Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/99/MZO/13/RD-87617
z 18 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 03 lutego 2012 r. Nr ILPB3/423-525/11-2/MM w ten sposób, iż uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 listopada 2011 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące utraty prawa do zwolnienia podatkowego i obowiązku zwrotu pomocy publicznej wykorzystanej do momentu wygaśnięcia zezwolenia – za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 04 listopada 2011 r. Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Spółka uzyskała Zezwolenie z dnia 27 października 2006 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”), zmienione decyzją Ministra Gospodarki z dnia 24 sierpnia 2010 r. (dalej: „Zezwolenie”). Zezwolenie zostało wydane w związku z realizacją przez Spółkę nowej inwestycji polegającej na utworzeniu na terenie Strefy nowego przedsiębiorstwa – fabryki sprzętu RTV. Zgodnie z Zezwoleniem, Spółka zobowiązana była do:

• poniesienia na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej kwotę 15.420.000,00 EUR;
• utworzenia na terenie Strefy co najmniej 450 nowych miejsc pracy i utrzymania każdego nowoutworzonego miejsca pracy przez okres 5 lat od dnia jego utworzenia.
  
  

Termin realizacji wyżej wymienionych zobowiązań ustalony został na dzień 31 grudnia 2012 r. Niestety, z uwagi na pogłębiające się trudności na rynku sprzętu RTV, przejawiające się znaczącym spadkiem popytu, Spółka zmuszona została do dalszego ograniczenia poziomu produkcji w stosunku do wielkości zakładanych w chwili ubiegania się o Zezwolenie, a w konsekwencji nie miała możliwości osiągnięcia i utrzymania planowanego poziomu zatrudnienia.

Biorąc pod uwagę brak jakichkolwiek perspektyw na poprawę sytuacji w przyszłości, Spółka nie była w stanie zrealizować warunku Zezwolenia dotyczącego zatrudnienia, nawet w przedłużonym terminie decyzją z dnia 24 sierpnia 2010 r.

Z uwagi na to, że w aktualnym stanie prawnym niedopuszczalna jest zmiana Zezwolenia poprzez obniżenie poziomu zatrudnienia, Spółka zmuszona była zrezygnować z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Mając więc na uwadze, że Spółka nie była w stanie spełnić wskazanego w Zezwoleniu warunku dotyczącego zatrudnienia 450 osób, a tym samym korzystać z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego, w dniu 21 września 2011 r. Spółka złożyła do Ministra Gospodarki wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia.

Minister Gospodarki w decyzji z dnia 5 października 2011 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia z dnia 27 października 2006 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stwierdził wygaśnięcie Zezwolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w rezultacie stwierdzenia przez Ministra Gospodarki wygaśnięcia Zezwolenia, Spółka nie utraciła prawa do wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, a w konsekwencji nie jest zobowiązana do zwrotu wykorzystanej dotychczas pomocy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w rezultacie stwierdzenia przez Ministra Gospodarki (na wniosek Spółki) wygaśnięcia Zezwolenia, Spółka nie utraciła całkowicie ani częściowo prawa do wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, a w konsekwencji nie jest zobowiązana do jej zwrotu.

Wnioskodawca podniósł, że zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzanie strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, dalej: „ustawa o SSE”).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 16 ustawy o SSE, prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wymaga zezwolenia, które określa m.in. przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy.

Zakończenie przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, zostało uregulowane w art. 19 ustawy o SSE, zgodnie z którym przewidziane są dwie odrębne procedury w tym zakresie, tj.:

1. wygaśnięcie zezwolenia, oraz
2. cofnięcie zezwolenia.
   
   

Przepisy ustawy o SSE nie określają szczegółowo sytuacji (poza upływem okresu, na który zostało wydane zezwolenie), w których zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zostaje wygaszone, ani też nie wskazują jakichkolwiek negatywnych konsekwencji dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy związanych z wygaśnięciem zezwolenia. Art. 19 ust. 5 ustawy o SSE wskazuje jedynie, iż stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje w formie decyzji wydanej przez ministra właściwego do spraw gospodarki na wniosek przedsiębiorcy.

Jednocześnie, o ile procedura wygaśnięcia zezwolenia nie została precyzyjnie zdefiniowana przez ustawodawcę, o tyle w zakresie cofnięcia zezwolenia przepisy ustawy o SSE określają szczegółowe przesłanki dla przeprowadzenia tej procedury. Stosownie do treści art. 19 ust. 3 ustawy o SSE, zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

1. zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiada zezwolenie, lub
2. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
3. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.
   
   

Spółka ponadto pragnie podkreślić, że żadna z powyższych przesłanek nie ziściła się w zakresie inwestycji Spółki na terenie Strefy. Spółka nie zaprzestała prowadzenia działalności na terenie Strefy, jak również nie uchybiła warunkom Zezwolenia. W rezultacie należy uznać, iż art. 19 ust. 3 ustawy o SSE nie znajdzie w przypadku Spółki zastosowania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.; dalej: updop) przewiduje określone implikacje podatkowe związane z cofnięciem zezwolenia. Zgodnie z art. 17 ust. 5 updop, w razie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Należy zwrócić uwagę, iż przepis ten wyraźnie odnosi się wyłącznie do przypadku cofnięcia zezwolenia, z którym łączy obowiązek zapłaty podatku. Jak zostało to wskazane powyżej, procedura cofnięcia zezwolenia, wraz z przesłankami do jej zastosowania, została szczegółowo uregulowana w art. 19 ust. 3 ustawy o SSE.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wskazuje, że art. 17 ust. 5 updop nie znajdzie tu zastosowania. W przypadku Spółki nie zaistniała bowiem żadna z przesłanek do cofnięcia Zezwolenia, określona w art. 19 ust. 3 ustawy o SSE. W konsekwencji, wygaśnięcie Zezwolenia nie spowoduje powstania obowiązku zapłaty przez Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych za okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Jednocześnie podkreślił, że ustawa o SSE przewiduje dwie odrębne procedury zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj. wygaśnięcie zezwolenia oraz cofnięcie zezwolenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje natomiast obowiązek zapłaty przez przedsiębiorcę podatku za okres korzystania ze zwolnienia podatkowego tylko w odniesieniu do jednej z tych procedur, tj. cofnięcia zezwolenia. Należy tu wyraźnie podkreślić, iż tego rodzaju implikacje podatkowe nie są przewidywane w odniesieniu do drugiej procedury, tj. wygaśnięcia zezwolenia. W ocenie Spółki nie można więc w stosunku do wygaśnięcia zezwolenia stosować przepisów dotyczących jego cofnięcia, bowiem wówczas wyodrębnienie tych dwóch procedur przez ustawodawcę należałoby uznać za bezcelowe.

Zastosowanie przepisów dotyczących cofnięcia zezwolenia do wygaśnięcia zezwolenia oznaczałoby naruszenie zasad wykładni językowej i całkowicie zmieniałoby sens regulacji ustawowej. Art. 17 ust. 5 updop wyraźnie odnosi się wyłącznie do cofnięcia zezwolenia, którym to pojęciem bezpośrednio posługuje się ustawa o SSE. Brak jest więc jakichkolwiek przesłanek, które pozwalałyby uznać, iż przez cofnięcie zezwolenia należy rozumieć także jego wygaśnięcie. Wręcz przeciwnie – to są dwie różne procedury, z którymi ustawodawca wiąże zupełnie odmienne implikacje podatkowe.

Zatem w ocenie Spółki, gdyby intencją ustawodawcy było określenie jakichkolwiek negatywnych konsekwencji dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej, w przypadku stwierdzenia przez Ministra Gospodarki wygaśnięcia zezwolenia, zostałoby to wprost wskazane w przepisach regulujących zasady korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Skoro jednak ustawodawca:

1. nie przewidział jakichkolwiek negatywnych konsekwencji dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej w przypadku stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia,
2. a w przypadku cofnięcia zezwolenia takie konsekwencje wyraźnie wskazał, Spółka stoi na stanowisku, że nie było intencją ustawodawcy określenie takich negatywnych skutków również w przypadku stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.
   
   

Spółka zaznaczyła, że zaprezentowane powyżej stanowisko zostało potwierdzone także w wydanych indywidualnych interpretacjach podatkowych, tj. w interpretacji indywidualnej z dnia 08.08.2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB1/415-577/08-3/AM) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 18.11.2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-698/10-2/MM).

Reasumując, zdaniem Spółki, stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia nie wiąże się dla Spółki z całkowitą ani częściową utratą prawa do zwolnienia podatkowego i obowiązkiem zwrotu pomocy publicznej wykorzystanej do momentu wygaśnięcia Zezwolenia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 03 lutego 2012 r. znak: ILPB3/423-525/11-2/MM uznał stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop wolne od podatku dochody, z zastrzeżeniem ust. 4–6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (…), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepisy updop jasno precyzują przesłankę utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terenie sse. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 5 updop w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, podatnik traci prawo do zwolnienia, i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszą się wyłącznie do cofnięcia a nie wygaśnięcia zezwolenia.

W przedstawionej sprawie zakres pytania wykracza poza zagadnienie konsekwencji prawnopodatkowych w zakresie wykorzystanego zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych. W ramach instytucji interpretacji indywidualnych regulowanej przepisami Ordynacji podatkowej, Minister Finansów jest uprawniony do interpretacji wyłącznie prawa podatkowego. Pytanie będące przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczy w istocie szerszego problemu, tj. konieczności zwrotu wykorzystanej pomocy publicznej, której zasady udzielania regulowane są nie tylko ustawą podatkową.

Zatem stwierdzić należy, że w przypadku, gdy na wniosek Wnioskodawcy zostanie stwierdzone wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, to nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego objętego wcześniej zwolnieniem. Jednakże nie jest to równoznaczne z brakiem obowiązku zwrotu otrzymanej przez Wnioskodawcę pomocy publicznej.

W konsekwencji, stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka nie utraciła prawa do wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej, a w konsekwencji nie jest zobowiązana do zwrotu wykorzystanej dotychczas pomocy, należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.