2013.12.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-872/13/MS
z 30 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania refakturowania ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów mediów, których rzeczywistym odbiorcą jest inny najemca - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 27 sierpnia 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania refakturowania ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów mediów, których rzeczywistym odbiorcą jest inny najemca.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 grudnia 2013 r. znak: IBPP1/443-872/13/MS, IBPBI/1/415-956/13/WRz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 15 kwietnia 2011 r. Głównym rodzajem działalności Wnioskodawcy jest przygotowywanie i dostarczanie żywności (catering) PKD 56.21.Z oraz organizowanie imprez w postaci wesel, komunii i innych tego rodzaju, czyli pozostała działalność gastronomiczna PKD 56.29.Z.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z oświadczeniem złożonym 10 stycznia 2013 r. w Drugim Urzędzie Skarbowym w B. jako formę opodatkowania swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W 2013 r. Wnioskodawca osiąga przychody które wg stawek w ryczałcie wynoszą 8,5% (catering) i gastronomia 3%. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy z OSP L. od której to wydzierżawił pomieszczenia w obiekcie strażnicy celem prowadzenia w nich działalności gospodarczej o której pisze powyżej. Zgodnie z ustaleniami z OSP L. z uwagi na długi okres na który zawarto umowę (15 lat) Wnioskodawca zobowiązany był do wykonania remontu oraz do przepisania wszystkich liczników u dostawców mediów do tego obiektu. Zgodnie z ustaleniami liczniki za prąd, gaz, wodę i ścieki Wnioskodawca przepisał na siebie. Oprócz umowy dzierżawy jaką Wnioskodawca ma zawartą z OSP L., OSP L. zawarła odrębną umowę dzierżawy z innym przedsiębiorcą (inną firmą) na dzierżawę 2-3 pomieszczeń w tymże obiekcie strażnicy. Do pomieszczeń tych Wnioskodawca założył podliczniki na ujęciach mediów. W związku z tym że OSP wydzierżawiło pomieszczenia innemu przedsiębiorcy (własną umową dzierżawy) oraz w związku z tym, iż liczniki na media są zarejestrowane na firmę Wnioskodawcy poproszono Wnioskodawcę o refakturowanie kosztów mediów przypadających dla tej innej firny również prowadzącej działalność w budynku strażnicy wg stanu podliczników. Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, podatek zryczałtowany o którym mowa w ust. 1 pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Stosownie do zapisów art. 14 ust. 3 pkt 3a updof do przychodów o których mowa w art. 14 ust. 1 i 2 updof nie zalicza się: zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Dokonując refakturowania kosztów mediów Wnioskodawca będzie wystawiał faktury VAT wg wartości z faktur go obciążających w wartościach netto, stawkach i kwotach VAT oraz kwotach brutto.

Refakturowanie choć jest pojęciem nie zdefiniowanym w żadnych przepisach podatkowych, to jednak jest ono w praktyce często stosowanym rozwiązaniem do tej pory nigdy kwestionowanym. Istotą reafkturowania jest odsprzedaż bez marży, po kosztach nabytej uprzednio usługi, która jest udokumentowana fakturą VAT. Stanowisko to wielokrotnie potwierdzał NSA, który w wydawanych orzeczeniach stwierdzał, że refakturowanie w praktyce polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług, bez doliczania jakiejkolwiek marży. Refakturowanie nie stanowi odrębnej czynności ani w zakresie podatku dochodowego ani podlegającej VAT. Jest ono natomiast sposobem na przeniesienie kosztu świadczonej usługi na inny podmiot. Przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają możliwość wystawiania refaktur. Warto również zaznaczyć, iż refakturowanie zostało uregulowane w prawie unijnym. Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 112/2006/WE, w wypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi (Dyrektywa 112/2006/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE. L nr 347, str. 1 - od 1 stycznia 2007 r. zastąpiła m.in. VI Dyrektywę). W celu określenia, czy transakcja może podlegać refakturowaniu, należy stwierdzić, czy zostały spełnione warunki:

przedmiotem refakturowania są usługi,
z usługi nie korzysta podmiot (albo korzysta tylko w części), na którego wystawiana jest pierwotna faktura,
sprzedaż (odsprzedaż) musi być dokonana po cenie zakupu,
podmiot, który dokonuje refakturowania, wystawia na rzecz nabywcy fakturę z uwzględnieniem tej samej stawki VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej,
w umowie między kontrahentami zawarte jest zastrzeżenie o refakturowaniu danej czynności.

Powyższe potwierdza Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 7 stycznia 2011 r. (ILPP2/443-1657/10-3/AK), w której m.in. czytamy: „Oznacza to, że podmiot refakturujący daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi”.

Zgodnie z zawartym aneksem nr 1 do umowy dzierżawy nieruchomości (§ 1 pkt 2 aneksu) fragment cyt.: „dzierżawca zobowiązany jest do zawarcia bezpośrednich umów z dostawcami mediów na liczniki energii elektrycznej, gazu, wody i ścieków znajdujące się w budynku straży L. 156” , a w pkt 3 aneksu - dopisano „dzierżawca we własnym zakresie zawrze umowy z odbiorcami śmieci.

Zgodnie z ustaleniami liczniki na media zostały przepisane na Wnioskodawcę i Wnioskodawca jest obciążany przez dostawców mediów fakturami, które także opłaca Wnioskodawca, co oznacza, że ponosi wydatki za dostarczone do obiektu L. 156 media.

Wnioskodawca nie ma zawartej umowy pisemnej z firmą (przedsiębiorcą), która prowadzi we własnym zakresie działalność gospodarczą w zakresie głównie usług kuchni również w obiekcie L. 156. Jednakże słownie ustalono, że Wnioskodawca będzie refakturował koszty mediów dotyczące pomieszczeń wynajętych bezpośrednio pomieszczenia od OSP. Wg ustaleń odpłatność jest w formie gotówkowej.

Oprócz refakturowania kosztów mediów dotyczących pomieszczeń w których wykonywana jest działalność gospodarcza głównie w zakresie usług kuchennych przez innego przedsiębiorcę - Wnioskodawca nie świadczy innych usług.

Gaz Wnioskodawca nabywa ze stawką 23% - dostawca P.

Odpady - stawka 8% - dostawca B. Ż. Spółka z o.o.

Energia - stawka 23% - T. Sprzedaż.

Odprowadzanie ścieków - 8% - M Ż.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawiając fakturę będącą reafkturą kosztów mediów, dla których ich bezpośredni dostawca stosuje stawkę inną niż podstawowa 23% np. stawkę 8%, zwolniony, inną – Wnioskodawca ma obowiązek przy refakturze zastosować stawkę 23% (pomimo, iż Wnioskodawcę obciążono np. 8% VAT-em) czy też Wnioskodawca może zastosować stawkę VAT tożsamą którą został obciążony przez bezpośredniego dostawcę mediów?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując refakturowania kosztów mediów na inny podmiot Wnioskodawca ma obowiązek refkaturowania tychże w kwotach i wartościach takich jakimi go obciążono. To dotyczy także stawki VAT, co oznacza, że jeżeli Wnioskodawca został obciążony 8% VAT-em to wystawia refakturę z 8% VAT-em a nie z 23% i analogicznie w przypadku gdy będzie obciążony stawką 0% czy zwolniony. Wskazać tutaj Wnioskodawca musi, że reafkturowanie kosztów mediów w przypadku Wnioskodawcy nie jest związane z umową najmu czy dzierżawy której Wnioskodawca byłby stroną z firmą którą obciąża celem uzyskania zwrotu kosztów za zużyte przez tą firmę media.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku – art. 29 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać na treść art. 30 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…) - art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
stawka zryczałtowwanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Na podstawie art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, s.1 ze zm.), w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot obciążający daną usługą, zakupioną we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Wskazany art. 8 ust. 2a ustawy o VAT stanowi implementację ww. uregulowań Dyrektywy. Zgodnie z ww. przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 15 kwietnia 2011 r. Głównym rodzajem działalności Wnioskodawcy jest przygotowywanie i dostarczanie żywności (catering) PKD 56.21.Z oraz organizowanie imprez w postaci wesel, komunii i innych tego rodzaju, czyli pozostała działalność gastronomiczna PKD 56.29.Z.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy z OSP L. od której to wydzierżawił pomieszczenia w obiekcie strażnicy celem prowadzenia w nich działalności gospodarczej w powyższym zakresie. Zgodnie z ustaleniami z OSP L. z uwagi na długi okres na który zawarto umowę (15 lat) Wnioskodawca zobowiązany był do wykonania remontu oraz do przepisania wszystkich liczników u dostawców mediów do tego obiektu. Zgodnie z ustaleniami liczniki za prąd, gaz, wodę i ścieki Wnioskodawca przepisał na siebie. Oprócz umowy dzierżawy jaką Wnioskodawca ma zawartą z OSP L., OSP L. zawarła odrębną umowę dzierżawy z innym przedsiębiorcą (inną firmą) na dzierżawę 2-3 pomieszczeń w tymże obiekcie strażnicy. Do pomieszczeń tych Wnioskodawca założył podliczniki na ujęciach mediów. W związku z tym że OSP wydzierżawiło pomieszczenia innemu przedsiębiorcy (własną umową dzierżawy) oraz w związku z tym, iż liczniki na media są zarejestrowane na firmę Wnioskodawcy poproszono Wnioskodawcę o refakturowanie kosztów mediów przypadających dla tej innej firny również prowadzącej działalność w budynku strażnicy wg stanu podliczników.

Tut. Organ wskazuje, iż kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Zgodnie z cytowanym już art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W przedmiotowej sprawie jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca nie świadczy usług dzierżawy. Jednakże w związku z tym, iż liczniki na media (prąd, gaz, woda i ścieki) zgodnie z ustaleniami z OSP L. zostały przepisane na Wnioskodawcę [Wnioskodawca zgodnie z zawartym aneksem nr 1 do umowy dzierżawy nieruchomości (§ 1 pkt 2 aneksu) został zobowiązany jest do zawarcia bezpośrednich umów z dostawcami energii elektrycznej, gazu, wody i ścieków, a zgodnie z pkt 3 aneksu do zawarcia umowy z odbiorcami śmieci], Wnioskodawca dokonuje przeniesienia części kosztów z tytułu zużycia tych mediów na podmiot rzeczywiście je zużywający, tj. podmiot wydzierżawiający od OSP L. 2-3 pomieszczenia.

W świetle powyższego należy przyjąć, iż nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu (czego nie należy utożsamiać z pośrednictwem w jej świadczeniu) – a jego udział przejawia się w odsprzedaży tych usług – to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych oraz udokumentować fakturami VAT.

Stwierdzić zatem należy, iż opłaty z tytułu dostawy mediów, którymi Wnioskodawca obciąża podmiot wydzierżawiający 2-3 pomieszczenia w Strażnicy OSP L., są opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT dla danej dostawy lub usługi. Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskodawca będąc podmiotem który zawarł umowy na dostawę mediów, otrzymuje faktury dokumentujące te czynności, tym samym dokumenty świadczące o poniesieniu wydatków w tym zakresie są wystawione na niego, po czym Wnioskodawca, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy (art. 7 ust. 8), dokonuje ich częściowego przeniesienia na podmiot rzeczywiście korzystający w tym zakresie z przedmiotowych mediów i z usługi wywozu śmieci.

Tak więc Wnioskodawca przenosząc na podmiot dzierżawiący 2-3 pomieszczenia w Strażnicy OSP L. opłaty z tytułu dostawy mediów jest zobowiązany do opodatkowania ich według stawki właściwej dla danej dostawy wynikającej z otrzymanej faktury zakupu, gdyż Wnioskodawca nie świadczy usług dzierżawy na rzecz tego przedsiębiorcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że obciążając podmiot dzierżawiący 2-3 pomieszczenia od OSP kosztami z tytułu dostawy mediów Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT i opodatkowania należności z tego tytułu według stawki właściwej dla danej dostawy wynikającej z otrzymanej faktury zakupu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin