Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-672/13-4/KKu
z 10 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2013 r. (data wpływu 5 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania (zadośćuczynienia) - jest prawidłowe

• w zakresie zwolnienia z opodatkowania renty oraz skapitalizowanej renty i odsetek - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2013. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). Pismem z dnia 30 grudnia2013 r., znak IPTPB2/415-672/13-2/KKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 31 grudnia 2013 r. (skutecznie doręczono 7 stycznia 2014 r.). W dniu 14 stycznia 2014 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 13 stycznia 2014 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2004 r. Wnioskodawca był poszkodowany w wypadku samochodowym, w którym zginęła Jego żona, a Wnioskodawca poniósł ciężki uszczerbek na zdrowiu.

Wyrokiem Sądu Okręgowego Wydział Cywilny z dnia 30 września 2013 r. zasądzono od Ubezpieczyciela na korzyść Wnioskodawcy pewne kwoty wraz z odsetkami z tytułu:

• zadośćuczynienia za cierpienia fizyczne i psychiczne,
  

• zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych,
  

• odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej spowodowanej śmiercią żony,
  

• skapitalizowana renta za okres od grudnia 2008 r. do lutego 2012 r. oraz renta od marca 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami.
  
  

Wnioskodawca nadmienił, że do stanu faktycznego dołączył wyrok z Sądu.

W uzupełnienieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił następująco stan faktyczny: Odnośnie pkt 1a wyroku z dnia 30 września 2013 r. Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2013 r., sygn. akt. Wnioskodawca odniósł obrażenia w wyniku wypadku komunikacyjnego i otrzymał zadośćuczynienie za cierpienia fizyczne i psychiczne związane z wypadkiem (Wnioskodawca leżał w szpitalu i ma problemy z nogami) i Sąd zasądził od firmy ubezpieczeniowej z tytułu OC samochodu sprawcy kwotę 75.000,00 złotych na podstawie art. 445 § 1 k.c. Odnośnie pkt 1b wyroku - odszkodowanie na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c. (wypadek komunikacyjny sprzed dnia 2 sierpnia 2008 r., kiedy obowiązuje przepis art. 446 § 4 k.c.) za cierpienia i naruszenie dóbr osobistych Wnioskodawcy po śmierci Jego żony - kwota 50.000,00 złotych. Odnośnie pkt 1c wyroku - odszkodowanie za pogorszenie się sytuacji życiowej, dotyczy to kwoty 75.000,00 złotych, gdyż przed wypadkiem Wnioskodawca nie pracował i zajmował się tylko domem, zaś Jego żona pracowała. Odnośnie pkt 1d i e - renta miesięczna po 300,00 złotych miesięcznie, dotyczy wyłącznie zwiększonych potrzeb związanych z rehabilitacją, wyjazdami do sanatorium i kosztami ponoszenia zakupu lekarstw (leki przeciwbólowe) i Sąd zasądził to na podstawie art. 444 § 2 k.c. Odnośnie pkt 1f - renta skapitalizowana w kwocie 10.800 złotych dotyczy podstawy faktycznej i prawnej takiej samej jak w pkt 1d i e wyroku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy za przyznane wyrokiem Sądu zadośćuczynienia, odszkodowania i przyznanie renty oraz otrzymanie od nich odsetek Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On zwolniony przedmiotowo z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwolnienie od podatku dochodowego kwot opisanych w poz. 68 wniosku Wnioskodawca opiera na następujących przesłankach:

• odszkodowanie, zadośćuczynienie i renta nie zostało przyznane w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej, a więc nie ma wyłączeń opisanych w art. 21 ust. 3b i art. 21 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwaną dalej ustawą p.d.o.f.,
• wszystkie świadczenia zostały przyznane i zasądzone przez Sąd na podstawie art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 392), wskutek wypadku komunikacyjnego i odpowiedzialności kierowcy innego pojazdu, który zderzył się z pojazdem Wnioskodawcy, zaś wskutek wypadku Wnioskodawca odniósł ciężkie obrażenia i zginęła Jego żona,
• jeżeli chodzi o podstawę prawną zwolnienia, to zdaniem Wnioskodawcy zachodzi pewien dualizm prawny, a mianowicie wchodzą w grę i mają zastosowanie dwa przepisy:
  • art. 21 ust. 3b ustawy p.d.o.f. - zwolnione są inne odszkodowania i zadośćuczynienia, na podstawie wyroku (wyjątki nie dotyczą stanu faktycznego Wnioskodawcy)
  • art. 21 pkt 4 ww. ustawy p.d.o.f. - kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, a więc ma zastosowanie art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 392) w zw. z art. 445 § 1 k.c., 444 § 2 k.c., 446 § 3 k.c., 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c. (obecnie 446 § 4 k.c.)
  • odnośnie renty, zwolnienie od podatku dochodowego, zdaniem Wnioskodawcy wynika z jednej strony z art. 21 ust. 3b ustawy p.d.o.f. (tylko zwiększone potrzeby) lub z art. 21 pkt 4 ww. ustawy p.d.o.f.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

• w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania (zadośćuczynienia) – jest prawidłowe

• w zakresie zwolnienia z opodatkowania renty oraz skapitalizowanej renty i odsetek – jest nieprawidłowe
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Stosownie do art. 21 ust. 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3c powołanej ustawy wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymanej na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.
   
   

W myśl art. 805 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

• przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
  

• przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
  
  

Zgodnie z art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest rodzajem ubezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 822 ustawy Kodeks Cywilny. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia OC ma wyrównywać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151, z późn. zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.

Jak już powyżej wskazano odszkodowanie ma służyć naprawieniu powstałej szkody i naprawieniu uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych (zarówno materialnych jak i niematerialnych).

W myśl art. 444 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

W myśl art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślenia wymaga, że zadośćuczynienie, analogicznie jak odszkodowanie, jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia „zadośćuczynienia” z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji pojęcie odszkodowania odnosi się również do zadośćuczynienia, będącego formą wynagrodzenia szkody.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w 2004 r. Wnioskodawca był poszkodowany w wypadku samochodowym, w którym zginęła Jego żona, a Wnioskodawca poniósł ciężki uszczerbek na zdrowiu.

Wyrokiem Sądu Okręgowego Wydział Cywilny z dnia 30 września 2013 r. zasądzono od Ubezpieczyciela na korzyść Wnioskodawcy pewne kwoty wraz z odsetkami z tytułu:

• zadośćuczynienia za cierpienia fizyczne i psychiczne,
  

• zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych,
  

• odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej spowodowanej śmiercią żony,
  

• kapitalizowana renta za okres od grudnia 2008 r. do lutego 2012 r. oraz renta od marca 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami.
  
  

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wypłacone z polisy odpowiedzialności cywilnej firmy kwoty odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu umowy ubezpieczenia w związku z doznanym uszczerbkiem na zdrowiu wskutek wypadku komunikacyjnego korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast kwota renty oraz skapitalizowanej renty zwolniona jest na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy. Zatem Wnioskodawca nie musi wykazywać tychże kwot w zeznaniu podatkowym składanym za dany rok podatkowy, w którym otrzymał ww. świadczenia.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać w części za nieprawidłowe, ponieważ świadczenie w postaci renty i skapitalizowanej renty korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy, a nie, jak wskazał Wnioskodawca na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b lub art. 21 ust. 1 pkt 4.

Z kolei instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania.

Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń – zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania (zadośćuczynienia) i renty, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Na zasadzie wyjątku w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały zwolnione z podatku jedynie odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.

W świetle powyższego nie można przyjąć, że odsetki są odszkodowaniem sensu stricte i jako takie objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianym dla odszkodowań. Odsetki przyznane za okres od dnia wystąpienia z roszczeniem do ich zapłaty zgodnie z wyrokiem, nie spełniają warunku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten ma bowiem wyłącznie zastosowanie w sytuacji gdy - od momentu ogłoszenia wyroku sądu przyznającego odszkodowanie (rentę) - zobowiązany spóźni się z wypłatą świadczenia na rzecz poszkodowanego. Nie ma natomiast zastosowania do odsetek naliczonych za okres poprzedzający datę uprawomocnienia się orzeczenia w tej sprawie. Tego rodzaju odsetki stanowią przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach według skali podatkowej.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Mając na uwadze powyższe należy zatem stwierdzić, że kwota odsetek zasądzonych od odszkodowania (zadośćuczynienia) i renty stanowi przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który Wnioskodawca - zgodnie z art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy - winien wykazać w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła wypłata tychże odsetek.

Do uzupełnienia wniosku z dnia 12 stycznia 2014 r. Wnioskodawca dołączył dokument (wyrok sądu). Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), Organ upoważniony nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.