Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1086/13/DP
z 17 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.), uzupełnione pismem z dnia 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma Wnioskodawczyni będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w ramach umowy handlowej dokonuje sprzedaży swoich wyrobów do sieci R. Sieć ta jest odbiorcą towarów i wystawionych faktur natomiast wypłacającym należności jest firma M. – zajmująca się centralizacją płatności dla spółek przyłączonych do G.M. – której stałym miejscem prowadzenia działalności i siedzibą jest Szwajcaria. Firma ta nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce jak również nie posiada w żadnej innej formie placówek, oddziałów, filii itp. na terenie naszego kraju.

Przelew należności na rachunek bankowy Wnioskodawczyni pomniejszany jest automatycznie przez płatnika o należne procentowe wynagrodzenie – w ramach umowy z M. – co gwarantuje Wnioskodawczyni 100% płatności należności oraz dostęp do specyfikacji płatności.

Na poczet łącznego potrącenia w skali miesiąca Wnioskodawczyni otrzymuje od tej firmy zestawienie dokonanych czynności, na którym widnieje:

• data i numer specyfikacji płatności,
• podstawa do kalkulacji opłat
• wynagrodzenie MIAG %
• sumy opłat

z dopiskiem „zgodnie z art. 196 Dyrektywy Rady 2006/112/WE podatek VAT rozlicza nabywca”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy dokonywane potrącenie stanowi koszt uzyskania przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane potrącenie stanowi koszt uzyskania przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo – skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w ramach umowy handlowej dokonuje sprzedaży swoich wyrobów do sieci R. Sieć ta jest odbiorcą towarów i wystawionych faktur natomiast wypłacającym należności jest firma M., zajmująca się centralizacją płatności dla spółek przyłączonych do G.M. Przelew należności na rachunek bankowy Wnioskodawczyni pomniejszany jest automatycznie przez płatnika o należne procentowe wynagrodzenie w ramach zawartej umowy z firmą M.– co gwarantuje Wnioskodawczyni 100% płatności należności oraz dostęp do specyfikacji płatności.

W odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia wydatków – z tytułu prowizji dla firmy zajmującej się centralizacją płatności – do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, wydatki takie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy.

Według organu należy przyjąć, że pobierana przez firmę zewnętrzną prowizja (procentowe wynagrodzenie), jest konsekwencją zawartej z kontrahentem umowy handlowej. Oznacza to, że ponoszenie przedmiotowych wydatków znajduje racjonalne uzasadnienie jako dążenie do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę.

Reasumując, jeżeli wydatki w postaci prowizji (procentowego wynagrodzenia) ponoszone przez Wnioskodawcę mają na celu uzyskanie (zabezpieczenie) przez niego przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, to spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy i o ile zostaną właściwie udokumentowane, można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni

od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.