Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-754/13-2/MD
z 20 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 8 lipca 2013 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie działalności prawniczej w formie Kancelarii Radcy Prawego. W związku z prowadzoną działalnością, w lipcu 2013 r., wykupił polisę do umowy ubezpieczenia utraty dochodu w następstwie śmierci lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy. W związku z koniecznością przemieszczania się do klientów, czy na sprawy sądowe, istnieje prawdopodobieństwo powstania kolizji, w następstwie której, jako firma jednoosobowa, Wnioskodawca nie będzie mógł przez pewien czas prowadzić działalności, co wiąże się z częściową utratą przychodu z działalności. Polisa zapewnić ma pokrycie kosztów związanych z działalnością podczas niezdolności do pracy, a zatem stanowi zabezpieczenie finansowe dla działalności Wnioskodawcy. Z tytułu wyżej wymienionej polisy, Wnioskodawca, co miesiąc opłaca składkę w wysokości 156 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zasadne jest zaliczenie comiesięcznej opłaty składki, na polisę do umowy ubezpieczenia utraty dochodu w następstwie śmierci lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy, w koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę Kancelarii Radcy Prawnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest zaliczenie składki na ubezpieczenie od utraty dochodu w następstwie śmierci lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według którego kosztem uzyskania przychodu nie mogą być składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II, wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

Według Wnioskodawcy, zawarta przez Niego polisa zalicza się do umów wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, o których, jako o wyjątkach, mowa w art. 23 ust. l pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a konkretnie do działu II - pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe, podpunkt a) oraz b), które obejmują odpowiednio: ubezpieczania wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (grupa l), ubezpieczenia choroby (grupa 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zaznaczyć należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

Mając na uwadze powyższe, kosztem uzyskania przychodów mogą być zatem opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych na rzecz pracowników umów ubezpieczenia:

• na życie (grupa 1 dział I),
  

• na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (grupa 3 dział I),
  

• wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem innych ubezpieczeń działu I (grupa 5 dział I),
  

• wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (grupa 1 dział II): świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, połączone świadczenia, o których mowa w pkt 1 i 2, przewóz osób,
  

• ubezpieczenie choroby (grupa 2 dział II): świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, świadczenia kombinowane.
  
  

Ponadto w celu zaliczenia składek z tytułu ubezpieczenia pracowników do kosztów uzyskania przychodów uprawnionym do otrzymania świadczenia nie może być pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie Kancelarii Radcy Prawnego. W lipcu 2013 r. wykupił polisę do umowy ubezpieczenia utraty dochodu w następstwie śmierci lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy. W związku z koniecznością przemieszczania się do klientów, czy na sprawy sądowe, istnieje prawdopodobieństwo powstania kolizji, w następstwie której, jako firma jednoosobowa, Wnioskodawca nie będzie mógł przez pewien czas prowadzić działalności, co wiąże się z częściową utratą przychodu z działalności. Polisa zapewnić ma pokrycie kosztów związanych z działalnością podczas niezdolności do pracy, a zatem stanowi zabezpieczenie finansowe dla działalności Wnioskodawcy. Z tytułu wyżej zmienionej polisy, Wnioskodawca, co miesiąc opłaca składkę w wysokości 156 zł.

Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Podkreślić więc należy, że przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. W szczególności przepisy dotyczące ulg i zwolnień, będące odstępstwem od zasady równości i powszechności opodatkowania, nie powinny być interpretowane rozszerzająco.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że poniesione wydatki na wykupienie dla siebie, jako podmiotu prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, polisy do umowy ubezpieczenia utraty dochodu w następstwie śmierci lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, powołując się przy tym na postanowienia zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, w myśl tego przepisu, kosztem uzyskania przychodów mogą być jedynie niektóre opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych umów na rzecz pracowników. Wnioskodawca jednakże nie opłaca składek na rzecz pracowników, lecz w swoim imieniu. Wobec powyższego, postanowienia zawarte w zacytowanym przez Wnioskodawcę w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dotyczą Wnioskodawcy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wykupione przez Wnioskodawcę ubezpieczenie ma w istocie na celu dodatkowe, finansowe zabezpieczenie osobiste Wnioskodawcy, m.in. w związku z niemożliwością wykonywania przez Niego działalności zarówno na skutek okresowej jak i pełnej niezdolności w wyniku choroby lub wypadku. Ubezpieczenie to nie ma zatem na celu zabezpieczenia źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W konsekwencji, wydatki poniesione na zapłatę ww. ubezpieczenia nie stanowią wydatków na zabezpieczenie źródła przychodów, lecz stanowią wydatki na cele osobiste Wnioskodawcy, mające na celu niepogorszenie Jego sytuacji materialnej, na wypadek wskazany w umowie. Zatem niezasadnym jest zaliczenie comiesięcznej opłaty składki na wskazaną we wniosku polisę do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę Kancelarii Radcy Prawnego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.