Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1049/13/AZ
z 22 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z dnia 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 22 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy świadczeniu usług dostępu do e-usługowej platformy wspierającej edukację logopedyczną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy świadczeniu usług dostępu do e-usługowej platformy wspierającej edukację logopedyczną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Nie świadczy też usług prywatnego nauczania ani kształcenia zawodowego. Wnioskodawca otrzymał w roku 2011 dofinansowanie z Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w ramach programu 8.1. innowacyjna gospodarka, na stworzenie Platformy edukacyjno-logopedycznej w modelu SaaS – czyli oprogramowanie jako usługa.

Software as a service (w skrócie SaaS, z ang. oprogramowanie jako usługa) to jeden z modeli chmury obliczeniowej, polegający na dystrybucji oprogramowania, gdzie aplikacja jest przechowywana i udostępniana przez producenta użytkownikom, poprzez Internet. Eliminuje to potrzebę instalacji i uruchamiania programu na komputerze klienta. Model SaaS przerzuca obowiązki zarządzania, aktualizacji, pomocy technicznej z konsumenta na dostawcę. W efekcie użytkownik oddaje kontrolę nad oprogramowaniem dostawcy i obowiązek zapewnienia jego ciągłości działania. W tym modelu klient otrzymuje konkretne, potrzebne mu funkcjonalności danego oprogramowania a nie program. Programy działają na serwerze dostawcy, koszty ich utrzymania obciążają dostawcę – w tym wypadku Wnioskodawcę. Klient nie jest zmuszony nabywać na nie licencji. Dystrybucja programu w modelu SaaS nie wiąże się z koniecznością zawierania umowy licencyjnej, gdyż jego użytkownik nie wkracza najczęściej w zakres praw autorskich (art. 74 ust. 4 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Spółka więc nie przekazuje klientom licencji na użytkowanie produktu, a jedynie umożliwia czasowy dostęp do opisanej wyżej usługi. Klient płaci jedynie za użycie platformy (każdorazowo, w formie abonamentu bądź w dowolnym udostępnionym przez usługodawcę trybie), a dostęp do niej uzyskuje na żądanie. Dostęp do platformy jest więc usługą.

Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż usługi dostępu do e-usługowej platformy internetowej będącej wsparciem edukacji logopedycznej dla dzieci i dorosłych. Przez edukację rozumie się ogół oddziaływań służących formowaniu się zdolności życiowych człowieka, w tym prawidłowej wymowy. Platforma zawiera szeroki zestaw ćwiczeń edukacyjnych m.in. ćwiczenia podniebienia miękkiego i twardego, ćwiczenia języka, ćwiczenia warg, usprawnianie pracy języka, ćwiczenia usprawniające słownictwo, ćwiczenia oddechowe i fonacyjne, ćwiczenia słuchu fonemowego, gry edukacyjne. Ćwiczenia dostępne na platformie kształtują umiejętności użytkowników w zakresie prawidłowej wymowy i angażują ich do pogłębiania wiedzy na ten właśnie temat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie załącznika nr 3 poz. 177 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka może zastosować 8% stawkę, przy sprzedaży usługi dostępu do e-usługowej platformy wspierającej edukację logopedyczną?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 8% podlegają usługi spełniające następujące warunki:

• wspomagają edukację,
• sklasyfikowane zostały do grupowania PKWiU ex 85.60.10.0,
• są świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie podlegają zwolnieniu od podatku.
  
  

Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż dostępu do e-usługowej platformy edukacyjno-logopedycznej. Poprzez wykupienie płatnego okresowego dostępu do zasobów Platformy, klient otrzymuje dostęp do bazy ćwiczeń logopedycznych. Poprzez wykonywanie ćwiczeń dowiaduje się on, jak w prawidłowy sposób układać narządy artykulacyjne, poszerza bazę słownikową, ćwiczy prawidłową wymowę, uczy się prawidłowego rozpoznawania, identyfikacji otaczającego go świata. Poprzez powyższe zadania usługa wspiera edukacyjną część terapii logopedycznej osób z wadami wymowy. Dostęp do platformy stanowi również doskonałe źródło wiedzy dla praktykujących logopedów, gdyż dowiadują się oni o wachlarzu ćwiczeń, które mogą zastosować podczas prowadzenia praktyki logopedycznej z pacjentami. W związku z powyższym spółka spełnia warunek świadczenia usług wspomagających edukację.

Świadczone przez spółkę usługi nie podlegają zwolnieniu od podatku. Szczegółowy katalog usług zwolnionych od podatku wymieniony jest w art. 43 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak m.in. zwolnione są:

-usługi świadczone przez:

• jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
• uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane;
  
  

-usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym świadczone przez nauczycieli

-usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29;

-usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
2. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Opisane usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie spełniają ww. warunków i tym samym nie podlegają zwolnieniu.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, iż świadczona przez niego usługa spełnia wymienione warunki, a więc zasadne będzie zastosowanie przy jej sprzedaży 8% stawki zgodnie z załącznikiem nr 3 poz. 177 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zaznaczyć, że w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. przepisu art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2- 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że według art. 146a pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 177 tego załącznika ustawodawca wymienił „Usługi wspomagające edukację – wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku” – PKWiU ex 85.60.10.0.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 30 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Należy zaznaczyć, że od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Zgodnie z ww. rozporządzeniem, Dział 85 obejmuje usługi w zakresie edukacji, natomiast symbol PKWiU 85.60 jak i jego dokładniejsze rozszerzenie, tj. 85.60.10.0 obejmuje usługi wspomagające edukację.

W świetle powyższego w zakresie jakim usługi wspomagające edukację, sklasyfikowane do symbolu PKWiU 85.60.10.0 będą jednocześnie usługami z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, to będą objęte 8% stawką podatku VAT, jako wskazane w poz. 177 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W konsekwencji stawka 8% obejmuje wyłącznie usługi wspomagające edukację z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, objęte symbolem PKWiU 85.60.10.0, świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zwolnienia usług w zakresie edukacji określone zostały w art. 43 ust. 1 pkt 26–29 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym – oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
   
   

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 27 zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

Stosownie do ust. 1 pkt 28 ww. art. zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29;

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe regulacje w zakresie usług edukacyjnych stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.U.UE L 347, str. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jak i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

Z powołanej wyżej regulacji art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, bądź uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk lub jednostką badawczo-rozwojową, świadczącą usługi w zakresie kształcenia.

Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ust. 1 pkt 27 usługi te muszą być świadczone przez nauczycieli, zwolnienie na podstawie pkt 28 dotyczy usług nauczania języków obcych, natomiast ze zwolnienia na podstawie w ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, korzystają usługi obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić warunki określone w tym przepisie.

Wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Nie świadczy też usług prywatnego nauczania ani kształcenia zawodowego.

W opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawca otrzymał w roku 2011 dofinansowanie z Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w ramach programu 8.1. innowacyjna gospodarka, na stworzenie Platformy edukacyjno-logopedycznej w modelu SaaS – czyli oprogramowanie jako usługa. Software as a service (w skrócie SaaS, z ang. oprogramowanie jako usługa) to jeden z modeli chmury obliczeniowej, polegający na dystrybucji oprogramowania, gdzie aplikacja jest przechowywana i udostępniana przez producenta użytkownikom, poprzez Internet. Eliminuje to potrzebę instalacji i uruchamiania programu na komputerze klienta. Model SaaS przerzuca obowiązki zarządzania, aktualizacji, pomocy technicznej z konsumenta na dostawcę. W efekcie użytkownik oddaje kontrolę nad oprogramowaniem dostawcy i obowiązek zapewnienia jego ciągłości działania. W tym modelu klient otrzymuje konkretne, potrzebne mu funkcjonalności danego oprogramowania a nie program. Programy działają na serwerze dostawcy, koszty ich utrzymania obciążają dostawcę – w tym wypadku Wnioskodawcę. Klient nie jest zmuszony nabywać na nie licencji. Dystrybucja programu w modelu SaaS nie wiąże się z koniecznością zawierania umowy licencyjnej, gdyż jego użytkownik nie wkracza najczęściej w zakres praw autorskich (art. 74 ust. 4 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Spółka więc nie przekazuje klientom licencji na użytkowanie produktu, a jedynie umożliwia czasowy dostęp do opisanej wyżej usługi. Klient płaci jedynie za użycie platformy (każdorazowo, w formie abonamentu bądź w dowolnym udostępnionym przez usługodawcę trybie), a dostęp do niej uzyskuje na żądanie. Dostęp do platformy jest więc usługą.

Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż usługi dostępu do e-usługowej platformy internetowej będącej wsparciem edukacji logopedycznej dla dzieci i dorosłych. Platforma zawiera szeroki zestaw ćwiczeń edukacyjnych m.in. ćwiczenia podniebienia miękkiego i twardego, ćwiczenia języka, ćwiczenia warg, usprawnianie pracy języka, ćwiczenia usprawniające słownictwo, ćwiczenia oddechowe i fonacyjne, ćwiczenia słuchu fonemowego, gry edukacyjne. Ćwiczenia dostępne na platformie kształtują umiejętności użytkowników w zakresie prawidłowej wymowy i angażują ich do pogłębiania wiedzy na ten właśnie temat.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania 8% stawki, przy sprzedaży usługi dostępu do e-usługowej platformy wspierającej edukację logopedyczną, na podstawie załącznika nr 3 poz. 177 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazano na wstępie 8% stawka podatku VAT znajduje zastosowanie dla usług wspomagających edukację z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, objętych symbolem PKWiU 85.60.10.0, świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku.

Wobec okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w odniesieniu do usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty, nie jest uczelnią ani innym podmiotem wymienionym w ww. artykule, zatem zwolnienie określone w tym przepisie nie może być zastosowane. Nie wystąpią również przesłanki dla zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27, 28 i 29 ustawy, gdyż świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami, o których mowa w tym przepisie.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego nie pozwala na uznanie, że Wnioskodawca świadczy usługi wspomagające edukację.

Za usługę wspomagającą edukację z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie można uznać dostępu, do będącej własnością wnioskodawcy, platformy edukacyjno-logopedycznej w zamian za uiszczony abonament. Abonament nie stanowi bowiem wynagrodzenia za świadczenie usługi wspomagającej edukację.

Na powyższe ustalenia nie ma wpływu fakt, że w ramach opłaconego abonamentu, użytkownik programu będzie miał możliwość korzystania z szerokiego zestawu ćwiczeń edukacyjnych kształtujących umiejętności użytkowników w zakresie prawidłowej wymowy i angażujących ich do pogłębiania wiedzy na ten właśnie temat. Jak wskazał Wnioskodawca klient płaci jedynie za użycie platformy (każdorazowo, w formie abonamentu bądź w dowolnym udostępnionym przez usługodawcę trybie), a dostęp do niej uzyskuje na żądanie. Usługą jest więc dostęp do platformy.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE w przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. W wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., który zapadł w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał stwierdził, że „Z jedną usługą mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub kilka elementów należy uznać za usługę główną a jeden lub kilka elementów za usługi pomocnicze, objęte tym samym reżimem podatkowym, co usługa główna.”

Z analizy treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonuje jedną usługę, polegająca na umożliwieniu użytkownikom dostępu do portalu internetowego zawierającego określony program. Usługa ta stanowi całość pod względem ekonomicznym, za którą Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci abonamentu. Dla użytkowników istotne jest uzyskanie dostępu do portalu internetowego zawierającego program opracowany przez Wnioskodawcę, bowiem bez uzyskania powyższego dostępu, użytkownik nie miałby możliwości skorzystania z usługi oferowanej przez Wnioskodawcę. Jeżeli więc główną usługą oferowaną przez Wnioskodawcę jest dostęp do portalu internetowego, to bez znaczenia pozostaje okoliczność, że użytkownik portalu w ramach opłaconego abonamentu, będzie mógł korzystać także z innych czynności, nawet gdy czynności te byłyby usługami wspomagającymi edukację z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, sklasyfikowanymi do symbolu PKWiU 85.60.10.0. Jak sam wskazał Wnioskodawca, świadczy on usługi dostępu do e-usługowej platformy internetowej będącej wsparciem edukacji logopedycznej dla dzieci i dorosłych. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie (abonament) nie jest wynagrodzeniem za konkretne usługi wspomagające edukację, lecz wynagrodzeniem za możliwość dostępu do portalu internetowego Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, nie mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 177 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z tego, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami wspomagającymi edukację lecz usługami dostępu do e-usługowej platformy. Fakt, że programy platformy (znajdujące się tam aplikacje) mogą wspierać edukację logopedyczną pozostaje bez wpływu na rzeczywisty charakter świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

Z uwagi na to, że przepisy ustawy od podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie nie przewidują obniżonej stawki podatku ani zwolnienia z podatku dla czynności polegających na umożliwieniu korzystania z portali internetowych, wykonywana przez Wnioskodawcę czynność podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku, zgodnie z art. 146 a ww. ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.