywać obowiązki płatnika, tj. w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego trenerom na podstawie Umowy i wystawionych przez trenerów faktur VAT z tytułu świadczonych usług marketingowych oraz skautingowych Klub nie będzie zobowiązany do obliczania, pobrania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.

Na potwierdzenie prawidłowości prezentowanego stanowiska, Wnioskodawca pragnie również wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 ww. ustawy, posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. W świetle art. 8 ust. 1 tej ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego, Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych. Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Termin „wizerunek” w rozumieniu art. 81 oznacza wytwór niematerialny, który za pomocą środków plastycznych przedstawia rozpoznawalną podobiznę danej osoby (lub danych osób). W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie lub zgodnie z ust. 2 tegoż przepisu, jeśli dotyczy osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności zawodowych.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wizerunku, a wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich lub za rozporządzanie nimi. Co z kolei, przechodząc na grunt prawa podatkowego, pozwala dojść do wniosku, że zgodnie z treścią definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, zawartej w art. 5a pkt 6) ustawy PIT, uzyskiwane przez trenerów przychody z tytułu wykorzystania praw do własnego wizerunku należy zakwalifikować jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez trenerów z tytułu Umowy Trenerskiej oraz z tytułu świadczenia usług marketingowych z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku oraz skautingowych wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w tym usług wynikających z Umowy) nie mogą podlegać opodatkowaniu w ten sam sposób z uwagi na to, że należą do różnych źródeł przychodów. Przychody uzyskiwane z tytułu Umowy Trenerskiej przynależą do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście i z tego względu nie mogą zostać opodatkowane w ramach prowadzonej przez trenerów działalności gospodarczej. Wśród przychodów z działalności wykonywanej osobiście nie wymieniono natomiast przychodów ze świadczenia usług marketingowych z wykorzystaniem wizerunku łub usług skautingowych. Nie należą one również do żadnego innego źródła przychodów określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem mogą zostać opodatkowane w ramach prowadzonej przez trenerów działalności gospodarczej.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychody osiągane przez trenerów z tytułu świadczenia usług marketingowych z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku oraz skautingowych wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, trenerzy powinni zakwalifikować jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą spoczywać obowiązki płatnika, tj. w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego trenerom na podstawie Umowy i wystawionych przez trenerów faktur VAT z tytułu świadczonych usług marketingowych oraz skautingowych Klub nie będzie zobowiązany do obliczania, pobrania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  

Zgodnie z definicją działalności gospodarczej (art. 5a pkt 6 ustawy), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.
   
   

A zatem definicja ta wprost wskazuje, iż nie każdą działalność zarobkową spełniającą powyższe przesłanki można uznać za działalność gospodarczą. Ustawodawca bowiem wyłączył spod zakresu pojęciowego działalności gospodarczej przychody, które można zaliczyć do innych przychodów ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1, w tym w pkt 2 i 7 ustawy. Należy również zwrócić uwagę, iż definicja działalności gospodarczej została stworzona na potrzeby tej ustawy i obowiązuje w zakresie opodatkowania dochodów podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też dla kwalifikacji przychodu do odpowiedniego źródła na gruncie ustawy, nie przesądza okoliczność, że podatnik posiada status przedsiębiorcy w rozumieniu odrębnych przepisów, np. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz czy dokonał rejestracji w organie ewidencyjnym i statystycznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zatem przychody uzyskiwane przez trenerów z tytułu działalności trenerskiej należy zakwalifikować do przychodów z osobistego wykonywania działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy.

Jednocześnie, stosownie do postanowień art. 18 ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności” oznacza, że katalog przychodów z praw majątkowych zaliczany do tego źródła jest otwarty, co oznacza, że możliwe jest uznanie za prawa majątkowe także innych praw wprost niewymienionych w tym przepisie.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2. plastyczne,
3. fotograficzne,
4. lutnicze,
5. wzornictwa przemysłowego,
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7. muzyczne i słowno-muzyczne,
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przedmiotem prawa autorskiego jest zatem utwór. Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Wytwór niematerialny, aby uzyskać kwalifikację „utworu” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ww. ustawy, powinien wykazać następujące cechy:

1. stanowić rezultat pracy człowieka - twórcy,
2. stanowić przejaw działalności twórczej, a więc uzewnętrzniony rezultat działania twórcy o charakterze kreacyjnym,
3. mieć indywidualny charakter.
   
   

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych. Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić zatem należy, iż osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wizerunku. Nie oznacza to jednakże, że stanowiące własność osoby fizycznej prawa do własnego wizerunku nie podlegają regulacjom ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zauważyć bowiem należy, iż zgoda na rozpowszechnianie wizerunku, w oznaczonych warunkach, wyłączająca bezprawność naruszenia tego dobra osobistego, może być przedmiotem lub elementem różnego rodzaju stosunków lub zobowiązań prawnych, w tym umów o różnorakim charakterze (umowy o pracę, umowy o dzieło, zlecenia czy innej umowy cywilnoprawnej).

Jak natomiast stanowi art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyrażonego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Do roszczeń w przypadku rozpowszechniania wizerunku osoby na nim przedstawionej oraz rozpowszechniania korespondencji bez wymaganego zezwolenia osoby, do której została skierowana, stosuje się odpowiednio przepis art. 78 ust. 1; roszczeń tych nie można dochodzić po upływie dwudziestu lat od śmierci tych osób (art. 83 ww. prawa autorskiego). Cyt. przepis art. 81 ust. 1 ma charakter szczególny, gdyż nie dotyczy ochrony autora lub utworu, lecz zawiera postanowienia w istocie ograniczające swobodę wypowiedzi twórczej, głównie ze względu na poszanowanie dóbr osobistych chronionych prawem powszechnym. Przy czym, termin „wizerunek” w rozumieniu art. 81 oznacza wytwór niematerialny, który za pomocą środków plastycznych przedstawia rozpoznawalną podobiznę danej osoby (lub danych osób).

Odnosząc się natomiast do klasyfikacji usług skautingowych do odpowiedniego źródła przychodów wskazać należy, iż skaut to w sporcie osoba, która zajmuje się oglądaniem zawodników w celu wyszukiwania utalentowanych perspektywicznych osób, którym klub może zaproponować transfer. Standardowym zadaniem z zakresu skautingu jest obserwacja umiejętności lub potencjału wybranego pracownika podczas meczu lub treningu. Wobec powyższego skauting jest nierozerwalnie związany z funkcja trenera. To trener dobiera sobie zawodników do swojej taktyki, to trener przygląda się grupie zawodników i sprawdza ich przydatność do zespołu.

Mając powyższe na uwadze przychody z tytułu świadczenia usług skautingowych świadczonych na podstawie tej samej umowy trenerskiej podobnie jak przychody z działalności trenerskiej w myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie ma fakt, iż Wnioskodawca działalność trenerską personalnie i organizacyjnie wyodrębnia od działalności skautingowej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy PIT, osobom określonym w art. 3 ust. 1 tej ustawy, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskana przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 12 ust 1 ustawy PIT).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy PIT, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na odpowiednim formularzu (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT).

Reasumując mając na uwadze powyższy stan prawny oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że przychody z tytułu udostępnienia wizerunku nie mogą zostać opodatkowane w ramach prowadzonej przez trenerów działalności gospodarczej.

Przychód z tytułu wykorzystania prawa do własnego wizerunku należy bowiem zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy, trenerzy swój wizerunek wykorzystują w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Bez znaczenia dla powyższej kwalifikacji przychodu pozostaje również to, czy ostatecznym odbiorcą usług marketingowych z wykorzystaniem wizerunku trenerów będzie klub sportowy, z którym będą związani kontraktem sportowym, czy inny podmiot. Stąd też nie można podzielić poglądu Wnioskodawcy, że trenerzy będą świadczyć usługi marketingowe, skoro de facto w wyniku zawartych umów uzyskają przychód z wykorzystania własnego wizerunku od Klubu. Nie należy bowiem utożsamiać osiągania przychodu z wykorzystywania własnego wizerunku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie usług marketingowych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia usług skautingowych oraz marketingowych z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza - jest nieprawidłowe.

W rezultacie w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego trenerom przez Klub w związku z tymi umowami na Klubie będą spoczywać obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy PIT, tj. Klub zobowiązany będzie do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.