Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-539/13-3/JK2
z 6 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) oraz uzupełnione pismem z dnia 30 października 2013 r. (data nadania 30 października 2013 r., data wpływu 31 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

We wniosku przedstawiono przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 2012 r. przekazała darowiznę na cele charytatywno - opiekuńcze na rachunek bankowy Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych Zgromadzenia Sióstr. Wnioskodawczyni oświadczyła, że w dniu 30 października 2012 r. przekazała darowiznę na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelną osobę prawną – Dom Pomocy Społecznej i posiada pokwitowanie odbioru darowizny przez obdarowanego. Wnioskodawczyni otrzymała od obdarowanego sprawozdanie z dnia 31 grudnia 2012 r. z przeznaczenia darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy darowizna przekazana na cele charytatywno-opiekuńcze na rzecz Domu Pomocy Społecznej podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w całości czy też w kwocie nieprzekraczającej 6% dochodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, darowizna podlega odliczeniu w całości w kwocie przekazanej od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych bez zachowania limitów odliczeń wskazanych w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni wskazała, że ustawa z dnia 15 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej stanowi, że:

• osobami prawnymi kościoła są m.in. prowincje zakonów, domy zakonne (art. 8 ust. 1);
  
• kościelne osoby prawne mają prawo zakładać placówki opiekuńczo-wychowawcze (art. 20);
  
• zakony prowadzą działalność charytatywno - opiekuńczą (art. 38);
  
• działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie i umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących pomocy (art. 39);
  
• środki na realizację działalności charytatywno- opiekuńczej pochodzą w szczególności z ofiar, darowizn, dotacji (art. 40);
  
• darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o jej przeznaczeniu na tę działalność (art. 55 ust. 7).
  
  
  

Wnioskodawczyni wskazała, że z informacji zawartych na stronach internetowych Zgromadzenia Sióstr wynika, że:

1. cytowany wyżej DPS działa na podstawie umowy zlecenia zawartej pomiędzy Powiatem a Zgromadzeniem Sióstr i świadczy usługi bytowe, opiekuńcze oraz wspomagające. Dom jest własnością Zgromadzenia z przeznaczeniem dla kobiet w podeszłym wieku oraz przewlekle somatycznie chorych. Zgromadzenie Sióstr posiada osobowość prawną na mocy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła i prowadzi m. in. cztery ośrodki całodobowej opieki dla osób przewlekle chorych, w tym cytowany wyżej DPS.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
   
2. kultu religijnego,
   
3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. u. Nr 106, poz. 681, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, z 2001 r. Nr 126, poz. 1382 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2215), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy,
   
   - w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.
   
   
   

Natomiast jak stanowi art. 26 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy, wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

1. dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego - w przypadku darowizny pieniężnej;
   
2. dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c).
   
   
   

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 6d ww. ustawy, zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 873 ze zm.) sfera zadań publicznych obejmuje m. in. zadania w zakresie działalności charytatywnej. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 ze zm.), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy:

• pokwitowanie odbioru, oraz
  
• w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.
  
  
  

W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe uwzględniające ograniczenie wysokości darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu.

Tymczasem darowizny na działalność charytatywno–opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Na podstawie zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

W art. 8 ust. 1 przytoczonej ustawy do kategorii personalnych jednostek organizacyjnych Kościoła Katolickiego posiadających przymiot osobowości prawnej zalicza się m.in.:

• instytuty życia konsekrowanego (instytuty zakonne i instytuty świeckie) oraz stowarzyszenia życia apostolskiego; te instytuty i stowarzyszenia zwane są dalej „zakonami” (pkt 6 ),
  
• opactwa, klasztory, domy zakonne (pkt 8).
  
  
  

Z kolei zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach organizacyjnych i programowych określonych przez odpowiednie ustawy. Mają one charakter katolicki i podlegają władzy kościelnej.

Ponadto, jak wskazano w art. 38 ust. 1 ustawy, osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Natomiast ww. działalność obejmuje – zgodnie z art. 39 przytoczonej ustawy – w szczególności:

1. prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
   
2. prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
   
3. organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
   
4. organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
   
5. prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
   
6. udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
   
7. krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
   
8. przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
   
   
   

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Zgodnie z art. 40 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej środki na realizację działalności charytatywno – opiekuńczej pochodzą w szczególności z:

1. ofiar pieniężnych i w naturze,
   
2. spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych,
   
3. dochodów z imprez i zbiórek publicznych,
   
4. subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych,
   
5. odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno – opiekuńcze,
   
6. dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Caritas Polską i Caritas diecezji bezpośrednio lub wyodrębnionych zakładów,
   
7. dochodów instytucji kościelnych.
   
   
   

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni w dniu 30 października 2012 r. przekazała na rachunek bankowy darowiznę na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelną osobę prawną – Dom Pomocy Społecznej. Wnioskodawczyni posiada pokwitowanie odbioru darowizny przez obdarowanego oraz otrzymała od obdarowanego sprawozdanie z dnia 31 grudnia 2012 r. z przeznaczenia darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Zatem w niniejszej sprawie do przekazanej darowizny jako darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, będzie miał zastosowanie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i art. 26 ust. 6d oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że darowizna przekazana przez Wnioskodawczynię na cele działalności charytatywno-opiekuńczej prowadzonej przez kościelną osobę prawną – Dom Pomocy Społecznej - będzie podlegała w całości wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest ustalanie, czy opisana darowizna ma charakter bezzwrotnego świadczenia, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od stanu faktycznego, który wystąpił w rzeczywistości, w szczególności, jeżeli darowizna pieniężna będzie związana ze świadczeniem wzajemnym Domu Pomocy Społecznej w jakiejkolwiek formie, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.