INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku z postanowieniem Nr IPTPP4/443Z-5/12-2/UNR z dnia 16 sierpnia 2012 r. uchylającym postanowienie z dnia 11 czerwca 2012 r. znak IPTPP4/443-166/12-5/OS o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w części dotyczącej wystawienia faktury VAT i odprowadzenia podatku VAT w związku ze sprzedażą samochodu w przypadku którego dokonano zmiany przeznaczenia z ciężarowego na osobowy (demontaż „kratki”) oraz w zakresie odliczenia podatku VAT od ewentualnych napraw i innych czynności dotyczących eksploatacji tego samochodu (badania i przeglądy okresowe, mycie), po ponownym rozpatrzeniu ww. wniosku, na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zmiana przeznaczenia samochodu z ciężarowego na osobowy (demontaż „kratki”) spowoduje konieczność zwrotu odliczonego podatku VAT, wystawienia faktury VAT i odprowadzenia podatku VAT w związku ze sprzedażą przedmiotowego samochodu oraz w zakresie odliczenia podatku VAT od ewentualnych napraw i innych czynności dotyczących eksploatacji samochodu (badania i przeglądy okresowe, mycie).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.) w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca posiada w firmie samochód zarejestrowany w dniu 10 grudnia 2009 r. jako samochód ciężarowy (z kratką), od zakupu którego odliczony został podatek VAT.

Po roku zmieniły się przepisy podatkowe dotyczące takich samochodów.

Po tej zmianie Wnioskodawca nie może odliczać podatku VAT od zakupionego paliwa. Ponieważ zainstalowana kratka bardzo ogranicza funkcjonalność tego pojazdu, Zainteresowany chciałby ją zdemontować i zarejestrować go jako samochód osobowy.

Przedmiotowy samochód kombi został zakupiony w Salonie jako samochód ciężarowy z homologacją z dowodem rejestracyjnym dla samochodu ciężarowego .

Przedmiotowy samochód po demontażu „kratki” nadal będzie służył do wykonywania działalności gospodarczej.

Przedmiotowy samochód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie nadal służył do opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT od zakupu przedmiotowego samochodu w pełnej wysokości.

Cała kwota podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego samochodu została dokonana w oparciu o art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z dn. 11.03.2004 r.

Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia badania technicznego przedmiotowego samochodu przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającego spełnienie wymagań dla takich samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 35 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. jak również nie posiada zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu, przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającym spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) od 1 stycznia 2011 r, ponieważ przedmiotowy samochód został homologowany przez sprzedawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca w przyszłości w przypadku sprzedaży samochodu nowemu nabywcy będzie musiał wystawić fakturę VAT, od której będzie musiał odprowadzić VAT...
2. Czy do momentu sprzedaży Wnioskodawca będzie mógł odliczać podatek VAT od ewentualnych napraw i innych czynności dotyczących tego samochodu (badania i przeglądy okresowe, mycie itp.)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży będzie musiał wystawić fakturę VAT i od której będzie musiał odprowadzić VAT. Do momentu sprzedaży Wnioskodawca będzie mógł odliczać podatek VAT od ewentualnych napraw i innych czynności eksploatacyjnych jak badanie i przeglądy okresowe, mycie itp.

Jak wynika z akt, tut. Organ pismem z dnia 23 maja 2012 r. nr IPTPP4/443-166/12-2/OS, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Przedmiotowe wezwanie dotyczyło uzupełnienia poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz uiszczenia dodatkowej opłaty.

W związku z otrzymaną odpowiedzią na ww. wezwanie, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, iż Wnioskodawca nie uzupełnił Wniosku o dodatkową opłatę i postanowieniem Nr IPTPP4/443-166/12-5/OS z dnia 11 czerwca 2012 r. pozostawił przedmiotowy wniosek bez rozpatrzenia.

Na ww. postanowienie w dniu 20 czerwca 2012 r. (data wpływu 22 czerwca 2012 r.), Wnioskodawca złożył zażalenie.

W wyniku rozpatrzenia przedmiotowego zażalenia organ odwoławczy postanowieniem Nr IPTPP4/443Z-5/12-2/UNR z dnia 16 sierpnia 2012 r., uchylił zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), uzupełnionego pismem z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w części dotyczącej wystawienia faktury VAT i odprowadzenia podatku VAT w związku ze sprzedażą samochodu w przypadku którego dokonano zmiany przeznaczenia z ciężarowego na osobowy (demontaż „kratki”) oraz w zakresie odliczenia podatku VAT od ewentualnych napraw i innych czynności dotyczących eksploatacji tego samochodu (badania i przeglądy okresowe, mycie), uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy, stosownie do treści art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak wynika z zapisu art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, które określa szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

W świetle § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Stosownie do § 19 ust.1 rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Faktury wystawiane przez podatników VAT pełnią fundamentalną rolę na gruncie podatku od towarów i usług. Są one dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji, jak również stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca posiada w firmie samochód zarejestrowany w dniu 10 grudnia 2009 r. jako samochód ciężarowy (z kratką) od zakupu którego, odliczony został podatek VAT. Cała kwota podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego samochodu została dokonana w oparciu o art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z dn. 11.03.2004 r. Ponieważ zainstalowana kratka bardzo ogranicza funkcjonalność tego pojazdu, Zainteresowany chciałby ją zdemontować i zarejestrować go jako samochód osobowy. Przedmiotowy samochód kombi został zakupiony w Salonie jako samochód ciężarowy z homologacją z dowodem rejestracyjnym dla samochodu ciężarowego . Przedmiotowy samochód po demontażu „kratki” nadal będzie służył do wykonywania działalności gospodarczej. Przedmiotowy samochód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie nadal służył do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia badania technicznego przedmiotowego samochodu przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. jak również nie posiada zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu, przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) obowiązującej od 1 stycznia 2011 r, ponieważ przedmiotowy samochód został homologowany przez sprzedawcę.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku sprzedaży samochodu nowemu nabywcy, Wnioskodawca będzie musiał wystawić fakturę VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 i jednocześnie będzie musiał odprowadzić podatek VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowego samochodu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ustawa wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów, tj. art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 4 ustawy:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje czynnym podatnikom VAT,

• prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi „w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”.
  
  

Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż towary i usługi, przy nabyciu których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego, a także przypadki nie stanowiące podstawy do dokonania ww. obniżenia lub zwrotu, ustawodawca wymienił w art. 88 ustawy. Z przepisów tego artykułu nie wynikają jednakże ograniczenia w zakresie odliczenia podatku naliczonego z tytułu badań i przeglądów okresowych, mycie.

Mając na uwadze regulacje zawarte w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, iż skoro - jak wskazał Wnioskodawca - samochód będzie służył czynnościom opodatkowanym, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od ewentualnych napraw i innych czynności dotyczących przedmiotowego samochodu (badania i przeglądy okresowe, mycie). Powyższe prawo będzie przysługiwało pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o zdarzenie przyszłe w nim przedstawione.

Wydana interpretacja dotyczy jedynie kwestii objętej zakresem pytania. Inne kwestie zawarte we wniosku a nie objęte zakresem pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy wymienionych w pytaniu czynności związanych z eksploatacją przedmiotowego samochodu. Natomiast zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej przedmiotem interpretacji nie mogą być zdarzenia nieokreślone, nienazwane. Zatem tut. Organ nie dokonywał oceny w zakresie odliczenia podatku VAT od innych czynności dotyczących eksploatacji przedmiotowego samochodu stanowiących katalog otwarty zawierający się w określeniu podanym w pytaniu „itp.”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.