2014.01.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-828/13-7/JS
z 28 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) oraz 23 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku opodatkowania podatkiem VAT wpłaty darowizny dokonywanej przez mieszkańców i braku możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków bieżących na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją oraz szkolenia organizowane w ramach projektu – jest nieprawidłowe,

możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na montaż instalacji solarnych na domach prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wpłaty darowizny dokonywanej przez mieszkańców i braku możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków bieżących na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją oraz szkolenia organizowane w ramach projektu oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na montaż instalacji solarnych na domach prywatnych, a także stawki podatku VAT dla usługi montażu instalacji solarnych na domach prywatnych wykonywanej przez kontrahenta Wnioskodawcy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 18 grudnia 2013 r. oraz 23 stycznia 2014 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X (Wnioskodawca) przystąpiła do realizacji projektu pn. „…”. Przedmiotowy projekt jest realizowany w partnerstwie 10 gmin. Gminy Partnerskie to: B. będąca liderem projektu, X , …. Projekt realizowany jest w ramach Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy i obejmuje instalację kolektorów słonecznych na budynkach użyteczności publicznej i domach prywatnych.

Wnioskodawca w ramach realizacji projektu zamierza zainstalować ok. 200 kolektorów słonecznych na budynkach prywatnych położonych na terenie Gminy. Kolektory te, zgodnie z regulaminem udziału w projekcie, będą wykorzystywane wyłącznie na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych mieszkańców tych budynków. Warunkiem udziału w projekcie jest dokonanie przez właściciela domu mieszkalnego wpłaty (darowizny) na rzecz Gminy z przeznaczeniem na ochronę środowiska (zgodnie z art. 401 ust. 14 Prawo ochrony środowiska przychodami funduszy mogą być dobrowolne wpłaty, zapisy, darowizny, świadczenia rzeczowe i środki pochodzące z fundacji oraz wpływy z przedsięwzięć organizowanych na rzecz ochrony środowiska i gospodarki wodnej). Środki pochodzące z tych darowizn zostaną przeznaczone na pokrycie wkładu własnego Gminy w projekcie w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na domach prywatnych.

Od chwili zamontowania układu solarnego przez okres 5 lat Wnioskodawca pozostaje właścicielem układu, a części nieruchomości, na której jest on zainstalowany, mieszkaniec udostępnia Gminie nieodpłatnie. Po upływie tego okresu Wnioskodawca przekazuje mieszkańcowi układ nieodpłatnie, przy czym mieszkaniec jest zobowiązany do korzystania w budynku z tego układu lub innych urządzeń zapewniających co najmniej takie same parametry z punktu widzenia ochrony środowiska przez okres kolejnych 5 lat. Wszystkie koszty związane z bieżącą eksploatacją układu ponosić będzie mieszkaniec we własnym zakresie. Tak więc wykonane w ramach projektu kolektory słoneczne na budynkach prywatnych nie będą przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym projekcie wystąpią również wydatki bieżące (niemajątkowe) związane z zarządzaniem projektem, promocją oraz szkoleniami organizowanymi w ramach projektu zgodnie z zaleceniami Władzy Wdrażającej. Wydatki te nie będą generowały przychodu w związku z tym Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
lata wdrożenia projektu 2011-2015;
zadania lidera: wybór wykonawcy lub wykonawców zgodnie z przepisami Prawa zamówień publicznych, przekazywanie dotacji pochodzących ze środków Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy na rzecz gmin partnerskich, podpisanie umowy o dofinansowanie projektu, akceptowanie wniosków o płatność i raportów z realizacji projektu złożonych przez partnerów, sporządzanie raportów okresowych i rocznych z realizacji projektu i przedkładanie ich Instytucji Pośredniczącej;
w związku z realizacją projektu na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki partnera projektu, tj.: zawarcie umów z wykonawcami na montaż układów solarnych na domach prywatnych, zapewnienie płynności finansowej projektu, przechowywanie dokumentacji przez okres 10 lat od daty jej zakończenia, sporządzanie raportów i wniosków o płatność i przedkładanie ich liderowi projektu (Gminie B.), prowadzenie wyodrębnionej analityki księgowej dla projektu (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 stycznia 2014 r.);
partner projektu nie będzie przekazywał środków finansowych na rzecz lidera;
faktury VAT na montaż instalacji solarnych na budynku użyteczności publicznej będą wystawiane na Zainteresowanego;
faktury VAT na wydatki bieżące na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją projektu oraz szkolenie organizowane w ramach projektu będą wystawiane na Wnioskodawcę;
usługa montażu kolektorów solarnych zostanie zlecona podmiotowi wybranemu w drodze przetargu;
z mieszkańcami domów prywatnych będą zawierane umowy na dostawę i montaż wraz z uruchomieniem układu solarnego;
wielkość darowizny zależy od ilości zamieszkałych osób w domu, co wiąże się z wielkością montowanego kolektora słonecznego. Darowizna ma charakter obowiązkowy;
wpłacana darowizna przez mieszkańców docelowo będzie współudziałem w finansowaniu inwestycji na budynkach mieszkalnych;
darowizna będzie stanowiła 25% kosztów instalacji solarnych na budynkach mieszkalnych;
montaż instalacji solarnych będzie wykonywany w ramach modernizacji domów prywatnych;
dla domów prywatnych klasyfikacja wynosi 1110 „Budynki mieszkalne jednorodzinne”;
przedmiotowe domy prywatne, na których zostaną zamontowane instalacje solarne, będą zaliczane do budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m².

Nadto Gmina poinformowała, że przedmiotowy projekt w części dotyczącej Wnioskodawcy dotyczy instalacji kolektorów słonecznych (układów solarnych) tylko na domach prywatnych znajdujących się w granicach administracyjnych Zainteresowanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca w związku z realizacją przedmiotowego projektu ma możliwość odliczenia VAT naliczonego z faktur dotyczących wydatków na montaż instalacji solarnych? (oznaczone jako pytanie nr 1 wniosku ORD-IN)
Czy wpłaty darowizny dokonywane przez mieszkańców podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeżeli tak to jaką stawką? (oznaczone jako pytanie nr 2 wniosku ORD-IN)
Czy Wnioskodawca w związku z realizacją przedmiotowego projektu ma możliwość odliczenia VAT naliczonego z faktur dotyczących wydatków bieżących na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją oraz szkolenia organizowane w ramach projektu? (oznaczone jako pytanie nr 3 wniosku ORD-IN)

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1) Gmina ma możliwość odzyskania podatku VAT naliczonego od faktur dotyczących wydatków na montaż instalacji solarnych na domach prywatnych.

Ad. 2) Wpłaty darowizn dokonywane przez mieszkańców nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 3) W związku z realizacją przedmiotowego projektu nie ma możliwości odliczenia VAT naliczonego z faktur dotyczących wydatków bieżących na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją projektu oraz szkolenia organizowane w ramach projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

braku opodatkowania podatkiem VAT wpłaty darowizny dokonywanej przez mieszkańców i braku możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków bieżących na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją oraz szkolenia organizowane w ramach projektu – jest nieprawidłowe,

możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na montaż instalacji solarnych na domach prywatnych – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Z powyższego wynika, że prawo do zastosowania 8% stawki podatku wystąpi wówczas, gdy inwestycja będzie uznana za obiekt budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, przy założeniu, że usługa będzie wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy i jest wykonywana w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie elementy (koszty).

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z ww. przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, przystąpił do realizacji projektu pn. „…”. Przedmiotowy projekt jest realizowany w partnerstwie 10 gmin. Gminy Partnerskie to: B. będąca liderem projektu, X, …. Projekt realizowany jest w ramach Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy i obejmuje instalację kolektorów słonecznych na budynkach użyteczności publicznej i domach prywatnych. Lata wdrożenia projektu 2011-2015.

Wnioskodawca w ramach realizacji projektu zamierza zainstalować ok. 200 kolektorów słonecznych na budynkach prywatnych położonych na terenie Gminy. Kolektory te, zgodnie z regulaminem udziału w projekcie, będą wykorzystywane wyłącznie na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych mieszkańców tych budynków. Z mieszkańcami domów prywatnych będą zawierane umowy na dostawę i montaż wraz z uruchomieniem układu solarnego. Warunkiem udziału w projekcie jest dokonanie przez właściciela domu mieszkalnego wpłaty (darowizny) na rzecz Gminy z przeznaczeniem na ochronę środowiska. Środki pochodzące z tych darowizn zostaną przeznaczone na pokrycie wkładu własnego Gminy w projekcie w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na domach prywatnych. Wielkość darowizny zależy od ilości zamieszkałych osób w domu, co wiąże się z wielkością montowanego kolektora słonecznego. Darowizna ma charakter obowiązkowy. Wpłacana darowizna przez mieszkańców docelowo będzie współudziałem w finansowaniu inwestycji na budynkach mieszkalnych. Darowizna będzie stanowiła 25% kosztów instalacji solarnych na budynkach mieszkalnych.

Zadania lidera w projekcie: wybór wykonawcy lub wykonawców zgodnie z przepisami Prawa zamówień publicznych, przekazywanie dotacji pochodzących ze środków Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy na rzecz gmin partnerskich, podpisanie umowy o dofinansowanie projektu, akceptowanie wniosków o płatność i raportów z realizacji projektu złożonych przez partnerów, sporządzanie raportów okresowych i rocznych z realizacji projektu i przedkładanie ich Instytucji Pośredniczącej. W związku z realizacją projektu na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki partnera projektu, tj.: zawarcie umów z wykonawcami na montaż układów solarnych na domach prywatnych, zapewnienie płynności finansowej projektu, przechowywanie dokumentacji przez okres 10 lat od daty jej zakończenia, sporządzanie raportów i wniosków o płatność i przedkładanie ich liderowi projektu, prowadzenie wyodrębnionej analityki księgowej dla projektu. Partner projektu nie będzie przekazywał środków finansowych na rzecz lidera.

Faktury VAT na montaż instalacji solarnych na budynku użyteczności publicznej oraz na wydatki bieżące na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją projektu oraz szkolenie organizowane w ramach projektu będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie sama wpłata, ale czynność, na poczet której ta wpłata jest uiszczana.

Mając zatem na uwadze opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że wpłaty uiszczane przez mieszkańców z tytułu montażu instalacji solarnych, stanowiące konieczny i niezbędny warunek ich wykonania, pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług przez Gminę, która zobowiązała się do realizacji inwestycji polegającej na montażu ww. instalacji w ramach modernizacji domów prywatnych. Wobec powyższego, świadczenia, do których zobowiązał się Wnioskodawca, będą stanowić odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wpłaty darowizn dokonywane przez mieszkańców nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Skoro montaż instalacji solarnych – jak wynika z wniosku – będzie wykonywany na budynkach prywatnych w ramach ich modernizacji, tj. czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, a budynki te będą stanowić obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, to ww. czynności będą opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – wydatki na montaż instalacji solarnych na domach prywatnych oraz wydatki o charakterze bieżącym na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją projektu oraz szkolenia organizowane w ramach projektu, wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków bieżących na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją oraz szkolenia organizowane w ramach projektu – należało uznać za nieprawidłowe,

możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na montaż instalacji solarnych na domach prywatnych – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wpłaty darowizny dokonywanej przez mieszkańców i braku możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków bieżących na działania związane z zarządzaniem projektem, promocją oraz szkolenia organizowane w ramach projektu oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na montaż instalacji solarnych na domach prywatnych. Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi montażu instalacji solarnych na domach prywatnych wykonywanej przez kontrahenta Wnioskodawcy, została załatwiona odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin