INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika – doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 2 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie świadczeń oferowanych pracownikom – jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do sytuacji, gdy pracownik faktycznie nie korzystał ze świadczenia wchodzącego w skład nagrody przyznanej dla zwycięskiego sklepu oraz nie brał udziału w imprezie o charakterze integracyjnym,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie świadczeń oferowanych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Wnioskodawca) jest podmiotem gospodarczym zajmującym się m.in. dystrybucją odzieży damskiej, męskiej i dziecięcej, a także akcesoriów tekstylnych.

W toku swojej działalności Spółka podejmuje działania mające na celu m.in. rozwój przedsiębiorstwa, realizację jego celów gospodarczych, ale i także budowanie, zacieśnianie więzi zespołowych, jak również wyrażenie uznania dla pracowników za wkład w rozwój firmy. Działania powyższe skierowane są do pracowników firmy.

Przejawiają się poprzez:

• fundowanie nagród w konkursach organizowanych dla pracowników zatrudnionych w poszczególnych sklepach. Konkursy mają charakter motywacyjny, organizowane są w celu np. zwiększenia sprzedaży, zebrania jak największej liczby danych adresowych od klientów dla celów marketingowych. Zwycięzca konkursu – najlepszy sklep, otrzymuje nagrodę określoną kwotowo (skalkulowaną jako iloczyn liczby pracowników sklepu oraz przyznanej kwoty nagrody w danym konkursie na jednego pracownika) do dowolnego, lecz łącznego wykorzystania przez wszystkich pracowników, np. na usługę gastronomiczną, zakup słodyczy, wspólne wyjście do kina lub inny cel integracyjny,
• organizowanie Wigilii dla pracowników, które ma na celu wzmocnienie więzi, poprawienie wzajemnej współpracy i wzajemnych relacji między pracownikami. Na spotkaniu wigilijnym świadczone są usługi gastronomiczne lub pozostawiane są do dyspozycji pracowników artykuły spożywcze,
• organizowanie spotkań kierowników poszczególnych sklepów, a także innych pracowników. Spotkania są organizowane w celu przeprowadzenia szkoleń, w ramach których omawia się wyniki i plany sprzedaży, działania pro-sprzedażowe (omówienie dotychczasowych i najbliższych akcji), wymiany doświadczeń, poprawy współpracy, komunikacji poprzez zintegrowanie zespołu, z zapewnionymi usługami gastronomicznymi. Na spotkaniach świadczone są dla uczestników usługi gastronomiczne,
• organizowanie wyjazdów pracowników różnych sklepów należących do Spółki do nowo otwieranych placówek (na okres ok. 10 dni, w ramach podróży służbowej realizowanej na polecenie pracodawcy), w celu udzielenia pomocy i wsparcia przy ich otwarciu oraz rozruchu. Firma zapewnia wówczas pracownikom dodatkowe, częściowe wyżywienie w postaci usług gastronomicznych, a także poprzez dostarczenie różnego rodzaju artykułów spożywczych, z których pracownicy mogą przygotować posiłki we własnym zakresie. Oprócz tego pracownikom zwracane są koszty dojazdu oraz diety z tytułu zwiększonych kosztów wyżywienia.
  
  

Powyższe nagrody, wyjazdy, spotkania oraz usługi gastronomiczne finansowane są ze środków obrotowych Spółki.

Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać, czy i w jakim zakresie poszczególni uczestnicy tych przedsięwzięć z zakupionych usług i towarów korzystają.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy fundowane przez Spółkę w konkursach, związanych ze zwiększeniem efektywności działania poszczególnych sklepów, nagrody dla pracowników zwycięskiego sklepu w postaci określonej kwoty pieniężnej przyznanej w jednej, łącznej kwocie „na sklep”, która może być przeznaczona do dowolnego, ale łącznego wykorzystania, stanowią dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu...
2. Czy udział pracowników w mającym charakter integracyjny spotkaniu wigilijnym, na którym do ich dyspozycji pozostają usługi gastronomiczne lub artykuły spożywcze, stanowi dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu...
3. Czy udział kierowników lub innych pracowników w spotkaniach organizowanych w celu m.in. przeprowadzenia szkoleń, narad, omówienia wyników i planów sprzedaży, budżetów i innych istotnych dla funkcjonowania Spółki zagadnień, przy okazji których do ich dyspozycji pozostają usługi gastronomiczne, stanowi dla pracowników w nich uczestniczących przychód podlegający opodatkowaniu...
4. Czy zapewnianie przez Spółkę dodatkowego, niepełnego wyżywienie podczas organizowanych dla pracowników wyjazdów służbowych do nowo otwieranych placówek, organizowanych w celu ich sprawnego uruchomienia (w ramach tzw. budżetów otwarcia), stanowi dla pracowników w nich uczestniczących przychód podlegający opodatkowaniu...

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1-3, natomiast w zakresie pytania nr 4 dnia 1 czerwca 2012 r. została wydana odrębna interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-222/12-5/WM.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytań nr 1-3 – wydatki ponoszone na rzecz pracowników biorących udział w ww. przedsięwzięciach organizowanych przez Spółkę nie stanowią dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Zainteresowanego, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.: dalej jako: ustawa o PIT) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasady te odnoszą się również do przychodów ze stosunku pracy. Oznacza to, że przychodem ze stosunku pracy są wypłacone lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaoferowanie pracownikom świadczeń w postaci:

1. stworzenia możliwości wykorzystania nagród w konkursach,
2. udostępnienia możliwości udziału w spotkaniu wigilijnym,
3. zapewnienia usług gastronomicznych podczas spotkań szkoleniowych i innych

  - należy zakwalifikować, jako „inne nieodpłatne świadczenia”.

Z brzmienia cytowanego przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT wynika, że ustawodawca wyraźnie podzielił możliwe do uzyskania przez pracowników przychody na dwie grupy:

• pieniądze i wartości pieniężne, które stają się przychodem w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji, tj. niezależnie od faktu ich otrzymania (odebrania i innego spożytkowania) przez pracownika, oraz
• świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia, które stają się przychodem dopiero z chwilą ich otrzymania przez pracownika.
  
  

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie wskazanego przepisu, zdaniem Spółki, z możliwością rozpoznania przychodu po stronie pracownika będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy „inne nieodpłatne świadczenie” zostanie przez niego faktycznie otrzymane.

A zatem samo postawienie do dyspozycji pracownika możliwości skorzystania z określonych usług lub świadczeń nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skoro bowiem racjonalny ustawodawca wprowadził do ustawy i wyraźnie rozgraniczył dwa pojęcia, tj.:

• „postawienie do dyspozycji” i
• „otrzymanie”,

to nie można uznać, że są to pojęcia tożsame. W tym kontekście pojecie „postawienia do dyspozycji” oznacza, iż po stronie odbiorcy nie musi zaistnieć rzeczywiste odebranie świadczenia, aby powstał przychód podlegający opodatkowaniu. Natomiast „otrzymanie” oznacza faktyczne skorzystanie ze świadczenia.

W przypadku Wnioskodawcy nie można więc uznać, że sama możliwość skorzystania przez pracownika z:

• świadczenia wchodzącego w skład nagrody przyznawanej „na sklep”,
• udziału w spotkaniu wigilijnym,
• usługi gastronomicznej lub artykułu spożywczego zapewnionego podczas szkolenia lub spotkania

jest otrzymaniem świadczenia, z którym dopiero wiąże się konieczność opodatkowania przychodu.

Spółka zauważa, iż według regulacji zawartej w przytoczonym przepisie, aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

Stanowisko takie zaprezentowane zostało również jako zdanie odrębne do Uchwały NSA z dnia 24 maja 2010 r. w zakresie opodatkowania pakietów medycznych, sygn. II FPS 1/10, przez sędziego Stefana Babiarza, który wyraził następujący pogląd:

„Z art. 11 ust. 1 u. p. d. o. f. wynika, że „przychodami (...) są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”. Wyraźnie więc w powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia dwa sposoby zaistnienia przychodu: a) otrzymanie i b) pozostawienie go do dyspozycji podatnika. Wprawdzie odnoszą się one tylko do pieniędzy i wartości pieniężnych, ale uważam, że przy wykładni pojęcia „otrzymane” nie można tego rozróżnienia nie dostrzegać. Zgodnie z językowym znaczeniem słowa „otrzymać” to „dostać (dostawać) coś w darze, dostać (dostawać) coś co się należy, na co się zasługuje, do czego się dąży”, „uzyskać coś z czegoś” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod. red. S. Dubisza, Warszawa 2003 r., s. 602). Oznacza to nie mniej nie więcej zaistnienie skutku polegającego na faktycznym otrzymaniu tego świadczenia, skoro otrzymanie ma być konsekwencją tego, co się należało, na co się zasłużyło albo do czego się dążyło. Do takiej interpretacji tego zwrotu skłania też wykładnia kontekstowa pojęcia „pozostawione do dyspozycji”. Skoro ustawodawca te zwroty „otrzymywać” i „pozostawiać do dyspozycji” rozróżnia, to także powinien je rozróżniać sąd stosujący dany przepis, gdyż jak trafnie wskazano w uchwale bez dostatecznych argumentów nie powinno się nadawać różnych znaczeń tym samym zwrotom.

Nadanie więc słowu „otrzymać świadczenie” znaczenia obejmującego także „możliwość skorzystania z tych świadczeń” zaciera różnicę z pojęciem „postawienie do dyspozycji” a nawet więcej – prowadzi do ich utożsamienia. Trudno dostrzec ukryte czy istniejące różnice znaczeniowe między tymi pojęciami. W związku z tym powstaje pytanie po co ustawodawca w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. użył na wstępie w odniesieniu do przychodów z pieniędzy lub wartości pieniężnych także zwrotu „postawione do dyspozycji” skoro to samo znaczenie rozumiane jako możliwość nimi dysponowania można wyprowadzić ze słowa „otrzymane”. Jest to moim zdaniem problem zasadniczy nie znajdujący odpowiedzi w uchwale.”

Wnioskodawca podnosi, iż stanowisko takie potwierdzają również liczne wyroki, m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 sierpnia 2011 r. sygn. I SA/Wr 884/11, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r., sygn. I SA/Wr 1326/08, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Wr 1284/10.

Spółka wskazuje, iż nie jest w stanie wskazać, w jakim zakresie poszczególni uczestnicy imprezy z zakupionych usług i towarów skorzystali. Zatem w istocie zakupione towary i usługi były postawione do dyspozycji pracowników. Nie można również wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzystał, z różnych przyczyn. Zatem sama możliwość skorzystania z samych świadczeń, nie jest równoznaczna z faktycznym skorzystaniem z nich, a tym samym uzyskaniem przez pracownika przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym, pracownik przecież może nie skorzystać z przyznanej dla sklepu nagrody i to z wielu względów, jak choćby choroba, brak zainteresowania wybranym przez większość pracowników zwycięskiego sklepu świadczeniem, brakiem wolnego czasu, itp. Z podobnych przyczyn może nie wziąć udziału w spotkaniu wigilijnym albo biorąc w nim udział nie konsumować przygotowanych potraw, także z różnych przyczyn, jak choćby brak apetytu, wegetarianizm, choroba i wielu innych. Analogicznie będzie wyglądała sytuacja w przypadku zapewnienia usług gastronomicznych na spotkaniach szkoleniowych lub innych, związanych z działalnością przedsiębiorstwa. Z tym, że o ile w przypadku tradycyjnej Wigilii, na pracowniku ciążyć może co najwyżej presja psychiczna związana z koniecznością w niej uczestnictwa (ponieważ jest to w „dobrym tonie”, etc.), to w przypadku zorganizowanych przez pracodawcę spotkań szkoleniowych lub innych istnieje formalny obowiązek w nich uczestniczenia, z zagwarantowanymi negatywnymi konsekwencjami dla pracownika w przypadku ich opuszczenia włącznie.

Zrealizowanie takiej hipotetycznej, ale realnej możliwości opodatkowania samej „możności” skorzystania z określonych świadczeń, występujących niejako „przy okazji” głównego działania, doprowadziłoby do absurdalnej sytuacji. Pracownik wykonujący bowiem swoje obowiązki służbowe z właściwą starannością byłby niejako „ukarany” dodatkowym opodatkowaniem od wartości przychodów, które zostały mu przez pracodawcę „postawione do dyspozycji”, a których wcale nie chciał lub przynajmniej nie brał udziału w procesie decyzyjnym dotyczącym ich udostępnienia.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o PIT bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia faktycznym otrzymaniem tego świadczenia, tj. w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

W opinii Wnioskodawcy, potraktowanie jako przychód pracownika „postawienia do dyspozycji wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń” byłoby jawnym i oczywistym podważaniem woli racjonalnego ustawodawcy. Uznaniem, że fakt, iż w art. 1l ust. 1 ustawy o PIT dokonał ustawodawca wyraźnego rozróżnienia polegającego na tym, że dla wystąpienia przychodu u podatnika w przypadku:

1. pieniędzy i wartości pieniężnych – wystarczającym jest postawienie ich do dyspozycji,
2. świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – niezbędnym jest ich faktyczne otrzymanie

  - jest nieistotny i można go dowolnie pomijać, byłoby działaniem bezprawnym.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość przedmiotowych świadczeń postawionych do dyspozycji pracowników nie powinna zostać pracownikom dopisana do przychodu i nie powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Analizując przedstawioną we wniosku sytuacje, Spółka nie jest w stanie ponadto wskazać, w jakim zakresie poszczególni uczestnicy imprezy z zakupionych usług i towarów skorzystali. Nie jest możliwe ustalenie, czy dany pracownik z tego świadczenia w ogóle skorzystał, a jeśli tak, to w jakim zakresie.

Spółka wskazuje, iż w celu wykazania, iż dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tymże przepisie, aby móc zastosować właściwą metodę obliczenia jego wartości. Nie jest bowiem możliwe ustalenie wartości świadczeń w sposób inny, niż określony w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, jeżeli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Nie można również ustalić przychodu poprzez podzielenie kwoty wydatków poniesionych na zorganizowanie imprezy przez liczbę uczestników, gdyż oznaczałoby to ustalenie przychodu hipotetycznego, a nie przychodu rzeczywiście otrzymanego przez pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń. Samo uczestnictwo pracowników Spółki w organizowanym przedsięwzięciu, nawet przy możliwości określenia uczestników z imienia i nazwiska, nie będzie skutkować możliwością ustalenia prawidłowego przychodu u każdego z uczestników.

W opinii Spółki, nie można dokonać prostego działania matematycznego polegającego na zsumowaniu wszystkich kosztów organizowanej imprezy, szczególnie w przypadku, gdy zakup towarów i usług związanych z organizacją spotkań jest dokumentowany jedną kwotą, a następnie podziału tej kwoty na każdego pracownika, gdyż w takiej sytuacji doszłoby do przypisania pracownikom przychodu o charakterze czysto statystycznym, tj. w konkretnym przypadku nierealnym.

Stanowisko takie potwierdza m.in. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r., sygn. I SA/Wr 1326/08 lub wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 października 2011 r., sygn. SA/Sz 695/11.

Podsumowując, postawione do dyspozycji świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia nie są, zgodnie z jednoznacznie sformułowanym art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami pracowników. Mogą nimi być jedynie postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne.

Fakt, że w przypadku Spółki nie można określić i przyporządkować pracownikom rzeczywistego, otrzymanego świadczenia, jest już zagadnieniem wtórnym, potwierdzającym jednak karykaturalny charakter ewentualnych usiłowań takich zabiegów.

Resumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zorganizowane dla pracowników świadczenia w postaci:

• stworzenia możliwości wykorzystania nagród w konkursach,
• udostępnienia możliwości udziału w spotkaniu wigilijnym,
• zapewnienia usług gastronomicznych podczas spotkań szkoleniowych i innych,

należy zakwalifikować, jako „inne nieodpłatne świadczenia” i zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 11 ustawy o PIT postawienie ich jedynie w dyspozycji podatnika nie będzie rodziło powstania przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w odniesieniu do sytuacji, gdy pracownik faktycznie nie korzystał ze świadczenia wchodzącego w skład nagrody przyznanej dla zwycięskiego sklepu oraz nie brał udziału w imprezie o charakterze integracyjnym,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Art. 11 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Z analizy wniosku wynika, iż Spółka podejmuje działania mające na celu m.in. budowanie, zacieśnianie więzi zespołowych, jak również wyrażenie uznania dla pracowników za wkład w rozwój firmy. Działania powyższe skierowane są do pracowników firmy, którzy są beneficjentami nagród w konkursach o charakterze motywacyjnych. Pracownicy zwycięskiego sklepu otrzymują określoną kwotę do wykorzystania przez wszystkich pracowników na dowolny cel, np.: zakup słodyczy, usługę gastronomiczną, wspólne wyjście do kina lub inny cel integracyjny. Pracownik może nie skorzystać z przyznanej „na sklep” nagrody i to z wielu względów, jak choćby choroba, brak zainteresowania wybranym przez większość pracowników zwycięskiego sklepu świadczeniem, brakiem wolnego czasu, itp. Ponadto, Wnioskodawca organizuje spotkania wigilijne, na których są świadczone usługi gastronomiczne i pozostawiane do dyspozycji pracowników artykuły spożywcze. Z podobnych przyczyn, jak powyżej, pracownik może nie wziąć udziału w spotkaniu wigilijnym albo biorąc w nim udział nie konsumować przygotowanych potraw, także z różnych przyczyn, jak choćby brak apetytu, wegetarianizm, choroba i wielu innych. Organizowane są również spotkania kierowników oraz innych pracowników w celu przeprowadzenia szkoleń, na których również zapewnione są usługi gastronomiczne. W przypadku spotkań szkoleniowych lub innych istnieje formalny obowiązek w nich uczestniczenia.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, iż w przypadku organizowania przez pracodawcę imprez o charakterze integracyjnych bądź przyznania innych świadczeń wchodzących w skład nagrody przyznanej „na sklep” o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezie integracyjnej bądź rzeczywiste otrzymanie innych świadczeń w ramach ww. nagrody (np. zakup słodyczy), a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania z tego świadczenia.

W świetle powyższego, podkreślić należy, iż jeżeli pracownik faktycznie nie korzystał ze świadczenia wchodzącego w skład nagrody przyznanej dla zwycięskiego sklepu oraz nie brał udziału w imprezie o charakterze integracyjnym (np. w spotkaniu wigilijnym) – po jego stronie nie można rozpoznać nieodpłatnego świadczenia, a w związku z tym nie powstanie u niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za prawidłowe.

Natomiast wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej zorganizowanej i w całości sfinansowanej przez pracodawcę oraz uzyskania innych świadczeń rzeczowych w ramach nagrody przyznanej „na sklep” jest równoznaczne z otrzymaniem przez pracownika nieodpłatnego świadczenie, którego wartość ustala się według zasad określonych w cyt. wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Analogiczne skutki powstają w przypadku szkoleń kierowników i innych pracowników Spółki, na których zapewnione są usługi gastronomiczne.

Zauważyć należy, iż zapewnienie wyżywienia pracownikom nie stanowi co do zasady obowiązku pracodawcy. Zgodnie bowiem z art. 232 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Wspomnianym rozporządzeniem jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Z analizy wniosku nie wynika, aby zapewnienie pracownikom posiłków i napojów podczas spotkań szkoleniowych stanowiło obowiązek Spółki wynikający z powołanego wyżej art. 232 Kodeksu pracy.

Zatem samo zagwarantowanie możliwości konsumpcji podczas szkoleń stanowi dla osób w nich uczestniczących nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według zasad opisanych powyżej.

Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te skorzystały z możliwości udziału w imprezie integracyjnej zaoferowanej im przez pracodawcę. Samo uczestnictwo pracownika w organizowanej imprezie, której koszty pokrywa w całości pracodawca posiada konkretny wymiar finansowy.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w imprezie, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania imprezy integracyjnej nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty przypada na danego pracownika.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy pracodawca zorganizuje imprezę integracyjną dla zaproszonych osób będących pracownikami i poniesie wszystkie koszty związane ze zorganizowaniem tej imprezy, winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, która weźmie w niej udział. Analogicznie kształtuje się sytuacja w przypadku faktycznego otrzymania przez pracownika innego świadczenia wchodzącego w skład nagrody przyznanej „na sklep”, jak również skorzystania z usług gastronomicznych dostępnych podczas spotkań szkoleniowych kierowników i innych pracowników Spółki.

Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, w przypadku wzięcia przez pracownika udziału w imprezach o charakterze integracyjnym (jak np. spotkanie wigilijne) lub faktycznego otrzymania innych świadczeń w ramach nagrody przyznanej „na sklep”, a także skorzystania z usług gastronomicznych zapewnionych podczas szkoleń – wartość otrzymanego od pracodawcy świadczenia w postaci pokrycia wszystkich kosztów ww. świadczeń stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według ustawowo przewidzianych zasad.

Końcowo, odnosząc się do powołanych w treści wniosku wyroków sądów administracyjnych, wskazać należy, iż zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Orzeczenie zapadłe w sprawie toczącej się w innej konfiguracji podmiotowej, nawet jeśli przedmiot sporu jest taki sam, nie wpływa na wynik rozstrzygnięcia w żadnej innej sprawie. Zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.