INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 07 października 2013 r. (data wpływu 09 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 stycznia 2014r. (data wpływu 10 stycznia 2014r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonywania rozliczeń VAT należnego z tytułu sprzedaży odpadów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania sprzedaży odpadów przez Gminę na rzecz Spółki za podlegającą opodatkowaniu VAT odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy,

• dokonywania rozliczeń VAT należnego z tytułu sprzedaży odpadów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy;

• prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z organizacją systemu odbioru odpadów komunalnych,
  
  

W dniu 10 stycznia 2014r. wniosek został uzupełniony w zakresie doprecyzowania okoliczności stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

We wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 1990 Nr 16, poz. 95 z późn. zm., dalej: ustawa o samorządzie gminnym) do zadań własnych Gminy należy w szczególności zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie utrzymania czystości i porządku, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych. Szczegółowo zadania Gminy dotyczące utrzymania czystości i porządku, warunków wykonywania działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów zostały określone w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. 1996 Nr 132, poz. 662 z późn. zm., dalej: ustawa o utrzymaniu czystości).

W związku ze zmianą zapisów ustawy o utrzymaniu czystości, Gmina od dnia 1 lipca 2013 r. jest odpowiedzialna za zapewnienie odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy i ich zagospodarowanie.

W szczególności, do obowiązków Gminy w tym zakresie należy:

• objęcie wszystkich właścicieli nieruchomości systemem gospodarowania odpadami komunalnymi,

• sprawowanie nadzoru nad gospodarowaniem odpadami komunalnymi, w tym nad realizacją zadań powierzonych podmiotowi odbierającemu odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,

• organizacja przetargu na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości lub przetargu na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów,

• ustalenie terminu, częstotliwości i trybu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości, właściciele nieruchomości są obowiązani ponosić na rzecz Gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W celu realizacji obowiązków nałożonych na Gminę przez ustawę o utrzymaniu czystości, Rada Miejska podjęła szereg uchwał, w tym m.in. uchwałę z dnia 23 stycznia 2013 r. w sprawie sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz uchwałę z dnia 6 marca 2013 r. w sprawie rodzajów dodatkowych usług świadczonych przez Gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów.

Ponadto, Rada Miejska w drodze uchwały określiła stawki opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi terenie Gminy, przeznaczonych na finansowanie systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, w tym szczególności:

• odbioru, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych,

• tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych,

• obsługę administracyjną całego systemu.
  
  

Następnie Gmina zawarła z E. Sp. z o. o. (dalej: Spółka), tj. podmiotem wyłonionym w trybie przetargu nieograniczonego, umowę na odbiór i zagospodarowanie odpadów o kodach, określonych w katalogu odpadów zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (dalej: katalog odpadów), pochodzących od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy, na których zamieszkują mieszkańcy oraz od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne (dalej: Umowa). Zgodnie z tą Umową Spółka zobowiązana była również do wyposażenia, do dnia rozpoczęcia świadczenia usług, tj. do 1 lipca 2013 r., przedmiotowych nieruchomości w pojemniki na odpady zgodnie z obowiązującym prawem miejscowym.

W ramach przedmiotowej Umowy, Spółka zobowiązana jest:

1. do odbioru i zagospodarowania pochodzących od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy:
   1. zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01, tj. odpadów niesegregowanych oraz pozostałości po segregacji,
   2. odpadów suchych o kodzie 15 01 06 (papier, tworzywa sztuczne, opakowania wielomateriałowe i metale), składowanych przez mieszkańców łącznie w jednym pojemniku lub worku, bez wcześniejszego dodatkowego segregowania ich na poszczególne elementy składowe tj. na papier, tworzywa sztuczne, opakowania zawierające metal czy opakowania wielomateriałowe,
   3. opakowań szklanych o kodzie 15 01 07 gromadzonych w formie zmieszanej oraz w podziale na białe i kolorowe,
   4. odpadów ulegających biodegradacji w podziale na bioodpady o kodzie 20 01 08 i odpady zielone o kodzie 20 02 01,
      
      

Do odbioru odpadów z kategorii A-D Spółka będzie wykorzystywała cztery pojazdy, w tym pierwszy przeznaczony do odbioru odpadów zmieszanych, przy pomocy drugiego będą odbierane odpady suche, trzeciego - odpady szklane, a czwartego odpady ulegające biodegradacji.

2. do odbioru i zagospodarowania
   5. przeterminowanych leków o kodzie 20 01 32 z aptek,
   6. zużytych baterii o kodzie 20 01 34 z placówek oświatowych i instytucji pożytku publicznego,
3. odbioru i zagospodarowania następujących odpadów komunalnych gromadzonych w Punkcie Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych (dalej: PSZOK) oraz w ramach zbiórki odpadów wielkogabarytowych z gospodarstw domowych:
   7. chemikaliów (farby, rozpuszczalniki, oleje odpadowe) o kodach 20 01 13*. 20 01 14*, 20 01 15*. 20 01 19*, 20 01 27*, 20 01 29*,
   8. zużytych baterii i akumulatorów o kodzie 20 01 34,
   9. baterii i akumulatorów o kodzie 20 01 33*,
   10. zużytych urządzeń elektrycznych i elektronicznych o kodzie 20 01 35* (telewizory, monitory),
   11. zużytych urządzeń elektrycznych i elektronicznych o kodzie 20 01 36 (pralki, radia, drukarki, odkurzacze),
   12. urządzeń zawierających freony (lodówki) o kodzie 20 01 23*,
   13. odpadów wielkogabarytowych o kodzie 20 03 07 (wersalki, tapczany, łóżka, fotele, elementy stolarki, okna, dywany, wykładziny),
   14. odpadów budowlano - rozbiórkowych o kodach z grupy 17,
   15. zużytych opon w rozmiarze do 20 cali o kodzie 16 01 03,
   16. zużytych opon w rozmiarze powyżej 20 cali o kodzie 16 01 03,
   17. metalu (złomu) o kodzie 20 01 40,

oraz odpadów zielonych o kodzie 20 02 01, wymienionych powyżej w punkcie D.

Z tytułu zakupu usług odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych Gmina otrzymuje od Spółki faktury VAT z wykazanym podatkiem naliczonym. Wykazana na fakturach kwota zależy od rzeczywiście odebranej przez Wykonawcę ilości odpadów.

Ponadto, ze względu na określoną wartość ekonomiczną niektórych z powyższych odpadów, Gmina zamierza zawrzeć ze Spółką odrębną umowę na odpłatną sprzedaż przez Gminę na rzecz Spółki wymienionych powyżej w punktach B, C, J, K. O. Q kategorii odpadów (dalej: Odpady), odbieranych przez Spółkę, celem ich zagospodarowania. Pozostałe odpady komunalne odbierane przez Spółkę w ramach realizacji Umowy, nie będą przedmiotem odpłatnej sprzedaży przez Gminę na rzecz Spółki. Na podstawie tej umowy prawo własności Odpadów odebranych przez Spółkę zostanie na nią przeniesione przez Gminę. Spółka zatem będzie mogła samodzielnie, z uwzględnieniem obowiązków w zakresie sposobów zagospodarowania i parametrów odzysku jakie nakłada na nią zawarta z Gminą Umowa, decydować o przyszłym przeznaczeniu odebranych i zagospodarowanych przez nią Odpadów, będących przedmiotem odpłatnej sprzedaży na rzecz Spółki przez Gminę. W szczególności Spółka będzie mogła dokonywać dalszej odsprzedaży tych Odpadów.

Zbycie Odpadów na rzecz Spółki każdorazowo będzie następowało w momencie ich odbioru przez Spółkę:

1. w ustalonych terminach odbioru z nieruchomości z terenu Gminy - Odpady z kategorii B i C,
2. w PSZOK oraz w ramach zbiórki wielkogabarytowej z nieruchomości z terenu Gminy - Odpady z kategorii J, K, O, Q.
   
   

Wysokość odpłatności za sprzedane Spółce Odpady będzie prawdopodobnie zależna od ilości tych Odpadów odebranych w danym miesiącu przez Spółkę. Gmina ustali jedną cenę np. za kilogram Odpadów, niezależną od ich rodzaju. Sprzedaż Odpadów Gmina zamierza dokumentować wystawianymi na Spółkę fakturami VAT i ujmować je w swych rejestrach sprzedaży oraz wykazywać w składanych deklaracjach VAT-7.

Odpady (w szczególności szkło, odpady suche, metal) Spółka zasadniczo, po przeprowadzeniu dodatkowych prac segregacyjnych będzie mogła przeznaczyć do dalszej odpłatnej odsprzedaży (bądź ewentualnie do wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności).

Gmina wystąpiła z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji i Standardów Klasyfikacyjnych Głównego Urzędu Statystycznego (dalej: GUS) o nadanie klasyfikacji statystycznych, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., obowiązującej obecnie dla celów VAT, poszczególnych Odpadów wymienionych powyżej w punktach B, C, J, K, O, Q, które będą przez nią sprzedawane na rzecz Spółki.

We wniosku tym Gmina wskazała, iż jej zdaniem, wymienione Odpady sklasyfikowane powinny zostać odpowiednio do następujących grupowań PKWiU:

• odpady suche o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 15 01 06 (papier, tworzywa sztuczne, opakowania wielomateriałowe i metale) - PKWiU 38.11.59.0 „pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane”,

• opakowania szklane o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 15 01 07 - PKWiU 38.11.51.0 „odpady szklane”,

• zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 20 01 35* (telewizory, monitory) - PKWiU 38.12.29 „pozostałe odpady niebezpieczne”,

• zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 20 01 36 (pralki, radia, drukarki, odkurzacze) - PKWiU 38.11.39 „pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nienadające się do recyklingu”,

• zużyte opony w rozmiarze do 20 cali o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 16 01 03 - PKWiU 38.11.53.0 „opony pneumatyczne, używane”,

• metal (złom) o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 20 01 40 - PKWiU 24.45.20.0 „pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich: cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali”.
  
  

Gmina zasadniczo nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania ponoszonych przez nią wydatków związanych z organizacją systemu odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych do związanych wyłącznie ze sprzedażą Odpadów na rzecz Spółki oraz z pobieraną przez Gminę od właścicieli nieruchomości opłatą za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Gmina będzie przenosiła na Spółkę prawo do rozporządzania odpadami jak właściciel. Celem Gminy jest dokonanie na mocy umowy sprzedaży przeniesienia na Spółkę własności odpadów, a co za tym idzie również prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Ograniczenie prawa własności odpadów wynika z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach i ustawy o odpadach i dotyczy m.in. obowiązku osiągania określonych poziomów recyklingu i przygotowania do ponownego użycia określonych rodzajów odpadów (art. 3b wskazanej ustawy).

Należy wskazać dwie płaszczyzny, na których możliwe jest analizowanie kwestii Gminy jako wytwórcy odpadów:

1. Gmina jako wspólnota - mając na uwadze definicję art. 1 ustawy o samorządzie gminnym, pod pojęciem gmina należy rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium. Przyjmując powyższe, wytwarzanie przez mieszkańców Gminy odpadów oraz ograniczenie terytorialne umowy do obszaru administracyjnego gminy, wskazuje, że Gmina jest wytwórcą sprzedawanych odpadów.
2. instytucje Gminy - wskazana we wniosku umowa nie obejmuje wprost odbioru odpadów z nieruchomości zajętych przez instytucje gminne. Zakres umowy dotyczy jednak także odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych z nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy. W takim rozumieniu, sprzedawane Spółce odpady nie są wytwarzane wyłącznie przez Gminę, rozumianą przez pryzmat jej instytucji (urzędów, jednostek, itp.).
   
   

W wyniku przyjętej na podstawie nowelizacji ustawy o zachowaniu czystości i porządku w gminach komunalizacji odpadów, jeżeli dana substancja lub przedmiot wytworzone na obszarze gminy spełniają definicję odpadu komunalnego, ich własność przechodzi z chwilą powstania na gminę. Zgodnie z definicją z art. 3 ust. 1 ustawy o odpadach: „Odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii określonych w załączniku nr l do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.” Uznanie, że dany przedmiot należy do jednej z kategorii określonych w załączniku nie jest jednak decydujące. Konieczne jest jeszcze wystąpienie drugiego elementu definicji - stwierdzenie, że posiadacz przedmiotu pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do jego pozbycia się jest zobowiązany. Powyższe potwierdza orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2010 r.: „Możliwość zakwalifikowania substancji do jednej z kategorii wskazanych załączniku nr I do ustawy o odpadach czy też jej uwzględnienie w ramach normatywnej klasyfikacji odpadów nie przesądza o potrzebie jej uznania za odpad. Niezbędnym warunkiem jest bowiem, aby wytwórca substancji wyzbywał się jej lub zamierzał się jej wyzbyć (o ile wyzbycie nie jest prawnie wymagane). Konieczna jest więc siłą rzeczy zobiektywizowana ocena poczynań wytwórcy jednak w kontekście ustalenia jego subiektywnej woli. Przy ocenie takiej istotne znaczenie muszą odgrywać działania samego zainteresowanego, które mogą odzwierciedlać jego subiektem nastawienie” (sygn. akt IV SA/Wa 885/09).

Z powołanego orzeczenia wynika, że o tym, czy mamy do czynienia z odpadem, decyduje termin „pozbywanie się”. Ustawodawca wskazał jedynie, że „pozbywanie się” może być czynnością faktyczną, zamierzoną albo nakazaną (W. Radecki - Ustawa o odpadach. Komentarz, Warszawa 2008, s. 80).

W związku z powyższym Gmina staje się właścicielem odpadu w wyniku jego powstania, czyli m.in. pozbycia się go przez właściciela nieruchomości lub powstania obowiązku pozbycia się go – w zależności od rodzaju odpadu.

Na podstawie nowelizacji ustawy o zachowaniu czystości i porządku w gminach, Gmina została zobowiązana do kształtowania polityki zarządzania odpadami oraz do ich zagospodarowania zgodnie z wymogami wskazanej ustawy. W celu zapewnienia optymalnej realizacji tych obowiązków, Gmina stała się właścicielem odpadów wytwarzanych na jej obszarze.

Zgodnie z art. 140 Kodeksu cywilnego: „W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.”

W związku z powyższym sposób realizacji prawa własności odpadów definiowany jest przepisami ustawy o zachowaniu czystości i porządku w gminach oraz ustawy o odpadach. Jednocześnie należy wskazać, że w praktyce obowiązki związane z odzyskiwaniem odpadów nie ingerują w istotę praw Gminy.

Możliwe jest bowiem takie skonstruowanie systemu gospodarki odpadami, w którym Gmina, po odzyskaniu surowców wtórnych z odpadów komunalnych, dokonałaby transakcji ich zbycia (np. makulatury, tworzyw sztucznych, metali kolorowych). Zakres gospodarowania odnosi się bowiem na gruncie omawianej ustawy, przede wszystkim do zapewnienia określonego poziomu odzysku. Ustawa nie wskazuje jednak zasad postępowania z przetworzonymi surowcami. Stąd odpowiednie zastosowanie znajdą postanowienia Kodeksu cywilnego, dotyczące własności. Jak wskazano powyżej, obejmuje to również prawo do rozporządzania rzeczami. Odnosząc powyższe do problematyki gospodarki odpadami, należy wskazać, że możliwe jest przeniesienie przez Gminę własności odpadów lub surowców powstałych w wyniku ich przetworzenia lub segregacji. Ustawodawca nie ograniczył wyboru Gminy w tej kwestii.

W stanie faktycznym, przedstawionym we wniosku, Gmina przyjęła pierwsze rozwiązanie, polegające na powierzeniu Spółce własności odpadów jeszcze przed ich recyklingiem. Co za tym idzie, Spółka będzie mogła rozporządzać odpadami i czerpać korzyści ze sprzedaży lub innej formy wykorzystania odzyskanych surowców.

Gmina będzie dokonywała odpłatnej dostawy odpadów na rzecz Spółki na podstawie zawartej za Spółką umowy sprzedaży.

Spółka będzie odbierała odpady będące przedmiotem wniosku, od właścicieli nieruchomości, w rozumieniu art. 9e ustawy- o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Miejscem odbioru odpadów, zgodnie z umową zawartą między Gminą a Spółką są nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy oraz nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy.

Odpady, które Gmina zamierza sprzedawać, będą odbierane od właścicieli nieruchomości zamieszkujących teren Gminy, na podstawie zapisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Przedmiotem umowy zawartej pomiędzy Gminą a Spółką jest „odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych pochodzących od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy oraz od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne z terenu Gminy”.

Powyższa umowa ma na celu realizację obowiązków Gminy, nałożonych na nią na podstawie ustawy o zachowaniu czystości i porządku w gminach.

Z mieszkańcami Gminy nie będą zawierane umowy cywilnoprawne na przekazanie odpadów z ich gospodarstw domowych. Odbiór odpadów od mieszkańców Gminy z ich gospodarstw domowych odbywa się na podstawie składanych deklaracji. Gmina nie zawiera osobnych umów ze swoimi mieszkańcami.

Odpady, które Gmina zamierza sprzedawać są tymi samymi odpadami, które będą odbierane przez Spółkę realizującą obowiązki, o których mowa w art. 9e ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Zawarta między Gminą a Spółką umowa zobowiązuje Spółkę do realizacji obowiązków wskazanych w ustawie o zachowaniu czystości i porządku w gminach.

Zdaniem Gminy, dokonując dostawy odpadów objętych zakresem wniosku, powinna ona działać jako podatnik o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

W opinii Gminy, dostawa odpadów przez Gminę, w przypadku jeśli będzie ona występowała w tym zakresie w roli podatnika podatku od towarów i usług, nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W oparciu o analizę zmian ustawy o zachowaniu czystości i porządku w gminach należy wskazać, że Gmina staje się właścicielem odpadów w momencie ich powstania. Liczne komentarze dotyczące ustawy z 1 lipca 2011 r. o zamianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw wskazywały na realizację celu, jakim była komunalizacja odpadów. W okresie bezpośrednio poprzedzającym zmianę systemu gospodarowania odpadami również Ministerstwo Ochrony Środowiska wskazało na swoich stronach internetowych, że „od 1 lipca gmina stanie się właścicielem odpadów wytwarzanych na jej terenie i będzie musiała zapewnić ich odbiór i zagospodarowanie" (publikacja z 20 czerwca 2013 r. na strome www.mos.gov.pl). Za stanowiskiem Ministerstwa, przejęcie własności odpadów wskazywały również poszczególne gminy na swoich stronach internetowych. Także Biuro Analiz Sejmowych wskazało w jednym z pism, że „od 1 lipca 2013r. właścicielem odpadów stanie się gmina, która powinna zorganizować ich odbiór i zapewnić odpowiednie przetwarzanie.” (Reforma gospodarki odpadami komunalnym; Mirosław Gwiazdowicz, INFOS, nr 12(149), 20 czerwca 2013 r.).

W opinii Gminy, zakupy potwierdzone fakturami dokumentującymi wydatki związane z organizacją systemu odbioru odpadów komunalnych będą miały związek z odpłatną sprzedażą części odpadów. Czynność ta, zdaniem Gminy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku. Ponadto, zakupy potwierdzone fakturami dokumentującymi wydatki związane z organizacją systemu odbioru odpadów będą miały związek z realizacją zadań własnych Gminy, w zakresie pozostałych kategorii odpadów (tj. niepodległych sprzedaży na rzecz spółki). Czynności te zdaniem Gminy nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W opinii Gminy, nie ma ona obiektywnej możliwości przyporządkowania ponoszonych przez nią wydatków związanych z organizacją systemu odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych do czynności, w stosunku do których przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również do czynności, w stosunku do których takie prawo jej nie przysługuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku pytanie nr 2) Czy, w przypadku, gdy niektóre albo wszystkie z Odpadów, będących przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Gminę na rzecz Spółki, w szczególności Odpady wymienione w punkcie C, zostaną zaklasyfikowane przez GUS do grupowań wymienionych w załączniku nr 11 ustawy o VAT, Gmina jako sprzedawca tych właśnie tak zaklasyfikowanych Odpadów, nie będzie zobowiązana dokonywać rozliczeń VAT należnego z tytułu ich sprzedaży, lecz zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, do dokonywania rozliczeń VAT należnego z tego tytułu zobowiązana będzie Spółka...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy niektóre albo wszystkie z Odpadów, będących przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Gminę na rzecz Spółki, w szczególności Odpady wymienione w punkcie C, zostaną zaklasyfikowane przez GUS do grupowań wymienionych w załączniku nr 11 ustawy o VAT, Gmina jako sprzedawca tych właśnie tak zaklasyfikowanych Odpadów, nie będzie zobowiązana dokonywać rozliczeń VAT należnego z tytułu ich sprzedaży, lecz zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, do dokonywania rozliczeń VAT należnego z tego tytułu zobowiązana będzie Spółka.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm tzw. „odwrotnego obciążenia” polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT należnego z tytułu dokonanej dostawy towarów, wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT z dostawcy na ich nabywcę. Mechanizm ten znajduje zastosowanie w przypadku łącznego spełnienia określonych przesłanek, tj. w sytuacji, gdy:

1. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
2. dostawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy, w związku ze spełnieniem wskazanych powyżej przesłanek, w przedmiotowej sytuacji rozstrzygnięcia wymaga, czy poszczególne Odpady, będące przedmiotem sprzedaży na rzecz Spółki można zaliczyć do którejkolwiek z kategorii towarów (odpadów) wymienionych w Załączniku nr 11 do ustawy VAT.

Załącznik nr 11 do ustawy o VAT zawiera zamknięty katalog następujących towarów:

• w poz. 1 - PKWiU ex 24.10.14.0 - Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,

• w poz. 2 - PKWiU ex 24.45.30.0 - Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,

• w poz. 3 - PKWiU 38.11.51.0 - Odpady szklane,

• w poz. 4 - PKWiU 38.11.54.0 - Pozostałe odpady gumowe,

• w poz. 5 - PKWiU 38.11.55.0 - Odpady z tworzyw sztucznych,

• w poz. 6 - PKWiU 38.11.58.0 - Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,

• w poz. 7 - PKWiU 38.12.27 - Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

• w poz. 8 - PKWiU ex 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.
  
  

Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Gminę na rzecz Spółki będą natomiast Odpady, które zdaniem Gminy, mieszczą się w następujących grupowaniach PKWiU:

• odpady suche o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 15 01 06 (papier, tworzywa sztuczne, opakowania wielomateriałowe i metale) - PKWiU 38.11.59.0 „pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane”,

• opakowania szklane o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 15 01 07 - PKWiU 38.11.51.0 „odpady szklane”,

• zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 20 01 35* (telewizory, monitory) - PKWiU 38.12.29 „pozostałe odpady niebezpieczne”,

• zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 20 01 36 (pralki, radia, drukarki, odkurzacze) - PKWiU 38.11.39 „pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nienadające się do recyklingu”,

• zużyte opony w rozmiarze powyżej 20 cali o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 16 01 03 – PKWiU 38.11.53.0 „opony pneumatyczne, używane”,

• metal (złom) o wskazanym w katalogu odpadów kodzie 20 01 40 - PKWiU 24.45.20.0 „pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich: cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali”.
  
  

W związku z powyższym, Gmina zwraca uwagę, iż w przypadku potwierdzenia przez GUS prawidłowości dokonanej przez nią klasyfikacji statystycznej sprzedawanych Odpadów, wyłącznie w stosunku do opakowań szklanych o kodzie PKWiU 38.11.51.0, wskazanych w punkcie C opisu sprawy, zastosowanie znajdzie przedstawiony powyżej mechanizm „odwrotnego obciążenia”. Odpady te zdaniem Gminy, mieszczą się bowiem w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. W konsekwencji, z tytułu sprzedaży przez Gminę tych odpadów to Spółka, jako ich nabywca, a nie Gmina, zobowiązana będzie do dokonywania rozliczeń VAT należnego.

W odniesieniu natomiast do pozostałych kategorii odpadów, wymienionych w punktach B, J, K, O, Q przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zdaniem Gminy, z tytułu ich sprzedaży na rzecz Spółki, rozliczeń VAT należnego powinna dokonywać Gmina. Niemniej jednak w przypadku, gdyby z dokonanej przez GUS, w odpowiedzi na wniosek Gminy, klasyfikacji statystycznej wynikało, iż któreś jeszcze ze sprzedawanych przez Gminę Odpadów, poza Odpadami wskazanymi w punkcie C opisu sprawy, powinny być klasyfikowane do takich grupowań PKWiU, które zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, z tytułu ich sprzedaży Gmina również nie byłaby zobowiązana dokonywać rozliczeń VAT należnego, lecz zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, do dokonywania rozliczeń VAT należnego z tego tytułu zobowiązana byłaby Spółka.

Jednocześnie Gmina ma świadomość, iż w związku z nowelizacją ustawy o VAT, wprowadzoną ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, począwszy od 1 października 2013 r. będzie obowiązywał znacząco rozszerzony katalog towarów wymienionych w Załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Niemniej jednak zmiana w tym zakresie nie powinna mieć wpływu na przedmiotową sytuację Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że z dniem 1 października 2013r., na mocy art. 1 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 2013r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013r. poz. 1027), załącznik nr 11 do ustawy otrzymał nowe brzmienie.

Jednocześnie należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Skoro Wnioskodawca zaklasyfikował odpady do określonych grupowań to kwestia zastosowania, tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia została rozstrzygnięta w oparciu o podane przez Zainteresowanego symbole PKWiU. Zatem fakt oczekiwania przez Wnioskodawcę na klasyfikację dokonaną przez GUS nie ma wpływu na podjęte rozstrzygnięcie.

Oceniając całościowo stanowisko, w zakresie obowiązku dokonania rozliczenia podatku należnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, pomimo iż Wnioskodawca we własnym stanowisku podał treść nieobowiązującego załącznika nr 11, to wywiódł prawidłowy skutek prawny dla tej czynności i wobec tego, Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualny błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ wskazuje również, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, oraz nie ocenia charakteru czynności łączących kontrahentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego zdarzenia przyszłego.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej dokonywania rozliczeń VAT należnego z tytułu sprzedaży odpadów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Wniosek w pozostałej części został załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.