2013.12.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-450/13-4/ISN
z 10 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 27 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu towarów wykazanego w dokumencie SAD – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu towarów wykazanego w dokumencie SAD. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu oprogramowania na potrzeby transportu publicznego (jako działalność podstawowa) oraz wdrożeń i serwisowania takiego oprogramowania, realizowane w ramach konkretnych projektów. W związku z wygranym przez odrębną spółkę szwajcarską przetargiem przeprowadzanym w ramach ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. prawo zamówień publicznych (Dz.U. Nr 19 poz. 177 z późn. zm.), podatnik (Zainteresowany) chciałby w przyszłości – jako podwykonawca spółki szwajcarskiej – świadczyć usługi serwisowe sprzętu określonego rodzaju w ramach profilu prowadzonej działalności. W tym celu Wnioskodawca na mocy zawartej ze spółką szwajcarską umowy współpracy importowałaby ze Szwajcarii na teren Polski (Unii Europejskiej) specjalistyczny sprzęt niezbędny do świadczenia usług serwisowych w Polsce. Na podstawie umowy współpracy podatnik (Zainteresowany), jako importer towaru nie stawałaby się właścicielem importowanego sprzętu, a jedynie na mocy zawartej umowy byłby zgodnie z nomenklaturą ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny, biorącym sprzęt w bezpłatne używanie i przechowawcą. Dokonując importu towarów których właścicielem byłaby nadal spółka szwajcarska, podatnik działać będzie jako tzw. przedstawiciel pośredni w rozumieniu art. 5 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Oznacza to, że Wnioskodawca działać będzie we własnym imieniu, ale na rzecz zagranicznego kontrahenta – spółki szwajcarskiej. Biorąc pod uwagę że przedstawiciel pośredni jest zgłaszającym towar do określonej procedury celnej – na podstawie przepisów celnych – Zainteresowany będzie również dokonywał zapłaty długu celnego powstałego w stosunku do importowanych towarów. Spółka – jako przedstawiciel pośredni – będzie zgłaszającym, a więc importerem towarów zgodnie ze zgłoszeniem celnym. Biorąc pod uwagę że na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek uiszczenia należności celnych związanych z importem towarów, Spółka będzie również podatnikiem VAT z tytułu importu towarów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Na mocy zawartej przez strony umowy Zainteresowany przechowywałby importowany sprzęt na terenie Polski w celu świadczenia usług serwisowych na terytorium Polski. Powyższe rozwiązanie powodowałoby, że każdorazowe zgłoszenie usterki zakupionego przez zamawiającego na podstawie umowy na realizację zamówienia publicznego – w ramach której wykonawca zobowiązany jest również do świadczenia usług serwisowych – realizowane byłoby terminowo. Sprzęt wykorzystywany byłby wyłącznie w celu świadczenia usług serwisowych w Polsce w ramach wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej. Po zakończeniu umowy współpracy sprzęt niewykorzystany do świadczenia usługi byłby zwrócony do spółki szwajcarskiej.

W złożonym uzupełnieniu Spółka poinformowała, że jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Ponadto wskazała, że świadczone usługi serwisowe będą wykonywane na terytorium kraju. Odbiorcą usług serwisowych będzie polski podmiot zobowiązany do stosowania ustawy prawo zamówień publicznych. Jednakże z przyczyn formalnych wykonawcą zamówienia publicznego na terytorium kraju jest spółka szwajcarska. Wnioskodawca jest podwykonawcą wykonawcy szwajcarskiego realizującego zamówienie publiczne. Zgodnie z ustawą o VAT usługi te zatem mimo że faktycznie świadczone na terytorium kraju nie będą podlegały VAT gdyż pomimo że rzeczywistym i finalnym odbiorcą usługi jest podmiot z terytorium kraju, to formalnie kontrahentem jest podmiot ze Szwajcarii. Usługi serwisowe gdyby były bezpośrednio świadczone na rzecz finalnego odbiorcy usług, uprawniałyby Zainteresowanego do odliczenia podatku naliczonego. Usługi będą wykonywane na terytorium kraju. Spółka posiada podpisane umowy ze spółką szwajcarską z których wynika bezpośredni związek pomiędzy importowanymi towarami a usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę. Importowane towary będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez Zainteresowanego usług serwisowych na rzecz podmiotu z terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnik dokonując importu towarów w charakterze przedstawiciela pośredniego (tj. we własnym imieniu, ale na rzecz spółki szwajcarskiej) i będąc zobowiązanym do zapłaty należnego podatku VAT z tytułu importu towarów, następnie będzie uprawniony do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w jednolitym dokumencie administracyjnym – SAD?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z dnia 29 lipca 2011 r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054) (zwanej w dalszej części „ustawą o VAT”) – Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w dokumencie odprawy celnej SAD w związku z importowanym sprzętem określonego rodzaju w celu prowadzenia działalności gospodarczej, tj. dokonywanych w przyszłości napraw serwisowych. Zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 86 ust. 1 w zw. z art. 15 ustawy o VAT podatnik, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim importowane przez niego towary wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych i prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika. Prawo do odliczania podatku VAT nie jest zatem determinowane prawem własności, tj. importer nie ma obowiązku nabywać prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowisko zgodnie z którym prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu importu towarów jest całkowicie niezależne od nabycia towarów wynika nie tylko z konstrukcji art. 86 ustawy o VAT, ale przede wszystkim z natury importu towarów jako czynności podlegającej opodatkowaniu. Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ta potwierdza, że z importem towarów mamy do czynienia każdorazowo jeśli dochodzi do przywozu towarów na terytorium Polski z państwa trzeciego, całkowicie niezależnie od tego czy przywóz ten wiąże się z nabyciem tych towarów, czy też nie. Chociażby z tej perspektywy importerowi każdorazowo przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu importu towarów, jeśli oczywiście import ten wiąże się z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez tego importera czyli z prowadzoną przez importera/podatnika działalnością gospodarczą. Oznacza to, że Wnioskodawca będący importerem na teren Polski towarów określonego rodzaju w celu świadczenia w przyszłości usług serwisowych związanych z profilem prowadzonej działalności, spełnia wskazane wyżej przesłanki. Dodatkowo zobowiązania wynikające z zawartych w przyszłości umów użyczenia oraz przechowania pomiędzy Zainteresowanym oraz spółką szwajcarską – na mocy których Wnioskodawca stanie się biorącym w przechowanie oraz bezpłatne używanie importowany sprzęt – nie uniemożliwią Spółce skorzystania z prawa określonego przepisami art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, umożliwiającego obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wskazać bowiem należy, że wydatek Wnioskodawcy na pokrycie zobowiązania z tytułu podatku VAT zostanie udokumentowany dokumentem odprawy celnej SAD który zrównany jest dla celów podatku VAT z fakturą VAT oraz nie jest objęty wyjątkami ograniczającymi prawo do odliczenia podatku VAT.

Analogiczny pogląd został wyrażony w licznie wydawanych – na mocy art. 14b § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t.j. z 10 maja 2012 r. Dz.U. z 2012 r. poz. 749) Ordynacja podatkowa w związku z § 4-7 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770) przez Dyrektorów Izb Skarbowych z Warszawy, Poznania, Bydgoszczy, Katowic i Łodzi – indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, w tym:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 marca 2011 r., sygn. IPPP3/443-1237/10-4/KC;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 maja 2009 r., sygn. ITPP2/443-147/09/AF;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lutego 2008 r., sygn. ILPP2/443-144/07-2/TW;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 września 2010 r., sygn. IPPP3/443-548/10-4/LK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca chciałby w przyszłości – jako podwykonawca spółki szwajcarskiej – świadczyć usługi serwisowe sprzętu określonego rodzaju w ramach profilu prowadzonej działalności. W tym celu Zainteresowany na mocy zawartej ze spółką szwajcarską umowy współpracy importowałby ze Szwajcarii na teren Polski (Unii Europejskiej) specjalistyczny sprzęt niezbędny do świadczenia usług serwisowych w Polsce. Na podstawie umowy współpracy Spółka – jako importer towaru – nie stawałaby się właścicielem importowanego sprzętu, a jedynie na mocy zawartej umowy byłaby zgodnie z nomenklaturą ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny, biorącą sprzęt w bezpłatne używanie i przechowawcą. Dokonując importu towarów których właścicielem byłaby nadal spółka szwajcarska, Wnioskodawca działać będzie jako tzw. przedstawiciel pośredni w rozumieniu art. 5 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Oznacza to, że Zainteresowany działać będzie we własnym imieniu, ale na rzecz zagranicznego kontrahenta – spółki szwajcarskiej. Biorąc pod uwagę że przedstawiciel pośredni jest zgłaszającym towar do określonej procedury celnej, na podstawie przepisów celnych Spółka będzie również dokonywała zapłaty długu celnego powstałego w stosunku do importowanych towarów. Wnioskodawca – jako przedstawiciel pośredni – będzie zgłaszającym, a więc importerem towarów zgodnie ze zgłoszeniem celnym. Na Zainteresowanym ciążyć będzie obowiązek uiszczenia należności celnych związanych z importem towarów. Spółka będzie również podatnikiem VAT z tytułu importu towarów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Usługi serwisowe będą wykonywane na terytorium kraju. Odbiorcą usług serwisowych będzie polski podmiot zobowiązany do stosowania ustawy prawo zamówień publicznych. Jednakże z przyczyn formalnych wykonawcą zamówienia publicznego na terytorium kraju jest spółka szwajcarska. Zainteresowany jest podwykonawcą wykonawcy szwajcarskiego realizującego zamówienie publiczne. Zgodnie z ustawą usługi te zatem mimo że faktycznie świadczone na terytorium kraju nie będą podlegały VAT gdyż pomimo, że rzeczywistym i finalnym odbiorcą usługi jest podmiot z terytorium kraju, to formalnie kontrahentem jest podmiot ze Szwajcarii. Usługi serwisowe gdyby były bezpośrednio świadczone na rzecz finalnego odbiorcy usług, uprawniałyby Wnioskodawcę do odliczenia podatku naliczonego. Spółka posiada podpisane umowy ze spółką szwajcarską z których wynika bezpośredni związek pomiędzy importowanymi towarami a usługami świadczonymi przez Zainteresowanego.

Na mocy art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (…).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (…) – art. 2 pkt 5 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 64 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r., ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. UE L Nr 302, poz. 1 ze zm.) – zwanego dalej WKC – z zastrzeżeniem art. 5 zgłoszenia celnego może dokonać każda osoba, która przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia właściwym organom celnym towaru, którego dotyczy zgłoszenie, razem ze wszystkimi dokumentami, których przedłożenie jest niezbędne do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towar jest zgłaszany.

W oparciu o art. 201 ust. 1 lit. a WKC – dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym.

W myśl art. 201 ust. 2-3 WKC – dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Zasadniczo za dłużnika uznaje się zgłaszającego, jednak w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne.

W myśl art. 4 pkt 9, 12 i 18 WKC:

„dług celny” oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi;
„dłużnik” oznacza każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty długu celnego;
„zgłaszający” oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.

Wspólnotowy Kodeks Celny przewiduje dwa rodzaje przedstawicielstwa (art. 5 ust. 2 WKC):

bezpośrednie, gdzie przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby i
pośrednie, gdzie przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Przedstawicielem, stosownie do art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 727) z zastrzeżeniem art. 78, może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

Wspólnotowy Kodeks Celny przewiduje możliwość występowania przedstawiciela na rzecz osoby reprezentowanej, ale w imieniu własnym, określając taką formę reprezentacji jako przedstawicielstwo pośrednie. Działanie takie wywołuje skutki zarówno dla przedstawiciela, jak i dla reprezentowanego. Konstrukcja przyjęta w przypadku przedstawicielstwa pośredniego zakłada poniesienie przez przedstawiciela większej odpowiedzialności za swoje działania, w zamian za traktowanie go jako zgłaszającego. Przedstawiciel pośredni jest zatem dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne.

W świetle powyższych regulacji zasadne jest twierdzenie, że w przypadku importu towarów dokonywanego przez przedstawiciela pośredniego, obowiązek uiszczenia cła ciąży zarówno na przedstawicielu jak i jego zleceniodawcy.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy – miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Z art. 33 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek (…).

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną jaką jest przywóz towarów.

Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca – jako przedstawiciel pośredni – działać będzie we własnym imieniu, ale na rzecz zagranicznego kontrahenta (spółki szwajcarskiej). Zainteresowany będzie zgłaszającym, a więc importerem towarów zgodnie ze zgłoszeniem celnym. Biorąc pod uwagę że na Spółce ciążyć będzie obowiązek uiszczenia należności celnych związanych z importem towarów, Wnioskodawca będzie również podatnikiem z tytułu importu towarów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zainteresowany będzie również dokonywał zapłaty długu celnego powstałego w stosunku do importowanych towarów.

Z powyższego wynika zatem, że to na Spółce ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów. Zaznaczyć jednocześnie należy, że możliwość zgłoszenia towarów do odprawy celnej w celu dopuszczenia do obrotu nie jest uzależnione od posiadania prawa własności tych towarów, czy też prawa do rozporządzania nimi.

Wątpliwości Zainteresowanego wiążą się z możliwością odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego w jednolitym dokumencie administracyjnym – SAD.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi – w przypadku importu towarów – suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5 (art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy).

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim importowane towary są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, musi istnieć związek pomiędzy importowanym towarem a czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Jak wynika z przedstawionych informacji, Spółka jako podwykonawca świadczyć będzie na rzecz kontrahenta szwajcarskiego usługi serwisowe. Jak Wnioskodawca wyjaśnił miejscem opodatkowania tych usług nie będzie terytorium kraju. Usługi te gdyby były bezpośrednio świadczone na rzecz finalnego odbiorcy (podmiotu polskiego) uprawniałyby Zainteresowanego do odliczenia podatku naliczonego. Spółka posiada dokumenty (umowy podpisane ze spółką szwajcarską), z których wynika bezpośredni związek pomiędzy importowanymi towarami a świadczonymi usługami.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy – podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jak wynika z powyższego przepisu, warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z usługami świadczonymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Biorąc pod uwagę powołany przepis oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dokonując odprawy celnej sprzętu specjalistycznego Spółce przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu towarów związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, ponieważ kwoty te mogłyby być odliczone gdyby usługi podlegały opodatkowaniu na terytorium kraju a Zainteresowany posiada dokumenty z których wynika związek odliczonego podatku z wykonywanymi usługami (umowy podpisane ze spółką szwajcarską).

Reasumując Spółka dokonując importu towarów w charakterze przedstawiciela pośredniego (tj. we własnym imieniu, ale na rzecz spółki szwajcarskiej) i będąc zobowiązana do zapłaty należnego podatku VAT z tytułu importu towarów, będzie uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w jednolitym dokumencie administracyjnym – SAD, jednak na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponieważ importowane przez Zainteresowanego towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin