Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-470/13-2/KB
z 19 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.04.2013 r. (data wpływu 24.05.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania faktur w formie elektronicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.05.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania faktur w formie elektronicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów w sklepach wielkopowierzchniowych na terenie całej Polski. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z tym dokonując sprzedaży towarów oraz świadcząc usługi - stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.; dalej powoływane jako „Rozporządzenie”) — wystawia faktury VAT w formie papierowej.

Z uwagi na dużą skalę prowadzonej działalności Wnioskodawca w każdym miesiącu dokonuje dużej liczby transakcji. Ze względu na znaczną liczbę wystawianych faktur archiwizowanie kopii papierowych faktur VAT jest uciążliwe i kosztowne.

Wnioskodawca rozważa wprowadzenie alternatywnego sposobu przechowywania wystawianych faktur VAT, polegającego na tym, iż Wnioskodawca będzie drukował z księgowego sytemu komputerowego tylko jeden egzemplarz faktury, który w postaci papierowej będzie doręczany kontrahentom, natomiast egzemplarz przeznaczony dla Wnioskodawcy będzie pozostawał w systemie księgowym, przy czym w każdym czasie można go będzie wydrukować.

Posiadany przez Wnioskodawcę system księgowy będzie gwarantował autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność wystawionej fakturze. Ponadto Wnioskodawca, na każde wezwanie organów podatkowych byłby w stanie wydrukować egzemplarz wystawionej faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jest prawnie dopuszczalne, aby Wnioskodawca wystawiał fakturę VAT i drukował jej egzemplarz przeznaczony dla kontrahenta, natomiast drugi egzemplarz dla wystawcy faktury przechowywał w postaci elektronicznej w sposób opisany w stanie faktycznym bez możliwości modyfikacji treści jej zapisów z możliwością jej wydrukowania na żądanie organów podatkowych w dowolnym czasie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie obowiązujące przepisy prawa podatkowego, nie wykluczają możliwości przechowywania kopii wystawionych faktur papierowych w formie elektronicznej. Zdaniem Wnioskodawcy kopie faktur papierowych mogą być przechowywane w formie elektronicznej pod warunkiem, że będzie zagwarantowana autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność wystawionej fakturze i że system, w którym są przechowywane, umożliwia ich wydrukowanie na każde żądanie organów podatkowych.

Art. 86 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa zobowiązuje podatników do przechowywania dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Natomiast zgodnie z § 21 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług, zwanego dalej „Rozporządzeniem”:

1. Podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
   
2. Podatnicy przechowują faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
   • autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
     
   • łatwe ich odszukanie;
     
   • organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej umożliwiający tym organom również przetwarzanie danych w nich zawartych.
   
   
   

Nie ma, więc przepisu prawa, jaki zabraniałby przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej, których oryginał został sporządzony w postaci papierowej. Ponadto, żaden też przepis nie wymaga nośnika papierowego do ich przechowywania. Oryginalna postać przechowywania, to zdaniem Wnioskodawcy, oryginalność danych zawartych na fakturze. Wydrukowanie faktury i jej postać papierowa jest tylko nośnikiem danych zawartych w oryginale faktury przesyłanej do Klienta.

W opinii Wnioskodawcy, dopuszczalne jest przechowywanie papierowych kopii faktur na nośnikach elektronicznych, pozwalających w sposób trwały zachować wymagane dane, zgodnie z brzmieniem art. 73 ustawy o rachunkowości zgodnie, z którym:

1. Dowody księgowe i dokumenty inwentaryzacyjne przechowuje się w siedzibie jednostki lub oddziałów (zakładów), z zastrzeżeniem ust. 4, w oryginalnej postaci, w ustalonym porządku dostosowanym do sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w podziale na okresy sprawozdawcze, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Roczne zbiory dowodów księgowych i dokumentów inwentaryzacyjnych oznacza się określeniem nazwy ich rodzaju oraz symbolem końcowych lat i końcowych numerów w zbiorze.
   
2. Z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych, pozwalające zachować w trwałej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej.
   
3. Po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, dokumentację przyjętych zasad rachunkowości, księgi rachunkowe oraz sprawozdania finansowe, w tym również sprawozdanie z działalności jednostki, przechowuje się odpowiednio w sposób określony w ust. 1.
   
4. Zbiory, o których mowa w art. 71 ust. 1, mogą być przechowywane, w sposób określony w ust. 1-3, poza siedzibą jednostki lub oddziałów (zakładów) w przypadku, gdy zostaną przekazane do przechowania innej jednostce, świadczącej usługi w zakresie przechowywania dokumentów.
   
   
   

Zastosowanie tego przepisu nie jest sprzeczne z § 21 Rozporządzenia, ponieważ nie precyzuje on sposobu i formy, w jakiej kopie faktur powinny być przechowywane. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy należy dopuścić elektroniczną formę przechowywania dokumentów źródłowych, jakimi są kopie wystawionych faktur VAT.

Stanowisko zaprezentowane powyżej zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 listopada 2009 r. (I FSK 1109/2008). W wyroku NSA stwierdziło, iż: „nie ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia mieszanego” systemu wysyłania i przechowywania faktur, który polegać może na umożliwieniu podatnikowi wysyłania faktur w formie papierowej oraz przechowywanie jej kopii w formie elektronicznej. Jednak podatnik musi wykazać się gotowością wydrukowania faktury zapisanej w formie elektronicznej na każde żądanie uprawnionego organu (w tym organu podatkowego).

NSA podkreślił, że w żadnym przepisie rozporządzenia nie mówi się o drukowanej kopii faktury. Oznacza to, że normodawca nie zastrzegł formy drukowanej, jako jedynej możliwej do przechowywania.

Pomimo zmiany przepisów uchylającej obowiązek oznaczania faktur jako kopia oraz oryginał w ocenie Wnioskodawcy konkluzje NSA zawarte w powyższym wyroku należy uznać za aktualne. Dodatkowo w ocenie Wnioskodawcy istnienie wymogu przechowywania faktur tylko w formie papierowej, bez możliwości wykorzystania elektronicznych nośników danych, byłoby niezgodne z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), zasadą proporcjonalności będącą jedną z naczelnych zasad prawa wspólnotowego.

Według tej naczelnej zasady państwa członkowskie mogą nakładać na obywateli tylko takie obowiązki (stosować tylko takie środki), które są niezbędne dla osiągnięcia celów zakładanych przez dyrektywy. Zdaniem Wnioskodawcy, (co również zostało potwierdzone przez NSA w powołanym powyżej wyroku) obowiązek przechowywania faktur w formie papierowej, w sytuacji, gdy inne metody przechowywania faktur również zapewniają realizację celów wyrażonych w stosownych dyrektywach, jest obowiązkiem nadmiernie dolegliwym i narusza wspomnianą zasadę”.

Ponadto, Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na bardzo istotne konsekwencje wynikające z przechowywania przeznaczonych dla wystawcy egzemplarzy wystawianych faktur VAT w formie papierowej. Obowiązek taki rodzi problemy przede wszystkim natury finansowej, ekologicznej, lokalowej (utrudnienia związane z magazynowaniem papierowych faktur). Wymóg ponoszenia więc dodatkowych kosztów na przechowywanie papierowych egzemplarzy wystawianych faktur VAT jest nieuzasadnionym obciążeniem dla Wnioskodawcy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy za prawnie dopuszczalne uznać należy, aby Wnioskodawca wystawiał fakturę VAT i drukował jeden egzemplarz przeznaczony dla kontrahenta, natomiast drugi egzemplarz (przeznaczony dla wystawcy) przechowywał w systemie księgowym bądź archiwizacyjnym w postaci elektronicznej bez możliwości modyfikacji treści jej zapisów z możliwością jego wydrukowania na żądanie organów podatkowych w dowolnym czasie.

Wnioskodawca chciałby podkreślić, iż powyższej zaprezentowane stanowisko Wnioskodawcy wpisuje się w jednolite jak dotychczas stanowisko sądów administracyjnych, które w szeregu orzeczeń nie znajdywały przeciwwskazań prawnych do prowadzenia mieszanego systemu ewidencjonowania faktur np. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 października 2010 (sygn. akt I SA/Po 443/10), wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 września 2010 r. (sygn. akt I SA/Gd 549/10), wyrok WSA w Opolu z dnia 22 września 2010 r. (sygn. akt I SA/Op 217/10) czy wyrok WSA w Opolu z dnia 18 sierpnia 2010 (sygn. akt I SA/Op 215/10), wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 lutego 2011 r. (sygn. akt I Sa/Kr 2042/10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w ust. 8 powołanego artykułu, szczegółowe zasady dotyczące faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360 ze zm.). W tym miejscu wskazać należy, iż z dniem 1 stycznia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428).

W myśl § 19 ust. 1 tego rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z treścią § 21 ust. 1 cyt. zmienionego rozporządzenia, podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur,
   
2. otrzymane faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur
   
   - w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
   
   
   

Na podstawie ust. 2 ww. przepisu, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są zobowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (§ 21 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 21 ust. 4 powołanego rozporządzenia, podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

§ 20a ust. 1 rozporządzenia stanowi z kolei, iż podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (§ 20a ust. 2).

Wskazane przepisy rozporządzenia określają zatem sposób i warunki przechowywania faktur VAT, przy czym z przepisów tych wynika dowolność sposobu przechowywania faktury, pod warunkiem jednakże spełnienia określonych przesłanek.

Zauważyć należy, iż dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania, pojęcie „kontrole biznesowe” użyte w ww. § 20a cyt. rozporządzenia, należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą bądź usługą.

Z kolei, pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu”, również użyte w ww. przepisie, oznacza, iż związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów w sklepach wielkopowierzchniowych na terenie całej Polski. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z tym dokonując sprzedaży towarów oraz świadcząc usługi wystawia faktury VAT w formie papierowej. Z uwagi na dużą skalę prowadzonej działalności Wnioskodawca w każdym miesiącu dokonuje dużej liczby transakcji. Ze względu na znaczną liczbę wystawianych faktur archiwizowanie kopii papierowych faktur VAT jest uciążliwe i kosztowne. Wnioskodawca rozważa wprowadzenie alternatywnego sposobu przechowywania wystawianych faktur VAT, polegającego na tym, iż Wnioskodawca będzie drukował z księgowego sytemu komputerowego tylko jeden egzemplarz faktury, który w postaci papierowej będzie doręczany kontrahentom, natomiast egzemplarz przeznaczony dla Wnioskodawcy będzie pozostawał w systemie księgowym, przy czym w każdym czasie można go będzie wydrukować. Posiadany przez Wnioskodawcę system księgowy będzie gwarantował autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność wystawionej fakturze. Ponadto Wnioskodawca, na każde wezwanie organów podatkowych byłby w stanie wydrukować egzemplarz wystawionej faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy ww. sposób przechowywania faktur jest prawnie dopuszczalny.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż obecnie obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur (wystawianych kontrahentom i otrzymywanych od nich w formie papierowej) w formie elektronicznej, w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych, jednakże sposób ten, jak wymaga ustawodawca, ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Nie ma normatywnych przeszkód do istnienia systemu „mieszanego”, a wymogiem przechowywania faktury, jest zachowanie jej oryginalnej postaci gwarantującej autentyczność pochodzenia i integralność treści, a ten warunek spełnia także przechowywanie faktury w formie elektronicznej, tj. w formie obrazu elektronicznego, pozwalającego na każdorazowe odtworzenie formy papierowej na żądanie organu podatkowego, w jej oryginalnej postaci.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz mając na uwadze fakt, że - jak wskazał Wnioskodawca - proponowana przez Spółkę metoda przechowywania faktur w formie elektronicznej spełnia warunki autentyczności i integralności oraz pozwala na ich łatwe odszukanie i wydrukowanie – należy stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, przechowywanie w formie elektronicznej wystawionych w formie papierowej faktur, jest zgodne z powyższymi przepisami. A zatem Spółka może przechowywać faktury w sposób elektroniczny, bez konieczności przechowywania w wersji papierowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych nie mogły stanowić podstawy do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, bowiem zapadły w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), które utraciło moc z dniem 31.03.2011 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.