Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1397/13/LŻ
z 10 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw usług na paragonach fiskalnych oraz dokumentowanie zwrotów biletów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw usług na paragonach fiskalnych oraz dokumentowanie zwrotów biletów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

1. Wnioskodawca (Teatr) jest samorządową instytucją kultury. Prowadzi sprzedaż biletów na spektakle własne, spektakle i koncerty obce prezentowane w siedzibie Teatru, z których przychód (w zależności od umowy) stanowi własność Teatru lub instytucji występującej, Teatr pośredniczy również w sprzedaży biletów. Od 1 maja 2011 r. Teatr zobowiązany jest ewidencjonować sprzedaż przy użyciu kas fiskalnych. Sprzedaż w kasie biletowej prowadzona jest przy użyciu systemu komputerowego do sprzedaży i rezerwacji biletów „...”, kompatybilnego z drukarką fiskalną. Przy zakupie biletu osoba fizyczna otrzymuje bilet oraz paragon fiskalny. Na bilecie zamieszczone są następujące informacje: nazwa spektaklu, data i godzina prezentacji, cena, numer rzędu i miejsca. Na paragonie fiskalnym wydawanym do biletu, jako oznaczenie nazwy usługi widnieje: bilet, bilet normalny, bilet ulgowy, bilet specjalny, zbiorowy, promocyjny, wejściówka lub zaproszenie. Na paragonie znajduje się również specjalny kod kreskowy, po którym transakcja jest jednoznacznie identyfikowana w systemie „...”. Na podstawie kodu kreskowego zamieszczonego na paragonie, system „...” jednoznacznie utożsamia transakcję – pokazując w systemie, których spektakli dotyczą bilety wykazane na tym paragonie (data, godzina prezentacji i tytuł spektaklu). Bilety wstępu opodatkowane są stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. W systemie komputerowym „...” stworzony jest cennik, w którym na podstawie zarządzeń Dyrektora Teatru, określone są ceny biletów z podziałem na: bilet normalny, bilet ulgowy, bilet specjalny, wejściówka lub zaproszenie itp. Określenia biletów z cennika drukowane są paragonie fiskalnym.
2. Zgodnie z zarządzeniem Dyrektora Teatru zwrotu biletu można dokonać najpóźniej na godzinę przed rozpoczęciem spektaklu bez podawania przyczyny. Czasami bilety zwracane są z powodu odwołania spektaklu. Zwrot należności klientom za zakupione wcześniej bilety następuje na podstawie biletu oraz paragonu. Sporadyczne zdarza się, iż podstawą dokonania zwrotu jest sam bilet. Dokonane zwroty ujmowane są w odrębnej ewidencji pozwalającej na skorygowanie obrotu zarejestrowanego w kasie fiskalnej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. § 8 ust. 1, pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących wskazuje, iż paragon musi zawierać między innymi nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Czy w sytuacji kiedy na kasie fiskalnej rejestrowana jest sprzedaż biletów na spektakle, a paragon wydany razem z biletem zawiera unikatowy kod kreskowy pozwalający przypisać daną sprzedaż do konkretnego biletu na dany spektakl – nazwa towaru na paragonie może zawierać jedynie słowo : „bilet”, czy też należy jako nazwę usługi zamieścić: bilet z podaniem nazwy spektaklu lub koncertu, z datą i godziną prezentacji?
2. § 3 pkt 4 ppkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 w sprawie kas rejestrujących wskazuje, iż: „Zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej: (...) protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.” Czy w przypadku sprzedaży usługi potwierdzonej biletem wstępu, przy zwrocie biletu trzeba sporządzać protokół zwrotu, o którym mowa w paragrafie 3 pkt 4 ppkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. poz. 363) paragon fiskalny powinien zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w celu zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczenia podatku, powinni posługiwać się nazwami towarów lub usług, które pozwalają na ich jednoznaczną identyfikację. Teatr posiada system do sprzedaży biletów kompatybilny z drukarką fiskalną, który pozwala za pomocą kodu kreskowego oznaczyć przedmiot transakcji w sposób niebudzący wątpliwości co do rodzaju usługi w tym przypadku – tytułu spektaklu, daty i godziny prezentacji. W związku z powyższym przesłanki zawarte w § 8 ust. l pkt 6 są spełnione i nie ma konieczności zamieszczania na paragonie informacji: bilet na spektakl pt:… w dniu… o godz… Informacje te są na bilecie, oraz zapisane w kodzie kreskowym na paragonie.
2. Zgodnie z paragrafem 3 ust. 4 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. poz. 363); zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej: datę sprzedaży, nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy, termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi, wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży, zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży, dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży, protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.
   
   

Teatr świadczy usługi kulturalne m.in. wystawia spektakle teatralne, na które sprzedawane są bilety wstępu. Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego pod redakcją Mieczysława Szymczaka wydawnictwa PWN – bilet – to kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej go instytucji będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, upoważniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi. W świetle przytoczonej definicji bilet nie jest towarem, a jedynie „potwierdzeniem prawa do usługi”, w związku z powyższym przy zwrocie biletu nie ma konieczności sporządzania protokołu przyjęcia zwrotu towaru, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. poz. 363). Niniejszy protokół winno się sporządzać jedynie w przypadku reklamacji usługi, gdyż wykonanej usługi nie można zwrócić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Kwestie dotyczące konstrukcji paragonów fiskalnych, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem. W porównaniu z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz.U. Nr 212, poz. 1338, ze zm.), obowiązującym do 31 marca 2013 r., uległa doprecyzowaniu regulacja dotycząca nazwy towaru lub usługi na paragonie.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny powinien zawierać m.in. „nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację”. Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w celu zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku, powinni posługiwać się nazwami towarów lub usług, które pozwolą na ich jednoznaczną identyfikacje. Nazwa towaru lub usługi to wyraz lub połączenie wyrazowe odnoszące się do towarów lub usług będących w ofercie podatnika.

Przepis § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 ww. rozporządzenia obliguje do wyznaczenia takiej nazwy towaru lub usługi, która pozwoli na oznaczenie przedmiotu transakcji w sposób niebudzący wątpliwości, co do rodzaju towaru lub usługi. Jednocześnie należy podkreślić, że przepis ten nie obliguje do stosowania nazw szczegółowych dotyczących pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego towaru lub usługi.

Zgodnie z § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia paragon fiskalny jest dokumentem fiskalnym. Dokument ten spełnia określone funkcje m.in. kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem, jak i organów podatkowych. Realizacja ww. funkcji jest możliwa jednak wtedy, gdy dokument ten zawiera wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2013 r.

Nazwy pozwalające na jednoznaczne identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towaru i usługi), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia wymóg „jednoznaczności” wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg „jednoznaczności”, o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, zamiast posługiwać się określeniami właściwymi dla nazwy grupowania, powinien stosować nazwy konkretnych towarów lub usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Teatr) jest samorządową instytucją kultury. Prowadzi sprzedaż biletów na spektakle własne, spektakle i koncerty obce prezentowane w siedzibie Teatru, z których przychód (w zależności od umowy) stanowi własność Teatru lub instytucji występującej. Teatr pośredniczy również w sprzedaży biletów. Przy zakupie biletu osoba fizyczna otrzymuje bilet oraz paragon fiskalny. Na bilecie zamieszczone są następujące informacje: nazwa spektaklu, data i godzina prezentacji, cena, numer rzędu i miejsca. Na paragonie fiskalnym wydawanym do biletu, jako oznaczenie nazwy usługi widnieje: bilet, bilet normalny, bilet ulgowy, bilet specjalny, zbiorowy, promocyjny, wejściówka lub zaproszenie. Na paragonie znajduje się również specjalny kod kreskowy, po którym transakcja jest jednoznacznie identyfikowana w systemie „...”. Na podstawie kodu kreskowego zamieszczonego na paragonie, system „...” jednoznacznie utożsamia transakcję – pokazując w systemie, których spektakli dotyczą bilety wykazane na tym paragonie (data, godzina prezentacji i tytuł spektaklu). Bilety wstępu opodatkowane są stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Z powołanych wcześniej regulacji prawnych wynika, że sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów lub usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Klient powinien mieć możliwość weryfikacji, czy cena deklarowana przez sprzedawcę jest taka sama jak cena wyszczególniona na paragonie. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar powinien mieć odrębne kodowanie w kasie rejestrującej. Jak wyżej wskazano, można pogrupować towary według kategorii. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary lub usługi są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary lub usługi objęte różnymi stawkami podatku VAT. Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Należy również zauważyć, że podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na świadczenie usługi) mogą przy określaniu nazwy usługi wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Stosowanie takich nazw jest dozwolone również wtedy, gdy usługi są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem jednak przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie usługi objęte różnymi stawkami podatku VAT. W przypadku sprzedaży usług opodatkowanych różnymi stawkami podatku VAT, na paragonie fiskalnym nazwy winny być tak określone, aby dana (taka sama) nazwa nie dotyczyła usług opodatkowanych różnymi stawkami.

Podkreślić w tym miejscu należy, że opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

W świetle powyższych rozważań, w ocenie organu, wymienione przez Wnioskodawcę nazwy dla oznaczenie oferowanych usług tj. bilet, bilet normalny, bilet ulgowy, bilet specjalny, zbiorowy, promocyjny, wejściówka lub zaproszenie – o ile każda z tych kategorii (dana nazwa) będzie obejmowała wyłącznie usługi objęte taką samą stawką podatku, spełniają warunek określony w § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym przesłanki zawarte w § 8 ust. l pkt 6 ww. rozporządzenia są spełnione należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii dokumentowania zwrotów biletów przypomnieć należy przytoczony na wstępie art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Stosownie do zapisów obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013r. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 12).

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, przez pamięć fiskalną kasy rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Czynności takie należy objąć odrębną ewidencją

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących zostały określone w rozdziale 2 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Z kolei § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia stanowi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Natomiast w myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

1. datę sprzedaży;
2. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
3. termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
4. wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
5. zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
6. dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
7. protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.
   
   

Należy zauważyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju formą ewidencji sprzedaży, zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zarządzeniem Dyrektora Teatru zwrotu biletu można dokonać najpóźniej na godzinę przed rozpoczęciem spektaklu bez podawania przyczyny. Czasami bilety zwracane są z powodu odwołania spektaklu. Zwrot należności klientom za zakupione wcześniej bilety następuje na podstawie biletu oraz paragonu. Sporadyczne zdarza się, iż podstawą dokonania zwrotu jest sam bilet. Dokonane zwroty ujmowane są w odrębnej ewidencji pozwalającej na skorygowanie obrotu zarejestrowanego w kasie fiskalnej.

W zawiązku z przytoczonym powyżej § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących w odrębnej ewidencji ujmuje się zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności.

Bilet jest wprawdzie rzeczą, ale sam w sobie nie stanowi istotnej wartości, najważniejsze jest bowiem prawo, które w sobie inkorporuje, tj. prawo wstępu na spektakl teatralny. Czynność przekazania biletów klientom należy więc rozpatrywać na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, regulującego kwestię świadczenia usług, zgodnie z którym przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Zgodnie z definicją zawartą w Małym słowniku języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994 r., str. 778, reklamacja to „zwrócenie się do dostawcy, producenta, wykonawcy usługi w sprawie ujawnionych wad towarów, niedokładności w dostawie, w rachunku, w wykonaniu usług itp. z żądaniem uregulowania sprawy; zażalenie, skarga złożone w tej sprawie”.

W opisanej we wniosku sytuacji tj. gdy dochodzi do zwrotu biletu najpóźniej na godzinę przed rozpoczęciem spektaklu bez podawania przyczyny zwrotu lub zwrotu biletów w związku z odwołaniem spektaklu nie mamy zatem do czynienia ze zwrotem towaru ani też z reklamacją usługi (lub towaru).

Zatem zarówno w przypadku rezygnacji z usługi przez samego widza (nabywcę biletu) czy też w związku z nie zrealizowaniem usługi przez Teatr z powodu odwołaniem spektaklu czyli w sytuacji zwrotu biletu na spektakl, za który następuje zwrot należności klientom na podstawie biletu oraz paragonu a sporadycznie na podstawie samego biletu, nie znajdzie zastosowania unormowanie § 3 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia, które stanowi, że elementem ewidencji zwrotów ma być protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

Tym samym w przypadku zwrotu biletu uprawniającego do skorzystania ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzania protokołu przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Trzeba jednak podkreślić, że brak obowiązku sporządzania protokołu przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia, nie zwalnia Wnioskodawcy z udokumentowania w inny sposób faktu zwrotu biletów.

Zauważyć należy, że rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie wyczerpuje (nie wskazuje) wszystkich możliwych sytuacji, w których należy dokonać korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym przy zwrocie biletu nie ma konieczności sporządzania protokołu przyjęcia zwrotu towaru, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.