Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1110a/13/DP
z 24 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się handlem towarami w branży oponiarskiej. Zakupu towaru handlowego dokonuje u głównych dostawców krajowych działających w tej branży. Wymogi rynku, sezonowość sprzedaży, wypracowane warunki współpracy oraz podpisane umowy z dostawcami sprawiają, że Wnioskodawca ma możliwość zwrotu do dostawcy części towarów po sezonie sprzedażowym jak i uzyskania rabatów posprzedażnych, ale po spełnieniu określonych warunków narzuconych przez dostawcę. Wnioskodawca zwraca towar, a dostawca wystawia faktury korygujące z tego tytułu. Dostawca przyznaje rabat – wystawia faktury korygujące do wcześniej wystawionych faktur zakupu z tytułu przyznanego rabatu czy upustów cenowych. Zwrot towaru następuje po kilku miesiącach, często w następnym roku kalendarzowym i dotyczy zakupów dokonanych w różnych okresach. Rabaty i upusty cenowe są również odnoszone do wielu faktur zakupu z różnych okresów, często kilku miesięcy wstecz.

Opisane zdarzenia gospodarcze następują po spełnieniu przez Wnioskodawcę warunków umowy, sprawdzane i akceptowane przez dostawców – są to zdarzenia nowe, które nie mogły być przewidziane wcześniej już w momencie zakupu towaru. Zwrot towaru, potwierdzony fakturą korygującą od dostawcy, następuje też w wyniku uznanych przez dostawców reklamacji zakupionego wcześniej towaru handlowego.

Faktury korygujące zakup wystawiane są w momencie powstania zdarzenia gospodarczego, tj. zwrotu towaru do dostawcy, uznanej reklamacji lub przyznanego rabatu przez dostawcę.

Podobne zdarzenia powstają w procesie sprzedaży towarów handlowych. Klienci zwracają Wnioskodawcy wcześniej zakupiony towar, np. w wyniku rozpatrzonej na ich korzyść reklamacji lub przyjęcia zwrotu towaru w wyniku zgody sprzedawcy. Wspomniane reklamacje rozpatrywane są na bieżąco w stosunku do towaru zakupionego w poprzednich miesiącach a nawet w poprzednim roku. Przyjęty od kupującego zwrot towaru lub uznana reklamacja, to nowe zdarzenie gospodarcze niemające związku z momentem sprzedaży towaru.

Faktury korygujące sprzedaż wystawiane są w momencie przyjęcia zwracanego towaru od odbiorcy lub uznania reklamacji.

Wnioskodawca, zdarzenia gospodarcze, tj. zakup i sprzedaż towarów handlowych ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. metodą uproszczoną (kasową).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (wymienione we wniosku w kolejności jako 1, 2 i 5):

1. W którym okresie należy dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu zwrotu towarów do dostawców i uzyskanych rabatów od dostawców w opisanych sytuacjach potwierdzonych otrzymaną fakturą korygującą zakup – czy w dacie zdarzenia gospodarczego, tj. zwrotu towaru, uzyskania rabatu, czy też w dacie faktury pierwotnej dokumentującej zakup tego towaru?
2. W którym okresie należy dokonać korekty przychodów na skutek zwrotu towarów przez odbiorców, udzielonych rabatów dla odbiorców w opisanych sytuacjach potwierdzonych wystawioną fakturą korygującą – czy w dacie zdarzenia gospodarczego, tj. zwrotu towaru, udzielenia rabatu, czy też w dacie pierwotnej faktury dokumentującej sprzedaż tego towaru?
3. Czy skutki odniesienia korekt przychodów i kosztów do miesiąca pierwotnego zakupu lub sprzedaży – powodujące w konsekwencji zwiększenie należnych zaliczek za skorygowane miesiące – będzie skutkowało obowiązkiem zapłacenia odsetek od zobowiązań podatkowych od ustalonych zaliczek w nowej wysokości?

Ad. 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztów. Zdarzenia gospodarcze takie jak zwrot towarów do dostawcy czy odbiorcy, udzielane rabaty do zakupów czy sprzedaży są potwierdzone fakturami korygującymi, które w jednoznaczny sposób określają moment zdarzenia gospodarczego i zgodnie z zapisami rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wskazują moment dokonania zapisów w księdze, czyli w dacie faktury korygującej.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, chociażby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, o czym mówi artykuł 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca w tym przepisie nie odnosi się w żaden sposób do okresu sprzedaży. Podatnik ma pomniejszyć przychód o zwrócone towary z chwilą powstania zdarzenia gospodarczego jakim jest moment zwrotu towaru do dostawcy, przyjęcia towaru od odbiorcy, udzielenia rabatu czy uznanej reklamacji – potwierdzonych otrzymanymi lub wystawionymi dokumentami jakimi są faktury korygujące.

Ad. 3)

Powstałe na bieżąco zdarzenia gospodarcze (zwroty towarów czy udzielone rabaty) niemożliwe do przewidzenia w momencie zakupu czy sprzedaży towaru a powstałe w wyniku niezakazanych prawem swobodnych i wzajemnych stosunków gospodarczych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – nie powinny na nowo ustalać momentu obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca uważa, że wszelkie skutki takich zdarzeń gospodarczych nie powinny generować nowych zobowiązań podatkowych w postaci odsetek za zwłokę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu towarami w branży oponiarskiej. Wymogi rynku, sezonowość sprzedaży oraz wypracowane warunki współpracy i podpisane umowy z dostawcami sprawiają, że Wnioskodawca ma możliwość zwrotu do dostawcy części towarów po sezonie sprzedażowym jak i uzyskania rabatów posprzedażnych. Wnioskodawca zwraca towar, a dostawca wystawia z tego tytułu faktury korygujące. Dostawca przyznaje rabat – wystawia faktury korygujące do wcześniej wystawionych faktur zakupu z tytułu przyznanego rabatu czy upustów cenowych. Zwrot towaru następuje po kilku miesiącach, często w następnym roku kalendarzowym i dotyczy zakupów dokonanych w różnych okresach. Rabaty i upusty cenowe są również odnoszone do wielu faktur zakupu z różnych okresów, często kilku miesięcy wstecz. Zwrot towaru, potwierdzony fakturą korygującą od dostawcy, następuje też w wyniku uznanych przez dostawców reklamacji zakupionego wcześniej towaru handlowego. Faktury korygujące zakup wystawiane są w momencie powstania zdarzenia gospodarczego, tj. zwrotu towaru do dostawcy, uznanej reklamacji lub przyznanego rabatu przez dostawcę. Podobne zdarzenia powstają w procesie sprzedaży towarów handlowych. Klienci zwracają Wnioskodawcy wcześniej zakupiony towar, np. w wyniku rozpatrzonej na ich korzyść reklamacji lub przyjęcia zwrotu towaru w wyniku zgody sprzedawcy. Wspomniane reklamacje rozpatrywane są na bieżąco w stosunku do towaru zakupionego w poprzednich miesiącach a nawet w poprzednim roku. Faktury korygujące sprzedaż wystawiane są w momencie przyjęcia zwracanego towaru od odbiorcy lub uznania reklamacji.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem należnym jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną między stronami.

Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uregulowane są w art. 14 ust. 1c-1i.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1c powołanej ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Podkreślić należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Wobec tego należy posłużyć się literalną wykładnią powyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Odnosząc się natomiast do kwestii korekty kosztów uzyskania przychodów, należy zauważyć, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (tj. prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć przy tym należy, że definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w cytowanym art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych. Innej definicji dnia poniesienia kosztu uzyskania przychodów w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają – jak już uprzednio wskazano – regulacji wskazujących do jakiego momentu odnieść należy korekty faktur, wynikające z otrzymywanych od kontrahentów faktur korygujących.

Odnosząc się do kwestii momentu uwzględnienia faktur korygujących w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zauważyć należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca zwraca dostawcy część towarów lub uzyskuje od dostawcy rabaty posprzedażowe i upusty cenowe, a dostawca wystawia faktury korygujące z ww. tytułów, które to wpływają na zmniejszenie wcześniej zaewidencjonowanych kosztów nabycia tych towarów, to zdarzenia te powinny zostać uwzględnione w wielkości kosztów uzyskania przychodów poprzez ich zmniejszenie w okresie rozliczeniowym (miesiącu, roku podatkowym), w którym koszty te pierwotnie zostały zaksięgowane. Wnioskodawca powinien zatem pomniejszyć pierwotnie zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki, o wartość zwróconych towarów udzielonych rabatów i upustów, a w konsekwencji dokonać stosownych korekt w okresie rozliczeniowym (miesiącu, kwartale, roku podatkowym), w którym pierwotnie te koszty zostały wykazane.

W sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma fakturę korygującą, która dotyczyć będzie zakupu towarów w roku podatkowym wcześniejszym niż data wystawienia faktury korygującej, to powinien ją uwzględnić w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został potrącony. Faktura korygująca wskazuje bowiem właściwą wartość towaru, korekta kosztów wynikająca z faktury korygującej, powinna być odnoszona do uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodów, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty poniesienia wydatków z tego tytułu.

Ponadto wskazać, należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na podatników osiągających dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej obowiązki w zakresie obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W myśl art. 44 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Artykuł 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Stosownie do treści art. art. 51 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przez zaległość podatkową należy rozumieć podatek niezapłacony w terminie płatności. Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku (art. 51 § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę. Na mocy art. 53 § 2 ww. ustawy, przepis ten stosuje się również do należności, o których mowa w art. 52 § 1, oraz do nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, w części przekraczającej wysokość podatku należnego za rok podatkowy.

Odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1 (art. 53 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Stosownie do art. 55 § 1 ww. ustawy, odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego.

Stosownie natomiast do treści art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Przez deklaracje rozumie się również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci – art. 3 ust. 5 Ordynacji podatkowej.

Na zasadność złożenia korekty zeznania podatkowego wskazuje obowiązek dokonania prawidłowego rozliczenia z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem jeżeli złożone zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w latach ubiegłych zawierają nieprawidłowe dane (przychód, koszy) to należy złożyć korygującą deklarację wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jednakże zauważyć należy, że zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Ponadto Wnioskodawca zobowiązany będzie do wykazania w skorygowanych zeznaniach podatkowych prawidłowo określonych przychodów jak i kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca, w związku z korektą przychodów i kosztów uzyskania przychodów na podstawie wystawianych faktur korygujących, zobowiązany będzie każdorazowo do dokonania stosownych korekt przychodów i kosztów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a tym samym do korekty podstawy opodatkowania za poszczególne miesiące, co wpłynie również na wysokość zaliczki na podatek dochodowy, którą Wnioskodawca zobowiązany jest uiścić w prawidłowej wysokości. Jeżeli zaliczka została uiszczona w wysokości niższej od należnej, należy obliczyć odsetki za zwłokę za okres od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności należnego podatku do dnia wpłaty tego podatku na rachunek właściwego organu podatkowego.

Korekty zeznań podatkowych za poszczególne lata Wnioskodawca będzie zobowiązany sporządzić po uwzględnieniu wszystkich wystawionych korekt przychodu w danym roku.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczyć należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.