Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1007/13/RSz
z 28 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTEREPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę wyrobów ciastkarskich i ciastek świeżych o przydatności do spożycia powyżej 45 dni i o symbolu PKWiU 10.71.12 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie stawki podatku VAT na dostawę wyrobów ciastkarskich i ciastek świeżych o przydatności do spożycia powyżej 45 dni i o symbolu PKWiU 10.71.12.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności Spółka zajmuje się produkcją oraz handlem wyrobami ciastkarskimi. Spółka wyróżnia dwie główne sytuacje, które stanowią przedmiot niniejszego wniosku:

1. Nabycie towarów przez Spółkę.
   
   Spółka nabywa towary od swoich dostawców. Możliwe są trzy poniższe warianty związane z dostawą towarów do Spółki:
   • Spółka przepakowuje nabyte od swoich dostawców towary i dostarcza je dalej pod własną firmą/marką;
   • Spółka dostarcza dalej nabyte od swoich dostawców towary, bez ich przepakowywania;
   • Spółka produkuje i dostarcza towary takie same, jak te, które nabyła od dostawców.
   
   Żadne z dostarczanych przez Spółkę wyrobów ciastkarskich nie zawierają konserwantów, przy czym dotyczy to zarówno wyrobów produkowanych przez Spółkę, jak i towarów nabywanych oraz dostarczanych dalej przez Spółkę.
   Spółka klasyfikuje wszystkie dostarczane przez siebie wyroby i towary zgodnie z PKWiU z 2008 r. do tego samego grupowania PKWiU z 2008 r.: „10.71.12 Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”. Termin przydatności do spożycia wszystkich nabywanych, jak i produkowanych wyrobów przekracza 45 dni. Z tej perspektywy towary nabywane przez Spółkę i dostarczane dalej (po przepakowaniu lub bez przepakowania) są więc takie same, jak wyroby produkowane i dostarczane przez Spółkę (należą do tego samego grupowania PKWiU, mają taką samą funkcję, właściwości, zbliżony termin przydatności do spożycia, przekraczający 45 dni, zbliżony smak, itp.).
   
   
   
2. Sprzedaż towarów przez Spółkę.
   
   Spółka dostarcza wyprodukowane lub nabyte towary do hurtowni, dystrybutorów, sieci lub bezpośrednio do sklepów na terenie kraju. Nabywcy produktów Spółki mają różne modele działalności handlowej w stosunku do nabytych od Spółki towarów. Możliwe są trzy poniższe warianty związane z nabyciem towarów od Spółki:
   • nabywca dostarcza dalej nabyte od Spółki towary, bez ich przepakowywania;
   • nabywca przepakowuje nabyte od Spółki towary i dostarcza je dalej pod własną firmą/marką;
   • nabywca produkuje i dostarcza towary takie same, jak te, które nabył od Spółki.
   
   Nabywca klasyfikuje wszystkie dostarczane przez siebie wyroby i towary zgodnie z PKWiU z 2008 r. do tego samego grupowania PKWiU z 2008 r.: „10.71.12 Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”. Termin przydatności do spożycia wszystkich nabywanych, jak i produkowanych wyrobów przekracza 45 dni. Z tej perspektywy towary nabywane od Spółki i dostarczane dalej (po przepakowaniu lub bez przepakowania) przez ich nabywcę są więc takie same, jak wyroby produkowane i dostarczane przez tego nabywcę (należą do tego samego grupowania PKWiU, mają taką samą funkcję, właściwości, zbliżony termin przydatności do spożycia, przekraczający 45 dni, zbliżony smak, itp.).
   
   
3. Stawka VAT.
   
   Spółka do dostawy wszystkich swoich towarów, nabywanych jak i produkowanych, stosuje obecnie stawkę VAT wynoszącą 23%, z uwagi na fakt, że termin przydatności wszystkich tych towarów przekracza 45 dni.
   Obecnie zdarza się jednak, że niektórzy dostawcy wyrobów do Spółki, jak i nabywcy wyrobów od Spółki stosują przy swoich dostawach stawkę podatku VAT wynoszącą 8%. Podatnicy ci posiadają bowiem interpretacje indywidualne Ministra Finansów, które potwierdzają prawidłowość stosowania przez nich stawki 8% przy dostawie wyrobów ciastkarskich klasyfikowanych do grupowania 10.71.12 PKWiU z 2008 r., których termin przydatności do spożycia przekracza 45 dni. Oznacza to, że dochodzi do sytuacji, w których:
   • Spółka może dostarczać nabyte towary ze stawką 23% VAT, podczas gdy dostawca tych samych lub takich samych towarów do Spółki stosuje stawkę 8% VAT;
   • Spółka dostarcza nabyte lub wyprodukowane towary ze stawką 23% VAT, podczas gdy nabywca tych towarów od Spółki dostarcza te same lub takie same towary ze stawką 8% VAT;
   
   Różnice w stosowanych stawkach VAT na dostawy towarów przez Spółkę oraz przez jej dostawców lub nabywców na te same lub takie same wyroby wynikają więc wyłącznie z faktu, że ci dostawcy oraz nabywcy posiadają interpretacje indywidualne.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% dla swoich dostaw towarów, jeżeli dostawca tych samych lub takich samych towarów do Spółki, na podstawie posiadanej interpretacji indywidualnej, stosuje stawkę 8% VAT?
2. Czy Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% dla swoich dostaw towarów, jeżeli nabywca tych towarów, na podstawie posiadanej interpretacji indywidualnej, stosuje przy dostawie tych samych lub takich samych towarów stawkę 8% VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, jeżeli dostawca wyrobów do Spółki lub nabywca wyrobów Spółki ma prawo stosować stawkę 8% VAT przy dostawie tych samych lub takich samych wyrobów, zgodnie z posiadaną interpretacją, wówczas Spółka też powinna mieć prawo do stosowania stawki 8% VAT przy swoich dostawach.

Przede wszystkim brak prawa do zastosowania obniżonej stawki VAT przez Spółkę, w sytuacji gdy dostawca lub nabywca ma prawo stosować przy dostawie tych samych lub takich samych wyrobów preferencyjną stawkę VAT, prowadziłby do naruszenia fundamentalnej zasady równości opodatkowania oraz do odejścia od zasady przedmiotowości opodatkowania na rzecz podmiotowości opodatkowania VAT. Ten sam produkt byłby bowiem opodatkowany różnymi stawkami podatku VAT, w zależności od tego, który podmiot dokonywałby jego dostawy - ten, który ma interpretację indywidualną, czy ten, który jej nie ma. Co więcej, sytuacja w której nabywca wyrobów od Spółki lub dostawca wyrobów do Spółki w identycznym stanie faktycznym (dostarcza takie same lub nawet te same wyroby) ma prawo stosować obniżoną stawkę VAT dla swoich dostaw wyrobów, na podstawie indywidualnej interpretacji Ministra Finansów, a Spółka nie ma takiego prawa, naruszałaby zasadę zaufania do organów podatkowych wyrażoną w art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa).

1. Zakres opodatkowania podatkiem VAT.
   
   Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011 r., nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
   W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić za stanem faktycznym, że wyroby produkowane i dostarczane przez Spółkę klasyfikowane są do grupowania 10.71.12 PKWiU z 2008 r. Zarówno dostawca wyrobów do Spółki (dalej: Dostawca), jak i nabywca wyrobów Spółki (dalej: Nabywca) klasyfikuje sprzedawany przez siebie produkt również do grupowania 10.71.12 PKWiU z 2008 r., ponieważ jest to taki sam lub wręcz ten sam wyrób. Z perspektywy podatku VAT, produkt sprzedawany przez Dostawcę lub Nabywcę jest więc dokładnie tym samym produktem, który Dostawca dostarcza Spółce, a Nabywca kupuje od Spółki, produkt ten ma bowiem taką samą klasyfikację PKWiU. Co więcej, nierzadko Spółka sprzedaje fizycznie ten sam towar, który zakupiła u Dostawcy, a Nabywca sprzedaje fizycznie ten sam towar, który wcześniej zakupił od Spółki. Wysokość stawek obniżonych określa przede wszystkim art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tymi przepisami stawkę obniżoną, w wysokości 8%, stosuje się dla dostaw wyrobów określonych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT. Wysokość stawki VAT uzależniona jest więc od przedmiotu opodatkowania, co jest naturalną konsekwencją podstawowej zasady opodatkowania VAT - opodatkowaniu podlega dostawa towarów, opodatkowaniu nie podlega więc podmiot dokonujący dostawy, tylko transakcja dostawy konkretnego towaru przez ten podmiot. Stawka VAT nie powinna być więc w żaden sposób uzależniona od tego, kto dokonuje dostawy towaru. W rezultacie, dwie dostawy takich samych towarów, klasyfikowanych w ten sam sposób na podstawie PKWiU z 2008 r., dokonywane przez dwa różne podmioty, powinny być opodatkowane VAT w identyczny sposób.
   
   
2. Równość opodatkowania VAT.
   
   Przenosząc powyższe rozważania na grunt zaprezentowanego stanu faktycznego Spółka stoi na stanowisku, że stosowanie przez Dostawcę lub Nabywcę obniżonej stawki VAT wynoszącej 8% na podstawie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów, przy dostawie wyrobów ciastkarskich, klasyfikowanych do grupowania 10.71.12 PKWiU z 2008 r., których termin przydatności do spożycia przekracza 45 dni, uprawnia Spółkę do stosowania takiej samej stawki VAT na dostawy takich samych lub nawet tych samych wyrobów. Niezależnie bowiem, który z podmiotów dokonuje dostawy (Dostawca, Spółka lub Nabywca), przedmiotem dostawy jest taki sam albo wręcz ten sam wyrób. Fakt, że Nabywca posiada interpretację indywidualną, zgodnie z którą ma prawo stosować obniżoną stawkę VAT na dostawy wyrobów takich samych, jak dostarczane mu przez Spółkę, tylko wzmacnia prawo Spółki do zastosowania obniżonej stawki VAT. Interpretacja indywidualna Nabywcy potwierdza bowiem jednoznacznie, że produkty takie jak dostarczane przez Nabywcę oraz przez Spółkę do Nabywcy (skoro są to takie same lub te same produkty) powinny być opodatkowane obniżoną stawką VAT. Identyczna sytuacja ma miejsce, jeżeli interpretację indywidualną posiada Dostawca. W takim przypadku interpretacja ta również potwierdza prawo Spółki do stosowania stawki 8% na dostawy fizycznie tych samych wyrobów, które zostały nabyte od Dostawcy oraz na dostawy wyrobów takich samych, jak nabyte od Dostawcy.
   Interpretacja indywidualna siłą rzeczy musi bowiem dotyczyć konkretnych produktów, a więc konkretnych towarów, o konkretnych cechach. Spółka zdaje sobie sprawę, że interpretacja indywidualna skierowana jest do oznaczonego podmiotu, nie zmienia to jednak faktu, że taka interpretacja nie może zmieniać podstawowych zasad systemu VAT. Interpretacja ta nie może mieć więc charakteru prawotwórczego, kreującego dla jednego, konkretnego podmiotu, prawa i przywileje, które nie przysługują innym podmiotom w tych samych sytuacjach. Wszyscy podatnicy podlegają bowiem tym samym przepisom ustawy o VAT i tylko te przepisy kształtować mogą prawa. i obowiązki. Interpretacja indywidualna może tylko potwierdzać określone rozumienie tych przepisów, określoną ich wykładnię, czy ich zależność z przepisami unijnymi.
   Wykładnia przepisów, opisana w interpretacji indywidualnej, nie może jednak ulegać zmianie zależnie od tego, czy rozpatrujemy przepisy wobec adresata interpretacji, czy wobec innego podmiotu, który znalazł się w dokładnie takim samym stanie faktycznym. Sama interpretacja indywidualna nie może więc wprowadzać kazuistyki stosowania prawa, zależnej od podmiotu wobec którego to prawo jest rozpatrywane. Innymi słowy, jeżeli z interpretacji wynika, że dostawa konkretnego towaru podlega obniżonej stawce VAT, to dostawa takiego samego towaru (z poziomu PKWiU, która to klasyfikacja służy do identyfikowania towarów dla celów VAT) albo dostawa wręcz fizycznie tego samego towaru, musi również podlegać obniżonej stawce VAT. Rozumowanie przeciwne, zgodnie z którym tylko podmiot posiadający interpretację mógłby stosować obniżoną stawkę VAT prowadziłoby do skrajnej nierówności w opodatkowaniu VAT dostawy takich samych lub wręcz tych samych towarów. Dostawa takich samych towarów nie może być opodatkowana VAT w różny sposób – ta fundamentalna zasada, wynikająca z zasady przedmiotowości opodatkowania VAT oraz równości opodatkowania VAT i równości podatników – nie może być ograniczona przez instytucję interpretacji indywidualnej.
   
   
3. Zasada zaufania do organów podatkowych.
   
   W ocenie Spółki, konieczność i zarazem uzasadnienie dla jednakowego opodatkowania dostawy dokonywanej przez Spółkę oraz Dostawcę lub Nabywcę, pomimo braku posiadania przez Spółkę takiej interpretacji indywidualnej, którą posiada Dostawca lub Nabywca, wynika również z zasady zaufania do organów podatkowych.
   Zgodnie z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Przepis ten stanowi jedną z podstawowych zasad postępowania podatkowego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (dalej. NSA) w wyroku z 26 marca 2002 r., sygn. akt III SA 3390/00 zasada zaufania do organów podatkowych nie może być traktowana wyłącznie jako abstrakcyjny postulat wobec tych organów, lecz jako norma prawna, której zastosowanie będzie mieć konkretny wymiar. Naruszenie tej zasady może stanowić wystarczającą podstawę prawną do uchylenia decyzji, nawet jeżeli w toku postępowania nie naruszono innych przepisów prawa.
   Zasada zaufania wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej obliguje zatem organy podatkowe do postępowania w sposób spójny i konsekwentny, z zastosowaniem właściwych przepisów prawa i merytoryczną oceną wszelkich okoliczności, które mogą mieć wpływ na ocenę interesów podatnika. Zdaniem Spółki naturalną konsekwencją tej zasady jest obowiązek zapewnienia jak największej spójności w wykładnie wobec wszystkich podatników. Tylko bowiem w ten sposób działania organów podatkowych mogą budzić zaufanie. W szczególności oznacza to, iż nie dopuszczalne jest różne traktowanie analogicznych stanów faktycznych, jeżeli odmienne stanowisko w podobnych okolicznościach faktycznych nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa.
   Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.
   W wyroku NSA z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt I GSK 952/09 sąd wskazał, że „w państwie praworządnym pożądane jest, aby organy w takich samych stanach faktycznych i prawnych wydawały identyczne rozstrzygnięcia. Zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy podatkowe przy tym samym stanie faktycznym i prawnym narusza zasadę zaufania wyrażoną w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej”.
   Podobnie NSA wypowiedział się w wyroku z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 158/09, w którym powołując się na wyrok NSA z dnia 23 listopada 2005 r., sygn. akt I FSK 283/05 zauważył, że „za godzące w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej należy uznać dokonywanie różnych ustaleń odnoszących się do tego samego elementu stanu faktycznego sprawy, w odrębnych co prawda sprawach podatkowych, niemniej bazujących na tych samych faktach”.
   Powyższe wyroki wskazują jednoznacznie, że w tych samych stanach faktycznych, i tym samym stanie prawnym rozstrzygnięcia organów podatkowych powinny być możliwie najbardziej jednolite. Na znaczenie zasady zaufania przy zachowaniu spójności i jednolitości w stosowaniu prawa zwrócił uwagę NSA w wyroku z dnia 20 stycznia 2006 r. sygn. akt I FSK 527/05 stwierdzając, że: „w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażono stanowisko, że za godzące w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej należy uznać dokonywanie różnych ustaleń odnoszących się do tego samego elementu stany faktycznego sprawy w odrębnych co prawda sprawach podatkowych, niemniej bazujących na tych samych faktach (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2005 r. I FSK 283/05 – nie publ.). Mimo, że stanowisko to wyrażono na tle odmiennego stanu faktycznego i prawnego w podatku od towarów, to ma ono generalne znaczenie dla zachowania spójności i jednolitości w stosowaniu prawa przez organy państwa i skład orzekający w tej sprawie w pełni je podziela”.
   Przenosząc powyższe na grunt zaprezentowanego stanu faktycznego, zasadne zdaniem Spółki jest twierdzenie, że jeżeli organ podatkowy wydał rozstrzygnięcie, w którym uznał prawo Dostawcy lub Nabywcy do stosowania obniżonej stawki VAT 8% przy dostawie określonych wyrobów, których termin przydatności do spożycia przekracza 45 dni, klasyfikowanych do grupowania 10.71.12 PKWiU z 2008 r., to Spółka przy dostawie takich samych lub wręcz tych samym wyrobów również ma prawo zastosować obniżoną stawkę VAT 8%. Należy bowiem podkreślić, że we wszystkich przypadkach istotne elementy stanu faktycznego są identyczne dla Spółki i Dostawcy lub Nabywcy, organy podatkowe – zgodnie art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej nie powinny więc wydać odmiennych decyzji wobec Spółki i wobec Dostawcy lub Nabywcy.
   Po pierwsze przedmiotem dostawy jest dokładnie taki sam lub wręcz ten sam towar. Po drugie, pomiędzy Dostawcą i Spółką, a Spółką i jej odbiorcą towaru oraz pomiędzy Spółką i Nabywcą, a Nabywcą i jego odbiorcą towaru, dochodzi do identycznych transakcji (odpłatnej dostawy na terytorium kraju). Jeżeli zatem organ podatkowy rozstrzygnął, że do dostawy dokonywanej przez Dostawcę lub Nabywcę stosuje się stawkę 8% VAT, to zgodnie z zasadą zaufania, takie samo rozstrzygnięcie powinno mieć miejsce w przypadku dostawy dokonywanej przez Spółkę. Występują bowiem identyczne stany faktyczne dotyczące różnych podatników VAT. W takim samym stanie prawnym i faktycznym należy więc dążyć do jednolitego stosowania przepisów prawa. Zdaniem Spółki nie jest istotne czy dostawy dokonuje Dostawca, Spółka, czy Nabywca, bowiem z perspektywy ustawy o VAT są oni takimi samymi podatnikami VAT. W rezultacie powinni oni być traktowani przez organy podatkowe w jednakowy sposób. Odmienne działanie w rażący sposób prowadziłoby do naruszenia zasady zaufania do organów podatkowych. Stanowisko Spółki w tym zakresie potwierdza wyrok NSA z 17 grudnia 2002 r., sygn. akt III SA 1198/01, w którym sąd uznał, iż: „nie może być tak, że te same wyroby sprzedawane w różnych częściach kraju są różnie traktowane przez odpowiednie organy podatkowe. Tego rodzaju rozstrzygnięcia i oceny są sprzeczne z określoną w art. 121 § 1 (Ordynacji podatkowej – przyp. Autora) zasadą zaufania do organów podatkowych”.
   Zdaniem Spółki przyjęcie odmiennego założenia w poważny sposób utrudniłoby lub wręcz uniemożliwiałoby prowadzenie racjonalnej działalności gospodarczej. Przyjmowanie rozbieżnych rozstrzygnięć przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych oznaczałoby, że podatnicy narażeni by byli na pełną dowolność oceny okoliczności faktycznych przez organy podatkowe. Taki rezultat byłby rażąco sprzeczny z wszelkimi założeniami zasady zaufania do organów podatkowych, a także innych zasad wskazanych w Ordynacji podatkowej. Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 kwietnia 2005 r., III SA/Wa 2218/04, w którym sąd stwierdził, że: „zgodnie z zasadami zawartymi w art. 2 Konsytuacji RP, w art. 120, art. 121 § 1 i art. 122 organy podatkowe nie mogą, przy jednakowym stanie faktycznym i prawnym, dotyczącym – dodatkowo – tego samego okresu czasu i tego samego podmiotu, dokonywać odmiennych rozstrzygnięć Powodowałoby to niemożność planowania i prowadzenia racjonalnej działalności gospodarczej”.
   
   
4. Związek zasady zaufania z innymi przepisami prawa.
   
   Zdaniem Spółki, z uwagi na szerokie zastosowanie zasady zaufania wynikającej z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, konieczne jest rozpatrywanie tej zasady w odniesieniu do innych przepisów prawa. Szczególne znaczenie ma tutaj zasada praworządności wynikająca z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r., nr 78, poz. 483, dalej: Konstytucja) i art. 120 Ordynacji podatkowej. Działanie organów podatkowych na podstawie przepisów prawa pozwala na realizowanie zasady zaufania. Jeżeli zatem organy podatkowe dokonują określonego rozstrzygnięcia w danym stanie faktycznym, na podstawie właściwych przepisów prawa i prawomocnych orzeczeń sądów administracyjnych, zasada zaufania nakazuje by przy takich samych okolicznościach, interes innego podatnika był oceniony w ten sam sposób. Do równego traktowania wobec prawa zobowiązuje art. 32 Konstytucji. W rezultacie, jeżeli Dostawca lub Nabywca stosuje na podstawie interpretacji indywidulanej stawkę 8% VAT przy dostawie wyrobów ciastkarskich, to Spółka ma prawo stosować taką samą stawkę przy dostawie takich samych, czy tym bardzie tych samych produktów. W przeciwnym wypadku naruszona zostanie zasada praworządności, zasada zaufania wobec organów podatkowych oraz zasada równości wobec prawa. Stanowisko Spółki potwierdza wyrok NSA z 16 lipca 2009 r., sygn. akt I FSK 1036/08, w którym sąd uznał, że: „sytuacja, w której w identycznym stanie faktycznym w stosunku do różnych osób wydane zostaną odmienne interpretacje podatkowe narusza zasady postępowania podatkowego określone w art. 120 i 121 Ordynacji podatkowej oraz zasady określone w art. 7 i 32 Konstytucji RP”.
   W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, że stanowisko przez nią zaprezentowane nie może być rozumiane jako bezwzględny obowiązek organów podatkowych do powielania rozstrzygnięć podejmowanych wcześniej. Spółka w pełni podziela szeroko prezentowany pogląd, zgodnie z którym zasada zaufania do organów podatkowych nie zobowiązuje do wydawania decyzji sprzecznych z obowiązującym prawem i powielających popełnione wcześniej błędy. Przeciwnie zasada zaufania zobowiązuje organy podatkowe do eliminowania sprzeczności w stosowaniu prawa i błędów w jego interpretacji.
   W zaprezentowanym stanie faktycznym nie występuje jednak ryzyko wydania rozstrzygnięcia sprzecznego z obowiązującym prawem. Wynika to z samej natury instytucji interpretacji indywidualnej. Interpretacja indywidualna, do czasu aż zostanie uchylona lub zmieniona, stanowi wykładnię prawa dokonywaną przez Ministra Finansów, siłą rzeczy powinna być więc uznawana przez organy podatkowe za zgodną z prawem – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Spółka zwraca uwagę, że kwestia opodatkowania VAT produktów klasyfikowanych do grupowania 10.71.12 PKWiU z 2008 r. była przedmiotem rozstrzygnięcia przez NSA w wyroku z dnia 28 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 697/12. Wyrok ten potwierdza prawo do stosowania stawki obniżonej 8% przy dostawie produktów należących do grupowania 10.71.12 PKWiU z 2008 r., których data minimalnej trwałości lub ich termin przydatności do spożycia, oznaczony zgodnie z odrębnymi przepisami, przekracza 45 dni. Analogiczne stanowisko zaprezentował NSA w wyroku z 16 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 827/12.
   Prawo do stosowania obniżonej stawki VAT 8% przez Dostawcę lub Nabywcę na podstawie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów jest zatem zgodne z wyrokami NSA.
   W rezultacie, uznanie prawa Spółki do stosowania takiej samej stawki przy dostawie takich samych czy tym bardziej tych samych produktów jest naturalne – trudno bowiem przyjąć, że interpretacja posiadana przez Dostawcę lub Nabywcę zawiera wykładnię przepisów, która jest niezgodna z prawem, skoro interpretacja ta została wydana przez Ministra Finansów, a pogląd w niej wyrażony znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie NSA.
   Przy czym należy podkreślić, że sam fakt skierowania interpretacji do konkretnego adresata –Dostawcy lub Nabywcy – nie powoduje, że wykładnia przepisów zaprezentowana w tej interpretacji staje się nieprawdziwa tylko dlatego, że miałaby być stosowana wobec innych podatników, jeżeli stan faktyczny będzie identyczny.
   
   
5. Literalne brzmienie przepisów o interpretacjach indywidualnych.
   
   Spółka jest świadoma, że z literalnego brzmienia przepisów dotyczących interpretacji indywidualnych może wynikać, że stawka VAT określona w interpretacji indywidualnej, będzie możliwa do zastosowania wyłącznie przez adresata tej interpretacji.
   W ocenie Spółki taka wykładnia nie wytrzymuje jednakże krytyki z perspektywy nadrzędnych zasad ogólnych, a więc zasady równości opodatkowania VAT oraz zasady zaufania podatników do organów podatkowych.
   Zdaniem Spółki prawidłowa powinna być taka wykładnia przepisów o interpretacjach indywidualnych, zgodnie z którą obniżona stawka VAT wynikająca z interpretacji indywidualnej, może być zastosowana również w stosunku do dostaw takiego samego towaru lub tym bardziej tego samego towaru, dokonywanych przez innych uczestników obrotu towarami, które były przedmiotem wydanej interpretacji indywidualnej. Nie ma bowiem żadnych przesłanek do odmiennego opodatkowywania takich samych dostaw, takimi samymi towarami – przesłanką taką nie może być wyłącznie posiadanie przez jednego z uczestników obrotu interpretacji indywidualnej.
   Spółka stoi na stanowisku, że przepisy Ordynacji podatkowej są prawidłowo skonstruowane i da się je pogodzić z problemem, który jest przedmiotem niniejszego wniosku. Intencją ustawodawcy było bowiem zapewnienie, żeby każdy, nawet bardzo skomplikowany lub specyficzny stan faktyczny był oceniony przez Ministra Finansów pod kątem jego skutków podatkowych. W sytuacji, kiedy mamy do czynienia z takim skomplikowanym lub specyficznym stanem faktycznym, zależnym np. od indywidualnych postanowień wynikających z konkretnej umowy pomiędzy adresatem interpretacji i innym podmiotem, interpretacja może dotyczyć i może zapewniać ochronę tylko jej adresatowi. Nie jest celowe, żeby inni podatnicy posługiwali się taką interpretacją w drodze analogii, dla uzasadnienia opodatkowania przy ich stanach faktycznych, które w znacznym stopniu mogą różnić się od tego, który był przedmiotem interpretacji.
   Jeżeli jednak stan faktyczny jest prosty i nie jest związany z żadnymi specyficznymi, zindywidualizowanymi uwarunkowaniami (odpłatna dostawa na terytorium kraju wyrobów klasyfikowanych do konkretnego PKWiU), a i sam problem podatkowy również nie jest skomplikowany (określenie stawki VAT), to w świetle zasady zaufania podatników do organów podatkowych taka interpretacja musi mieć szerszy wymiar i nie może nie mieć znaczenia przy dostawie takich samych wyrobów dokonywanej przez innych podatników.
   Tym bardziej więc, jeżeli chodzi o stawkę VAT Spółki przy dostawach na rzecz Nabywcy, który dostarcza dalej dokładnie te same produkty, lub takie same produkty, jak nabyte od Spółki, interpretacja Nabywcy musi mieć znaczenie dla Spółki.
   
   
   Analogicznie, jeżeli interpretację posiadałby Dostawca – jeżeli Spółka dostarcza dalej takie same lub dokładnie te same wyroby, co nabyte od Dostawcy, to interpretacja Dostawcy nie może być bez znaczenia.
   Potwierdzenie powyższego można znaleźć w wyroku NSA z 22 maja 2013 r. (sygn. I FSK 863/12), w którym NSA stwierdził: „Nie ulega wątpliwości to, że funkcja ochronna interpretacji co do zasady odnosi się do wnioskodawcy. W myśl bowiem art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem odpisu prawomocnego wyroku uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy. (...) Podatnik nie powinien ponosić negatywnych skutków niejednoznacznych przepisów podatkowych szczególnie w sytuacji, gdy wobec kontrahenta strony wydana została interpretacja tych przepisów zgodna ze stanowiskiem strony. (...) Taka sytuacja kłóci się z zasadą praworządności określoną w art. 2 Konstytucji RP. W sytuacji gdy ustawodawca rozszerzył we wskazanym wyżej rozporządzeniu stosowanie obniżonej stawki podatku VAT, a organy różnie interpretują te przepisy, to nie można przyjąć, by w państwie prawa zasada zaufania określona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, wywodzona także z art. 2 Konstytucji RP, nie chroniła podmiotu wykonującego roboty budowlane na rzecz Szpitala w ramach zamówienia publicznego i stosującego się do interpretacji wydanej wobec Szpitala w odniesieniu do tego typu robót. Przeciwne stanowisko doprowadziłoby do sytuacji, że w odniesieniu do tej samej transakcji miałyby zastosowanie różne stawki podatku VAT, co jest nie do pogodzenia z zasadą zaufania.(...)”.
   NSA zgadza się więc, że formalnie interpretacje są skierowane tylko do ich adresatów i tylko im zapewniają ochronę, jednakże zaakcentował również bardzo wyraźnie, że zasad tych nie można stosować z pominięciem zasady zaufania oraz wbrew zasadzie równości opodatkowania.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy – obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, stosownie do art. 41 ust. 2a ustawy, stawka podatku wynosi 5%.

Na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Pod poz. 32 załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych obecnie stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże, których data minimalnej trwałości oznaczonej zgodnie z odrębnymi przepisami nie przekracza 45 dnia, a w przypadku oznaczania tych wyrobów zgodnie z odrębnymi przepisami wyłącznie terminem przydatności do spożycia, termin ten również nie przekracza 45 dni”.

Należy nadmienić, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku albo wyłączenia tylko do towarów lub usług, należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług). Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania – konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Ponadto, z objaśnienia „1” do załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz towarów i usług opodatkowanych w 2011 r. stawką 8%, nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką 5% – stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) do ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi produkcję i sprzedaż wyrobów ciastkarskich i ciastek świeżych klasyfikowanych do grupowania 10.71.12 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., których data minimalnej trwałości oznaczona zgodnie z odrębnymi przepisami lub terminem przydatności do spożycia przekraczają 45 dni.

W tym miejscu należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług (art. 5a ustawy) odwołuje się do klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Załącznik nr 3 oraz załącznik nr 10 do ustawy o VAT zawierają określone towary lub usługi wraz z wyszczególnieniem ich numeru klasyfikacyjnego, zgodnie z PKWiU, a tut. organ nie jest właściwy do dokonywania klasyfikacji statystycznej towarów bądź usług, ani do oceny poprawności klasyfikacji towaru lub usługi.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Tak więc to podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania sprzedawanych towarów.

W oparciu o obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, iż w Polsce produkty spożywcze podlegają opodatkowaniu wg 5%, 8% i 23% stawki podatku od towarów i usług.

Jeżeli dany produkt spożywczy nie został wskazany w załączniku nr 3 lub 10, bądź innych przepisach szczególnych zawartych w ustawie o VAT lub przepisach wykonawczych wydanych na podstawie delegacji zawartej w ww. ustawie o VAT podlega opodatkowaniu wg. stawki podstawowej, która obecnie wynosi 23%.

Przedmiotowe produkty tj. wyroby ciastkarskie i ciastka świeże klasyfikowane do grupowania 10.71.12 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., dla których data minimalnej trwałości oznaczona zgodnie z odrębnymi przepisami lub terminem przydatności do spożycia przekraczają 45 dni nie zostały wymienione w ww. przepisach, dotyczących obniżonych stawek podatku od towarów i usług, zatem podlegają opodatkowaniu według stawki 23%.

Stawki w podatku od towarów i usług, co do zasady, przypisane są do przedmiotu sprzedaży (towaru lub usługi), zatem mają one charakter przedmiotowy. Na stawkę podatku VAT nie ma wpływu kto dokonuje dostawy danego towaru lub usługi. Zatem ten sam towar nie może być opodatkowany różnymi stawkami podatku w zależności od podmiotu dokonującego jego dostawy.

Interpretacje indywidulane wydawane są na wniosek zainteresowanego na podstawie przedstawionego przez niego stanu faktycznego. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 16 stycznia 2013 r. I SA/Bd 985/12 sąd podkreślił, że: „Podatnik nie może wymagać, aby organ w oparciu o dowody przez niego składane lub poszukiwane z urzędu ustalał stan faktyczny, uzupełniał go, czy też oceniał zgodność opisu stanu faktycznego formułowanego we wniosku z rzeczywistością. Spoczywający na wnioskodawcy obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego sprawy ma bowiem umożliwić organowi podatkowemu udzielenie jednoznacznej odpowiedzi, co do prawidłowości wyrażonego przez podatnika stanowiska. Organ bowiem nie tylko dokonuje subsumcji przedstawionego we wniosku stanu faktycznego pod właściwą normę prawną, ale także ustosunkowuje się do stanowiska wnioskodawcy”.

Zatem ochrona prawna zastosowania się do interpretacji indywidulanej wynikająca z przepisów art. 14k-14m ustawy Ordynacja podatkowa będzie miała zastosowanie tylko gdy opis stanu faktycznego będzie zgodny z rzeczywistością.

Oceny zgodności stanu faktycznego przedstawionego w interpretacji z rzeczywistością dokonać może tylko uprawniony do tego organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej podczas prowadzenia postępowania kontrolnego lub podatkowego. W przypadku wystąpienia rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym przedstawionym w interpretacji a rzeczywistością podatnik nie może powoływać się na interpretację indywidualną i korzystać z ochrony prawnej przewidzianej w ww. przepisach ustawy Ordynacja podatkowa.

Zatem wydając niniejszą interpretację nie wzięto pod uwagę innych pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanych w podobnych sprawach, gdyż zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podatników, na postawie przedstawionego przez nich stanu faktycznego i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa. Ponadto Wnioskodawca w opisie zdarzenia nie wskazał na konkretne sygnatury spraw, w których organ rozstrzygnął w sposób rozbieżny w zakresie opodatkowania tożsamych towarów.

Odnosząc się natomiast do wyroków sądów administracyjnych w tym także do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 stycznia 2013 r. sygn. I FSK 697/12 wskazanego przez Wnioskodawcę, należy wyjaśnić, iż jest to rozstrzygnięcie odnoszące się również do indywidualnej sprawy i co do zasady wiąże ono strony postępowania w tej konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Powyższe wynika z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), w którym ustawodawca postanowił, iż ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu wiąże w sprawie ten sąd oraz organ, którego rozstrzygnięcie jest przedmiotem zaskarżenia. Jest to również zgodne z art. 87 Konstytucji RP, w którym postanowiono, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie istnieje szereg orzeczeń odmiennych do cyt. wyżej orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 września 2011 r. sygn. II FSK 1734/10, można tu m.in. wskazać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12 września 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 786/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 226/13.

W przedmiotowej sprawie ocenie prawnej poddano stosowanie właściwej stawki podatku od towarów i usług na wyroby ciastkarskie i ciastka świeże klasyfikowanych do grupowania 10.71.12 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., dla których data minimalnej trwałości oznaczona zgodnie z odrębnymi przepisami lub terminem przydatności do spożycia przekraczają 45 dni.

Warto wskazać, że rozbieżności w orzecznictwie budziła, przede wszystkim, nie sama treść normy prawnej, lecz możliwość powoływania się na regulacje zawarte w Dyrektywie 2006/112, WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie stawki podatku od towarów i usług na wyroby ciastkarskie i ciastka świeże klasyfikowane, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., do grupowania 10.71.12, dla których data minimalnej trwałości oznaczona zgodnie z odrębnymi przepisami lub terminem przydatności do spożycia przekraczają 45 dni, należało uznać za nieprawidłowe. Tym samym Wnioskodawca nie ma prawa do stosowania obniżonej stawki podatku VAT na podstawie interpretacji indywidualnych wydanych dla innych podmiotów.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31–511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku–Białej, ul. Traugutta 2a, 43–300 Bielsko–Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.