Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1264/13/KG
z 7 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 października 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji z wystawiania paragonów fiskalnych oraz faktur VAT w przypadku dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (transakcje typu „B2C”) za pośrednictwem systemu „ P. ...” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji z wystawiania paragonów fiskalnych oraz faktur VAT w przypadku dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (transakcje typu „B2C”) za pośrednictwem systemu „ P. ...”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Spółka (Wnioskodawca) jest właścicielem i operatorem kolei linowych oraz wyciągów narciarskich. Za przejazdy kolejkami lub wyciągami Wnioskodawca pobiera opłaty. Wnioskodawca sprzedaje bilety jednorazowe, bilety grupowe, karnety czasowe, karnety obejmujące wiele przejazdów. Obecnie Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych (transakcje typu „B2C” – na rzecz osób prywatnych, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) zarówno poprzez osobisty ich zakup w kasach, jak również przy wykorzystaniu nowego systemu informatycznego, dzięki któremu osoby fizyczne mogą nabywać bilety poprzez stronę internetową Wnioskodawcy (www).

W przypadku zakupu biletów poprzez stronę internetową Wnioskodawcy, nabywca zamawiając bilet dokonuje wpłaty w wysokości 100% wartości biletu za pośrednictwem internetowego elektronicznego systemu płatniczego (on-line) „ P. ...”, obsługiwanego przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą jako agent rozliczeniowy w rozumieniu ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (dalej: „Agent”). Po potwierdzeniu wpłaty środków przez klienta, na konto Agenta w systemie „ P. ...”, generowany jest w rejestrze sprzedaży Wnioskodawcy dokument FSL-B2C, tj. faktura VAT zaliczkowa. Dokument FSL-B2C jest natychmiastowo dostępny dla nabywcy biletu po zalogowaniu na stronie internetowej Wnioskodawcy.

Przekazanie środków na rachunek Wnioskodawcy przez Agenta następuje 2 razy dziennie, zgodnie z zatwierdzonymi przez Wnioskodawcę warunkami współpracy z Agentem. Z chwilą wydruku faktur VAT zaliczkowych FSL-B2C następował wydruk paragonu fiskalnego oraz drukowany jest bilet. Paragony zostały zachowane przez Wnioskodawcę. Od sierpnia 2013 r. Wnioskodawca zaprzestał ewidencjonowania sprzedaży (zaliczek) na kasie fiskalnej. Wydrukowane bilety wraz z fakturą FSL-B2C są przekazywane do punktów, w których następuje ich wydanie nabywcom w dniu wykonania usługi. Na koniec dnia, w którym na podstawie biletu przysługuje prawo do przejazdu kolejką generowana jest faktura VAT FS-B2C (jest to faktura rozliczeniowa do faktury zaliczkowej, stąd jej wartość wynosi „0”).

Informacje otrzymane przez Wnioskodawcę od Agenta zawierają informacje o wysokości wpłat dokonanych przez nabywców biletów, a także dane nabywców, w tym ich adresy oraz ID transakcji pozwalające na jednoznaczne zidentyfikowanie jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (transakcje typu „B2C”) za pośrednictwem systemu „ P. ...” Wnioskodawca ma możliwość rezygnacji z wystawiania paragonów fiskalnych z uwagi na fakt otrzymywania wpłat na rachunek bankowy za pośrednictwem agenta rozliczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, jak również rezygnacji z wystawiania faktur VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych poza prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą (transakcje typu „B2C”) za pośrednictwem systemu „ P. ...” Wnioskodawca ma możliwość rezygnacji z wystawiania paragonów fiskalnych z uwagi na fakt otrzymywania wpłat za pośrednictwem agenta rozliczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, jak również rezygnacji z wystawiania faktur VAT.

W myśl bowiem przepisów § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dnia 29 listopada 2012 r. (Dz.U. 2012 r., poz. 1382), zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie natomiast z poz. 37 tego załącznika, zwolnione z obowiązku ewidencjonowania jest świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli:

• zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem);
• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy możliwość stosowania powyższego zwolnienia dotyczy również sytuacji, w której płatność jest realizowana poprzez systemy płatności internetowych (takich jak np. system „ P. ...”). Aktualnie, na rynku funkcjonują różne systemy płatności internetowych tworzone specjalnie do obsługi sprzedaży wysyłkowej w internecie. Zdaniem Wnioskodawcy skorzystanie z możliwości przyjmowania płatności za pośrednictwem operatorów (agentów rozliczeniowych) obsługujących płatności elektroniczne: D., P. ..., C. oraz eCard, T., M., P. i B., nawet w sytuacji, gdy rachunek bankowy Wnioskodawcy uznawany będzie cyklicznie, należy uznać za spełnienie warunków określonych w pkt 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przemawia za tym również wykładnia celowościowa, bowiem obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie rozporządzenia objęta jest przede wszystkim sprzedaż detaliczna w żaden inny sposób nieudokumentowana. Natomiast w opisanym przypadku każda sprzedaż „pozostawia po sobie ślad” w postaci wpływu na konto Wnioskodawcy w związku z wcześniejszą sprzedażą. Podkreślenia wymaga fakt, że wszelkie kwoty, które wpływają na rachunek bankowy Wnioskodawcy można przypisać do konkretnych, oznaczonych transakcji.

Prawidłowość takiego stanowiska została potwierdzona m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 25 marca 2011 r. nr IBPP4/443-227/11/JP, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził prawo do zwolnienia również w przypadku transakcji, dla których płatności przyjmowane są przez podmiot pośredniczący w przelewie na linii kupujący – sprzedawca;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 kwietnia 2013 r. (sygn. IPPP2/443-189/13-2/KOM): „Sprzedaż ta ma być dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a zapłata odbywać się będzie poprzez internetowe elektroniczne systemy płatnicze on-line typu: D., P. ..., C. oraz eCard, T., M., P. i B. lub bezpośrednio na konto bankowe Firmy. Kupujący po wyborze gry (...) jest potem przekierowywany do strony, na której może dokonać płatności (np. do strony wybranego banku), dokonuje płatności, a następnie Firma otrzymuje powiadomienie o wpłacie. W tym momencie pieniądze są już do dyspozycji na indywidualnym koncie w systemie płatności, (...) Z wpłat dokonanych przez klientów wynika, jakiej konkretnie czynności ona dotyczy oraz na czyją rzecz została dokonana konkretna transakcja (tj. dane nabywcy, w tym jego adres). W ocenie tut. Organu płatność dokonana poprzez internetowe elektroniczne systemy płatnicze (on-line) z uwagi na fakt, że dokonywana jest z konta nabywcy przedmiotowych usług na konto bankowe podatnika spełnia przesłankę do uznaniu, że została dokonana za pośrednictwem banku.”
  
  

Stanowisko zaprezentowane w powołanej interpretacji potwierdza również m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 czerwca 2013 r. (sygn. IBPP3/443-495/13/KG).

W związku z tym, że informacje otrzymane przez Wnioskodawcę od Agenta zawierają informacje o wysokości wpłat dokonanych przez nabywców biletów, które są dokonywane w wysokości 100% wartości biletu, a także dane nabywców, w tym ich adresy oraz ID transakcji, numer zamówienia biletu, zdaniem Wnioskodawcy ma on możliwość rezygnacji z wystawiania paragonów fiskalnych przy sprzedaży biletów za pośrednictwem systemu „ P. ...”.

Wnioskodawca nie ma również obowiązku wystawiania faktur VAT w transakcjach typu „B2C”, chyba, że zażąda tego klient.

Co do zasady, zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy nie mają bowiem obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, chyba że na żądanie tych osób są zobowiązani do ich wystawienia. Tym samym, generowane w systemie Wnioskodawcy dokumenty (FSL) mogą ulec zmianie, tzn. nie jest wymagane, aby posiadały elementy powodujące uznanie takiego dokumentu za fakturę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

W świetle stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług, fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w art. 106 ust. 4 ustawy postanowiono, że podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Ustawą z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35), z dniem 1 stycznia 2014 r., został uchylony ww. art. 106 ustawy o VAT.

Na mocy art. 1 pkt 50 ww. ustawy nowelizacyjnej wprowadzono do porządku prawnego art. 160a–106q, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. zastępując dotychczasowe regulacje ustawowe w zakresie faktur zawarte w art. 106 rozdziale 1 działu XI.

Art. 106a ustawy o VAT stanowi, że od 1 stycznia 2014 r., przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1.sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika
2. państwa trzeciego.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Art. 106b ust. 2 ustawy, stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1;
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z dyspozycji art. 106 obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. wynikało, że w przypadku gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę VAT jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają.

Natomiast w świetle obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik zobowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz konkretnie wymienionych przez ustawodawcę podmiotów – takich jak: innych podatników tego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, bądź na rzecz osób prawnych, które nie są podatnikami. W świetle omawianego przepisu, obowiązek wystawiania faktur nie spoczywa na podatniku dokonującym sprzedaży, w sytuacji gdy nabywca nie mieści się w ww. kategorii podmiotów. Jednakże należy zwrócić uwagę na treść art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, który zakłada, że wszyscy nabywcy niebędący podmiotami, o których mowa w art. 106b ust. 1 ustawy, mogą otrzymać od sprzedawcy fakturę, po wcześniejszym zgłoszeniu takiego żądania.

W świetle powyższych unormowań Wnioskodawca może zrezygnować z wystawiania faktur w sposób opisany we wniosku, jednakże na żądanie nabywcy – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, jest obowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tą sprzedaż.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

Zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących określone zostało w § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2012 r. poz. 1382), zwanym dalej rozporządzeniem.

Powyższe przepisy wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Pod poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Aby zatem Wnioskodawca miał prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej muszą zostać spełnione następujące warunki:

• zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej,
• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
  
  

Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem i operatorem kolei linowych oraz wyciągów narciarskich. Obecnie Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych (transakcje typu „B2C” – na rzecz osób prywatnych, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) zarówno poprzez osobisty ich zakup w kasach, jak również przy wykorzystaniu nowego systemu informatycznego, dzięki któremu osoby fizyczne mogą nabywać bilety poprzez stronę internetową Wnioskodawcy. W przypadku zakupu biletów poprzez stronę internetową Wnioskodawcy, nabywca zamawiając bilet dokonuje wpłaty w wysokości 100% wartości biletu za pośrednictwem internetowego elektronicznego systemu płatniczego (on-line) „ P. ...”. Informacje otrzymane przez Wnioskodawcę od „ P. ...” zawierają informacje o wysokości wpłat dokonanych przez nabywców biletów, a także dane nabywców, w tym ich adresy oraz ID transakcji pozwalające na jednoznaczne zidentyfikowanie jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz regulacje prawne wynikające z zacytowanych przepisów należy uznać, że odnośnie do usług świadczonych przez Wnioskodawcę – za które zapłata następuje w całości na rachunek bankowy, a z dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnej czynności zapłata dotyczy – spełnione zostają warunki konieczne do zwolnienia tych usług z ewidencji za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika. Wnioskodawca korzystając z tego zwolnienia, może zrezygnować z ewidencji za pomocą kasy rejestrującej ww. usług.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych poza prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą (transakcje typu „B2C”) za pośrednictwem systemu „ P. ...” Wnioskodawca ma możliwość rezygnacji z wystawiania paragonów fiskalnych, jak również rezygnacji z wystawiania faktur VAT, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zauważa się, że organ w niniejszej interpretacji nie rozstrzyga w kwestii, czy generowane w systemie Wnioskodawcy dokumenty (FSL) mogą ulec zmianie, gdyż nie było to przedmiotem wniosku, nie zadano pytania w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.