INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego oraz braku opodatkowania podatkiem VAT opłaty za przesyłkę w sytuacji posiadania stosownego pełnomocnictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego oraz braku opodatkowania podatkiem VAT opłaty za przesyłkę w sytuacji posiadania stosownego pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza sprzedawać okresowo towary (w zależności od popytu sezonowego w danej grupie towarowej, przy czym przez okres należy rozumieć pełny miesiąc rozliczeniowy w danym roku podatkowym), w celu osiągnięcia dodatkowego dochodu jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Sprzedawane towary będą nabywane z myślą dalszej odsprzedaży. Sprzedaż będzie dokonywana poprzez serwisy (domy sprzedaży wysyłkowej), a zapłata za towar następować będzie na rachunek bankowy. Zapłata za dostawę będzie łączna z zapłatą za towar. W warunkach umowy danego towaru, kosztami związanymi z wysyłką towarów za pośrednictwem danego operatora pocztowego, obciążany będzie nabywca towaru. W opisie aukcji wraz z opisem sprzedawanego towaru, Wnioskodawca umieści informację klauzulę następującej treści: „Kupujący udziela pełnomocnictwa sprzedającemu i wymienionym w wiadomości dla kupującego (dalej załącznikiem do umowy) do zawarcia w Jego imieniu i na Jego rachunek umowy o świadczenie usług pocztowych z operatorem pocztowym (dalej OP) i przesłaniem w Jego imieniu zakupionych przedmiotów, przy czym Kupujący ponosi wszystkie koszty związane z zawarciem umowy z OP tj. kosztów eksploatacyjnych pojazdu, opakowania, transportu i inne”. Wnioskodawca określa koszty dostawy hipotetycznie z dołu. W przypadku udzielenia pełnomocnictwa Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie korzystał ze znaczków pocztowych danego operatora pocztowego, a część niewykorzystana zostanie zwrócona mocodawcy bądź pozostanie dodatkowym dochodem Wnioskodawcy, jeżeli mocodawca nie wskaże rachunku bankowego na jaki ma być zwrócona niewykorzystana kwota na realizację przesłania towaru w imieniu mocodawcy. Sprzedaż będzie dokonywana również na targowiskach i placach targowych, giełdach. Wnioskodawczyni będzie gromadziła rachunki zakupionego towaru oraz będzie prowadziła ewidencję sprzedaży na każdy dzień roboczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni ma prawo korzystania z art. 288 Dyrektywy nr 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej, ze względu na planowany niski dochód niewspółmierny do kosztów zarejestrowanej działalności gospodarczej...
2. Czy udzielone przez kupującego pełnomocnictwo, w którym kupujący upoważnia Wnioskodawczynię jako osobę fizyczną, zwalnia z opodatkowania podatkiem VAT i naliczania obrotu (do ustawowego zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,) kwotę przeznaczoną na opłacenie wszystkich kosztów ponoszonych ze zrealizowaniem i przesłaniem zakupionego towaru na adres wskazany przez mocodawcę...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Rozpoczynając działalność gospodarczą nie trzeba od początku brać na siebie obowiązku podatnika podatku od towarów i usług; można skorzystać ze zwolnienia podmiotowego dla drobnych przedsiębiorców (art. 113 ust. 9 VATU).

Podatnik korzystający z tego zwolnienia nie ma obowiązku naliczania podatku, wystawiania faktur, składania deklaracji; z drugiej strony nie korzysta z prawa do odliczenia VAT naliczonego przez kontrahentów. Nie musi też rejestrować się jako podatnik VAT; gdy chce - składa zgłoszenie rejestracyjne VAT - R, zaznaczając wybór zwolnienia (art. 96 ust. 3 VATU). Wówczas naczelnik urzędu skarbowego rejestruje go i potwierdza zarejestrowanie jako podatnika VAT zwolnionego na druku VAT - 5.

Jedynym obowiązkiem podatnika zwolnionego jest prowadzenie ewidencji sprzedaży, w której rejestruje się sprzedaż za dany dzień; jej prowadzenie jest niezbędne do tego by można było ustalić, w którym momencie zostanie przekroczony limit sprzedaży uprawniający do zwolnienia z VAT; nieprowadzenie lub nierzetelne prowadzenie tej ewidencji (może być prowadzona nawet w formie zeszytu) grozi tym, że organ podatkowy oszacuje wartość obrotu i naliczy podatek przy zastosowaniu stawki 23%, bez prawa do odliczenia VAT naliczonego przy zakupach.

Art. 113 ust. 9 VAT-u postanawia, że podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności opodatkowanych w trakcie roku podatkowego jest zwolniony z podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy do okresu jej prowadzenia, kwoty 150.000 zł (art. 113 ust. 1 VAT-u). Licząc limit sprzedaży zwolnionej z VAT należy wziąć pod uwagę okres od dnia faktycznego rozpoczęcia sprzedaży do ostatniego dnia roku podatkowego a to oznacza, że data rozpoczęcia działalności gospodarczej podana w zgłoszeniu, czy data rejestracji na portalu internetowym nie ma znaczenia (Wyrok I SA/Gd 393/07 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2007-12-11).

Warunek wskazany w art. 79 lit. c) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.) dotyczący przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów można interpretować na dwa sposoby, a mianowicie:

1. określające indywidualnego nabywcę lub usługobiorcę,
2. określające wszystkich nabywców lub usługobiorców w danym okresie rozliczeniowym (zbiorowe zestawienie kosztów bądź faktura).
   
   

W odniesieniu do usług oferowanych przez operatorów pocztowych wyróżnia się listy nieewidencjonowane nierejestrowane zwane potocznie list zwykły (list ekonomiczny, list priorytetowy) i listy ewidencjonowane rejestrowane (list polecony ekonomiczny, list polecony priorytetowy).

Dla listów nieewidencjonowanych nierejestrowanych nie można określić jednolicie kwoty kosztów, ponieważ są nierejestrowane i nie przyporządkowane są im potwierdzenia z danymi osobowymi adresata.

Dla listów ewidencjonowanych rejestrowanych można określić kwotę kosztów indywidualnie dla danego listu, gdyż wynika to z wymaganego indywidualnego potwierdzenia nadania obejmującego dane osobowe adresata w tym koszt opłat, bądź z listy nadawczej, która obejmuje dane osobowe adresatów w tym indywidualny koszt opłaty. Założenia przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów w odniesieniu do wszystkich nabywców lub usługobiorców, korzystającego z listów ewidencjonowanych rejestrowanych w danym okresie rozliczeniowym (zbiorowe zestawienie kosztów bądź faktura) nie narusza zasady neutralności i proporcjonalności. Założenia przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów w odniesieniu do indywidualnego nabywcy lub usługobiorcy, korzystającego z listów nieewidencjonowanych nierejestrowanych według Wnioskodawcy narusza zasadę neutralności i proporcjonalności w ten sposób, że ogranicza wykorzystanie pełnego wachlarza usług operatora pocztowego, ograniczając się jedynie do listów ewidencjonowanych rejestrowanych, z których potwierdzeń wynika kogo i jaki koszt obejmuje potwierdzenie. Zdaniem Wnioskodawcy brak implamentacji art. 79 lit. c) do prawa polskiego nie może w żaden sposób ograniczać korzystania z wachlarza usług danego operatora pocztowego z zakresu listów nieewidencjonowany nieposiadających potwierdzenia nadania jak i wyszczególnionej rzeczywistej kwoty kosztów.

Neutralność podatku od towarów i usług oznacza, że przepisy krajowe nie mogą wymagać spełnienia przez podatnika żadnych dodatkowych warunków merytorycznych w celu uzyskania zwrotu podatku (por. wyrok ETS z dnia 21 marca 2000 r. sprawy połączone C-110/98 do C-147/98, Gabalfrisa SL i inni przeciwko Agencia Estatal do Administracion Tributaria; Zb. Orz. 2000 r., s. I-1577). Zasada ta, jako jedna z podstawowych zasad podatku VAT, znajdowała odzwierciedlenie zarówno w przepisach art. 2 I Dyrektywy Rady z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EEC dalej: I Dyrektywa Rady), jak również w przepisach art. 17(2) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG dalej: VI Dyrektywa Rady). Znajduje także odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy 112. Na podstawowy charakter tej zasady dla istoty podatku od towarów i usług, jako podatku o charakterze konsumpcyjnym, zwracał również wielokrotnie uwagę Europejski Trybunał Sprawiedliwości (zob. wyroki w sprawach: C-268/83, C-342/87 i C-317/94). W tym miejscu należy zauważyć, że zasada neutralności opodatkowania nie oznacza, że podatek ten jest neutralny z budżetowego punktu widzenia. Podatek VAT ma być neutralny dla podatnika i obciążać konsumenta a nie podatnika. W sprawie Elida Gibas vs. Commissionars of Customs and Excise z 24 października 1996 r. C-317/94, ETS uznał, że prawo do obniżenia obrotu o kwotę udzielonych rabatów przysługuje także wówczas, gdy nie jest możliwe wystawienia faktury korygującej, podnosząc, że art. 11 część C ust. 1 VI Dyrektywy zgodnie, z którym w przypadku odwołania, odmowy albo całkowitego lub częściowego braku zapłaty, lub w przypadku obniżki ceny po dokonaniu dostawy towarów lub wykonania usługi, podstawę opodatkowania pomniejsza się odpowiednio, zgodnie z warunkami określonymi przez Państwa Członkowskie. Jednakże stwierdzenie, że w przypadku całkowitego lub częściowego braku zapłaty, Państwa Członkowskie mogą odstąpić od powyższej zasady odnosi się do zwyczajnych stosunków umownych zawieranych bezpośrednio między umawiającymi się stronami, które ulegają późniejszym zmianom i jest on również wyrazem zasady ogólnej, że sytuacja podatnika powinna być neutralna. Aby zapewnić realizację zasady neutralności, należy w przypadkach wyliczenia podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT wziąć pod uwagę sytuację podatnika. Brak uwzględnienia tej sytuacji spowoduje, że administracja podatkowa pobierałaby z tytułu VAT kwotę wyższą od kwoty rzeczywiście zapłaconej przez ostatecznego konsumenta i to kosztem podatnika (A. Bącal, D. Dominik, M. Mililz, M. Bącel „Orzecznictwo ETS a polska ustawa o VAT”, Unimex 2009 r. s. 233). Podatek VAT powinien być proporcjonalny do faktycznej ceny towarów i usług oraz neutralny dla podatników.

Podstawę opodatkowania VAT stanowi wynagrodzenie należne z tytułu konkretnej dostawy czy świadczenia usługi. W przypadku zmiany warunków umowy powodującej zmianę ceny, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana jednakże warunki określane są przez Państwa Członkowskie. Powyższe wynika z faktu, że system VAT zmierza do obciążenia podatkiem jedynie ostatecznego konsumenta. Stąd też podstawa opodatkowania VAT postrzegana przez organy podatkowe nie może być wyższa od wynagrodzenia rzeczywiście zapłaconego przez konsumenta. (por. m.in. cytowany wyżej wyrok ETS sprawie Elida Gibas vs. Commisstoners of Customs and Excise z 24 października 1996 r. C-317/94 A. Bącal, D. Dominik, M. Militz, M. Bącal „Orzecznictwo ETS a polska ustawa o VAT”, Unimex 2009 s. 211, 232).

Kwota przekazywana przez mocodawcę na poczet uregulowania należności za usługi pocztowe nie stanowi obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT w przypadku, gdy mocodawca uiszcza należności za usługi pocztowe w imieniu i na rzecz rzeczywistego odbiorcy (kupującego) na podstawie udzielonego pełnomocnictwa. W tym wypadku czynność nadawczą dokonuje sam mocodawca/rzeczywisty odbiorca, lecz przez ręce sprzedającego jako osobę fizyczną. Będzie to koszt związany z całością, szeregiem działań wykonanej realizacji nadania/przekazani towaru pośrednikowi operatorowi pocztowemu. Kwestia pełnomocnictwa do zawarcia umowy z pośrednikiem operatorem pocztowym w imieniu faktycznego odbiorcy, w celu nadania przesyłki, została uregulowana w przepisach art. 98 - art. 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami), a kwestia przedstawicielstwa w art. 95 § 1 i § 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem przedstawicielstwo polega na dokonywaniu czynności prawnej przez osobę fizyczną lub prawną (przedstawiciela) w imieniu innej osoby fizycznej lub prawnej (reprezentowanego) ze skutkiem prawnym dla tej innej osoby, o ile przedstawiciel działa w granicach umocowania, rozumianego jako uprawnienie do dokonania czynności prawnych z bezpośrednim skutkiem dla reprezentowanego.

Natomiast art. 96 ww. ustawy Kodeks cywilny stanowi, że umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Pełnomocnictwo udzielone do określonego rodzaju czynności będzie pełnomocnictwem rodzajowym, charakteryzującym się tym, że w jego treści określony jest rodzaj i przedmiot czynności, do których umocowany został pełnomocnik. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, forma pełnomocnictwa może być dowolna. Pełnomocnictwo nie nosi znamion faktury i nie ma obowiązku jego archiwizowanie w myśl kodeksu cywilnego. Analiza sposobu zawierania umów cywilnoprawnych, czy też forma udzielenia pełnomocnictwa nie mieszczą się bowiem w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Warunek wskazany w art. 79 lit. c) dotyczący przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów, ale nie mówi nic o przedstawieniu (archiwizowania jako dowodu) pełnomocnictwa nabywcy. Należy również odnieść się do warunków technicznych związanych z wygenerowaniem udzielanego pełnomocnictwa, mianowicie, że brak jest możliwości technicznych generowania danej klauzuli w przypadku zamieszczenia jej w regulaminie, odrębnych postanowieniach umownych.

Każda osoba fizyczna korzystająca z usług operatora pocztowego np. Poczty Polskiej, zawiera umowę z Pocztą Polską i wynika to wprost z ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe Dz.U. 2003, nr 130, poz. 1188. Taka umowa zobowiązuje wykonawcę do wywiązania się z opłaconej usługi oraz upoważnia danego usługobiorcę do złożenia reklamacji w przypadku zniszczenia czy zaginięcia listu. Zawarta umowa pomiędzy sprzedającym jako osoba fizyczna, a operatorem usług pocztowych np. Poczty Polskiej nie ma istotnego znaczenia, ponieważ sprzedający jako osoba fizyczna, działając w imieniu klienta zawiera umowę o usługi na rzecz klienta, a opłata za tę usługę regulowana będzie przez sprzedającego jako osobę fizyczną. z zaznaczeniem w formie z dołu. Potwierdzenie nadania listu ewidencjonowanego nadal nie zmieniło swojej formy i obejmuje miejsce na wskazanie nadawcy, adresata i rodzaju listu (ekonomiczny bądź priorytet). Szczególne wątpliwości nasuwają się w przypadku wskazania danych osobowych nadawcy zgodnie z udzielonym pełnomocnictwem. Pełnomocnik zobowiązany jest do przekazania listu operatorowi pocztowemu Poczty Polskiej w imieniu i na rachunek mocodawcy. W rubryce nadawca i adresat pełnomocnik powinien wskazać dane osobowe mocodawcy. Dane nadawcy wskazane na druku nadawczym potwierdzają i oświadczają kto jest nadawcą. Fizycznie mocodawca nie wypełnia druku potwierdzenia nadania, lecz posługuje się pełnomocnikiem. Ponieważ na drukach brak jest rubryki dotyczącej wskazania pełnomocnika wyżej opisane wypełnienie druku nadania narażają pełnomocnika na odpowiedzialność karną, ponieważ pełnomocnik fizycznie zawiera umowę w imieniu mocodawcy podając się za mocodawcę, nie ma możliwości wskazania siebie jako pełnomocnika na druku potwierdzenia nadania to w miejsce nadawcy wskazuje swoja dane osobowe i w ten sposób nie naraża się na odpowiedzialność karną.

Konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem fundamentalnej zasady neutralności VAT dla podatników tego podatku. Ekonomiczny ciężar podatku VAT, co do zasady, powinien bowiem ponosić konsument, a nie podatnik. Wobec tego jeżeli mocodawca zwolniony jest z podatku VAT za usługi pocztowe to w myśl łańcucha pełnomocnictwa zwolniony jest również z tego podatku pełnomocnik niezależnie. Praktyka określania kosztów dostawy z dołu wynikała z niewiadomej faktycznie ponoszonych kosztów dostawy w stosunku do zakupionego towaru, ponieważ z umów zawieranych na odległość, kontrahent musiał być świadomy i wyrazić zgodę na wskazane w regulaminach koszty dostawy. Nie można wychodzić z założenia, że znana dla kontrahenta jest tylko cena za towar, a koszty dostawy określane są po zawarciu umowy. Powodowałoby to szereg konfliktów ewentualnie odstąpienie od umów zawieranych na odległość przez kontrahentów. Od uzyskanej w efekcie niewykorzystanej kwoty przeznaczonej na opłacenie kosztów dostawy w pieniądzu niepowiązanej z niczym, sprzedający jako osoba fizyczna, będzie odprowadzała podatek dochodowy, ponieważ kwota ta nie będzie stanowiła obrotu, nie będzie to kwota za dodatkowe wynagrodzenie jak również nie była to fikcyjna cena towaru, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy.

Tym samym, kwota ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie jest księgowana jako koszty i przychody. Sprzedający jako osoba fizyczna, uwzględni dochód od niewykorzystanej kwoty przeznaczonej na opłacenie kosztów dostawy w pieniądzu niepowiązanej z niczym w działalności gospodarczej/księgach podatkowych, od którego odprowadzi podatek dochodowy. Potwierdził to Minister Finansów w piśmie PT3/0602/23/672/CZE/10/BM19-15437 z dnia 9 grudnia 2010 r.

Odnosząc się natomiast do regulacji prawnych mówiących o tym, że dowód sprzedaży wydaje się wraz z towarem, to w przypadku sprzedaży internetowej z uwzględnieniem danego pełnomocnictwa dany sprzedawca zna tylko cenę towaru, nie zna natomiast ceny dostawy przeniesionej na nabywcę. Określenie jej hipotetycznie niezgodne byłoby z zasadą neutralności i proporcjonalności. Z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej prawo unijne stało się częścią porządku prawnego obowiązującego w Polsce. Dyrektywy ze względu na art. 249 TWE wiążą państwa członkowskie co do rezultatu, jaki ma być nimi osiągnięty. Państwo członkowskie zobowiązane jest do implementacji dyrektyw. W razie braku przepisów wykonujących dyrektywę lub nieprawidłowej jej implementacji jednostka może powołać się na przepis dyrektywy w celu zakwestionowania sprzecznych z nią przepisów prawa krajowego albo powołać się na te przepisy, o ile przyznają one prawa, których jednostka może dochodzić przeciwko państwu (vide wyrok ETS z 19 stycznia 1982 r. Ursula Becker v Finanzamt Munster-Innestadt, 8/81). Bezpośredni skutek wywołują te przepisy dyrektyw, które są dostatecznie jasne i precyzyjne i są bezwarunkowe (vide wyrok ETS w sprawie Comitato Coordinamento per la Difesa Delia Cava, C-236/92). Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego w swej istocie stanowi nakaz zapewnienia wszystkim normom prawa wspólnotowego przewagi w razie konfliktu z jakąkolwiek wcześniejszą lub późniejszą normą krajową w każdym państwie członkowskim. Należy zarazem podkreślić, że Trybunał Sprawiedliwości opowiada się za pierszeństwem stosowania prawa wspólnotowego, a zatem sprzeczna z prawem wspólnotowym norma prawa krajowego nie traci automatycznie mocy obowiązującej, lecz zostaje jedynie wyłączona możliwość jej stosowania w konkretnych przypadkach, które skutkują powstaniem kolizji (por. m. in. wyrok TK z dnia 11 maja 2005, sygn. akt K 18/04, orzekający w pełnym składzie, LexPolonica 543988; wyrok ETS z dnia 15 lipca 1964, C-6/64 w sprawie Flaminio Costa vs. E.N.E.L., LexPolonica 2234217).

Podobne zdanie zajął organ wydając interpretacje IPPP2/443-440/13-4/RR, IPPB1/415-535/13-6/ES.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 pkt 1 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników dokonujących dostaw:

1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu.
   
   

Zgodnie z art. 96 ust.1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego dla uznania, że podatnik może korzystać ze zwolnienia podmiotowego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, wymagane jest spełnienie poniższych warunków, tj. wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł oraz podatnik nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedawać okresowo towary (w zależności od popytu sezonowego w danej grupie towarowej, przy czym przez okres należy rozumieć pełny miesiąc rozliczeniowy w danym roku podatkowym), w celu osiągnięcia dodatkowego dochodu jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Sprzedawane towary będą nabywane z myślą dalszej odsprzedaży. Sprzedaż będzie dokonywana poprzez serwisy (domy sprzedaży wysyłkowej), a zapłata za towar następować będzie na rachunek bankowy. Zapłata za dostawę będzie łączna z zapłatą za towar.

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego, z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni w odniesieniu do planowanej sprzedaży towarów za wyjątkiem towarów wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 1 - będzie miała możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy do czasu, gdy wartość tej sprzedaży nie przekroczy kwoty w wysokości 150 000 zł.

W sytuacji przekroczenia kwoty limitu obrotu, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, Wnioskodawczyni będzie obowiązana do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, określonego w art. 96 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawczyni po przekroczeniu kwoty obrotu w wysokości 150 000 zł w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej w roku podatkowym - powinna zarejestrować się jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

1. wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;
2. wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;
3. wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
4. wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
   
   

Odnosząc się do pytania Wnioskodawczyni dotyczącego prawa do korzystania z art. 288 Dyrektywy nr 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wskazać należy, że wskazany zapis art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług jest odzwierciedleniem ww. zapisu art. 288 Dyrektywy. Wnioskodawczyni przyznano możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawi art. 113 ustawy o podatku VAT. W rezultacie w analizowanej sprawie nie ma potrzeby określania tego zwolnienia na podstawie przepisów Dyrektywy.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 79 pkt c) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Kwestia natomiast pełnomocnictwa została uregulowana w przepisach art. 98 – art. 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), a kwestia przedstawicielstwa w art. 95 § 1 i § 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem przedstawicielstwo polega na dokonywaniu czynności prawnej przez osobę fizyczną lub prawną (przedstawiciela) w imieniu innej osoby fizycznej lub prawnej (reprezentowanego) ze skutkiem prawnym dla tej innej osoby, o ile przedstawiciel działa w granicach umocowania, rozumianego jako uprawnienie do dokonania czynności prawnych, z bezpośrednim skutkiem dla reprezentowanego.

Natomiast art. 96 ww. ustawy Kodeks cywilny stanowi, że umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Pełnomocnictwo udzielone do określonego rodzaju czynności będzie pełnomocnictwem rodzajowym, charakteryzującym się tym, że w jego treści określony jest rodzaj i przedmiot czynności, do których umocowany został pełnomocnik. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, forma pełnomocnictwa może być dowolna. Pełnomocnictwo to nie może być jednak domniemane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedawać towary poprzez serwisy (domy sprzedaży wysyłkowej), a zapłata za towar następować będzie na rachunek bankowy. Zapłata za dostawę będzie łączna z zapłatą za towar. W warunkach umowy danego towaru, kosztami związanymi z wysyłką towarów za pośrednictwem danego operatora pocztowego, obciążany będzie nabywca towaru. W opisie aukcji wraz z opisem sprzedawanego towaru, Wnioskodawca umieści informację klauzulę następującej treści: „Kupujący udziela pełnomocnictwa sprzedającemu i wymienionym w wiadomości dla kupującego (dalej załącznikiem do umowy) do zawarcia w Jego imieniu i na Jego rachunek umowy o świadczenie usług pocztowych z operatorem pocztowym (dalej OP) i przesłaniem w Jego imieniu zakupionych przedmiotów, przy czym Kupujący ponosi wszystkie koszty związane z zawarciem umowy z OP tj. kosztów eksploatacyjnych pojazdu, opakowania, transportu i inne”. Wnioskodawca określa koszty dostawy hipotetycznie z dołu. W przypadku udzielenia pełnomocnictwa Wnioskodawczyni, będzie ona korzystała ze znaczków pocztowych danego operatora pocztowego, a część niewykorzystana zostanie zwrócona mocodawcy bądź pozostanie dodatkowym dochodem Wnioskodawczyni, jeżeli mocodawca nie wskaże rachunku bankowego na jaki ma być zwrócona niewykorzystana kwota na realizację przesłania towaru w imieniu mocodawcy.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa należy stwierdzić, że w przypadku, kiedy sprzedawca posiada upoważnienie (pełnomocnictwo) do zawarcia umowy o usługi pocztowe w imieniu i na rachunek kupującego – mamy do czynienia ze zwrotem kosztów i kwota ta nie wchodzi do podstawy opodatkowania, gdyż nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. W takim wypadku Wnioskodawczyni nie świadczy usługi pocztowej. W przedmiotowym przypadku następuje jedynie zwrot kosztów, który nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub klienta jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek tego nabywcy lub klienta.

Tym samym, w opisanej sytuacji przekazane Wnioskodawczyni przez kupującego środki na opłacenie wszystkich kosztów ponoszonych za zrealizowanie i przesłanie zakupionego towaru na adres wskazany przez mocodawcę, nie stanowią dla Wnioskodawczyni podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji kwota ta nie jest wliczana do kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest kwestia, czy pełnomocnictwo zawarte w sposób opisany przez Wnioskodawczynię, zostało skutecznie zawarte. Analiza sposobu zawierania umów cywilnoprawnych, czy też forma udzielenia pełnomocnictwa nie mieści się w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa

Niniejszą interpretację wydano w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.