Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1003/13/KO
z 23 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego na podstawie zawartej ugody wynagrodzenia w postaci premii za niską szkodowość – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego na podstawie zawartej ugody wynagrodzenia w postaci premii za niską szkodowość.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: „Wnioskodawca” lub „Bank”) jest podmiotem działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.). Działalność gospodarcza Banku polega w szczególności na przyjmowaniu depozytów, udzielaniu kredytów, oferowaniu kont osobistych, rachunków oszczędnościowych i depozytowych, kart kredytowych oraz innych czynnościach określonych przepisami ustawy Prawo bankowe.

Bank zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń (dalej: „Towarzystwo”) Umowę ubezpieczenia kredytów hipotecznych z niskim udziałem własnym kredytobiorcy (dalej „Umowa ubezpieczenia”).

Następnie, po upływie pewnego okresu Towarzystwo wypowiedziało Umowę ubezpieczenia.

Bank uznał, że zgodnie z brzmieniem Umowy ubezpieczenia, rozwiązanie tej Umowy nie wpłynęło na możliwość przedłużania ochrony dla kredytów, które zostały objęte Umową ubezpieczenia przed dniem jej rozwiązania na kolejne okresy ochrony i w związku z taką interpretacją dokonywał wpłat tytułem składki ubezpieczeniowej oraz zgłaszał roszczenia o wypłatę odszkodowań z tytułu tej Umowy.

Towarzystwo uznało, że rozwiązanie Umowy uniemożliwia przedłużenie ochrony dla ww. kredytów i zwracało Bankowi wpłaty tytułem składki ubezpieczeniowej oraz odmawiało wypłaty odszkodowań ze względu na upływ okresu ubezpieczenia w związku z rozwiązaniem Umowy ubezpieczenia.

W związku z powyższym przebiegiem relacji związanych z wykonywaniem Umowy ubezpieczenia Bank oraz Towarzystwo postanowiły zawrzeć ugodę celem ustalenia ostatecznego stanowiska w zakresie rozwiązania Umowy ubezpieczenia (dalej: „Ugoda”).

Na mocy Ugody Towarzystwo odwoła wypowiedzenie Umowy ubezpieczenia, a Bank to odwołanie zaakceptuje. Jednocześnie w Ugodzie Bank i Towarzystwo zgodnie potwierdzą, iż Umowa ubezpieczenia uległa rozwiązaniu z dniem wskazanym w Ugodzie. W konsekwencji, Bank zrzeka się wszelkich roszczeń wynikających lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w tym roszczeń o wypłatę jakichkolwiek odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności) i nie będzie ich dochodził wobec Towarzystwa, a jednocześnie Towarzystwo zrzeka się wobec Banku wszelkich roszczeń wynikających z lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w szczególności roszczeń, odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności).

W związku z faktem, że Umowa ubezpieczenia ulegnie rozwiązaniu dopiero w dniu wskazanym w Ugodzie Bank zobowiązany będzie do ponownej zapłaty na rzecz Towarzystwa składki ubezpieczeniowej z tytułu Umowy ubezpieczenia.

Jednocześnie Ugoda wskazuje, że w związku z rozliczeniem Umowy ubezpieczenia oraz biorąc pod uwagę przebieg Umowy ubezpieczenia, Towarzystwo przyzna Bankowi premię z tytułu niskiej szkodowości (dalej: „Premia” lub „Premia za niską szkodowość”).

Strony Ugody postanowiły, że jej rozliczenie nastąpi w drodze potrącenia wzajemnych zobowiązań Banku i Towarzystwa, tj. potrącenia kwoty składki ubezpieczeniowej należnej Towarzystwu z tytułu Umowy ubezpieczenia z kwotą Premii. Z uwagi na to, że kwota zobowiązania Banku przekracza kwotę zobowiązania Towarzystwa, pozostała po potrąceniu kwota zostanie przelana przez Bank na rachunek bankowy Towarzystwa w terminie uzgodnionym przez strony.

Dla pełności stanu faktycznego Bank pragnie wskazać, że na mocy Ugody, w związku z wygaśnięciem ochrony ubezpieczeniowej dla Kredytów objętych Umową ubezpieczenia, a co za tym idzie ze skróceniem ochrony ubezpieczeniowej dla tych kredytów, Towarzystwo zobowiąże się do zwrotu Bankowi pewnej części składki pierwotnie uiszczonej przez Bank (przy czym zmniejszenie składki wynika ze skrócenia okresu ochrony ubezpieczeniowej w stosunku do okresu pierwotnie planowanego). Zwrot części składki, który efektywnie stanowi obniżenie ceny usługi ubezpieczeniowej nabytej przez Bank, nie jest jednak przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację podatkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako 1):

Czy Bank powinien potraktować Premię za niską szkodowość przyznaną przez Towarzystwo jako wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, dla Banku przyznana przez Towarzystwo Premia za niską szkodowość nie stanowi wynagrodzenia za usługę i w konsekwencji powinna pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z uwagi na przedmiot Umowy ubezpieczeniowej i treść Ugody, klasyfikacja Premii na gruncie przepisów o VAT może być dokonywana jedynie w kontekście możliwości jej uznania za wynagrodzenie za świadczenie usług, gdyż z całą pewnością Premia nie może być uznana za wynagrodzenie za dostawę towarów realizowaną przez Bank. Stąd rozstrzygnięcia wymaga czy Bank w związku z Ugodą świadczy na rzecz Towarzystwa usługę.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Usługi są zatem na gruncie VAT rozumiane szeroko i brak jest jednocześnie katalogu czynności, które powinny zostać uznane za usługi. Należy zatem zweryfikować, jakim cechami powinna charakteryzować się dana czynność, aby podlegać przepisom o VAT jako usługa.

W tym kontekście Bank za zasadne uważa odniesienie się do ugruntowanego w tym zakresie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Trybunał sformułował na przestrzeni lat, min. w sprawach: C-154/80, C 16/93, C-102/86, C-213/99, C-404/99, przesłanki jakie muszą być spełnione, aby uznać określoną czynność za usługę podlegająca opodatkowaniu. Przesłanki te są następujące:

• istnienie związku prawnego między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (np. usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
  
  

Powyższe podejście znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach polskich organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji IBPP3/443-357/08/BW z dnia 28 lipca 2008 r. wypowiedział się o relacji pomiędzy czynnością a wynagrodzeniem w następujący sposób: „aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia” (zob. też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1-443-588/07-4/RK z dnia 10 stycznia 2008 r.).

Jak zatem wynika z orzecznictwa TSUE i z praktyki krajowej, samo przekazanie środków pieniężnych nie zawsze skutkuje wystąpieniem obowiązku na gruncie VAT (tj. uznaniem, że dochodzi do świadczenia usługi lub dostawy towaru). Elementem niezbędnym dla uznania czynności za opodatkowaną VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wypłatą środków a świadczeniem beneficjenta na rzecz podmiotu wypłacającego. W sytuacji, gdy druga strona nie podejmuje żadnych działań i nie jest zobowiązana do ich podjęcia (lub zaniechania), sam fakt otrzymania środków pieniężnych nie powinien powodować opodatkowania VAT.

Zdaniem Banku tak jest właśnie w przypadku Premii - nie stanowi ona wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność wykonywaną przez Bank. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, planowana Ugoda nie będzie nakładała na Bank obowiązku wykonania jakiegokolwiek świadczenia na rzecz Towarzystwa. Nie wiąże się również z żadnymi czynnościami wykonanymi przez Bank w przeszłości, w trakcie obowiązywania Umowy ubezpieczenia. Towarzystwo, w zamian za wypłatę Premii, nie może żądać od Banku określonych działań lub zachowań. Premia została przyznana jako jednostronna decyzja Towarzystwa, natomiast Bank nie podjął i nie podejmie żadnych aktywności w celu jej uzyskania, które byłyby jednocześnie warunkiem uzyskania Premii. Jak już to było wskazywane, Premia przyznana przez Towarzystwo na mocy Ugody będzie miała związek z niską szkodowością, czyli z czynnikami zewnętrznymi, na które Bank nie miał bezpośredniego wpływu i których Bank nie kontrolował. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, wskazane powyżej przesłanki konieczne do zaistnienia usług podlegającej opodatkowaniu VAT nie są spełnione. Brak jest bowiem świadczenia wzajemnego ze strony Banku oraz bezpośredniego związku przyznanej Premii z jakimkolwiek działaniem Banku, z tytułu którego Towarzystwo odniosłoby określone i wymierne korzyści.

Bankowi znane są także przypadki indywidualnych interpretacji podatkowych, w których płatności podobne do Premii uznawane były przez organy podatkowe za niestanowiące wynagrodzenia za usługę (zob. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 marca 2013 r., sygn. ILPB3/423-538/12-4/EK, w której organ oceniał skutki podatkowe na gruncie CIT wypłaty premii wypłacanej na rzecz banku z tytułu udziału w zyskach zakładu ubezpieczeń).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż Bank jako otrzymujący Premię nie będzie w związku z jej przyznaniem świadczył na rzecz Towarzystwa usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji Premia otrzymana przez Bank nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy.

W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za „odszkodowaniem” przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi - co do której istnieje zgoda stron - takie działanie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być uznane za usługę. Tak więc, dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w niezbędnym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie tego ostatniego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności: kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 K.c.) oraz deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 K.c.).

W myśl postanowień art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej powołanych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych, szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Bank zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń Umowę ubezpieczenia kredytów hipotecznych z niskim udziałem własnym kredytobiorcy. Następnie, po upływie pewnego okresu Towarzystwo wypowiedziało Umowę ubezpieczenia. Bank uznał, że zgodnie z brzmieniem Umowy ubezpieczenia, rozwiązanie tej Umowy nie wpłynęło na możliwość przedłużania ochrony dla kredytów, które zostały objęte Umową ubezpieczenia przed dniem jej rozwiązania na kolejne okresy ochrony i w związku z taką interpretacją dokonywał wpłat tytułem składki ubezpieczeniowej oraz zgłaszał roszczenia o wypłatę odszkodowań z tytułu tej Umowy. Towarzystwo uznało, że rozwiązanie Umowy uniemożliwia przedłużenie ochrony dla ww. kredytów i zwracało Bankowi wpłaty tytułem składki ubezpieczeniowej oraz odmawiało wypłaty odszkodowań ze względu na upływ okresu ubezpieczenia w związku z rozwiązaniem Umowy ubezpieczenia. W związku z powyższym przebiegiem relacji związanych z wykonywaniem Umowy ubezpieczenia Bank oraz Towarzystwo postanowiły zawrzeć ugodę celem ustalenia ostatecznego stanowiska w zakresie rozwiązania Umowy ubezpieczenia. Na mocy Ugody Towarzystwo odwoła wypowiedzenie Umowy ubezpieczenia, a Bank to odwołanie zaakceptuje. Jednocześnie w Ugodzie Bank i Towarzystwo zgodnie potwierdzą, iż Umowa ubezpieczenia uległa rozwiązaniu z dniem wskazanym w Ugodzie. W konsekwencji, Bank zrzeka się wszelkich roszczeń wynikających lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w tym roszczeń o wypłatę jakichkolwiek odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności) i nie będzie ich dochodził wobec Towarzystwa, a jednocześnie Towarzystwo zrzeka się wobec Banku wszelkich roszczeń wynikających z lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w szczególności roszczeń, odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności). W związku z faktem, że Umowa ubezpieczenia ulegnie rozwiązaniu dopiero w dniu wskazanym w Ugodzie Bank zobowiązany będzie do ponownej zapłaty na rzecz Towarzystwa składki ubezpieczeniowej z tytułu Umowy ubezpieczenia. Jednocześnie Ugoda wskazuje, że w związku z rozliczeniem Umowy ubezpieczenia oraz biorąc pod uwagę przebieg Umowy ubezpieczenia, Towarzystwo przyzna Bankowi premię z tytułu niskiej szkodowości. Strony Ugody postanowiły, że jej rozliczenie nastąpi w drodze potrącenia wzajemnych zobowiązań Banku i Towarzystwa. Na mocy Ugody, w związku z wygaśnięciem ochrony ubezpieczeniowej dla Kredytów objętych Umową ubezpieczenia Towarzystwo zobowiąże się do zwrotu Bankowi pewnej części składki pierwotnie uiszczonej przez Bank (przy czym zmniejszenie składki wynika ze skrócenia okresu ochrony ubezpieczeniowej w stosunku do okresu pierwotnie planowanego).

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy w związku z wypowiedzeniem przez Towarzystwo Umowy ubezpieczenia, Bank i Towarzystwo zawarły ugodę celem ustalenia stanowiska w zakresie rozwiązania Umowy ubezpieczenia. Ugoda wskazuje m.in., że w związku z rozliczeniem Umowy ubezpieczenia oraz przebiegiem Umowy ubezpieczenia, Towarzystwo przyzna Bankowi premię z tytułu niskiej szkodowości.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na art. 917 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie, albo uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

W ocenie tut. organu mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, gdyż określone świadczenie pieniężne nazwane premią z tytułu niskiej szkodowości stanowi formę wynagrodzenia w postaci premii za niską szkodowość wypłaconego w związku z wcześniejszym rozwiązaniem Umowy ubezpieczenia. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi – Bank otrzymuje określone świadczenie pieniężne w zamian za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy ubezpieczenia (korzyść po stronie Towarzystwa). Zatem wcześniejsze rozwiązanie Umowy ubezpieczenia poprzez zawarcie przez strony porozumienia prowadzi do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego (tj. zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków.

Przedmiotowe wynagrodzenie w postaci premii z tytułu niskiej szkodowości otrzymane od Towarzystwa stanowi zatem formę wynagrodzenia za działania Wnioskodawcy - wyrażenie zgody za odstąpienie od umowy (wcześniejsze jej rozwiązanie). W analizowanym przypadku istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem Wnioskodawcy a otrzymaniem wynagrodzenia od Towarzystwa. Otrzymana od Towarzystwa kwota stanowi wynagrodzenie za konkretne świadczenie usługi w postaci zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności, które wprost wymienione zostało w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem w opisanej we wniosku sytuacji – wbrew stanowisku Spółki – mamy do czynienia z transakcją mającą charakter ekwiwalentny.

Reasumując, wskazać należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie w postaci premii za niską szkodowość jest ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez wypłacającego (Towarzystwo), w postaci uzyskania zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy ubezpieczenia, co stanowi świadczenie wykonane przez Wnioskodawcę na jego rzecz. Zatem istnieje związek pomiędzy wypłatą należności, a świadczeniem wzajemnym. Wobec powyższego należy uznać, iż w opisanym zdarzeniu - w świetle regulacji zawartych w powołanym wyżej art. 8 ust. 1 ustawy - mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu na ogólnych zasadach rozliczania podatku od towarów i usług, według właściwej stawki dla tego typu usługi.

Odnosząc się do powołanych przez Spółkę wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że dotyczą one kwestii „odpłatności”. Wynika z nich, że o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu. Związek, o którym mowa, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.

W sprawie C-16/93 R.J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, dotyczącej oceny czy występy muzyczne na ulicy, za które wynagrodzenie nie zostało określone, stanowią czynności opodatkowane w świetle art. 2 pkt 1 Szóstej Dyrektywy VAT, Trybunał orzekł, że świadczenie usług następuje „za wynagrodzeniem” i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wtedy, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, w ramach którego świadczący usługę uzyskuje świadczenie wzajemne, przy czym otrzymane przez niego wynagrodzenie stanowi wartość przekazywaną w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawcę łączy z Towarzystwem stosunek zobowiązaniowy w postaci Umowy ubezpieczenia. Strony tej Umowy ubezpieczenia, zawierając ugodę, ustaliły warunki jak i również kwotę w postaci premii będącą wynagrodzeniem z tytułu wcześniejszego zakończenia ww. stosunku prawnego. Należy podkreślić, iż przyznana premia z tytułu niskiej szkodowości jest konsekwencją negocjacji pomiędzy stronami Umowy ubezpieczenia w związku z zawartą umową ugody. W tym przypadku zarówno Towarzystwo jak i Bank zobowiązani są do świadczenia wzajemnego. Pierwszy podmiot zobowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia, Bank zaś do powstrzymania się od wpłat tytułem składki ubezpieczeniowej oraz zgłaszania roszczenia o wypłatę odszkodowań. Zatem w świetle wykładni zaprezentowanej w cyt. wyżej wyroku TSUE otrzymane przez Bank wynagrodzenie z tytułu wcześniejszego rozwiązania Umowy ubezpieczenia stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT..

Wobec powyższego uzasadnienia powołane przez Spółkę wyroki TSUE nie mogą wpłynąć na odmienną ocenę przedmiotowej kwestii.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna dotycząca stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.