Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-7/14/EJ
z 9 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 października 2013 r. (data wpływu 10 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej nazwy usługi na paragonie fiskalnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej nazwy usługi na paragonie fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 147, poz. 1033), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy Wnioskodawca pobiera opłaty za:

1. analizy fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne:
   
   1. gleb mineralnych i organicznych,
      
   2. ziem i gleb ogrodniczych, podłoży ogrodniczych, pożywek i wody,
      
   3. materiału roślinnego i pasz,
      
   4. ścieków i osadów ściekowych
      
   5. nawozów naturalnych, organicznych, organiczno–mineralnych i mineralnych,
      
   6. środków wspomagających uprawę roślin;
2. badania gleb na potrzeby doradztwa nawozowego,
   
3. badania materiału roślinnego na potrzeby doradztwa rolniczego,
   
4. prace terenowo–kartograficzne,
   
5. opracowanie wyników przeprowadzonych analiz i badań,
   
6. działalność szkoleniową i informacyjną.
   
   

Wysokość opłat została określona w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 30 stycznia 2008 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za zadania wykonywane przez okręgowe stacje chemiczno–rolnicze (Dz.U. 2008 r., nr 148, poz. 1071) w formie tabeli, która posiada 326 pozycji określających opłaty za wykonanie poszczególnych czynności składających się na ustawowe zadanie.

I tak np. widniejąca na paragonie fiskanym opłata za „analizę materiału roślinnego” (której zakres ustalany jest każdorazowo ze zleceniodawcą i spisywany w formie umowy/zlecenia) może zawierać od kilku do kilkudziesięciu pozycji z tabeli opłat (np. przygotowanie próbki, preparatyka próbki świeżej, oznaczenie suchej masy, mineralizacja do oznaczeń makroskładników, oznaczenie azotu ogólnego metodą miareczkową, oznaczenie fosforu metodą kolorymetryczną, itd.).

Jako podatnik VAT, Wnioskodawca wszystkie pobrane opłaty rejestruje na kasach fiskalnych, stosując ogólną (wynikającą z ustawy) nazwę zadania, a nie szczegółowe nazwy czynności składających się na zadanie, według tabeli opłat.

Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie zadania cząstkowe wymienione w tabeli opłat objęte są jednostkową stawką VAT 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle wymagań rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2013, poz. 363 § 8 ust. 1) Wnioskodawca spełnia wymóg dotyczący zawartości paragonu fiskalnego w pkt 6 „nazwa towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną identyfikację”?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, aby utrzymać istniejący stan i stosować na paragonach fiskalnych ogólne nazwy zadań wynikających z ustawy, a nie cząstkowe nazwy czynności składowych zadań, wynikające z tabeli opłat w rozporządzeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy o VAT wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Powołane przepisy wskazują, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna zatem oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi. Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru/świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar (lub usługa), którym jest pewien produkt finalny, składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych. Jednakże zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje czynności na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu. Wysokość opłat została określona w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 30 stycznia 2008 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za zadania wykonywane przez okręgowe stacje chemiczno–rolnicze w formie tabeli, która posiada 326 pozycji określających opłaty za wykonanie poszczególnych czynności składających się na ustawowe zadanie. I tak np. widniejąca na paragonie fiskalnym opłata za „analizę materiału roślinnego” (której zakres ustalany jest każdorazowo ze zleceniodawcą i spisywany w formie umowy/zlecenia) może zawierać od kilku do kilkudziesięciu pozycji z tabeli opłat (np. przygotowanie próbki, preparatyka próbki świeżej, oznaczenie suchej masy, mineralizacja do oznaczeń makroskładników, oznaczenie azotu ogólnego metodą miareczkową, oznaczenie fosforu metodą kolorymetryczną, itd.). Wnioskodawca wszystkie pobrane opłaty rejestruje na kasach fiskalnych, stosując ogólną (wynikającą z ustawy) nazwę zadania, a nie szczegółowe nazwy czynności składających się na zadanie, według tabeli opłat.

W związku z powyższym powstała wątpliwość co do prawidłowości stosowania nazwy wykonywanych czynności na paragonie fiskalnym.

Z poczynionych przez tut. organ rozważań wynika, że sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, by można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Tym samym, paragon fiskalny powinien zawierać pełną nazwę towaru/usługi umożliwiające właściwe przyporządkowanie do stawki podatku jak również właściwą jego identyfikację przez klienta. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów (usług) na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Klient powinien mieć możliwość weryfikacji, czy cena deklarowana przez sprzedawcę jest taka sama jak cena wyszczególniona na paragonie. Podatnik powinien zatem zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację. Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie, w połączeniu z ceną, dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Zauważyć należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy np. usługi analizy materiału roślinnego, dla których zastosowanie mają różne ceny. Analiza materiału roślinnego może zawierać od kilku do kilkudziesięciu pozycji cząstkowych np. przygotowanie próbki, preparatyka próbki świeżej, oznaczenie suchej masy itd. Specyfika tej sprzedaży polega więc na tym, że cena jest zależna od liczby zadań cząstkowych wymienionych w tabeli opłat, nie mniej wskazać należy, że proponowany przez Wnioskodawcę sposób oznaczania sprzedawanych usług jako „analiza materiału roślinnego” wskazuje charakter danej usługi (analiza) jak i przedmiot (materiał roślinny). Wprawdzie na taką analizę składa się szereg czynności cząstkowych, jednak ich szczegółowe wymienianie nie jest konieczne. Wystarczającym bowiem jest określenie wykonanej analizy np. analiza materiału roślinnego, analiza gleb, analiza ścieków i osadów, czyli stosowanie nazw zadań wynikających z ustawy bez wykazywania szeregu czynności składających się na to zadanie. Zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie. Jak wskazano wyżej, stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter fakultatywny. Tym samym, nie ma obowiązku umieszczania na wystawianych paragonach fiskalnych szczegółowych opisów czynności wykonywanych w ramach poszczególnej usługi. Nazwa kategorii usług w powiązaniu z ceną usługi będzie dawała możliwość identyfikacji wykonanej usługi. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy usługi są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie usługi objęte różnymi stawkami podatku VAT.

W przedstawionych okolicznościach usługi wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu tą samą stawką podatku VAT (Wnioskodawca wskazał bowiem, że wszystkie zadania cząstkowe wymienione w tabeli opłat objęte są jednakową stawką VAT – 23%). W związku z powyższym, prawidłowe będzie zastosowanie na paragonie fiskalnym jako nazwy zadania wynikającego z ustawy o nawozach i nawożeniu.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy aby utrzymać istniejący stan i stosować na paragonach fiskalnych ogólne nazwy zadań wynikających z ustawy, a nie cząstkowe nazwy czynności składowych zadań, wynikające z tabeli opłat, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.