2014.01.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-891/13/BJ
z 7 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 września 2013 r. 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 27 września 2013 r.), uzupełnionym 8 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu przeniesienia praw własności nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu przeniesienia praw własności nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 30 października 2013 r. znak: IBPB II/1/415-891/13/BJ, IBPB II/1/415-892/13/BJ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 8 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1977 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła gospodarstwo, w tym działkę oznaczoną obecnie numerem ewidencyjnym (…). W późniejszym czasie okazało się, że działka ta ma jeszcze innych współwłaścicieli. Postanowieniem sądu z dnia 31 maja 2010 r. stwierdzono nabycie przez Wnioskodawczynię i jej męża, poprzez zasiedzenie, z dniem 21 maja 2007 r. pozostałej części działki. Od kilkunastu lat przedmiotową działkę dzierżawiła od nich Gmina na cele związane z budową, a później funkcjonowaniem gminnego składowiska odpadów. Umowy dzierżawy były systematycznie przedłużane (w pierwszej umowie zostało zawarte zobowiązanie sprzedaży po upływie okresu umowy, jednak do sprzedaży nie doszło). Od października 2011 r. Urząd Miejski nie zawarł kolejnej umowy, pomimo tego, że z gruntów w dalszym ciągu w taki sam sposób korzystał oraz pomimo licznych pism i próśb z ich strony o uregulowanie sposobu korzystania z użytkowanej działki. Wobec braku decyzji ze strony Urzędu co do wyjaśnienia sprawy, w maju 2012 r. małżonkowie skierowali pozew do sądu o wydanie nieruchomości oraz o odszkodowanie za bezumowne korzystanie z gruntów. W odpowiedzi na pozew, Urząd Miejski odpisał między innymi, że użytkowanej działki nie może zwrócić, ponieważ w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka ta znalazła się w obrębie oznaczonym symbolem „JO” obejmującym tereny infrastruktury technicznej związanej z gospodarką odpadami i w związku z tym działka ta nie nadaje się do żadnego innego celu, a zaszłości które nastąpiły na działce nie da się zmienić czy odwrócić, gdyż ich konsekwencje byłyby niemożliwe do zaakceptowania ze względu na ważny interes publiczny.

Dnia 17 października 2012 r. doszło więc do ugody sądowej, na mocy której zostały przeniesione prawa własności do przedmiotowej działki. Z tytułu przeniesienia praw własności została małżonkom zasądzona kwota ponad 37 tys. złotych. Poza tym na podstawie tej samej ugody zasądzono im również kwotę ponad 20 tys. złotych tytułem zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Ponieważ działka (…) stanowi tylko część gruntów, które posiadają w tym miejscu, nigdy nie zależało im na pozbyciu się jej a pozew skierowany do sądu dotyczył wydania nieruchomości.

W piśmie z 6 listopada 2013 r. (data wpływu – 8 listopada 2013 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

W otrzymanym odpisie ugody sądowej nie jest wprost napisane jakiej czynności ona dotyczy. Składając pozew do sądu, Wnioskodawczyni wraz z mężem, żądała wydania przedmiotowej nieruchomości oraz zasądzenia na ich rzecz odszkodowania za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości. Gmina uznała, że pierwszej części żądania nie jest w stanie wypełnić a z rozmowy z jej pełnomocnikiem przed rozprawą sądową wynikało, że jeżeli nie odstąpią od tego żądania Gmina rozpocznie postępowanie wywłaszczeniowe. Nie chcąc przedłużać sprawy małżonkowie zdecydowali się na ugodę sądową. Ugoda ta składa się z trzech głównych punktów mniej więcej o następującej (skróconej) treści:

Kwota otrzymana z tytułu przeniesienia praw własności nie została przyznana w wyniku postępowania wywłaszczeniowego, tylko na podstawie zawartej ugody sądowej, do której doszło ponieważ Gmina nie mogła wydać przedmiotowej nieruchomości, a tym samym spełnić żądania określonego w pozwie. Małżonkowie nie sprzedawali przedmiotowej działki, nie mają umowy kupna sprzedaży, ani aktu notarialnego sprzedaży. W treści zawartej ugody sądowej nie zostały użyte słowa sprzedaż, ani wywłaszczenie. Pieczątka potwierdzająca zgodność odpisu ugody z oryginałem zawiera informację, że ugoda ma moc równą aktowi notarialnemu. Kwota ponad 37 tys. złotych została przyznana jako zapłata za przeniesienie praw własności i w taki sposób została określona w ugodzie.
Kwota za przeniesienie praw własności została ustalona przez biegłego sądowego, który sporządził opinię w formie operatu szacunkowego i dokładnie w takiej kwocie została wypłacona. W operacie tym, jako podstawa materialno-prawna wyceny została wskazana m.in. ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 102, poz. 651 ze zm.).
Kwota otrzymana tytułem zapłaty za okresy bezumownego korzystania z nieruchomości została określona w pozwie w kwocie ogólnej, do której została doliczona jeszcze kwota za korzystanie z nieruchomości od momentu złożenia pozwu do dnia zawarcia ugody sądowej. Składając pozew Wnioskodawczyni żądała odszkodowania za okresy bezumownego korzystania z nieruchomości i ten punkt pozwu został spełniony co do istoty i co do żądanej kwoty. Nie ma natomiast w odpisie ugody mowy o wynagrodzeniu czy odszkodowaniu. W ugodzie zostało określone, że pozwana Gmina tytułem zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości zobowiązuje się zapłacić określoną kwotę. Zdaniem Wnioskodawczyni, zapłata ta ma jednak charakter odszkodowania, gdyż w okresach tych Gmina nie miała żadnego tytułu prawnego, który uprawniałby ją do korzystania z nieruchomości, bo pomimo ustnych i pisemnych upomnień nie została zawarta stosowna umowa. Więc nie jest to kwestia wypłaty zaległego wynagrodzenia czy należności, ponieważ między właścicielami nieruchomości a Gminą jako korzystającą, nie istniał w tych okresach żaden stosunek prawny, w ramach którego spełniane byłyby świadczenia wzajemne (czyli np. usługa dzierżawy gruntu w zamian za ustalone wynagrodzenie), a Gmina użytkowała działkę pomimo braku zgody z ich strony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody uzyskane na podstawie ugody sądowej, tj. z tytułu przeniesienia praw własności oraz tytułem zapłaty za bezumowne korzystanie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące opodatkowania dochodu z tytułu przeniesienia praw własności.

W ocenie Wnioskodawczyni, przychody uzyskane w wyniku zawartej ugody sądowej podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b oraz pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).

Wnioskodawczyni wskazała, że w podobnej sprawie takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 lipca 2009 r. znak: IPPB4/415-277/09-2/JK.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii dotyczącej opodatkowania dochodu z tytułu przeniesienia praw własności nieruchomości. W zakresie opodatkowania dochodu z tytułu zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości, wydano odrębną interpretację znak: IBPB II/1/415-892/13/BJ.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie m. in.:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podstawową kwestią jest więc stwierdzenie czy w niniejszej sprawie doszło do odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z wniosku wynika, że od kilkunastu lat Gmina dzierżawiła działkę, będącą własnością Wnioskodawczyni i jej męża, na cele związane z budową, a później funkcjonowaniem gminnego składowiska odpadów. Od października 2011 r. Urząd Miejski nie zawarł kolejnej umowy dzierżawy, pomimo tego, że z gruntów w dalszym ciągu w taki sam sposób korzystał. W maju 2012 r. małżonkowie skierowali pozew do sądu żądając wydania przedmiotowej nieruchomości oraz zasądzenia na ich rzecz odszkodowania za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości. 17 października 2012 r. doszło do ugody sądowej, na mocy której zostały przeniesione prawa własności do przedmiotowej działki. Kwota otrzymana z tytułu przeniesienia praw własności nie została przyznana w wyniku postępowania wywłaszczeniowego, tylko na podstawie zawartej ugody sądowej, do której doszło ponieważ Gmina nie mogła wydać przedmiotowej nieruchomości, a tym samym spełnić żądania określonego w pozwie. Małżonkowie nie sprzedawali przedmiotowej działki, nie mają umowy kupna sprzedaży, ani aktu notarialnego sprzedaży. W treści zawartej ugody sądowej nie zostały użyte słowa sprzedaż, ani wywłaszczenie. Pieczątka potwierdzająca zgodność odpisu ugody z oryginałem zawiera informację, że ugoda ma moc równą aktowi notarialnemu. Kwota ponad 37 tys. złotych została przyznana jako zapłata za przeniesienie praw własności i w taki sposób została określona w ugodzie.

Z powyższego wynika więc, że w niniejszym przypadku przeniesienie własności nieruchomości nastąpiło na podstawie zawartej ugody sądowej. Z pieczęci na odpisie ugody wynika, że ugoda ma moc równą aktowi notarialnemu.

W polskim prawie formą wymaganą do przeniesienia własności nieruchomości jest forma aktu notarialnego. Zgodnie bowiem z art. 158 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Skoro więc zawarta ugoda sądowa ma moc równą aktowi notarialnemu doszło do skutecznego przeniesienia własności nieruchomości. Gmina zobowiązała się zapłacić za przeniesienie własności nieruchomości ponad 37.000 zł, co oznacza, że doszło do odpłatnego zbycia nieruchomości. W zamian za nieruchomość Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymali określoną kwotę.

Należy więc stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym doszło do odpłatnego zbycia nieruchomości, które generalnie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uregulowań art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment i sposób jej nabycia.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Niezależnie od powyższego należy podkreślić, iż przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie moment pierwotnego nabycia.

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że w 1977 r. wraz z mężem nabyła gospodarstwo, w tym działkę zbytą na rzecz Gminy w 2012 r. W późniejszym czasie okazało się, że działka ta ma jeszcze innych współwłaścicieli. Postanowieniem sądu stwierdzono nabycie przez Wnioskodawczynię i jej męża poprzez zasiedzenie z dniem 21 maja 2007 r. pozostałej części działki.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawczyni nabyła w przedmiotowej działce udziały w dwóch etapach:

w 1977 r.,
w 2007 r. w drodze zasiedzenia.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan faktyczny oraz przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości w części przypadającej na udział Wnioskodawczyni nabyty w 1977 r., z uwagi na fakt, że zbycie zostało dokonane po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie – w ogóle nie będzie stanowiło źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie tej części nieruchomości, która odpowiada udziałowi nabytemu przez Wnioskodawczynię w 2007 r. w drodze zasiedzenia stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując oceny skutków prawnych sprzedaży nieruchomości w udziale nabytym w drodze zasiedzenia w 2007 r., należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Podatek dochodowy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku, o czym stanowi art. 30e ust. 1 i ust. 4 tejże ustawy i powinien być odprowadzony do urzędu skarbowego zgodnie z miejscem zamieszkania. W terminie złożenia zeznania rocznego, tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym winno też zostać złożone zeznanie.

Równocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z treści ww. przepisu wynika więc, że zwolnieniem objęte są przychody z tytułu:

odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie,
sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Należy więc stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym nie zachodzi żaden z wymienionych przypadków. Jak wskazała Wnioskodawczyni we wniosku, w ugodzie sądowej nie ma mowy o odszkodowaniu, nie doszło też do umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni otrzymała określoną w ugodzie kwotę za przeniesienie prawa własności do działki. Kwota nie została przyznana w wyniku postępowania wywłaszczeniowego. Tym samym nie może mieć w sprawie zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszym przypadku nie mają również zastosowania powołane przez Wnioskodawczynię przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że do opodatkowania kwoty za przeniesienie praw własności nieruchomości nie znajdują zastosowania wskazane we wniosku przepisy, gdyż przepisy te mają zastosowanie wyłącznie do odszkodowań. Z wniosku wynika, że w ugodzie określono kwotę za przeniesienie własności nieruchomości a nie odszkodowanie.

Wobec powyższego, część kwoty otrzymanej przez Wnioskodawczynię za przeniesienie własności nieruchomości przypadająca na udział Wnioskodawczyni w tej części działki, która została nabyta w 2007 r. podlega opodatkowaniu jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Podstawą obliczenia podatku – zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy – jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nabycie w drodze zasiedzenia jest nabyciem nieodpłatnym. Kosztem uzyskania przychodu jest więc wyłącznie zapłacony podatek od spadków i darowizn w takiej części jaka przypada na przychód Wnioskodawczyni podlegający opodatkowaniu.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. Podatek dochodowy wynosi 19% i należy go wykazać w zeznaniu PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym miało miejsce odpłatne zbycie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne tylko dla Wnioskodawczyni.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji wskazać należy, iż dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin