Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/443-91/11-6/13-S/KK
z 4 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1265/12oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2012r. (data wpływu 25 października 2013r.) sygn. akt. I SA/Łd 346/12, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2011r. (data wpływu 13 września 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania usług dotyczących likwidacji szkód w imieniu i na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeń […] – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania usług dotyczących likwidacji szkód w imieniu i na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeń […].

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z likwidacją szkód komunikacyjnych na rzecz TU. Do chwili obecnej likwiduje szkody tylko dla TU […] na podstawie umowy. Zakres wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności określony jest w umowie zawartej z TU […] par. 2 tj.:

1. Przyjmowanie zgłoszenia szkody i informowanie poszkodowanego (klienta) o obowiązkach związanych z likwidacją szkody,
2. Sporządzanie protokołu szkody wraz z dokumentacją fotograficzną przedmiotu szkody,
3. Oszacowanie wstępnej rezerwy szkodowej oraz każdej jej zmiany dokonywanej w miarę postępów likwidacji szkody,
4. Wykonywanie w zależności od potrzeb oględzin miejsca zdarzenia wraz z dokumentacją fotograficzną,
5. Wykonywanie wyceny szkody według zasad ustalonych przez […],
6. Wykonywanie stosownie do potrzeb oględzin ponaprawczych i ustalenie zakresu wykonanej naprawy,
7. Zakładanie i opisywanie akt szkodowych,
8. Kompletowanie dokumentacji ubezpieczeniowej w aktach szkodowych.
   
   

Czynności wykonywane są w dziale likwidacji szkód w siedzibie firmy bądź w miejscu wskazanym przez poszkodowanego. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa polega na kompleksowej obsłudze klienta zgłaszającego szkodę tzn.:

• przyjęciu wniosku oraz poinformowaniu poszkodowanego o obowiązkach związanych z likwidacją szkody,
  

• wykonaniu oględzin pojazdu oraz wydaniu protokołu,
  

• wstępnym oszacowaniu rezerwy oraz wyceny szkody,
  

• zakładanie i opisywanie akt szkodowych.
  
  

W razie wystąpienia wątpliwości związanych z prawdopodobieństwem wystąpienia zgłoszonego zdarzenia, likwidator merytoryczny zleca wykonanie oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdu sprawcy.

Biorąc pod uwagę fakt, iż czynności związane z likwidacją szkód zgodnie z art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług korzystają z powszechnie stosowanego przez likwidatorów zwolnienia z podatku VAT, w związku z czym wystawiane przez Wnioskodawcę faktury są bez naliczenia podatku VAT. Do tej pory Wnioskodawca wystawił tylko jedną fakturę VAT z naliczonym podatkiem 23%, z uwagi na fakt iż usługa ta nie była zwolniona, oględziny (30.08.2011). Wnioskodawca nie jest rzeczoznawcą w pojęciu ustawy - Prawo o ruchu drogowym art. 79 a, ani też biegłym sądowym.

W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje prowadzić likwidację szkód dla innych TU na podstawie umowy z firmą […] Sp. z o.o. Usługa ta będzie polegała na wykonywaniu czynności wymienionych w umowie.

Wnioskodawca nie zrealizował jeszcze żadnego zlecenia na podstawie umowy z firmą […]. W najbliższym czasie otrzyma pełnomocnictwa. Likwidować będzie tylko szkody komunikacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2011 roku odpłatne usługi w zakresie likwidacji szkód świadczone przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz TU są zwolnione z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja indywidualna, sygnatura IPPP1/443-23/11-4/AW oraz IPPP1/443-1284/10-2/AW potwierdzają zasadność stosowania zwolnionej stawki VAT na usługi wymienione w umowach. Jednak interpretacja IPPP1/443-23/11-4/AW nie rozstrzyga kwestii ewentualnego zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez podwykonawców, odnosi się jedynie do zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z Wnioskodawcą interpretacji sygn: IPPP1/443-1284/10-2/AW; W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż w myśl wykładni autorskiej, zawartej w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej ustawę o VAT, istota zmian polegających na likwidacji załącznika nr 4 jest odstąpieniem od identyfikacji usług zwolnionych od podatku przy pomocy klasyfikacji statystycznych i określenie ich zakresu z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zmiany w klasyfikacji statystycznej nie pozwoliły na takie przełożenie przepisów wykorzystujących te klasyfikacje, aby było pewne, że zakres zwolnień, określony w załączniku nr 4 do ustawy, jest zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L. 347 z 11 grudnia 2006r. ze zm.). Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług ubezpieczeniowych i finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego i ubezpieczeniowego.

Zaproponowane zwolnienia usług ubezpieczeniowych i finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach i nie są uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi. Regulacja ta z pewnością odpowiada orzecznictwu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który wielokrotnie, jeszcze pod rządami art. 13 (B) Dyrektywy VAT wskazywał, że Państwo Członkowskie nie może ograniczać zakresu zwolnienia transakcji ubezpieczeniowych wyłącznie do usług ubezpieczycieli prowadzących działalność ubezpieczeniową na podstawie zezwolenia wydanego przez organ państwowy. Oznacza to, że nie ma przeszkód by zwolnieniem objęty był podmiot inny niż zakłady ubezpieczeń, o których mowa w ustawie z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (tj. Dz. U. z 2010r., Nr 1, poz. 66 ze zm.).

Wszystkie opisane w stanie faktycznym czynności wykonywane są w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń, a zatem są czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w art. 3 ust. 4, 5 i 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Przechodząc do analizy zapisów znowelizowanego art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT należy zwrócić uwagę na różnice pomiędzy zapisami Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a wskazanym przepisem. Art. 135 pkt 1 lit. a Dyrektywy VAT stanowi, iż Państwa Członkowskie zwalniają od podatku VAT transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Wskazać jednakże trzeba na niezbyt precyzyjne tłumaczenie Dyrektywy. Domniemywać można, iż tłumaczenie zostało dokonane z języka angielskiego. To właśnie w anglojęzycznej wersji językowej ustawodawca unijny posłużył się zwrotem "transactions". Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego (http://sjp.pwn.pl/szukaj/transakcja) "transakcja" to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług. Tymczasem w języku angielskim, jak również w łacinie skąd się wywodzi, wyrażenie to ma znaczenie szersze i obejmuje nie tylko samą umowę, ale także proces prowadzący do jej zawarcia (negocjacje) oraz wykonanie. Zakres znaczeniowy wyrażenia "transakcje ubezpieczeniowe", użyty w treści Dyrektywy VAT, obejmuje wszystkie czynności ubezpieczeniowe. O tym, że interpretacja wyrażenia "transakcje" nie jest oczywista świadczy również treść punktu (14) preambuły Dyrektywy VAT, w której zauważono, iż termin "transakcja podlegająca opodatkowaniu" (a wiec także transakcja zwolniona od opodatkowania) może być powodem trudności, w szczególności w odniesieniu do transakcji uznawanych za podlegające opodatkowaniu. W związku z tym należy to pojęcie doprecyzować. Polski ustawodawca nie wypełnił zalecenia Dyrektywy i nie doprecyzował pojęcia "transakcja”, co więcej w ustawie o VAT posługuje się pojęciem "usługi", rozumiejąc przez nią każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Ustawodawca wymieniając usługi zwolnione od podatku wskazał również usługi ubezpieczeniowe, nie podając jednakże ich definicji legalnej. Konieczne jest zatem dokonanie wykładni tego pojęcia w oparciu o reguły interpretacyjne przyjęte w nauce prawa i orzecznictwie sądów.

W pierwszej kolejności należy się odwołać do wykładni gramatycznej. Oznacza to, że znaczenia wyrażeń ustawowych należy poszukiwać w treści samej ustawy, następnie w aktach prawnych dotyczących prawa podatkowego, potem w aktach prawa regulujących daną dziedzinę życia, a końcowo w języku potocznym. Jak już wyżej zauważono, ustawa o VAT, ani żaden z przepisów prawa podatkowego nie zawiera definicji "usługi ubezpieczeniowej". Zakres znaczeniowy tego wyrażenia należy zatem ustalić w oparciu o dwie ustawy: ustawę o VAT i ustawę o działalności ubezpieczeniowej. W ten sposób dochodzimy do ustalenia, że usługa, to każde świadczenie na rzecz innego podmiotu, które nie jest dostawą towaru. Ponieważ ma to być świadczenie ubezpieczeniowe winno być działaniem wynikającym ze stosunku ubezpieczenia. W tym miejscu należy się odwołać do art. 3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, w którym zawarto katalog czynności ubezpieczeniowych. W katalogu tym została też wymieniona likwidacja szkód, to jest zespół działań prowadzących do pokrycia uszczerbku w prawach materialnych i niematerialnych ubezpieczonego. Przez usługę ubezpieczenia, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 znowelizowanej ustawy o VAT należy rozumieć czynność ubezpieczeniową obejmującą świadczenie na rzecz innego podmiotu. Za taką interpretacją przemawia także "prowspólnotowa" wykładnia wspomnianych przepisów. Aby ustalić ramy tej wykładni trzeba jeszcze raz przywołać brzmienie art. 135 pkt 1 lit. a) Dyrektywy VAT z uwzględnieniem innych niż polska wersji językowych. Zarówno w wersji angielskojęzycznej (transactions), francuskojęzycznej (les operations) jak i niemieckojęzycznej (umsatze), posłużono się wyrażeniami o znaczeniu szerszym, aniżeli "transakcja ubezpieczeniowa", którym to sformułowaniem posłużono się w polskiej wersji. Z tego względu nie wydaje się właściwym zawężanie pojęcia usługi ubezpieczeniowej do usług ubezpieczeniowych świadczonych przez zakłady ubezpieczeń.

Następnie należy przywołać treść art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w znowelizowanej wersji, gdzie ustawodawca rozszerzył zwolnienie od podatku o świadczenie usług stanowiących element usługi wymienionej w ust. l pkt 37, które stanowią same odrębną całość i są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej. Likwidacja szkody jest bez wątpienia odrębnym, właściwym i niezbędnym elementem usługi ubezpieczeniowej. Świadczy o tym nie tylko charakter materialny tego procesu, ale także fakt odrębnej regulacji w przepisach Kodeksu cywilnego (art. 817) i ustawie o działalności ubezpieczeniowej (art. 16, art. 22 ust. 1, art. 25). Wykładnia językowa art. 43 ust. 1 pkt 37 i ust. 13 nakazuje więc uznać, że od 1 stycznia 2011 roku usługi w zakresie likwidacji szkód świadczone przez wnioskodawcę w imieniu na rzecz zakładów ubezpieczeń oferujących ubezpieczenia assistance będą zwolnione od podatku od towarów i usług.

Kolejnym argumentem przemawiającym za zwolnieniem usług świadczonych przez wnioskodawcę z podatku od towarów usług jest zaznaczony na wstępie cel nowelizacji. Jest nim uzyskanie pewności, iż zakres zwolnień jest zgodny z przepisami Dyrektywy VAT. Skoro Dyrektywa VAT w art. 135 pkt 1 lit a) posługuje się szerokim pojęciem "transakcji ubezpieczeniowej" nie ma podstaw do jego zawężania w ustawie polskiej. Nadto w uzasadnieniu projektu ustawy brak jest jakiejkolwiek wzmianki, by celem ustawodawcy było wyłączenie którejkolwiek z usług wymienionych w załączniku nr 4 z katalogu usług zwolnionych od podatku od towarów i usług, a z pewnością nie dotyczy to usług pomocniczych w stosunku do ubezpieczeń.

Nie można także nie zauważyć, iż ustawodawca wprowadził do znowelizowanej ustawy o VAT art. 43 ust 13, w którym doprecyzowano, że zwolnienie obejmuje także świadczenie usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi ubezpieczeniowej, o ile nie jest usługą doradztwa, ściągania długów i leasingu, albo stanowi element świadczenia usługi pośrednictwa (art 43 ust 14 i 15 ustawy o VAT).

Porównanie hipotez norm prawnych zrekonstruowanych na podstawie brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 1 wraz załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do końca 2010 roku oraz art. 43 ust. 1 pkt 37 i ust 13, 14 i 15 znowelizowanej ustawy o VAT pozwala przyjmować, iż zmiana ma charakter jedynie porządkowy. Stanowi zabieg legislacyjny, którego celem jest przeniesienie usług zwolnionych, wymienionych w załączniku nr 4 do treści ustawy. Dyspozycja normy prawnej nie uległa zmianie, w szczególności nie doszło do zawężenia katalogu usług zwolnionych od podatku od towarów i usług w znowelizowanej ustawie o VAT.

Nie ulega wątpliwości, że likwidacja szkód stanowi niezbędny element usługi ubezpieczeniowej. Stanowi ona urzeczywistnienie ochrony ubezpieczeniowej w przypadku wystąpienia zdarzenia objętego umową ubezpieczenia. Likwidacja szkody jako proces stanowi odrębną całość. Jej początku należy upatrywać w zgłoszeniu szkody, zakończenia zaś w realizacji świadczenia ubezpieczeniowego lub jego odmowie. Jako wyodrębniony w czasie i uregulowany przepisami powszechnie obowiązującego prawa zespół działań odpowiada treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 roku. Na zakończenie warto zwrócić uwagę na wynik wykładni systemowej. Konstrukcja art. 43 w nowym brzmieniu oparta jest o zasadę ogólną zawartą w ust. 1 pkt 37 oraz przepisy doprecyzowujące, to jest ust. 13, 14 i 15, To właśnie art. 43 ust 14 pozwala twierdzić, iż zwolnieniu podlega cała usługa ubezpieczeniowa sensu stricte, w tym oczywiście likwidacja szkody. W ust. 14 wyłączono bowiem ze zwolnienia elementy usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Skoro ustawodawca dostrzega potrzebę takiego wyłączenia w przypadku usług agencyjnych i brokerskich, a zarazem nie przewiduje podobnego zawężenia w przypadku zasadniczych czynności ubezpieczeniowych, należy domniemywać, iż jego zamiarem było objęcie zwolnieniem wszystkich w tym pomocniczych czynności ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

• wypłacenie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust, 3 pkt 1 i 1a.
  
  

Ponadto stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

• ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych.
  
  

W świetle art. 3 ust. 6 tej ustawy zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5 innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5 wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe w zakresie w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. W zawartej umowie z […] znajdują się zapisy:

• § 4 pkt 2, działania ze szczególną starannością i do przedsiębrania wszelkich działań - dopuszczalnych w świetle obowiązujących przepisów - zmierzających do jak najszybszego i najkorzystniejszego dla […] załatwiania prowadzonych w jego imieniu czynności likwidacyjnych,
  

• pkt 8 przestrzegania obowiązujących w […] instrukcji, procedur, wytycznych oraz indywidualnych zaleceń związanych z wykonywaniem czynności likwidacyjnych,
  

• § 2 pkt 5 wykonywanie wyceny szkody według zasad ustalonych przez […].
  
  

Powyższe wymienione zapisy w umowie upoważniają Wnioskodawcę do występowania w imieniu TU pod warunkiem przestrzegania procedur wewnętrznych. Wnioskodawca posiada pełnomocnictwo TU.

Odnosząc się do kwestii poruszenia odpowiedzialności wobec ubezpieczonych w interpretacjach, co Wnioskodawca uważa za nadinterpretacje prawa, można wysnuć poniższe wnioski. Wnioskodawca nie przyjmuje odpowiedzialności wobec ubezpieczonych, jednak działa z pełnomocnictwa w imieniu firmy i ze skutkiem prawnym. Wiąże się to z odpowiedzialnością TU wobec ubezpieczonego na podstawie zawartej umowy oraz narzuconymi obowiązkami przez ustawodawcę.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej dział II rozdział I:

Art. 16.1. po otrzymaniu zawiadomienia o zajściu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową, w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, zakład ubezpieczeń informuje o tym ubezpieczającego lub ubezpieczonego, jeżeli nie są oni osobami występującymi z tym zawiadomieniem, oraz podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, a także informuje osobę występującą z roszczeniem pisemnie lub w inny sposób, na który osoba ta wyraziła zgodę, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości świadczenia, jeżeli jest to niezbędne do dalszego prowadzenia postępowania.

W przypadku niewywiązania się przez Wnioskodawcę z terminu 7 dni, ubezpieczyciel ponosi konsekwencje. Bezpośrednio wiąże się to również z jakością wykonywanej usługi ubezpieczeniowej, co również ma wpływ na jakość świadczonej umowy ubezpieczenia.

Wyniki inspekcji pojazdu wiążą się z wysokością wartości pojazdu, a co za tym idzie wysokością składki ubezpieczeniowej czyli w pewnym stopniu mają wpływ na treść umowy ubezpieczenia. Likwidacja szkody stanowi niezbędny element usługi ubezpieczeniowej, który prowadzi do wypełnienia przez ubezpieczyciela właściwej umowy ubezpieczenia. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią niezbędny element usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez zakład ubezpieczeń, przy czym element stanowi odrębną całość niezbędną i właściwą do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Według Marcina Wrotniaka - Analityka Fundacji Republikańskiej (część artykułu ze strony internetowej):

Tymczasem, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą ETS (m.in. orzeczenia w sprawach C-2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteministeriet, C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd., C-169/04 Abbey National plc, Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs & Excise), ze zwolnienia przewidzianego w art. 135 Dyrektywy VAT korzystają także usługi pomocnicze do wymienionych w przepisie usług, o ile:

• stanowią odróżniającą się całość,
  

• są specyficzne dla transakcji zwolnionych,
  

• mają podstawowe znaczenie dla ich realizacji.
  
  

Podobnie w myśl art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usług wymienionych w ust. 1 pkt 7 i 37-41. Element ten, aby zgodnie z ustawą mógł korzystać ze zwolnienia, powinien sam stanowić odrębną całość i być właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

W sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter można odnaleźć podstawę do zwolnienia dla usług odrębnych od finansowych lub ubezpieczeniowych, które są niezbędne do wykonania usługi podstawowej.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że usługa wykonywana przez niego jest bezspornie zwolniona z podatku VAT.

Według ekspertów można wysnuć jeszcze poniższe wnioski:

Ograniczenie zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie likwidacji szkód tylko do usług świadczonych przez zakłady ubezpieczeń prowadziłoby ponadto do zaburzenia konkurencji. Część usług byłaby zwolniona od podatku, a część nie w zależności czy czynności likwidacyjne wykonuje zakład ubezpieczeń, czy też podmiot zewnętrzny na jego zlecenie. Kłóciłoby się to nie tylko z wykładnią art. l35 pkt 1 lit a) Dyrektywy VAT wskazując na wyłącznie przedmiotowy zakres zwolnienia Nadto byłoby sprzeczne z zasadą racjonalności ustawodawcy. W myśl bowiem art. 3 ust. 5 i 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej niektóre czynności ubezpieczeniowe mogą być zlecane podmiotom zewnętrznym. Tym samym nieracjonalnym byłby ustawodawca, który pozwala zakładom ubezpieczeń na outsoutcing czynności ubezpieczeniowych o charakterze technicznym, jednocześnie skazujące te, które z tej możliwości, korzystają na zwiększone koszty, a tym samym na mniejszą konkurencyjność.

Należy jeszcze dodać, iż zapis w ustawie „w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń” nie jest przypadkowy. Gdyby ustawodawca nie przewidywał zwolnienia od podatku VAT podmiotów zewnętrznych, którym zakład ubezpieczeń zleca wykonanie czynności likwidacyjnych, nie zamieściłby tego zapisu w ustawie. W przeciwnym razie ustawodawca zakładałby, że takie usługi traktowane mogą być tylko jak typowo rzeczoznawcze objęte podatkiem VAT.

Pozostaje do rozstrzygnięcia, jakie skutki w podatku od towarów i usług wywołuje fakt, że usługi inspekcji, lustracji i likwidacji szkód będą wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zawartej z[..]. Wnioskodawca nie będzie przyjmował odpowiedzialności wobec ubezpieczonych. Usługa, która będzie wykonywana przez Wnioskodawcę stanowi niezbędny element usługi ubezpieczeniowej. Jest to odrębne świadczenie, które jako proces działań podejmowanych przez Wnioskodawcę, prowadzi do wypełnienia właściwej umowy ubezpieczenia, w sytuacji wystąpienia zdarzenia objętego tą umową.

Zgodnie art. 28 Dyrektywy 112 VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zaś przepis art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że "W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku."

Na podstawie powyższej interpretacji czynności wykonywane przez Zainteresowanego na podstawie umowy z TU czy też, czynności, które będą wykonywane na podstawie umowy z […] od 1 stycznia 2011 roku usługi w zakresie likwidacji szkód korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 13 w zw., z art. 43 ust. 1 pkt 37 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 5 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną IPTPP3/443-91/11-3/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia - data nadania 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 21 grudnia 2011 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP3/443-91/11-3/AK z dnia 5 grudnia 2011 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 11 stycznia 2012 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, z dnia 5 grudnia 2011 r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 346/12 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W przedmiotowym wyroku Sąd stwierdził, że tut. Organ dokonał błędnej wykładni art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Sąd zasadniczo podzielił stanowisko Wnioskodawcy, iż usługi, które Spółka wykonuje spełniają przesłanki zawarte w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Minister Finansów działający przez upoważnionego Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt I FSK 1265/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 25 października 2013 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 346/12 uchylający ww. interpretację.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 346/12 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1265/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie w rozpatrywanej sprawie ma dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W świetle art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 cyt. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

W pierwszej kolejności należy określić czynności zawierające się w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, dotyczącym zwolnienia dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Z art. 137 Dyrektywy wynika natomiast, że państwa członkowskie mogą w wypadku szeregu czynności zwolnionych przyznać podatnikom prawo do wyboru opodatkowania, ale nie dotyczy to transakcji wymienionych w przywołanym powyżej art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy. Należy stąd wnosić, że są to transakcje bezwzględnie zwolnione z podatku.

Należy zauważyć, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w Dyrektywie należy interpretować wąsko, ponieważ stanowią one wyjątek od ogólnej zasady, iż VAT należy pobierać od wszystkich usług świadczonych przez podatnika za wynagrodzeniem oraz że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest unikanie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w różnych państwach członkowskich (orzeczenie TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 Assurandor-Societetet działające w imieniu Taksatorringen a Skatteministeriet opublikowane w J. Martini i Ł. Karpiesiuk: „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości”, Warszawa 2005, s. 342). Z powyższych względów niedopuszczalne jest by ustalać treść pojęć prawa wspólnotowego, np. transakcja ubezpieczeniowa przy użyciu przepisów krajowych, w rozpoznawanej sprawie – ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych. W tej sytuacji można odwołać się do poglądów wyrażonych w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z likwidacją szkód komunikacyjnych na rzecz TU. Obecnie likwiduje szkody tylko dla TU na podstawie umowy. Zakres wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności określony jest w umowie zawartej z TU i obejmuje:

1. Przyjmowanie zgłoszenia szkody i informowanie poszkodowanego (klienta) o obowiązkach związanych z likwidacją szkody,
2. Sporządzanie protokołu szkody wraz z dokumentacją fotograficzną przedmiotu szkody,
3. Oszacowanie wstępnej rezerwy szkodowej oraz każdej jej zmiany dokonywanej w miarę postępów likwidacji szkody,
4. Wykonywanie w zależności od potrzeb oględzin miejsca zdarzenia wraz z dokumentacją fotograficzną,
5. Wykonywanie wyceny szkody według zasad ustalonych przez TU,
6. Wykonywanie stosownie do potrzeb oględzin ponaprawczych i ustalenie zakresu wykonanej naprawy,
7. Zakładanie i opisywanie akt szkodowych,
8. Kompletowanie dokumentacji ubezpieczeniowej w aktach szkodowych.
   
   

Czynności wykonywane są w dziale likwidacji szkód w siedzibie firmy bądź w miejscu wskazanym przez poszkodowanego. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa polega na kompleksowej obsłudze klienta zgłaszającego szkodę tzn.:

• przyjęciu wniosku oraz poinformowaniu poszkodowanego o obowiązkach związanych z likwidacją szkody,
  

• wykonaniu oględzin pojazdu oraz wydaniu protokołu,
  

• wstępnym oszacowaniu rezerwy oraz wyceny szkody,
  

• zakładanie i opisywanie akt szkodowych.
  
  

W razie wystąpienia wątpliwości związanych z prawdopodobieństwem wystąpienia zgłoszonego zdarzenia, likwidator merytoryczny zleca wykonanie oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdu sprawcy.

Wnioskodawca nie jest rzeczoznawcą w pojęciu ustawy - Prawo o ruchu drogowym art. 79 a, ani też biegłym sądowym. Wnioskodawca nie przyjmuje odpowiedzialności wobec ubezpieczonych, jednak działa z pełnomocnictwa w imieniu firmy i ze skutkiem prawnym. Wiąże się to z odpowiedzialnością TU wobec ubezpieczonego na podstawie zawartej umowy oraz narzuconymi obowiązkami przez ustawodawcę.

W odniesieniu do powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 346/12 wskazał, że dokonując interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy mieć na uwadze, że przepisy te stanowią (powinny stanowić) implementację przepisów wspólnotowych, aktualnie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Dostrzeżenie powyższej okoliczności jest istotne, bowiem co do zasady krajowe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy wykładać, uwzględniając stosowne regulacje prawa wspólnotowego. Zasada ta nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego w szczególności wówczas, gdy prawo unijne ma charakter dyrektywy; nie może być stosowana taka wykładnia prawa krajowego, która będzie prowadziła do nakładania na podatnika obowiązków nieprzewidzianych wprost w prawie krajowym.

Powyższe oznacza, że dokonując wykładni przepisów regulujących podatek od towarów i usług należy porównać treść regulacji krajowych i wspólnotowych i ustalić, czy przepisy wspólnotowe zostały implementowane w sposób prawidłowy, a jeśli nie to, czy dokonując wykładni prowspólnotowej tych przepisów możliwe jest osiągnięcie zgodności z normami dyrektywy. Należy również mieć na uwadze, iż prowspólnotowa wykładnia prawa nie może prowadzić do obciążenia podatnika obowiązkami niewyrażonych wprost w prawie krajowym. Byłoby to bowiem sprzeczne z postanowieniami art. 217 Konstytucji RP.

Jeśli porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy i unormowania krajowego wskazuje, że nadanie uregulowaniu krajowemu znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z gramatycznym brzmieniem przepisu krajowego, to należy – jeśli podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie – odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić mu skorzystanie z unormowania wspólnotowego. Jeżeli jednak podatnik uznaje za korzystniejsze zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy.

Z art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy wynika, że państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Z art. 137 Dyrektywy wynika natomiast, że państwa członkowskie mogą w wypadku szeregu czynności zwolnionych przyznać podatnikom prawo do wyboru opodatkowania, ale nie dotyczy to transakcji wymienionych w przywołanym powyżej art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy. Należy stąd wnosić, że są to transakcje bezwzględnie zwolnione z podatku.

W ocenie Sądu istotne dla rozpoznawanej sprawy jest to, że przywołane przepisy wyczerpują problematykę zwolnienia usług ubezpieczeniowych i pokrewnych z opodatkowania.

Analizując czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w kontekście unormowań wspólnotowych, Sąd doszedł do przekonania, że Wnioskodawca nie jest stroną transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Nie świadczy również usług pokrewnych w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy, bowiem nie występuje w roli brokera ani agenta ubezpieczeniowego. Działania podatnika mają charakter podwykonawstwa wobec Towarzystwa ubezpieczeń, przy tym są to działania nierozerwalnie związane z działalnością ubezpieczeniową.

Z powyższego nie wynika automatycznie, że usługi Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu. Jak wcześniej zaznaczono, należy bowiem porównać przepisy krajowe z postanowieniami Dyrektywy i zastosować reguły interpretacyjne, o których mowa powyżej.

Porównanie unormowań krajowych z art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy prowadzi do wniosku, że te pierwsze są daleko bardziej rozbudowane. O ile zakres zwolnienia określony w przywołanym art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy odpowiada zasadniczo treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, to art. 43 ust. 13 ustawy, nie ma swojego odpowiednika w treści Dyrektywy.

W zakresie zwolnienia, o którym stanowi art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy, w ocenie Sądu, nie mieszczą się usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej, stanowiące równocześnie odrębną całość i będące właściwymi oraz niezbędnymi dla świadczenia usługi ubezpieczeniowej. Co więcej tak opisane usługi „cząstkowe” wobec usługi ubezpieczeniowej są zbliżone do czynności back office, które w ocenie ETS nie stanowią usług ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych, korzystających ze zwolnienia z opodatkowania.

Pomimo powyższej niezgodności, mając na uwadze, że ustawodawca krajowy rozszerzył zakres zwolnienia podatkowego, zaś podatnik formułując swoje stanowisko (w rozumieniu art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – tekst. jedn. 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) domaga się zastosowania tej normy prawnej, według Sądu, należy rozważyć, czy wykonywane przez niego czynności spełniają przesłanki z art. 43 ust. 13 ustawy. Skoro zaś przywołany przepis nie stanowi implementacji Dyrektywy przy jego interpretacji należy posłużyć się powszechnie przyjętymi regułami wykładni językowej, które umożliwią względnie ścisłe wyznaczenia zakresu omawianego zwolnienia podatkowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w swoim uzasadnieniu wyjaśnił, iż zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego przymiotnik „właściwy” oznacza tyle co: «taki, jaki być powinien», «charakterystyczny dla kogoś lub czegoś», «zgodny z prawdą», «stanowiący najważniejszą część czegoś», «mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk», «uprawniony do działania» (http://sip.pwn.pl/szukai/w%C5%82a%C5%9Bciwe). Skoro art. 43 ust. 13 ustawy o VAT łączy słowo „właściwe” z usługami opisanymi w art. 43 ust. 1 pkt 37, to należy stwierdzić, że z podanych wyżej znaczeń słowa „właściwe” istotne dla dokonania prawidłowej wykładni art. 43 ust. 13 ustawy o VAT będą miały tylko niektóre desygnaty tego pojęcia: «charakterystyczny dla kogoś lub czegoś», «stanowiący najważniejszą część czegoś», «mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk».

Oznacza to, że tylko te czynności w razie ich zlecenia podmiotowi zewnętrznemu będą korzystały ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, które są charakterystyczne dla usług ubezpieczeniowych, niosące w sobie ich istotne cechy.

W ocenie Sądu likwidacja szkody oraz czynności z zakresu overwritingu ryzyka są immanentnie związane z działalnością ubezpieczeniową, dlatego dla owej działalności są właściwe.

Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt I FSK 1265/12 oddalającym skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 346/12 stwierdził, że stosownie do treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt (...) 37 (...), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt (...) 37 (...). Na mocy art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnione z VAT będzie świadczenie usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który jest dla niej właściwy i niezbędny, jednakże musi on stanowić odrębną całość. Istotnym jest to, że art. 43 ust. 13 nie precyzuje zakresu podmiotowego zawartego w nim zwolnienia. Należy zatem uznać, że przepis ten dotyczy usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanych przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających. Przyjęcie bowiem, że wspomniany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli czyni wprowadzenie tego przepisu bezprzedmiotowym, co pozostaje w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz ich wykładnię dokonaną przez WSA i NSA w ww. orzeczeniach stwierdzić należy, iż usługi związane z likwidacją szkód świadczone przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, w oparciu o treść art. 43 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.