Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1019/13/BK
z 14 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.) uzupełnionym w dniu 5 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży garażu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 5 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży garażu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 13 listopada 1995 r. Wnioskodawczyni była właścicielem lokalu mieszkalnego o pow. 62 m2 oraz udziału ¼ prawa użytkowania wieczystego działki o pow. 1122 m² w L. przy ul. K. W dniu 19 czerwca 1996 r. ww. działkę o pow. 1122 m² podzielono na dwie części;

• jedna działka o pow. 179 m² - pod lokalami mieszkalnymi,
• druga działka o pow. 943 m² - pozostałe grunty.

Współudział w obu działkach pozostał bez zmian, tj. wynosił ¼.

Na podstawie pozwolenia Urzędu Miasta z dnia 27 czerwca 1989 r. na ww. działce został wybudowany garaż o pow. 18 m². Budowa została zakończona w grudniu 1989 r. i od tego czasu garaż był użytkowany. Garaż zgłoszony został do odbioru. Ponieważ nie wszystkie czynności zostały wykonane poprawnie garaż nie został zaewidencjonowany, pomimo, że od ww. garażu odprowadzany był do Urzędu Miasta podatek od nieruchomości.

We wrześniu 2013 r. garaż został zinwentaryzowany, a dokumenty przekazane do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego. W dniu 3 października 2013 r. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego wydał zaświadczenie o zgodzie na jego użytkowanie. Garaż został wykazany przez Starostwo Powiatowe w ewidencji gruntów i uzyskano zgodę na ujawnienie obiektu w księdze wieczystej.

W dniu 9 października 2013 r. cała nieruchomość została sprzedana (lokal mieszkalny, udział w gruncie oraz garaż) za kwotę 140.000 zł – w tym nakłady poniesione na budowę garażu w kwocie 15.000 zł, co zostało uwzględnione w akcie notarialnym.

Całość kwoty ze sprzedaży, tj. 140.000 zł Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup nowego lokalu mieszkalnego za cenę 288.000 zł - wspólnie z mężem.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego oraz udział w dzierżawie wieczystej –ponad pięć lat - nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek odprowadzenia podatku dochodowego od sprzedaży garażu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opodatkowaniu podlega kwota 15.000 zł uzyskana ze sprzedaży garażu (użytkowanie krócej, niż 5 lat – budynek na gruncie dzierżawy wieczystej).

Wnioskodawczyni uważa, że skoro kwota 15.000 zł uzyskana ze sprzedaży garażu została wykorzystana na zakup nowego lokalu mieszkalnego, nie spoczywa na Niej obowiązek zapłacenia podatku dochodowego, a tylko poprawne rozliczenie transakcji w PIT-39 za 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Ustawodawca w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy określając moment, od którego liczy się bieg pięcioletniego terminu, po upływie którego sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu użył sformułowania „nabycie i wybudowanie”, przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje tych pojęć, nie odsyła też do definicji z innych gałęzi prawa. Przez nabycie należy zatem rozumieć każde przeniesienie na nabywcę prawa własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Jeśli natomiast chodzi o wybudowanie, to w orzecznictwie sądowym (por. np. wyrok NSA z 26 lutego 1999 r. sygn. akt I SA/Gd 352/97) przyjmuje się, że określenie to należy tłumaczyć w myśl sensu, jaki nadaje mu słownik języka polskiego. Skoro słowo „budować" zostało tu użyte w czasie przeszłym dokonanym, należy przez to rozumieć, że ustawodawca miał na względzie zbudowanie gotowego, skończonego obiektu, by nadawał się do zamieszkania, użytkowania.

Decyduje faktyczne zakończenie prac związanych ze wznoszeniem budynku. Nie jest to uzależnione od dopełnienia wymogów formalnych przewidzianych przez Prawo budowlane (np. zgłoszenie do użytkowania, uzyskanie pozwolenia na użytkowanie), konieczne jest natomiast wyjaśnienie i ustalenie, że budowa budynku została dokonana, tzn. doprowadzona do stanu, w którym nadawał się on do używania zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 13 listopada 1995 r. Wnioskodawczyni była właścicielem lokalu mieszkalnego o pow. 62 m² oraz udziału ¼ prawa użytkowania wieczystego działki o pow. 1122 m² w L., przy ul. K. W dniu 19 czerwca 1996 r. ww. działkę o pow. 1122 m² podzielono na dwie części;

• jedna działka o pow. 179 m² - pod lokalami mieszkalnymi,
• druga działka o pow. 943 m² - pozostałe grunty.

Współudział w obu działkach pozostał bez zmian, tj. wynosił ¼.

Na podstawie pozwolenia Urzędu Miasta z dnia 27 czerwca 1989 r. na ww. działce został wybudowany garaż o pow. 18 m². Budowa została zakończona w grudniu 1989 r. i od tego czasu garaż był użytkowany. Garaż zgłoszony został do odbioru. Ponieważ nie wszystkie czynności zostały wykonane poprawnie garaż nie został zaewidencjonowany, pomimo, że od ww. garażu odprowadzany był do Urzędu Miasta podatek od nieruchomości.

We wrześniu 2013 r. garaż został zinwentaryzowany, a dokumenty przekazane do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego. W dniu 3 października 2013 r. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego wydał zaświadczenie o zgodzie na jego użytkowanie. Garaż został wykazany przez Starostwo Powiatowe w ewidencji gruntów i uzyskano zgodę na ujawnienie obiektu w księdze wieczystej.

W dniu 9 października 2013 r. cała nieruchomość została sprzedana (lokal mieszkalny, udział w gruncie oraz garaż) za kwotę 140.000 zł – w tym nakłady poniesione na budowę garażu w kwocie 15.000 zł, co zostało uwzględnione w akcie notarialnym.

Całość kwoty ze sprzedaży, tj. 140.000 zł Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup nowego lokalu mieszkalnego za cenę 288.000 zł - wspólnie z mężem.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego oraz udział w dzierżawie wieczystej –ponad pięć lat - nie podlega opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego, dla określenia skutków podatkowych sprzedaży garażu posadowionego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste konieczne jest ustalenie, czy do jego zbycia doszło po upływie okresu 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, to ustalenie znaczenia tego pojęcia wymaga zastosowania definicji zawartych w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Sytuację taką przewidują przepisy o użytkowaniu wieczystym.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z § 1 powołanego przepisu, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Natomiast w myśl art. 235 § 1 wskazanego kodeksu budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Paragraf 2 cytowanego przepisu stanowi jednak, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z zacytowanych przepisów wynika, że co do zasady budynki posadowione na nieruchomościach stanowią ich część składową, przez co dzielą los prawny nieruchomości. Odmiennie należy natomiast traktować budynki wzniesione na gruntach oddanych w użytkowanie wieczyste. Traktowane one być bowiem powinny jako odrębne nieruchomości i chociaż ściśle związane z gruntem stanowiące oddzielny przedmiot władania. Akcesoryjność prawa wieczystego użytkowania oznacza, że żadne z nich nie może stanowić samodzielnie przedmiotu obrotu prawnego.

W konsekwencji powyższych rozważań, dla stwierdzenia, czy odpłatne zbycie budynku usytuowanego na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy koniecznym jest określenie daty jego wybudowania lub nabycia.

Z treści wniosku wynika, że na podstawie wydanej przez UM decyzji - pozwolenia na budowę z dnia 27 czerwca 1989 r. Wnioskodawczyni w grudniu 1989 r. wybudowała garaż. Garaż został zgłoszony do odbioru. Od tego momentu był użytkowany. W 1995 r. Wnioskodawczyni stała się współużytkownikiem wieczystym gruntu, na którym wybudowany został ww. garaż.

Oceniając przedstawiony stan faktyczny stwierdzić zatem należy, że sprzedaż przedmiotowego garażu wybudowanego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste nie stanowi źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu z wybudowanym garażem. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia przedmiotowego garażu.

W kontekście powyższego, zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie znajduje zastosowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.