INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) o podpis drugiej osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółdzielnia) świadczy usługi polegające na naprawie wag. Natomiast usługę legalizacji wag wykonuje Okręgowy Urząd Miar. Usługa ta zwolniona jest z podatku VAT zgodnie z klasyfikacją PKWiU 75.1318. Świadczenie ww. usługi dokumentowane jest wydaną decyzją w sprawie opłat za czynności legalizacji i dowodem wpłaty do kasy Urzędu. Kosztami wykonania legalizacji przez Okręgowy Urząd Miar Spółdzielnia obciąża następnie swoich klientów wystawiając fakturę VAT i traktuje tą sprzedaż jako zwolnioną od podatku VAT zgodnie z ww. klasyfikacją.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy refakturowanie kosztów legalizacji wag można traktować jako sprzedaż zwolnioną od podatku od towarów i usług czy też jest to sprzedaż opodatkowana stawką 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia wykonuje jedno świadczenie – usługi polegające na naprawie wag (usługa opodatkowana stawką 23%), natomiast Okręgowy Urząd Miar świadczy kolejną usługę legalizacyjną i wystawia świadectwa legalizacji, czynności te zwolnione są z opodatkowania podatkiem VAT.

Spółdzielnia uważa, iż postępuje prawidłowo, lecz wie, że na terenie X są firmy świadczące takie usługi jak ona, które obciążają swoich klientów za usługę legalizacji wag wykonaną przez Okręgowy Urząd Miar oprócz opłaty legalizacyjnej również podatkiem VAT, którego sami nie uiszczają od tej usługi Urzędowi Miar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto w świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca (Spółdzielnia) świadczy usługi polegające na naprawie wag. Natomiast usługę legalizacji wag wykonuje Okręgowy Urząd Miar. Usługa ta zwolniona jest z podatku VAT zgodnie z klasyfikacją PKWiU 75.1318. Kosztami wykonania legalizacji przez Okręgowy Urząd Miar Spółdzielnia obciąża następnie swoich klientów wystawiając fakturę VAT i traktuje tą sprzedaż jako zwolnioną od podatku VAT zgodnie z ww. klasyfikacją.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy refakturowanie kosztów legalizacji wag można traktować jako sprzedaż zwolnioną od podatku od towarów i usług czy też jest to sprzedaż opodatkowana stawką 23%...

Jak wynika z powyższego, Wnioskodawca wykonuje usługi napraw wag, których elementem składowym są czynności legalizacyjne, za które opłata wnoszona jest na rzecz Okręgowego Urzędu Miar. Należy zatem stwierdzić, iż Wnioskodawca wykonuje czynność kompleksowo, która nie powinna być dzielona na dwie części. Podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za te usługi na dwie części, z których każda jest objęta inną stawką podatku od towarów i usług. Skoro zatem zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy, obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczoną przez podatnika usługą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego winny wchodzić w podstawę opodatkowania. Świadcząc usługę nabywcy Wnioskodawca dokonuje wyłącznie sprzedaży usług, natomiast koszty dodatkowe, które ponosi (za wykonane czynności legalizacyjne), wchodzą w skład podstawowej jego czynności, jaką jest wyświadczenie usługi. A skoro tak, to koszty ponoszone w związku i z tytułu świadczonej usługi, winny nie tylko wchodzić w ramy tego samego rodzaju czynności, ale również winny być opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla realizacji tegoż świadczenia czyli świadczonej usługi.

Potwierdzeniem powyższego jest art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L.2006.347.1 ze zm.), (wcześniej art. 11 ust. 2 VI Dyrektywy Rady), z którego wynika, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W związku z powyższym, poniesione koszty czynności legalizacyjnych zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczonej usługi polegającej na naprawie wagi, co oznacza, że podstawa opodatkowania na fakturze dokumentującej świadczoną usługę, powinna obejmować również kwotę opłaty na rzecz Okręgowego Urzędu Miar. W konsekwencji, ww. opłata winna być u Wnioskodawcy opodatkowana taką stawką podatku od towarów i usług jak świadczona przez niego usługa główna (tj. usługa polegająca na naprawie wagi), czyli stawką podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.