Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-935/13-2/SM
z 7 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.10.2013 r. (data wpływu 10.10.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczania nabywanych towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.10.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczania nabywanych towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: „Spółka”) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów z metali szlachetnych. Produkty powyższej działalności przeznaczane są zarówno dla przemysłu, jak i klientów indywidualnych. Spółka posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) i prowadzi działalność opodatkowaną tym podatkiem.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka ma zamiar zawierać umowy na zakup złomu wyrobów jubilerskich od lombardów, kantorów i sieci skupu wyrobów jubilerskich (będącymi zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi). Przedmiotowe wyroby jubilerskie, czyli np. pierścionki, łańcuszki, bransolety, kolczyki itd., mają różne składy stopowe, tj. różne zawartości poszczególnych metali.

Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 1 kwietnia 2011 r. - Prawo probiercze (Dz.U. Nr 92, poz. 529) - zawartość metalu szlachetnego w wyrobie określa się próbą. Wyrób odpowiada danej próbie, jeżeli zawartość metalu szlachetnego nie jest mniejsza od przewidzianej dla danej próby.

W Polsce obowiązują następujące próby dla wyrobów jubilerskich złotych: 0,999 - zawierająca 99,9% złota, 0,960 - zawierająca 96,0% złota, 0,750 - zawierająca 75,0% złota, 0,585 - zawierająca 58,5% złota, 0,500 - zawierająca 50,0% złota, 0,375 - zawierająca 37,5% złota, 0,333 - zawierająca 33,3% złota.

Poza złotem, w wyżej wymienionych próbach, w największych udziałach występują srebro i miedź. Mogą występować jeszcze inne metale szlachetne: platyna i pallad oraz inne metale wpływające na właściwości i kolor stopu.

Dostarczane do Spółki przez jej kontrahentów wyroby będą pozbawione oczek, kamieni i, w miarę możliwości, innych elementów niezawierających metali szlachetnych. Kupowane przez Spółkę wyroby będą traktowane i kupowane jako złom, gdyż będą one nabywane w celu rafinacji tj. odzysku z nich złota i, ewentualnie, innych metali szlachetnych znajdujących się w tych wyrobach, a nie w celu dalszej odsprzedaży.

Proces rafinacji jest długotrwały i przebiega po zakupie. W procesie rafinacji wyroby jubilerskie będą topione i poddawane procesom chemicznym, w wyniku których Spółka będzie otrzymywać czyste złoto i, ewentualnie, inne metale szlachetne. Wyroby kupowane przez Spółkę będą więc ulegały całkowitemu zniszczeniu.

Spółka zaznacza, że na podstawie złożonego przez nią wniosku o wydanie opinii klasyfikacyjnej, Główny Urząd Statystyczny (dalej: „GUS”) sklasyfikował opisane powyżej przedmioty jako „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”, tj. pod pozycją 38.11.58.0 PKWiU z 2008 r. Potwierdza to pismo Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi z 27 sierpnia 2013 r., wydane na wniosek Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w odniesieniu do nabywanych od kontrahentów (będących zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi) towarów opisanych w niniejszym wniosku i sklasyfikowanych przez GUS jako „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” (PKWiU 38.11.58.0) powinna stosować art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej „Ustawa o VAT”), co oznacza, że VAT z tytułu tych transakcji będzie rozliczany przez Spółkę na zasadzie samonaliczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do nabywanych od kontrahentów (będących zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi) towarów opisanych w niniejszym wniosku i sklasyfikowanych przez GUS jako „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” (PKWiU 38.11.58.0) powinna stosować art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT, co oznacza, że VAT z tytułu tych transakcji powinien być rozliczany na zasadzie samonaliczenia.

Pojęcie podatnika VAT zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z powyższym przepisem podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT wskazuje się, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uzupełnienie definicji podatnika zostało zawarte w art. 17 Ustawy o VAT. Wskazuje on sytuacje, w których za podatników VAT należy uznać podmioty uczestniczące w określonych transakcjach jako nabywcy towarów lub usług. Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT, ustawodawca przeniósł obowiązek rozliczenia podatku VAT na nabywcę określonych towarów, nakazując tym samym traktowanie go jako podatnika VAT z tytułu tych transakcji, o ile spełnione są przewidziane w przepisie warunki, tj.:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. l i 9,
   
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
   
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   
   

Powyższy mechanizm określany mianem odwrotnego opodatkowania (samonaliczenia), znajduje zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do zamkniętej listy towarów wskazanych w załączniku nr 11 do Ustawy o VAT.

Towary objęte mechanizmem odwrotnego opodatkowania zostały zdefiniowane poprzez odwołanie się do konkretnych pozycji PKWiU. W ocenie Spółki złom wyrobów jubilerskich wskazany w opisie zdarzenia przyszłego należy zaliczyć do grupowania PKWiU 38.11.58.0 – „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”. W celu potwierdzenia powyższego stanowiska Spółka wystąpiła ze stosownym wnioskiem do właściwego organu publicznego. Organem uprawnionym do rozstrzygania o przynależności towaru do danego grupowania jest Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. W piśmie z 27 sierpnia 2013 r., podzielił on pogląd Spółki wskazując, że: „wymieniony w piśmie złom wyrobów jubilerskich, tj. zużyte, nienadające się użytku wyroby jubilerskie, mieści się w grupowaniu: PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”.

W świetle powyższego należy uznać, że Spółka powinna zostać uznana za podatnika z tytułu wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego transakcji, a tym samym w związku z nabyciem opisanych w niniejszym wniosku towarów, Spółka powinna dokonać samonaliczenia VAT. W ocenie Spółki, na gruncie przepisów o VAT kluczowe znaczenie ma bowiem przyporządkowanie przedmiotu dostawy do określonego kodu PKWiU. Wskazane powyżej okoliczności przesądzają natomiast, że Spółka będzie nabywała towary wymienione w załączniku nr 11 do Ustawy o VAT - wskazane w poz. 34 w brzmieniu przepisów obowiązującym od 1 października 2013 r. Spełnione zostaną również pozostałe przesłanki rozliczenia transakcji zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia (samonaliczenia) wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 7 lit. a-c Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.