INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zadań realizowanych na rzecz obronności finansowanych z budżetu państwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zadań realizowanych na rzecz obronności finansowanych z budżetu państwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W konsekwencji wykonania Decyzji Ministra Infrastruktury z 2011 r., P. (dalej również „P.” lub Spółka”), zawarła z Ministerstwem Infrastruktury (dalej również, „Zamawiający” lub „MI”) umowę o realizacji zadań na rzecz obronności państwa.

Powyższe działania są następstwem realizacji przepisów ustawy z dnia z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320 z późn. zm., dalej również ustawa o obronności”).

W ramach zawartej umowy, Ministerstwo Infrastruktury zleciło, natomiast P. przyjęła do wykonania w okresie pokoju szereg zadań na rzecz obronności państwa.

Wśród zleconych zadań przewidzianych przedmiotową umową znalazły się:

1. przygotowanie Spółki do objęcia militaryzacją i jej funkcjonowania po zmilitaryzowaniu zgodnie z § 8, § 10 ust. 3 i 4, § 11 i § 18 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2009 r. w sprawie militaryzacji jednostek organizacyjnych wykonujących zadania na rzecz obronności lub bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 210, poz. 1612);
2. udział w ćwiczeniach jednostek przewidzianych do militaryzacji;
3. prowadzenie prac planistycznych i organizacyjnych przygotowujących Spółkę do działania w warunkach zagrożenia bezpieczeństwa państwa (kryzysu polityczno-militarnego) i w czasie wojny, wynikających z obowiązujących aktów prawnych, obejmujących w szczególności:
   1. przygotowania do realizacji zadań określonych w planie funkcjonowania Spółki w warunkach zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny,
   2. przygotowanie infrastruktury pocztowej do funkcjonowania w warunkach zagrożenia bezpieczeństwa państwa, w okresie kryzysu i wojny,
   3. przygotowanie podsystemu p polowej na potrzeby współdziałania z W. P. P.,
   4. przygotowanie systemu doręczania kart powołania do służby wojskowej,
4. opracowanie i udzielanie informacji z zakresu infrastruktury pocztowej,
5. gospodarowanie i utrzymanie rezerw państwowych mobilizacyjnych, surowców, materiałów, maszyn, urządzeń i sprzętu techniczno-wojskowego,
6. organizacja szkolenia obronnego,
7. organizacja systemu stałego dyżuru.
   
   

Zadania wymienione w pkt 1, 3, 4 i 7 mają charakter planistyczny oraz są finansowane ze środków własnych Spółki, w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy o obronności.

Źródłem finansowania pozostałych zadań tj. wskazanych w pkt 2, 5, 6, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o obronności, jest budżet państwa. W celu uzyskania niezbędnych środków budżetowych na sfinansowanie ww. zadań w kolejnym roku, P. zobowiązana jest w stosownych terminach złożyć do Zamawiającego zapotrzebowanie o przyznanie środków budżetowych.

W ramach realizacji zadania wskazanego w pkt 6 P. zorganizowała szkolenia obronne dla pracowników Spółki. Szkolenia przeprowadzane były przez pracowników jednej z jednostek organizacyjnych Spółki, odbywały się w ośrodkach szkoleniowo — wypoczynkowych P., które zapewniły sale konferencyjne oraz noclegi i w niektórych przypadkach wyżywienie uczestników. Na potrzeby organizacji szkoleń nabywano również usługi gastronomiczne, cateringowe od podmiotów zewnętrznych. Dodatkowo, w ośrodkach wypoczynkowych pobierana jest również opłata środowiskowa.

Uruchomienie środków budżetowych na pokrycie wydatków poniesionych tytułem realizacji zadania, zgodnie z postanowieniami umowy, następuje na podstawie złożenia wniosków o płatność (zgodnego ze wzorem stanowiącym załącznik do umowy).

Wydatkowane środki budżetowe, podlegają ścisłej kontroli przez Zamawiającego. W tym celu P. zobowiązana jest do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej wszystkich operacji finansowych dotyczących środków pochodzących z budżetu państwa, jak również wywiązania się z szeregu obowiązków sprawozdawczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy realizacja zadań na rzecz obronności przedstawionych w stanie faktycznym, finansowanych z budżetu państwa, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa; w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z wykładni cyt. przepisu definiującego pojęcie usług, wynika, iż pojęcie „świadczenia” - stanowiące istotę definicji, ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie trzeba rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, zarówno zachowania aktywne podatnika, związane z działaniem (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak również obejmujące zaniechanie od działania (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przedstawioną wykładnię przepisu potwierdzają również sądy administracyjne. W wyroku WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1371/09), wskazano, iż „pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji”.

Kolejną cechą konieczną, aby można było mówić o usłudze, jest istnienie jej konsumenta — odbiorcy świadczenia odnoszącego z niego korzyść (choćby potencjalną). Ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, a także wnioski sformułowane w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz TSUE wskazują, iż dopóki nie ma kogoś, kto odniósłby lub powinien odnieść konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą. „Elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy VAT jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r., III SA/WA 154/09). Podobny pogląd wyraził WSA w Białymstoku, który w orzeczeniu z dnia 28 sierpnia 2008 r. (I SA/Bk 254/07) stwierdził, że w przypadku usługi świadczeniobiorca (konsument) musi odnosić z niej, choćby nawet potencjalną, korzyść, musi wystąpić więc konsumpcja świadczenia”.

Z doktryny podatkowej płynie wniosek, iż brak możliwości wskazania podmiotu, który z tytułu danego świadczenia odniósłby, czy też, powinien odnieść, korzyść choćby zachowanie świadczącego było pożądane czy też przynoszącą ogólną korzyść np. z punktu widzenia ogólnospołecznego czy też innej zbiorowość nie będzie stanowiło usługi” (Adam Bartosiewicz i Ryszard Kubacki „VAT Komentarz” VI wydanie, Warszawa 2012 r. str. 152).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż pomimo, iż Spółka przyjęła do wykonania szereg zadań na rzecz obronności — można w ramach ich realizacji wyróżnić konkretne działania, które wypełniają definicję świadczenia usług, brak jest podstaw do uznania, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi czynność opodatkowana.

Udział Zamawiającego (będącego organem administracji rządowej), zlecającego Spółce realizację określonych zadań, ma charakter działania we wspólnym interesie społecznym, a nie działania jako faktycznego konsumenta. W ocenie Wnioskodawcy, brak możliwości wskazania w analizowanym stanie faktycznym konsumenta świadczenia (odbiorcy usługi), przesądza, iż realizowane przez P. zadania na rzecz obronności, nie stanowią czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.