2013.11.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-383/13-4/EWW
z 20 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 19 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług wykonywanych przez Wnioskodawcę jako trenera za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą oraz ich zwolnienia od podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług wykonywanych przez Wnioskodawcę jako trenera za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą oraz ich zwolnienia od podatku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.) o dane osobowe (imię i nazwisko) osoby podpisanej na wniosku – Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi zajęcia sportowe w W. (Stowarzyszenie W.). W wykonaniu swoich obowiązków Wnioskodawca prowadzi pozaszkolne zajęcia dla uczniów szkół podstawowych w ramach programu B., zorganizowanego przez Urząd Miejski W. który na ten cel przekazuje środki Stowarzyszeniu, które następnie opłaca trenerów.

Obowiązki Wnioskodawcy obejmują:

prowadzenie pokazowych zajęć;
opracowywanie książeczek zawierających opis zalecanych ćwiczeń, które są rozdawane nauczycielom w szkołach;
prowadzenie zajęć szkoleniowych dla nauczycieli;
udział w organizacji turniejów oraz meczów dla dzieci biorących udział w projekcie;
sprawowanie nadzoru nad organizacją projektu w ramach działalności W.;
udział (w roli trenera lub kierownika) w obozach organizowanych przez W.

Wszystkie obowiązki są wykonywane pod kontrolą oraz kierownictwem W., zgodnie z ustalonym grafikiem. Wnioskodawca nie posiada więc swobody odnośnie podejmowania decyzji o godzinach w których wykonuje swoją pracę, jak również odnośnie formy wykonania obowiązków. Za wykonanie swoich obowiązków otrzymuje umówione wynagrodzenie od Stowarzyszenia W.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego na Wnioskodawcy ciążył obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług w okresie od podjęcia działalności w dniu 14 lipca 2004 r. do 31 grudnia 2012 r. (przy czym od dnia rozpoczęcia działalności tj. od 14 lipca 2004 r. do 31 grudnia 2011 r. działalność ta była sklasyfikowana wg PKWIU 92.62 – Usługi związane ze sportem pozostałe, a następnie od 1 stycznia 2012 r. do końca prowadzenia działalności jako czynny podatnik VAT, tj. do 31 grudnia 2012 r. klasyfikowana jest jako PKWiU 85.51.10)?
A zatem czy Wnioskodawca mając na względzie fakt odmiennie klasyfikowanej działalności - jak zostało to opisane w pkt 1 -miał prawo:
1. - stosować w tym okresie stawkę zwolniony w zakresie podatku od towarów i usług,
2. - w jakim okresie i jaką stawkę podatku winien zastosować?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Od tej ogólnej, szerokiej definicji ustawa przewiduje jednak wyjątki, a jeden z nich jest uregulowany w przepisie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Spod zakresu zastosowania ustawy o podatku od towarów i usług wyłączono czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Należy zatem odnieść się do właściwych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jednocześnie odróżnia działalność wykonywaną osobiście od pozarolniczej działalności gospodarczej (przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednocześnie, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych (przepis art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się także przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej (przepis art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pierwszy warunek zastosowania przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług został zatem spełniony  działalność Wnioskodawcy mieści się w zakresie przepisu art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie stosunek prawny łączący Wnioskodawcę z W. określa warunki wykonywania czynności oraz wynagrodzenia Wnioskodawcy  jak już wskazano w opisie stanu faktycznego  wszystkie obowiązki są wykonywane pod kontrolą oraz kierownictwem W., zgodnie z ustalonym grafikiem. Wnioskodawca nie posiada więc swobody odnośnie podejmowania decyzji o godzinach w których wykonuje swoją pracę, jak również odnośnie formy wykonania obowiązków. Za wykonanie swoich obowiązków otrzymuje umówione wynagrodzenie od Stowarzyszenia W.

Dodatkowo okoliczność że Wnioskodawca wykonuje swoje czynności pod nadzorem oraz kierownictwem Stowarzyszenia W. powoduje, że w stosunkach zewnętrznych to W. ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności swoich trenerów.

Zostały zatem spełnione wszystkie warunki uprawniające do zastosowania przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc działalność Wnioskodawcy w okresie od 14 lipca 2004 r. do 31 grudnia 2012 r. gdy był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług była zwolniona w zakresie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy  przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi zajęcia sportowe we W. W wykonaniu swoich obowiązków Wnioskodawca prowadzi pozaszkolne zajęcia dla uczniów szkół podstawowych w ramach programu B., zorganizowanego przez Urząd Miejski W. który na ten cel przekazywał środki W., który następnie opłaca trenerów.

Obowiązki Zainteresowanego obejmują: prowadzenie pokazowych zajęć; opracowywanie książeczek zawierających opis zalecanych ćwiczeń, które były rozdawane nauczycielom w szkołach; prowadzenie zajęć szkoleniowych dla nauczycieli; udział w organizacji turniejów oraz meczów dla dzieci biorących udział w projekcie; sprawowanie nadzoru nad organizacją projektu w ramach działalności W. oraz udział (w roli trenera lub kierownika) w obozach organizowanych przez W.

Wszystkie obowiązki Wnioskodawcy są wykonywane pod kontrolą oraz kierownictwem W., zgodnie z ustalonym grafikiem. Zainteresowany nie posiada swobody odnośnie podejmowania decyzji o godzinach w których wykonywał swoją pracę, jak również odnośnie formy wykonania obowiązków. Za wykonanie swoich obowiązków Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie od W.

Stosunek prawny łączący strony określa warunki wykonywania przez Zainteresowanego jego obowiązków nad którymi nadzór i kierownictwo pełni W. co powoduje, że w stosunkach zewnętrznych to W. ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności swoich trenerów, w tym Wnioskodawcy.

Podatnikami – wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r.  działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005 r. stanowił, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Natomiast art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. wskazuje, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.)  źródłami przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2-9 ww. ustawy  za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

uchylony;
przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z powołanych przepisów wynika, że dla uznania że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest spełnienie wszystkich elementów wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, które muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast trzeba, że sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie jest więc podatnikiem w rozumieniu ustawy osoba, która w ramach podpisanej umowy tworzy ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami.

Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przywołany przepis ustawy stanowi implementację do prawa krajowego art. 4 ust. 4 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 ze zm.), obecnie art. 10 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z postanowieniami wskazanego przepisu Dyrektywy 112 warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Z kolei z przepisu art. 9 ust. 1 powołanej Dyrektywy wynika, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Z powyższego zatem wynika, że warunkiem posiadania statusu podatnika jest prowadzenie działalności gospodarczej samodzielnie (niezależnie). Użycie pojęcia „samodzielnie” wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub innym stosunkiem prawnym do niego zbliżonym, tworzącym więzy między pracodawcą a pracownikiem co do warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach sprecyzował, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla a Recavdadores de Tributos de las Zona primera y sekunda, C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską a Królestwem Holandii).

Z przedmiotowej sprawy wynika, że obowiązki trenera świadczone przez Wnioskodawcę w okresie od 14 lipca 2004 r. do 31 grudnia 2012 r. wykonywane były pod kontrolą oraz kierownictwem W. zgodnie z ustalonym grafikiem. Zainteresowany nie posiadał swobody odnośnie podejmowania decyzji o godzinach w których wykonywał swoją pracę, jak również odnośnie formy wykonania obowiązków. Za wykonanie swoich obowiązków Wnioskodawca otrzymywał od W. umówione wynagrodzenie. W stosunkach zewnętrznych to W. ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Wnioskodawcę.

Z powyższego wynika, że spełnione zostały warunki wymienione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, a tym samym świadczonych przez Zainteresowanego czynności nie można uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem świadczenie tych usług nie czyniło z Wnioskodawcy podatnika podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym na Zainteresowanym nie ciążył obowiązek zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz traktowania wykonywanych czynności jako podlegających opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym spełnione zostały warunki uprawniające do zastosowania przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, a tym samym działalność Zainteresowanego w okresie od 14 lipca 2004 r. do 31 grudnia 2012 r. jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług była zwolniona od podatku – należy uznać za nieprawidłowe. Ponieważ zwolnione mogą być tylko czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w przedmiotowej sprawie – zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy – wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie stanowiły wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej, co oznacza że czynności te były wyłączone z opodatkowania podatkiem.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem bezprzedmiotowe stało się pytanie dotyczące okresu oraz stawki podatku jaką winien zastosować Wnioskodawca w związku z wykonywaną działalnością.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie bez znaczenia pozostaje klasyfikacja działalności Zainteresowanego dokonana wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin