Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-983/13-2/TR
z 10 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2013 r. (data wpływu 10 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prezydent Miasta wydaje decyzję ostateczną o wymeldowaniu osoby z miejsca pobytu stałego. Z uwagi na nieobecność osoby wymeldowywanej (ze względu na brak możliwości ustalenia miejsca jej pobytu) na wniosek Prezydenta Miasta, Sąd Rejonowy ustala dla osoby nieobecnej kuratora, który podejmuje czynności procesowe w imieniu i ze skutkiem prawnym dla osoby nieobecnej. Zgodnie z art. 34 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267) organ administracji publicznej występuje do sądu z wnioskiem o wyznaczenie przedstawiciela dla osoby nieobecnej lub niezdolnej do czynności prawnych, o ile przedstawiciel nie został już wyznaczony. Wyznaczenie przez sąd przedstawiciela dla nieobecnej strony postępowania administracyjnego na wniosek organu administracyjnego następuje na podstawie art. 184 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r., poz. 788 z późn. zm.).

Przy określeniu wysokości kosztów postępowania administracyjnego bierze się pod uwagę rodzaj sprawy, stopień zawiłości nakład pracy oraz posiłkuje się przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 r. (Dz.U. Nr 27, poz. 197 z późn. zm.) w sprawie stawek, warunków przyznawania i wypłaty ryczałtu przysługującego sędziom i pracownikom sądowym za dokonanie oględzin oraz stawek należności kuratorów.

W związku z wydaniem ostatecznej decyzji o wymeldowaniu osoby nieobecnej z miejsca pobytu stałego, działając na podstawie art. 263 § 2 w związku z art. 34 Kodeksu postępowania administracyjnego, Prezydent Miasta wydaje postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia stanowiącego koszty postępowania administracyjnego. Ww. postanowienie wydawane jest po zakończeniu danego postępowania i stanowi potwierdzenie wykonania czynności, i przysługującego z tego tytułu wynagrodzenia należnego kuratorowi. Jeżeli kurator zastępuje jedną nieobecną osobę, otrzymuje wynagrodzenie brutto w wysokości 120,00 zł, jeśli więcej – wynagrodzenie stanowi wielokrotność kwoty 120,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od wynagrodzenia wypłacanego kuratorom w kwocie nieprzekraczającej 200,00 zł należy pobrać podatek ustalony na zasadach ogólnych zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też ryczałt, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jako osobne źródło przychodu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy kwalifikuje działalność wykonywaną osobiście. Zgodnie z zapisem art. 13 pkt 6 za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wynagrodzenie należne kuratorom i wypłacane przez podmiot niebędący pracodawcą stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Zainteresowanego przedmiotowe wynagrodzenie należne kuratorom podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak jest bowiem dokumentu powołującego danego kuratora do pełnienia funkcji, nie ma więc umowy, która wskazywałaby osobę i wynagrodzenie jej należne za wykonanie określonych czynności.

Pojecie „umowa” w prawie cywilnym oznacza zgodne porozumienie dwóch lub więcej stron ustalające ich wzajemne prawa lub obowiązki. Umowa to stan faktyczny polegający na złożeniu dwóch lub więcej zgodnych oświadczeń woli zmierzających do powstania, uchylenia lub zmiany uprawnień i obowiązków podmiotów składających te oświadczenia woli. Umowy są zawsze co najmniej dwustronnymi czynnościami prawnymi. Sąd Rejonowy na wniosek Prezydenta Miasta wyznacza osobę do pełnienia funkcji kuratora w określonej sprawie, a jedynym podpisanym dokumentem określającym kwotę należnego wynagrodzenia jest postanowienie Prezydenta Miasta, w którym potwierdzone zostaje wykonanie czynności oraz należna z tego tytułu kwota wynagrodzenia (120,00 zł lub wielokrotność kwoty). Brak jest więc umowy rozumianej w wyżej przytoczonym sensie na gruncie prawa cywilnego.

Jak podał Zainteresowany, stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Zainteresowanego uzyskać można dzwoniąc na infolinię Krajowej Informacji Podatkowej. Po szczegółowym przedstawieniu stanu faktycznego, związanego z wypłatą wynagrodzenia dla kuratorów, Wnioskodawca uzyskał informację, że zgodnie z aktualnym stanowiskiem Ministra Finansów, brak umowy dyskwalifikuje możliwość zastosowania do przedmiotowej wypłaty ryczałtu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. akt. IPPB2/415-477/11-4/AS z dnia 18 lipca 2011 r.) stwierdził, że: „(…) tylko w sytuacji, gdy znana jest kwota wynagrodzenia za wykonanie zlecenia przez biegłego, tłumacza czy kuratora zrealizowanego na podstawie wydanego przez prokuratora postanowienia „o powołaniu biegłego, tłumacza” lub „zarządzenia o przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego” i należność ta nie będzie przekraczała 200 zł, płatnik będzie zobowiązany przy wypłacie pobrać zryczałtowany podatek na zasadach, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...) pomimo iż Wnioskodawca nie zawiera umowy z biegłymi, tłumaczami, adwokatami i kuratorami to jednak zleca im wykonanie określonych czynności. Niemniej jednak, skoro z tych zleceń nie wynika należność określona za wykonie zlecenia, to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego na podstawie tego przepisu.”

Podobne stanowisko zajęte zostało w treści interpretacji (sygn. akt. ILPB1/415-168/13-4/AMN z dnia 14 maja 2013 r.) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: „(...) stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. (...) W związku z powyższym, pomimo, że jednorazowo kwoty delegacji przeważnie nie przekraczają 200 zł nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych ekwiwalentów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanej delegacji nie wynika z zawartej umowy.”

Zgodnie z interpretacją wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. akt. IPPB2/415-283/13-2/AK z dnia 25 czerwca 2013 r.): „(...) dla opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym istotne znaczenie ma kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego np. powołania, uchwały, zlecenia bądź innego dokumentu o podobnym charakterze). Nie jest natomiast istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decydująca jest tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).”

Brak jednolitej wykładni i interpretacji przedmiotowego przepisu prawa podatkowego rodzi wątpliwości co do prawidłowości opodatkowania przedmiotowego przychodu, jednak opierając się na powyżej przytoczonych interpretacjach, jak również na stanowisku pracowników Krajowej Informacji Podatkowej, Zainteresowany stwierdza, że zdaniem Zainteresowanego wynagrodzenie należne kuratorom podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Natomiast zgodnie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30 ust. 8 ww. ustawy).

Z kolei na podstawie art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10. Przepis ten obliguje zatem płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika. W myśl bowiem art. 42 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Dodatkowo płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, który stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu należności wypłacanych kuratorom.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy podatkowej wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
• kwota należności określona w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu bądź innym dokumencie o podobnym charakterze) nie przekracza 200 zł oraz
• wysokość należności wynika z umowy.
  
  

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że znaczenie ma zatem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

Jednocześnie wskazać należy, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cytowanej ustawy, a zatem przy spełnieniu wskazanych warunków może obejmować również dochody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy.

Przekładając powyższe wywody na grunt analizowanej sprawy, uznać należy, że mimo niezawierania umowy z kuratorami, Wnioskodawca zleca tymże kuratorom wykonanie określonych czynności, wydając o tym stosowne postanowienia. Z tego punktu widzenia badany przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dotyczący opodatkowania ryczałtem – miałby zastosowanie. Niemniej jednak dla zastosowania tegoż przepisu równie istotne jest to, aby z rzeczonych postanowień wynikały wysokości należności za czynności kuratorów, tj. żeby kwoty przedmiotowych należności kuratorów zostały określone w tychże postanowieniach.

Zaznaczyć przy tym należy, że w przypadkach, gdyby dane postanowienie nie zawierało określonej kwoty nieprzekraczającej 200 zł, to płatnik powinien pobrać zaliczkę na podatek, nawet wówczas, gdyby ostatecznie należność była niższa. W przypadku bowiem postanowień, w których wprost nie byłaby określona kwota należności, a wyłącznie sposób jej wyliczenia, np. jako iloczyn stawki godzinowej i czasu pracy, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie miałby zastosowania. Analogicznie, jeżeli kwota należności określona w danym postanowieniu przekraczałaby 200 zł, to nawet w sytuacji częściowego wykonania danego postanowienia i w związku z tym wypłaty kwoty nieprzekraczającej 200 zł, opodatkowanie analizowanym ryczałtem również nie miałoby zastosowania.

Z treści analizowanego wniosku wynika natomiast, że kwoty przedmiotowych należności kuratorów zostały określone we wskazanych postanowieniach oraz że są to kwoty wynagrodzeń brutto w wysokościach 120,00 zł lub – w przypadkach zastępowania większej ilości osób nieobecnych – w wysokościach stanowiących wielokrotność kwoty 120,00 zł. Dokumentem określającym kwotę należnego wynagrodzenia jest postanowienie Prezydenta Miasta, w którym potwierdzone zostaje wykonanie czynności oraz należna z tego tytułu kwota wynagrodzenia (120,00 zł lub wielokrotność kwoty).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie niniejszej sprawy spełnione zostały przesłanki zastosowania do opodatkowania wypłacanych kuratorom wynagrodzeń w kwotach nieprzekraczajacych 200 zł zasad wynikających z cyt. art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w odniesieniu do wypłacanych kuratorom wynagrodzeń w kwotach nieprzekraczających 200 zł na Zainteresowanym ciąży obowiązek pobrania 18% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wobec tego, na Wnioskodawcy dokonującym wypłat z powyższego tytułu nie ciąży obowiązek poboru zaliczek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.