INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 (data wpływu 10 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 13 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz z tytułu nabycia paliwa do samochodów specjalnych (bankowozów) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz z tytułu nabycia paliwa do samochodów specjalnych (bankowozów). Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 13 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym płatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, często zmuszony jest przewozić znaczne kwoty pieniężne. W związku z powyższym, zamierza zawrzeć umowę leasingu samochodu specjalnego, służącego do przewozu środków pieniężnych (tzw. bankowozu). Na powyższy pojazd Wnioskodawca uzyskałby certyfikat zgodności z wymaganiami rozporządzenia MSWiA z dnia 7 września 2010 roku dla samochodu specjalnego (bankowozu), stwierdzający, iż bankowóz spełnia wymagania ww. rozporządzenia w zakresie samochodu osobowego. Pojazd byłby wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Z uzupełnienia wynika, iż Wnioskodawca będzie przewoził kwoty pieniężne:

• co miesiąc na wynagrodzenia, ponieważ 80% pracowników pobiera wypłaty w formie gotówki - trzeba dowieźć ją z banku znajdującego się poza miejscem prowadzenia działalności,
• w zależności od potrzeb - pobieranie należności od kontrahentów za sprzedany towar, niestety trudno określić czy będzie to kilka razy dziennie czy tygodniowo wszystko zależy od ilości sprzedaży gotówkowej,
• bankowóz używany będzie także do windykacji długów, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności, zawsze jest grupa klientów wymagających indywidualnego traktowania w związku z czym trzeba odbierać kwoty pieniężne w formie gotówki,
• ponadto samochód specjalny potrzebny jest do codziennego przewożenia gotówki do firmowej kasy oraz po zakończonym dniu przewiezieniu utargu do sejfu znajdującego się poza miejscem prowadzenia działalności lub do banku,
• również za zakupione materiały do produkcji Zainteresowany płaci gotówką np. przy zakupie blachy, gdzie są to kwoty rzędu ok. 1000,00 tys. zł Zainteresowany rozlicza się z właścicielem, nie kierowcą, czyli musi dojechać do kontrahenta.
  
  

Wnioskodawca będzie dojeżdżał przedmiotowym samochodem do … i do klientów z ofertami sprzedaży co jest równoznaczne z przewożeniem gotówki, ponieważ dowozi ją do firmy, a spotykając się z klientem i sprzedając towar uzyskuje zapłatę, przedpłatę za towar czyli przewozi gotówkę.

Samochód będzie pojazdem, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 15 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. (z pewnymi wyjątkami) ustawy z dnia16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) – pojazd specjalny – bankowóz.

Samochód będzie spełniał wszystkie wymagania techniczne dotyczące bankowozu. Auto będzie przerabiała na samochód specjalny firma (…) zgodnie ze wszystkimi wymogami.

1. Wymogi techniczne jakie będzie spełniał bankowóz:
   1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
   2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
   3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
      1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
      2. rezerwowe zasilanie,
      3. dodatkową syrenę alarmową,
      4. czujniki ochrony wnętrza,
      5. blokadę pracy silnika,
      6. tryb serwisowy,
      7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
   4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
   5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
      1. położeniu i prędkości pojazdu,
      2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
      3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
      4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
   6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. Zgodnie z wymogami nie będzie instalacji gazowej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy możliwe jest odliczanie podatku VAT od zakupu paliwa i rat leasingowych dla tego rodzaju pojazdu w pełnej wysokości...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest możliwe odliczanie podatku VAT od zakupu paliwa oraz rat leasingowych dla bankowozów w pełnej wysokości, ponieważ są to samochody, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Pojazd specjalny (bankowóz) byłby wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Na powyższy pojazd Podatnik uzyska certyfikat zgodności z wymaganiami rozporządzenia MSWiA z dnia 7 września 2010 roku dla samochodu specjalnego, którego wzór – łącznie z wzorem umowy – Zainteresowany przedłożył w załączeniu. Ponadto, w załączeniu przedłożono również dokument „stan konta” celem wykazania, jakie kwoty pieniężne byłyby przewożone bankowozem.

W uzupełnieniu Zainteresowany doprecyzował stanowisko własne, wskazując, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zajmuje się produkcją i sprzedażą maszyn rolniczych. Ceny maszyn kształtują się różnie, nie są to jednak małe kwoty średnio ok. 10000,00.

W opinii Wnioskodawcy, samochód specjalny bankowóz jest mu niezbędny - wystarczy przeanalizować obroty kasy gotówkowej załączone do wniosku o interpretację. Pieniądze pochodzą z utargów dziennych, które jak wyżej opisano są przewożone do banku znajdującego się poza miejscem prowadzenia działalności czy do sejfu – Zainteresowany gotówki nie przechowuje w firmie. Często zmuszony jest do windykacji jego należności, a te odbywają się w formie gotówkowej. Należy pamiętać o wynagrodzeniu pracowników wypłacanych w formie gotówki obecnie musi dostarczać ok. 70.000,00 zł na wypłaty. Ponieważ obrót gotówkowy jest nieodłącznym elementem prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca uważa za słuszne zastosowanie pojazdu specjalnego w jego przedsiębiorstwie i za słuszne odliczenie podatku VAT od rat leasingowych oraz podatku VAT od paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) – zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m. in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy.
    
    

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1. załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
2. załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
3. załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.
   
   

Według załącznika nr 5 do ww. rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
   1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
   2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
   3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
      1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
      2. rezerwowe zasilanie,
      3. dodatkową syrenę alarmową,
      4. czujniki ochrony wnętrza,
      5. blokadę pracy silnika,
      6. tryb serwisowy,
      7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
   4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
   5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
      1. położeniu i prędkości pojazdu,
      2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
      3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
      4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
   6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.
   
   

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym płatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, często zmuszony jest przewozić znaczne kwoty pieniężne. W związku z powyższym, zamierza zawrzeć umowę leasingu samochodu specjalnego, służącego do przewozu środków pieniężnych (tzw. bankowozu). Na powyższy pojazd Wnioskodawca uzyskałby certyfikat zgodności z wymaganiami rozporządzenia MSWiA z dnia 7 września 2010 roku dla samochodu specjalnego (bankowozu), stwierdzający, iż bankowóz spełnia wymagania ww. rozporządzenia w zakresie samochodu osobowego. Pojazd byłby wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie przewoził kwoty pieniężne:

• co miesiąc na wynagrodzenia, ponieważ 80% pracowników pobiera wypłaty w formie gotówki - trzeba dowieźć ją z banku znajdującego się poza miejscem prowadzenia działalności,
• w zależności od potrzeb - pobieranie należności od kontrahentów za sprzedany towar, niestety trudno określić czy będzie to kilka razy dziennie czy tygodniowo wszystko zależy od ilości sprzedaży gotówkowej,
• bankowóz używany będzie także do windykacji własnych długów, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności, zawsze jest grupa klientów wymagających indywidualnego traktowania w związku z czym trzeba odbierać kwoty pieniężne w formie gotówki,
• ponadto samochód specjalny potrzebny jest do codziennego przewożenia gotówki do firmowej kasy oraz po zakończonym dniu przewiezieniu utargu do sejfu znajdującego się poza miejscem prowadzenia działalności lub do banku,
• również za zakupione materiały do produkcji Zainteresowany płaci gotówką np. przy zakupie blachy Zainteresowany rozlicza się z właścicielem, nie kierowcą, czyli musi dojechać do kontrahenta.
  
  

Wnioskodawca będzie dojeżdżał przedmiotowym samochodem do … i do klientów z ofertami sprzedaży, co jest równoznaczne z przewożeniem gotówki, ponieważ dowozi ją do firmy, a spotykając się z klientem i sprzedając towar uzyskuje zapłatę, przedpłatę za towar czyli przewozi gotówkę.

Samochód będzie pojazdem, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 15 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. (z pewnymi wyjątkami) ustawy z dnia16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) – pojazd specjalny – bankowóz. Samochód będzie spełniał wszystkie wymagania techniczne dotyczące bankowozu.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane uregulowania w zakresie podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że – wbrew opinii Wnioskodawcy – w związku z leasingiem samochodu osobowego przerobionego na samochód specjalny – bankowóz, Zainteresowany nie nabędzie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, jak również prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu Skoro bowiem prawo to przysługuje w związku z leasingiem pojazdu o specjalnym przeznaczeniu i nabyciem paliwa do jego napędu, wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z niego. Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z leasingiem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystywanie bankowozu do usługowego świadczenia usług przewozu utargu. Nie jest nią natomiast – w ocenie tut. Organu – działalność Wnioskodawcy, z którą wiąże się przewożenie m.in. utargów w gotówce do firmowej kasy, sejfu czy banku, należności do kontrahentów czy wynagrodzenia dla pracowników.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczania podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowych w wysokości 60% każdej raty leasingowej, nie więcej niż 6.000 zł łącznie, o ile nie wystąpią okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.