Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/82/OBQ/13/RD-23383/RD-55399/13
z 6 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2011 r. Nr ILPB1/415-1204/10-2/AG wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 22 października 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 21 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając – na podstawie § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 22 października 2010 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest beneficjentem VII Programu Ramowego, w ramach którego bierze udział w projekcie o charakterze badawczo-rozwojowym, dofinansowanym ze środków tego programu. Projekt jest wdrażany przez konsorcjum firm i instytucji, którego Wnioskodawca jest jednym z członków.

W związku z udziałem Wnioskodawcy w projekcie, część spośród zatrudnionych u Wnioskodawcy pracowników jest odpowiedzialna za prace o charakterze badawczo-rozwojowym przewidziane do realizacji przez Wnioskodawcę w umowie o dofinansowanie projektu ze środków VII Programu Ramowego, zawartej z Komisją Europejską. Należy podkreślić, iż wskazani powyżej pracownicy Wnioskodawcy są w bezpośredni sposób zaangażowani w realizację celów projektu, gdyż wykonują przewidziane w nim prace o charakterze merytorycznym.

Wskazani powyżej pracownicy są zatrudnieni u Wnioskodawcy na umowę o pracę na stanowisku merytorycznym. Ich wynagrodzenia za pracę wykonywaną w celu realizacji projektu są w określonej części finansowane ze środków Unii Europejskiej przewidzianych w budżecie VII Programu Ramowego. Środki przekazane przez Komisję Europejską są dystrybuowane wśród beneficjentów określonych w umowie o dofinansowanie (w tym Wnioskodawcy) za pośrednictwem upoważnionego w tym zakresie koordynatora konsorcjum. Środki te są przeznaczone na niezbędne materiały do wykonania projektów, jak i na wynagrodzenia osób nad nimi pracujących.

Poza wykonywaniem zadań merytorycznych w ramach projektu niektórzy z pracowników są także odpowiedzialni za bezpośrednią realizację innych wykonywanych przez Wnioskodawcę projektów dofinansowywanych w ramach VII Programu Ramowego, w odniesieniu do których Wnioskodawca uzyskał indywidualną interpretację prawa podatkowego (interpretacja z dnia 25 listopada 2009 r.), potwierdzającą możliwość zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej jako: „PIT”).

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie.

Czy dochody otrzymywane przez pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych bezpośrednio w merytoryczną realizację celów projektu dofinansowanego w ramach VII Programu Ramowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT zwolnione są z podatku PIT w części finansowanej z bezzwrotnych środków pomocowych VII Programu Ramowego, a tym samym, że Wnioskodawca zwolniony jest – w odniesieniu do części wynagrodzeń finansowanych z bezzwrotnej pomocy VII Programu Ramowego – z określonego w art. 31 ustawy o PIT obowiązku przekazywania zaliczek na podatek dochodowy wskazanych pracowników?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, Wnioskodawca jako płatnik PIT jest zobligowany do poboru i przekazywania zaliczek na poczet PIT do urzędu skarbowego, o ile dany dochód pracownika podlega opodatkowaniu PIT. Z uwagi na fakt, iż w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe dochody pracowników są zwolnione z PIT, to tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru i przekazywania na rzecz urzędu skarbowego zaliczek na PIT w odniesieniu do odpowiedniej części dochodów tych pracowników finansowanej ze środków VII Programu Ramowego.

Powyższe wynika z faktu, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT „Wolne od podatku dochodowego są (...) dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

1. pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy oraz
2. podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy (...)”.

W świetle powyższego przepisu, wolne od PIT są dochody otrzymane przez podatnika (pracownika), gdy spełnione są łącznie dwa podstawowe warunki, tj.:

1. dochody pochodzą ze środków bezzwrotnej pomocy, obejmujących także środki programów ramowych badań Unii Europejskiej (dotyczy to także przypadku przekazywania tych środków za pośrednictwem upoważnionego podmiotu) oraz
2. podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy.
   
   

Ustawodawca zdefiniował zatem podatnika (pracownika) korzystającego ze zwolnienia, określił źródła pochodzenia środków pomocowych, jak i wskazał na ich bezzwrotny charakter. Powyższe przesłanki (tj. a i b) muszą być spełnione łącznie, aby podatnik (pracownik) uzyskał prawo do zwolnienia z PIT.

Z cytowanego powyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o PIT wynika wprost, iż dochody podatnika (pracownika) pochodzące z bezzwrotnych środków programów ramowych badań Unii Europejskiej korzystać mogą ze zwolnienia z PIT. Ustawa o PIT wskazuje zatem jednoznacznie, iż dochody podatników (pracowników) finansowane z unijnych programów ramowych, w tym zatem także i z VII Programu Ramowego, wolne są od opodatkowania PIT. Tym samym Wnioskodawca, jako płatnik, w świetle art. 31 ustawy o PIT, jest zwolniony z obowiązku poboru zaliczek na PIT i ich przekazania do urzędu skarbowego w odniesieniu do tych dochodów.

W świetle powyższego, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie o PIT, wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy w części finansowanej z budżetu VII Programu Ramowego będą korzystały ze zwolnienia z PIT. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż środki pochodzące z budżetu VII Programu Ramowego, przekazywane są Wnioskodawcy przez koordynatora konsorcjum. Taki system dystrybucji środków ma bowiem charakter wyłącznie organizacyjny, a koordynator konsorcjum, którego Wnioskodawca jest członkiem, operuje jedynie jako pośrednik pomiędzy Wnioskodawcą a Komisją Europejską. W ocenie Wnioskodawcy, istotny jest bowiem fakt, iż w umowie o dofinansowanie Wnioskodawcy został określony jako beneficjent programu, a sposób dystrybucji środków VII Programu Ramowego nie ma żadnego wpływu na charakter tej pomocy oraz źródło jej pochodzenia.

Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, iż w przypadku Wnioskodawcy spełniony jest także drugi warunek wymieniony w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o PIT, jaki jest konieczny do uznania dochodów podatnika (pracownika) za zwolnione z PIT. Dotyczy on wymogu bezpośredniej realizacji celu programu, co oznacza, iż tylko podatnik spełniający ten warunek będzie korzystał ze zwolnienia. Analogicznie, zwolnienie nie przysługuje tym podatnikom, którzy cel ten realizują jedynie pośrednio, a więc np. podwykonawcom wykonującym wyłącznie prace zlecone im przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownicy wykonują merytoryczne prace o charakterze badawczo-rozwojowym przewidziane w przedmiotowym projekcie, które są niezbędne do osiągnięcia jego zaplanowanych rezultatów. W tej sytuacji należy jednoznacznie stwierdzić, iż realizują oni bezpośrednio cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy. W przypadku pracowników Wnioskodawcy nie ma zastosowania zastrzeżenie ustawodawcy, wskazane w rozważanym przepisie ustawy o PIT, stanowiące, iż: „zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem”.

W opinii Wnioskodawcy, powyższy przepis nie oznacza, iż tylko bezpośredni beneficjent bezzwrotnej pomocy (tj. w tym przypadku osoba prawna), otrzymujący ją na podstawie podpisanych umów o dofinansowanie (czyli także i Wnioskodawca), jest podatnikiem „bezpośrednio realizującym cel programu”. Nie można bowiem uznać, iż pracownicy merytoryczni Wnioskodawcy zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę wykonują zadania „zlecone” im przez Wnioskodawcę, a więc, że realizują cel programu jedynie pośrednio. Nie istnieje bowiem sytuacja, w której sam Wnioskodawca mógłby realizować te cele bez udziału zatrudnionych przez niego pracowników merytorycznych wykonujących prace badawcze w ramach projektów dofinansowanych ze środków VII Programu Ramowego.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 14 stycznia 2009 r. (sygn. II FSK 1457/07). W orzeczeniu tym Naczelny Sąd Administracyjny dokonał wykładni językowej słowa „zlecać”, które zostało użyte przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o PIT. Zgodnie z orzeczeniem sądu, wyżej cytowany przepis nie dotyczy pracowników podmiotu „bezpośrednio realizującego cel programu”, zatrudnionych przez ten podmiot w oparciu o umowę o pracę. Tym samym NSA stwierdził, iż w zastrzeżeniu ustawodawcy określonym w powyższym przepisie ustawy o PIT chodzi o umowę zlecenia, umowę o świadczenie usług, ewentualnie umowę o dzieło, umowę o roboty budowlane, a nie umowę o pracę. Taką wykładnię powołanego przepisu wspiera także wykładnia funkcjonalna i celowościowa. Otóż gdyby ustawodawca chciał, by zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.f. nie odnosiło się do pracowników podatnika bezpośrednio realizującego cel programu, to przepis ten otrzymałby również inne brzmienie, a mianowicie także, że „zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, będących pracownikami oraz podmiotów, którym podatnik ten zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem”.

Zgodnie zatem z zacytowaną wykładnią NSA, intencją ustawodawcy było umożliwienie osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę skorzystania z przedmiotowego zwolnienia.

Taka interpretacja przedmiotowego przepisu znajduje swoje uzasadnienie w istocie funkcjonowania podmiotów prawnych, które nie działają samodzielnie, ale zawsze prace ich są wykonywane poprzez pracowników. Argument ten podjął także Naczelny Sąd Administracyjny we wskazanym powyżej orzeczeniu, w którym uznał, iż „przyjmowanie poglądu, że podatnik (...) sam niejako realizuje bezpośrednio cel programu nie jest do pogodzenia z istotą działalności gospodarczej rozumianej szeroko. Firma musi przecież wykonywać te zadania posługując się choćby tylko i wyłącznie, ale zawsze zatrudnionymi pracownikami.”.

Podobne rozumienie analizowanego przepisu potwierdzone zostało również przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w orzeczeniu z dnia 13 czerwca 2007 r. (sygn. I SA/Kr 1555/06), w którym sąd orzekł: „Odnosząc się jeszcze do kwestii adresata zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że ustawa nie uzależnia zastosowania przedmiotowego zwolnienia od tego, czy podatnik otrzymuje bezpośrednio środki w ramach bezzwrotnej pomocy. Wymaga natomiast, by podatnik bezpośrednio realizował cel programu. Oczywiście w przedmiotowej sprawie ze zwolnienia korzystają konkretne osoby fizyczne powiązane umowami ze spółką wchodzącą w skład Konsorcjum, która jako osoba prawna z natury rzeczy nie może być bezpośrednim realizatorem celu, który realizują zaangażowane przez nią osoby”.

Z powyższego wynika, iż o ile Wnioskodawca może być odbiorcą bezzwrotnej pomocy, o tyle nie może on, nie angażując swoich pracowników – naukowców, wykonać projektów o charakterze badawczo-rozwojowym. Należy zatem stwierdzić, iż pracownicy ci „bezpośrednio realizują cel programu”. Wnioskodawca przytoczył również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. III SA/Wa 2150/07): „Zawsze (...) podatnikiem bezpośrednio realizującym cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy jest naukowiec, szczególnie jak (...) środki finansowe Programów Ramowych są przekazywane instytucji naukowej, a nie osobom fizycznym, tym samym środki finansowe przeznaczone na badania prowadzone przez naukowca przekazywane są mu poprzez instytucję badawczą”.

Wnioskodawca podkreśla wreszcie, że stanowisko, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników bezpośrednio realizujących cele projektu dofinansowanego w ramach VII Programu Ramowego finansowane ze środków pomocowych korzystają ze zwolnienia z podatku PIT, potwierdził także sam Minister Finansów w indywidualnej interpretacji wydanej Wnioskodawcy w dniu 25 listopada 2009 r. w odniesieniu do innych realizowanych przez niego projektów, przy analogicznym stanie faktycznym.

W związku z powyższym, w świetle przytoczonej wyżej analizy przepisów ustawy o PIT oraz linii orzeczniczej WSA i NSA, zdaniem Wnioskodawcy, dochody osiągane przez jej pracowników realizujących prace badawcze w ramach projektów dofinansowanych z VII Programu Ramowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT, zwolnione są z opodatkowania PIT w części pokrytej z bezzwrotnych środków tego programu. Tym samym Wnioskodawca, jako płatnik, zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, nie jest zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od tych pracowników w odniesieniu do tej części ich przychodów, które są finansowane ze środków VII Programu Ramowego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2011 r. Nr ILPB1/415-1204/10-2/AG uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe. W związku z tym, na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania interpretacji indywidualnej, zwanej dalej „ustawą”.

Stosownie do dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami (…), są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

1. pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy oraz
2. podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy; zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.
   
   

Zastosowanie zwolnienia jest możliwe po spełnieniu łącznie wymienionych w powyższej regulacji przesłanek, co oznacza, iż dochód uzyskany przez podatnika musi pochodzić od podmiotów wymienionych w lit. a przepisu ze środków bezzwrotnej pomocy albo podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy, przyznanych jednostronnie przez te podmioty, bądź na podstawie umowy, ale zawartej z wymienionymi w tym przepisie podmiotami polskimi. Przy czym zwolnienia nie stosuje się do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie można podzielić opinii Wnioskodawcy o spełnieniu wszystkich przesłanek określonych w art. 21 w ust. 1 w pkt 46 ustawy. O ile bowiem spełniona została przesłanka określona w lit. a cytowanego wyżej przepisu, tj. źródła pochodzenia otrzymanych środków, o tyle nie można podzielić poglądu Wnioskodawcy o spełnieniu przesłanki określonej w lit. b tego przepisu, zwłaszcza biorąc pod uwagę ugruntowane obecnie orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie. W wyrokach tych podnosi się argument, który Minister Finansów podziela, że treść użytego w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy, wyrazu „bezpośrednio” należy odczytywać w związku z dalszą częścią tego przepisu, z której wynika, iż bezpośrednio nie realizują programu pomocowego podwykonawcy, oraz z treścią lit. a tego unormowania, która wskazuje na podmioty uprawnione do przekazywania środków. Podkreśla się również, iż „nie do przyjęcia jest taka wykładnia omawianego przepisu, iż do zakresu podmiotów objętych zwolnieniem podatkowym – zaliczają się również osoby będące pracownikami czy wykonawcami dzieła dla bezpośredniego wykonawcy zadań, dla realizacji których objęte zwolnieniem środki zostały przyznane, o ile zatrudnione są przy wykonywaniu prac związanych z realizacją tych zadań” (prawomocny wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 230/09). Ten sposób rozumienia warunku „bezpośredniości” widoczny jest m.in. w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo w wyrokach: z dnia 15 kwietnia 2009 r. sygn. akt II FSK 58/08, z dnia 17 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1265/09, z dnia 13 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 48/10, z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1425/10, z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2487/10. Dodatkowo, w wyroku z dnia 13 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2460/10 Sąd wskazał, iż „za zasadnością dokonanej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b/ u.p.d.o.f. przemawiają nie tylko dyrektywy wykładni językowej, ale także dyrektywy wykładni historycznej, systemowej i celowościowej. Analiza dokonywanych zmian legislacyjnych tego przepisu wskazuje bowiem, że od początku intencją ustawodawcy było objęcie tym zwolnieniem wyłącznie podatników bezpośrednio realizujących cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy. Dopiero odmienna od oczekiwań ustawodawcy praktyka doprowadziła do dodania zdania drugiego, w brzmieniu aktualnie obowiązującym, w którym ustawodawca wprost stwierdził, że zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu – zleca, bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem. Ponadto przyjęcie założenia przeciwnego powodowałoby, że te same środki byłyby dwukrotnie zwolnione z opodatkowania – zarówno u beneficjenta pomocy, jak i u zatrudnionych przez niego osób. Celem zaś ustawodawcy było zwolnienie z opodatkowania tylko jednego podmiotu, bezpośrednio realizującego cel programów pomocowych, a nie kolejnych podmiotów pośrednio realizujących czynności zlecone przez beneficjenta.”.

W tej sytuacji, za ugruntowaną należy uznać linię orzeczniczą dotyczącą interpretacji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, zgodnie z którą dochód pracownika (zleceniobiorcy) uzyskany w związku z wykonywaniem czynności na zlecenie pracodawcy (zleceniodawcy) będącego beneficjentem środków pochodzących ze źródeł wymienionych w lit. a przepisu, nie korzysta ze zwolnienia od podatku, bowiem nie została spełniona przesłanka określona w lit. b tej regulacji.

Z tych względów to Wnioskodawcy a nie pracownikom przyznano środki finansowe na wykonanie działań w ramach projektu. A zatem to Wnioskodawca bezpośrednio realizuje ten projekt. Pracownicy wprawdzie wykonują czynności związane z programem pomocowym, jednakże robią to na zlecenie i dla podmiotu bezpośrednio realizującego cel tego programu i przy wykorzystaniu środków od niego otrzymanych (a nie przekazanych przez podmiot upoważniony). Innymi słowy, wprawdzie pracownicy realizują cel programu, jednak nie realizują programu bezpośrednio, ale pośrednio poprzez wykonanie zadania powierzonego przez pracodawcę, czyli Wnioskodawcę. Analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, iż podatnikiem realizującym bezpośrednio cel programu może być jedynie podmiot, któremu powierzono w sensie ekonomicznym i technicznym realizację konkretnego projektu i który ponosi pełną odpowiedzialność za prawidłowe jego wykonanie, a tym podmiotem jest Wnioskodawca a nie jego pracownicy.

W konsekwencji, dochód pracownika z tytułu wykonywania czynności przy realizacji danego projektu w ramach 7 Programu Ramowego Badań Unii Europejskiej nie korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy.

Natomiast na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanego wynagrodzenia ze stosunku pracy stosownie do postanowień art. 31 i 32 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 22 października 2010 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 21 stycznia 2011 r. Nr ILPB1/415-1204/10-2/AG, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.