Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-769/13/MS
z 2 grudnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 22 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 15 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynajmu przez Wnioskodawcę sali gimnastycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 19 sierpnia 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynajmu przez Wnioskodawcę sali gimnastycznej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 listopada 2013 r. znak: IBPP1/443-769/13/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca wykonuje zadania nałożone na niego odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został powołany. Zdecydowana większość tych zadań jest realizowana przez Wnioskodawcę w ramach reżimu publiczno¬prawnego. Niemniej jednak, wybrane czynności Wnioskodawca wykonuje na podstawie zawieranych umów cywilno-prawnych i traktuje je jako podlegające regulacjom VAT. W ramach czynności wykonywanych na podstawie umów cywilno-prawnych Wnioskodawca dokonuje:

  1. transakcji opodatkowanych VAT według odpowiednich stawek podatku VAT. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT:
    1. dzierżawa gruntów,
    2. sprzedaż działek pod zabudowę,wynajem pomieszczeń do celów prowadzenia działalności gospodarczej i innej sprzedaż mienia komunalnego,
  2. transakcji zwolnionych:
    1. wynajem pomieszczeń na cele mieszkalne,
    2. dzierżawa gruntów na cele rolnicze,
    3. opłaty z tytułu oddania gruntów w użytkowanie wieczyste (umowa w formie aktu notarialnego o wieczystym użytkowaniu gruntu z 24 stycznia 1995 r.).
    Po stronie Wnioskodawcy występują także zdarzenia spoza VAT (tj. zdarzenia w ogólne niepodlegające ustawie o VAT):
  3. Zarówno polegające na uzyskiwaniu przez Wnioskodawcę dochodów i przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 157 poz. 1240 ze zm.) w powiązaniu z ustawą z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2003 r. Nr 203, poz. 1966 ze zm.).
  4. Jak również niezwiązane z uzyskiwaniem wpływów - w tym budowa gminnej infrastruktury drogowej.

W zakresie czynności A-B Wnioskodawca występuje jako podatnik podatku VAT - art. 15 ust. 1, natomiast w zakresie czynności C-D Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej w myśl art. 15 ust. 6.

W związku z wykonywaniem ww. czynności A-B oraz występowaniem zdarzeń określonych w C-D, Wnioskodawca ponosi szereg wydatków, z tytułu których kontrahenci wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury z wykazanymi kwotami podatku VAT.

W odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z wydatków, które są ponoszone bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT (A), Wnioskodawca korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W tym celu Wnioskodawca dokonuje bezpośredniego przyporządkowania kwot podatku naliczonego do wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi i odlicza podatek VAT.

Wnioskodawca jako organ prowadzący szkolnictwo publiczne, wypełniając wskazania ustawowe zawarte w ustawie o systemie oświaty - art. 34a, przekazuje szkołom środki publiczne na działalność bieżącą, realizując przy tym także wskazania ustawowe z ustawy o samorządzie gminnym - art. 7 ust. 1 pkt 8. Wnioskodawca dokonał w 2012 r. wymiany podłogi w sali gimnastycznej wchodzącej w skład kompleksu budynków szkolnych zespołu szkół. Żaden z budynków szkolnych tworzących kompleks szkolny nie został przekazany w trwały zarząd na rzecz szkoły (wg. art. 43-50 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102 poz. 651), budynki są jedynie wpisane do szkolnej ewidencji środków trwałych na podstawie protokołów przekazania „OT”. Wykonawca remontu został wyłoniony w drodze przetargu nieograniczonego i z tytułu wykonanej inwestycji wystawił Wnioskodawcy fakturę z naliczoną właściwą dla danego rodzaju czynności stawką podatku VAT. Koszt całościowy wymiany podłogi wyniósł:

    a) wymiana podłogi:
    • wartość netto – 113.008,00 zł,
    • naliczony podatek VAT – 25. 991,84 zł,
    • wartość brutto – 138.999,84 zł,
    b) nadzór inwestorski na inwestycją:
    • wartość netto – 1.788,62 zł,
    • naliczony podatek - 411,38 zł,
    • wartość brutto - 2 200,00 zł.

Wskazany remont podłogi realizowany był w okresie 11 sierpnia 2011 r. - 15 września 2011 r., a jego koszt podniósł wartość księgową hali sportowej.

Wnioskodawca jako właściciel obiektów szkolnych zespołu szkół dokonuje wynajmu rzeczonej sali sportowej wraz z zapleczem sanitarnym (szatnie, sanitariaty oraz niezbędny sprzęt sportowy). Hale sportowe wchodzące w skład kompleksów szkolnych wynajmowane są zgodnie z regulaminem korzystania z boisk i sali sportowej. Na podstawie zapisów regulaminu:

  1. wynajęcie boiska/sali wymaga wcześniejszego uzgodnienia godziny z opiekunem boiska/sali,
  2. wynajęcie następuje po wcześniejszym dokonaniu wpłaty w kasie Urzędu i po okazaniu dowodu wpłaty,
  3. wynająć można boisko/salę jednorazowo lub na okres dłuższy,
  4. w przypadku wynajęcia boiska/sali w stałe dni i godziny spisywana jest umowa pomiędzy najemcą, a Urzędem Miasta i Gminy (de facto z Gminą),
  5. dokonując rezerwacji boiska/sali na warunkach jak w punkcie d) wpłaty można dokonać przelewem na konto wynajmującego w kwocie proporcjonalnej przypadającej opłaty jak za 1 miesiąc.

Kwoty z tytułu odpłatności za najem i udostępnienie wpływają do budżetu Wnioskodawcy i są wykorzystywane na bieżącą działalność Wnioskodawcy. Specyfika charakteru wynajmowanej powierzchni szkolnej powoduje, iż sala wykorzystywana jest do celów dydaktycznych w czasie trwania zajęć w szkole tj. od poniedziałku do piątku w godz. 8.00-15.00 w czasie trwania roku szkolnego tj. od września do czerwca, a po zakończeniu zajęć szkolnych jest postawiona do dyspozycji dla osób fizycznych, prawnych, organizacji i klubów sportowych. Jest wynajmowana lub udostępniania zarówno w czasie tygodnia w godzinach popołudniowych, jak i w soboty i niedziele, przy czym zarówno w sezonie zimowym jak i letnim. Powierzchnia sali sportowej wynosi 705,50 m2. Jak wykazano, działalność dydaktyczna realizowana w sali sportowej stanowi wypełnienie zadań statutowych Wnioskodawcy w zakresie zapewnienia edukacji publicznej i taki jej charakter powoduje, iż nie jest objęta uregulowaniami ustawy o VAT. Natomiast wynajem i udostępnienie sali na rzecz osób fizycznych, prawnych i innych podmiotów podlegają opodatkowaniu wg właściwej stawki VAT.

W uzupełnieniu z dnia 15 listopada 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca klasyfikuje usługi wynajmu/udostępniania sali gimnastycznej w kodzie klasyfikacyjnym PKWiU 93.11.10.0 usługi związane z działalnością sportową.

O przyporządkowaniu takiego kodu statystycznego w opinii Wnioskodawcy przesądza treść zawieranych umów cywilno-prawnych, z których wynika, iż przeznaczona jest ona wyłącznie na cele sportowe i ma zapewnić możliwość wstępu i korzystania z obiektów rekreacyjno-sportowych, co nie wiąże się z udziałem w zajęciach sportowo-rekreacyjnych prowadzonych przez wykwalifikowany personel. Opłata za wstęp uprawnia do czynnego korzystania z obiektu, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Sala wynajmowana/udostępniana jest innym podmiotom w celu wykorzystania jej zgodnie z przeznaczeniem tj. na cele sportowo-rekreacyjne. Zapłata przez osoby trzecie ustalonej stawki godzinowej daje możliwość skorzystania z sali wraz z infrastrukturą sanitarną tj. aktywne uczestnictwo w zajęciach sportowych, co nie wiąże się z udziałem w zajęciach sportowo-rekreacyjnych prowadzonych przez wykwalifikowany personel. Wprawdzie w regulaminie korzystania z sali/boiska wprowadzonym zarządzeniem burmistrza używana jest terminologia „wynajęcie boiska/sali” oraz „wynajmujący” i „najemca” oraz były spisane umowy najmu, które w swej treści zawierały określenia wynajmujący i najemca, ale w treści umowy znalazły się zapisy o przekazaniu sali do użytkowania do celów zgodnych z jej przeznaczeniem tj. zajęć sportowych oraz znalazł się zapis o obowiązku używania odpowiednich strojów sportowych podczas zajęć sportowych, w tym w szczególności odpowiedniego obuwia tzw. halowego. Taka konstrukcja zapisów umownych, a w szczególności treść co jest przedmiotem wynajmu - „użytkowanie sali sportowej zgodnie z jej przeznaczeniem” - w opinii Wnioskodawcy przesądza, że de facto występują usługi związane z działalnością obiektów sportowych i stosowana 8% stawka podatku VAT jest właściwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować w przypadku wynajmu sali gimnastycznej. Czy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stosowania obniżonej stawki podatku VAT - 8% w zakresie wynajmu sali sportowej zgodnie z jej przeznaczeniem tj. aktywne uczestnictwo w zajęciach sportowych - jest właściwe?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca dokonuje udostępnienia sali sportowej wchodzącej w skład kompleksu szkolnego osobom fizycznym, klubom sportowym i innym podmiotom gospodarczym wykupującym wstęp dla swoich pracowników na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych wyłącznie na cele sportowe. Udostępnienie obiektu sportowego obejmuje jednak nie tylko możliwość wejścia na salę/boisko sportowe w celu wykorzystania ich zgodnie z przeznaczeniem, opłata za wstęp daje także możliwość korzystania z infrastruktury socjalnej (sanitariaty) oraz natrysków (w przypadku dopłaty do opłaty podstawowej), ale wyłącznie z wykorzystaniem na cele sportowe. Usługa udostępniania obiektu sportowego (sali lub boiska) ma w zamierzeniu Wnioskodawcy umożliwić wstęp i korzystanie z obiektów rekreacyjno-sportowych, co nie wiąże się z udziałem w zajęciach sportowo-rekreacyjnych prowadzonych przez wykwalifikowany personel, opłata za wstęp uprawnia do czynnego korzystania z obiektu. W opinii Wnioskodawcy korzystanie z boisk/sali sportowej jest klasyfikowane w kodzie statystycznym PKWiU 93.11.10.0 usługi związane z działalnością obiektów sportowych i na mocy art. 41 ust. 2 w związku z poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy o VAT mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%. Wprawdzie w regulaminie korzystania z sali/boiska wprowadzonym zarządzeniem burmistrza używana jest terminologia „wynajęcie boiska/sali” oraz „wynajmujący” i „najemca” oraz były spisane umowy najmu, które w swej treści zawierały określenia wynajmujący i najemca, ale w treści umowy znalazły się zapisy o przekazaniu sali do użytkowania do celów zgodnych z jej przeznaczeniem tj. zajęć sportowych oraz znalazł się zapis o obowiązku używania odpowiednich strojów sportowych podczas zajęć sportowych, w tym w szczególności odpowiedniego obuwia tzw. halowego. Taka konstrukcja zapisów umownych, a w szczególności treść co jest przedmiotem wynajmu - użytkowanie sali sportowej zgodnie z jej przeznaczeniem - w opinii Wnioskodawcy przesądza, że de facto występują usługi związane z działalnością obiektów sportowych i stosowana 8% stawka podatku VAT jest właściwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towaru, w rozumieniu art. 7 ustawy i świadczenie usług, o którym mowa art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

  1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy,
  2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
    • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
    • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej K.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle powyższego należy zauważyć, iż umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Przy czym – jak wynika z art. 659 § 2 K.c., czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako właściciel obiektów szkolnych zespołu szkół dokonuje wynajmu sali gimnastycznej (hali sportowej) wraz z zapleczem sanitarnym (szatnie, sanitariaty oraz niezbędny sprzęt sportowy). Hala sportowa wchodząca w skład kompleksów szkolnych wynajmowana jest zgodnie z regulaminem korzystania z boisk i sali sportowej. Na podstawie zapisów regulaminu:

  1. wynajęcie boiska/sali wymaga wcześniejszego uzgodnienia godziny z opiekunem boiska/sali,
  2. wynajęcie następuje po wcześniejszym dokonaniu wpłaty w kasie Urzędu i po okazaniu dowodu wpłaty,
  3. wynająć można boisko/salę jednorazowo lub na okres dłuższy,
  4. w przypadku wynajęcia boiska/sali w stałe dni i godziny spisywana jest umowa pomiędzy najemcą, a Urzędem Miasta i Gminy (de facto z Gminą),
  5. dokonując rezerwacji boiska/sali na warunkach jak w punkcie d) wpłaty można dokonać przelewem na konto wynajmującego w kwocie proporcjonalnej przypadającej opłaty jak za 1 miesiąc.

Kwoty z tytułu odpłatności za najem i udostępnienie wpływają do budżetu Wnioskodawcy i są wykorzystywane na bieżącą działalność Wnioskodawcy.

Wnioskodawca klasyfikuje usługi wynajmu/udostępniania sali gimnastycznej w kodzie klasyfikacyjnym PKWiU 93.11.10.0 usługi związane z działalnością sportową.

O przyporządkowaniu takiego kodu statystycznego w opinii Wnioskodawcy przesądza treść zawieranych umów cywilno-prawnych, z których wynika, iż przeznaczona jest ona wyłącznie na cele sportowe i ma zapewnić możliwość wstępu i korzystania z obiektów rekreacyjno-sportowych, co nie wiąże się z udziałem w zajęciach sportowo-rekreacyjnych prowadzonych przez wykwalifikowany personel. Opłata za wstęp uprawnia do czynnego korzystania z obiektu, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazuje się, iż Wnioskodawca wynajmując przedmiotową salę gimnastyczna na rzecz podmiotów trzecich na podstawie umów cywilnoprawnych, nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych. Zatem, w tym przypadku Wnioskodawca dokonuje świadczenia usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy i występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż odpłatne udostępnienie (wynajem) sali gimnastycznej przez Wnioskodawcę (Gminę) na rzecz podmiotów trzecich (np. klubom sportowym, firmom oraz osobom fizycznym) podlega opodatkowaniu VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

  1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
  2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
  3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

–z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

  1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
  2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług – art. 43 ust. 18 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów korzystać mogą jedynie usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Natomiast podmioty takie jak: kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, świadcząc usługi marketingowe, reklamowo-promocyjne, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych, nie mogą z ww. zwolnienia korzystać niezależnie od tego, że nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia przeznaczają je w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegające na udostępnianiu sali gimnastycznej nie korzystają ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, gdyż Wnioskodawca nie jest podmiotem wskazanym w tym przepisie.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8% podlegają towary i usługi wymienione w załączniku nr 3 do ustawy. I tak, w poz. 179 tego załącznika znajdują się usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 93.11.10.0 „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”

Zawarte w załączniku objaśnienie 1) wskazuje, iż wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia częstokroć odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż poz. 179 załącznika nr 3 wskazuje preferencyjną stawkę podatku w odniesieniu do usług związanych z działalnością obiektów sportowych, sklasyfikowanych w PKWiU 93.11.10.0.

Reasumując, czynność odpłatnego udostępniania (wynajem) przez Wnioskodawcę sali gimnastycznej na rzecz podmiotów trzecich, sklasyfikowana przez Wnioskodawcę zgodnie z PKWiU z 2008 r. w grupowaniu 93.11.10.0, korzysta z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że usługa wynajem sali gimnastycznej na rzecz podmiotów trzecich, korzysta z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany (w szczególności w przypadku błędnego zaklasyfikowania usług według PKWiU) któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj