INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczeń dokonywanych przez Bank na rzecz klientów korzystających z poliso-lokaty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych m.in. świadczeń dokonywanych przez Bank na rzecz klientów korzystających z poliso-lokaty.

Wezwaniem z dnia 6 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o wyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Bank") jest bankiem komercyjnym prowadzącym działalność na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w formie spółki akcyjnej. Zakres usług świadczonych przez Bank obejmuje m.in. przyjmowanie wkładów pieniężnych oraz udzielanie kredytów i pożyczek. Oferta Banku kierowana jest m.in. do klientów indywidualnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Aktualnie Bank rozważa możliwość wprowadzenia nowego produktu bankowego, adresowanego do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, który łączyć miałby cechy lokaty terminowej oraz ubezpieczenia na życie i dożycie (dalej: „Poliso-lokata"). Poliso-lokata ma być oferowana jako rachunek oszczędnościowy lub rachunek terminowej lokaty oszczędnościowej, na którym klient w momencie otwarcia deponować będzie kwotę pieniężną przewyższającą określone minimum, zobowiązując się jednocześnie do utrzymania tej kwoty na rachunku przez czas określony warunkami umowy, np. 6, 12, 18, 24 miesiące. W przypadku rachunku oszczędnościowego możliwe będzie dokonywanie kolejnych wpłat na rachunek. Środki zgromadzone na rachunku podlegać będą oprocentowaniu.

Dodatkowo, w ramach Poliso-lokaty klient zostanie objęty przez współpracujące z Bankiem Towarzystwo Ubezpieczeniowe (dalej: „Ubezpieczyciel") grupowym ubezpieczeniem na życie i dożycie. Umowa ubezpieczenia grupowego zawarta przez Bank z Ubezpieczycielem, zagwarantuje klientowi (lub uposażonemu) wypłatę przez Ubezpieczyciela, następujących świadczeń:

1. świadczenia z tytułu dożycia - w wysokości sumy ubezpieczenia, wypłacane na rachunek klienta po upływie okresu, na jaki zawarto Poliso-lokatę,
2. świadczenia z tytułu śmierci - w wysokości przekraczającej sumę ubezpieczenia, wypłacane na rachunek uposażonego w przypadku śmierci ubezpieczonego (klienta) w trakcie trwania umowy Poliso-lokaty.

Wyżej wskazana suma ubezpieczenia rozumiana będzie jako kwota odprowadzana przez Bank jako ubezpieczającego do Ubezpieczyciela tytułem składek na ubezpieczenie klienta. Składki te, będą obliczane i wpłacane miesięcznie w kwocie, określonej proporcjonalnie do wartości środków zgromadzonych na rachunku klienta.

W przypadku wypłaty środków zgromadzonych na Poliso-lokacie przed terminem, na jaki została ona zawarta, klient utraci ochronę ubezpieczeniową, a tym samym nie będzie uprawniony do otrzymania jakiegokolwiek świadczenia od Ubezpieczyciela.

Warunki, na jakich oferowana będzie Poliso-lokata określone będą w umowie i/lub regulaminie Poliso-lokaty, które precyzować będą m.in. okres oszczędzania, minimalną kwotę depozytu, od której klient objęty zostanie ubezpieczeniem, sumę ubezpieczenia oraz oprocentowanie depozytu klienta.

W przesłanym uzupełnieniu wskazano, iż składki na ubezpieczenie, o którym mowa we wniosku, będzie finansował Bank jako ubezpieczający.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy którekolwiek ze świadczeń otrzymanych przez klienta w związku ze zdeponowaniem przez niego środków pieniężnych na Poliso-lokacie, funkcjonującej na zasadach określonych w przedstawionym powyżej opisie zdarzenia przyszłego, stanowić będzie po stronie klienta przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy Bank będzie zobowiązany do pełnienia funkcji płatnika, czyli do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku dochodowego, od przychodu osiągniętego przez klienta w związku ze zdeponowaniem przez niego środków pieniężnych na Poliso-lokacie...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na ww. pytania w zakresie świadczeń dokonywanych przez Bank na rzecz klientów korzystających z Poliso-lokaty. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenia otrzymane przez klienta w związku ze zdeponowaniem przez niego środków pieniężnych na Poliso-lokacie, funkcjonującej na zasadach opisanych powyżej, podzielić należy na dwie kategorie:

1. odsetki od środków zgromadzonych na Poliso-lokacie, wypłacane przez Bank na podstawie umowy Poliso-lokaty zawartej z klientem, oraz
2. świadczenie z tytułu dożycia lub śmierci, wypłacane przez Ubezpieczyciela na podstawie umowy ubezpieczenia grupowego zawartej pomiędzy Bankiem a Ubezpieczycielem.

W odniesieniu do pierwszej z ww. kategorii świadczeń, zdaniem Banku stwierdzić należy, że odsetki od środków zgromadzonych na Poliso-lokacie stanowić będą przychód, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa"). W związku z tym, od kwoty tych odsetek Bank zobowiązany będzie jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych według stawki 19%.

Zdaniem Wnioskodawcy, za wyjątkiem odsetek od środków zgromadzonych na Poliso-lokacie, u klienta nie powstanie, żaden inny przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Świadczenia, jakie klient otrzyma z tytułu skorzystania z Poliso-lokaty oferowanej przez Bank, na warunkach opisanych powyżej, nie będą miały charakteru jednolitego. Ich zróżnicowanie przejawiać będzie się zarówno w sferze podmiotowej jak i przedmiotowej. Po pierwsze, klient otrzyma od Banku odsetki od środków zgromadzonych na jego Poliso-lokacie. Po drugie, w przypadku spełniania wymaganych warunków, otrzyma świadczenie z tytułu dożycia wypłacone przez Ubezpieczyciela na podstawie umowy ubezpieczenia grupowego.

Poprawne ustalenie charakteru przychodów uzyskanych w związku z korzystaniem z Poliso-lokaty, ma istotne znaczenie na gruncie Ustawy. Odmiennie kwalifikuje ona bowiem każdą z ww. dwóch kategorii przychodów.

Art . 30a ust . 1 pkt . 3 Ustawy stanowi, iż od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19 % zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a: z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. W związku z tym, odsetki wypłacane (stawiane do dyspozycji) przez Bank od środków zgromadzonych na poliso-lokacie stanowić będą przychód klienta i podlegać będą opodatkowaniu według zryczałtowanej stawki 19%. Zastosowanie znajdzie wobec tego art . 41 ust . 4 Ustawy, zgodnie z którym płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art . 29, art. 30 ust . 1 pkt 2 , 4-5a i 13 oraz art . 30a ust . 1, z zastrzeżeniem ust . 4d, 5 oraz 10. Tym samym, to na Banku ciążył będzie obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku od odsetek i wpłacenia go na konto właściwego urzędu skarbowego.

W konsekwencji, w opinii Banu, u klienta, który zdecyduje się zdeponować środki pieniężne na rachunku Poliso-lokaty, na warunkach opisanych powyżej, jedynym przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będą odsetki wypłacone przez Bank od zdeponowanych środków. Od kwoty odsetek Bank - jako płatnik - zobowiązany będzie pobrać zryczałtowany podatek dochodowy według stawki 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą (art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń w myśl art. 11 ust. 2a ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W sytuacji przedstawionej we wniosku oraz w jego uzupełnieniu Wnioskodawca - Bank rozważa możliwość wprowadzenia nowego produktu bankowego, adresowanego do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, który miałby łączyć cechy lokaty terminowej oraz ubezpieczenia na życie i dożycie (dalej: „Poliso-lokata"). Poliso-lokata ma być oferowana jako rachunek oszczędnościowy lub rachunek terminowej lokaty oszczędnościowej, na którym klient w momencie otwarcia deponować będzie kwotę pieniężną przewyższającą określone minimum, zobowiązując się jednocześnie do utrzymania tej kwoty na rachunku przez czas określony warunkami umowy, np. 6, 12, 18, 24 miesiące. W przypadku rachunku oszczędnościowego możliwe będzie dokonywanie kolejnych wpłat na rachunek. Środki zgromadzone na rachunku podlegać będą oprocentowaniu.

Dodatkowo, w ramach Poliso-lokaty klient zostanie objęty przez współpracujące z Bankiem Towarzystwo Ubezpieczeniowe (dalej: „Ubezpieczyciel") grupowym ubezpieczeniem na życie i dożycie. Umowa ubezpieczenia grupowego zawarta przez Bank z Ubezpieczycielem, zagwarantuje klientowi (lub uposażonemu) wypłatę przez Ubezpieczyciela, następujących świadczeń:

1. świadczenia z tytułu dożycia - w wysokości sumy ubezpieczenia, wypłacane na rachunek klienta po upływie okresu, na jaki zawarto Poliso-lokatę,
2. świadczenia z tytułu śmierci - w wysokości przekraczającej sumę ubezpieczenia, wypłacane na rachunek uposażonego w przypadku śmierci ubezpieczonego (klienta) w trakcie trwania umowy Poliso-lokaty.

Wyżej wskazana suma ubezpieczenia rozumiana będzie jako kwota odprowadzana przez Bank jako ubezpieczającego do Ubezpieczyciela tytułem składek na ubezpieczenie klienta. Składki te, finansowane przez Bank, będą obliczane i wpłacane miesięcznie w kwocie, określonej proporcjonalnie do wartości środków zgromadzonych na rachunku klienta.

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu osobowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby (art. 805 § 2 pkt 2 ww. ustawy).

W myśl art. 829 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć:

1. przy ubezpieczeniu na życie - śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią oznaczonego wieku;
2. przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków - uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.

Stosownie do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 tego artykułu roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy.

W takiej sytuacji niewątpliwie korzyścią majątkową dla klienta Banku, który skorzysta z Poliso-lokaty jest zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Bank bowiem zawiera umowę ubezpieczenia i opłaca składkę na to ubezpieczenie.

W konsekwencji, składki opłacane przez Bank na ubezpieczenie osobowe klientów korzystających z Poliso-lokaty stanowić będą nieodpłatne świadczenia w rozumieniu przepisów art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwane przez klientów objętych tym ubezpieczeniem.

Reasumując, w przypadku umowy ubezpieczenia przysporzenie majątku może mieć konkretny wymiar finansowy nie tylko w momencie wypłaty odszkodowania tytułem tego ubezpieczenia, ale również w momencie opłacenia składki na to ubezpieczenie.

Wnioskodawca powinien zatem wystawić ww. osobom informacje PIT-8C, nie ma natomiast obowiązku obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek od ww. świadczeń.

Przychód z tytułu odsetek od środków zgromadzonych przez klienta na Poliso-lokacie będzie natomiast podlegał opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym – stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; Wnioskodawca jako płatnik będzie zatem obowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić ten podatek.

Wobec przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych, w niniejszej sprawie wskazać również należy, iż w przypadku świadczeń wypłacanych przez Ubezpieczyciela klientom Banku – ubezpieczonym lub osobom uposażonym w ramach opisanego we wniosku ubezpieczenia grupowego z tytułu dożycia lub śmierci Wnioskodawca nie będzie pełnił obowiązków płatnika ani nie będą ciążyły na nim jakiekolwiek obowiązki informacyjne, ponieważ nie będzie On dokonywał wypłaty ww. świadczeń.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.