INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 6 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2012 r. (data wpływu 14 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 czerwca 2012 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W maju 2012 r. Wnioskodawczyni rozpocznie działalność gospodarczą obejmującą prowadzenie Kancelarii Notarialnej. W związku z powyższą działalnością Zainteresowana będzie pobierać i odprowadzać należny podatek VAT w wysokości 23% z tytułu wynagrodzenia notariusza.

Jednocześnie Wnioskodawczyni posiada uprawnienia biegłej sądowej w zakresie tłumaczeń przysięgłych z języka hiszpańskiego, które to tłumaczenia wykonuje i ma zamiar nadal wykonywać wyłącznie na zlecenie sądów i innych urzędów administracji publicznej. Do tej pory jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej za zlecenia tłumaczeń w postępowaniach sądowych Zainteresowana wystawiała sądom rachunki uproszczone za każde zlecenie, sądy potrącały należny podatek dochodowy od osób fizycznych, zaś w roku następnym otrzymywała roczne rozliczenie PIT-11 za każdy miniony rok. W związku z nieprowadzeniem działalności gospodarczej nie była zobowiązana do odprowadzania podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Z chwilą zarejestrowania działalności gospodarczej w zakresie kancelarii notarialnej Zainteresowana złoży deklarację jako podatnik VAT.

Ponadto, z pisma z dnia 13 czerwca 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż Zainteresowana od dnia 1 maja 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą pn. Kancelaria Notarialna (…). Powyższa działalność gospodarcza obejmuje wyłącznie usługi prawnicze, co wynika z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej - Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej prowadzonej przez Ministra Gospodarki - oznaczona jest w Ewidencji Działalności Gospodarczej symbolem PKD 69.10 Z - działalność prawnicza. Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) powyższa działalność oznaczona jest symbolem 69.10.16 - usługi notarialne. Tłumaczenia przysięgłe wykonywane na zlecenie sądów i innych organów administracji państwowej nie wchodzą w zakres działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni nie wykonuje ich w ramach prowadzonej kancelarii notarialnej, lecz są wykonywane na zasadzie umowy zlecenia na rzecz sądów i innych organów administracji państwowej. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wykonywane przez Zainteresowaną tłumaczenia oznaczone są symbolem 74.30 – usługi tłumaczeń pisemnych i ustnych, przy czym w przypadku Zainteresowanej nie są one jednak objęte przedmiotem działalności gospodarczej, wykonuje je wyłącznie jako biegła sądowa oraz wyłącznie na podstawie umowy zlecenia na zlecenie sądów, innych organów administracji państwowej z wyłączeniem innych podmiotów. Przychody z tytułu wykonywanych tłumaczeń wyniosły odpowiednio: przychód 1.981,40 zł; koszty 396,27 zł, dochód 1.585,13 zł i zaliczka na podatek dochodowy 286 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku zarejestrowania się jako podatnik VAT Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do wystawiania faktur VAT także za zlecenia tłumaczeń również w zakresie wykonywanych zleceń dla sądów i innych urzędów administracji publicznej, pomimo, iż tłumaczenia nie będą objęte działalnością gospodarczą (działalność gospodarcza nie będzie obejmowała tłumaczeń), czy też Zainteresowana może jak do tej pory wystawiać za tłumaczenia rachunki uproszczone... (są to zlecenia w rozumieniu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychody biegłych sądowych), przy uwzględnieniu, iż tłumaczenia na rzecz innych podmiotów niż określone w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą wykonywane...
2. W przypadku jeśli jako zarejestrowany podatnik podatku VAT (z tytułu prowadzenia kancelarii notarialnej) Zainteresowana będzie również zobowiązana do wystawiania faktur VAT za tłumaczenia wykonywane jako biegła sądowa dla sądów, czy Wnioskodawczyni może prowadzić oddzielne rejestry VAT i wystawiać oddzielnie faktury...
3. Czy w przypadku opisanym w pkt 2 mogę posługiwać się na oddzielnych fakturach dwoma różnymi pieczątkami (jedną firmową dla kancelarii notarialnej która będzie firmowała tylko działalność kancelarii notarialnej ) oraz druga imienna dla faktur VAT wystawianych za tłumaczenia przysięgłe dla sądów...
4. Czy w przypadku jeśli Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do pobierania i odprowadzania podatku VAT jako biegła sądowa będzie zobligowana do składania jednej czy dwóch deklaracji VAT (jedną w zakresie prowadzonej kancelarii notarialnej do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce siedziby kancelarii i drugą w zakresie podatku VAT od tłumaczeń do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania Zainteresowanej, gdyż nie będą one objęte działalnością gospodarczą)... Czy w przypadku jeśli Zainteresowana będzie musiała złożyć jedną zbiorczą deklarację właściwym urzędem skarbowym będzie miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (przy uwzględnieniu, iż miejsce zamieszkania jest inne niż miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (kancelarii notarialnej)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku wykonywania tłumaczeń na zlecenie sądów i innych urzędów oraz organów administracji sądowej jako biegła nie będzie zobligowana do pobierania i odprowadzania podatku VAT, gdyż nie są to czynności związane z działalnością gospodarczą, lecz przychody w rozumieniu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9. Art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi iż za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, dlatego też tłumaczeń wykonywanych dla sądów i innych organów administracji publicznej nie można traktować jako działalności gospodarczej, tym bardziej iż tłumaczenia te nie będą wykonywane na rzecz innych podmiotów niż wyżej wymienione i nie będą objęte przedmiotem działalności gospodarczej Zainteresowanej.

W związku z powyższym, według Wnioskodawczyni z tytułu prac zleconych jako biegła sądowa będzie zobowiązana wystawiać wyłącznie rachunki uproszczone, bez potrzeby instalowania kasy fiskalnej, zaś podatek VAT będzie zobowiązana pobierać i odprowadzać wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności notarialnych w zakresie pobranego wynagrodzenia za dokonywane czynności notarialne, gdyż tylko te czynności będą objęte przedmiotem działalności gospodarczej (w tym przypadku zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów również bez potrzeby instalowania kasy fiskalnej).

Zdaniem Zainteresowanej, jeśli powyższe stanowisko jest błędne i będzie istniała konieczność naliczania i pobierania podatku VAT, i wystawiania faktur VAT z tytułu uzyskiwania przychodów z tłumaczeń dla sądów i innych organów administracji państwowej, to wówczas Wnioskodawczyni będzie mogła, a wręcz będzie musiała prowadzić oddzielne rejestry VAT i wystawiać oddzielne faktury (jedne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Kancelarii Notarialnej i drugie z tytułu wykonywanych tłumaczeń). Zainteresowana będzie również musiała stosować oddzielne pieczątki (jedną w zakresie prowadzonej Kancelarii Notarialnej i drugą z tytułu wykonywanych tłumaczeń). Będzie to konieczne, gdyż czynności notarialne nie mają żadnego związku z tłumaczeniami biegłej sądowej. Nadto, jeśli stanowisko Zainteresowanej jest błędne i mimo jej opinii w sprawie braku konieczności pobierania podatku VAT z tytułu tłumaczeń na zlecenie sądów i innych organów administracji państwowej, taki podatek będzie musiała naliczać,

Wnioskodawczyni, uważa, że pobierany podatek będzie musiał zostać doliczony do podatku VAT pobranego z tytułu prowadzonej Kancelarii Notarialnej i dodany do deklaracji składanej w Urzędzie Skarbowym właściwym ze względu na siedzibę Kancelarii Notarialnej, tj. w (…), mimo iż nie ma żadnego związku z prowadzoną kancelarią. Będzie to konieczne, gdyż deklarację podatnika VAT Zainteresowana złożyła w Urzędzie Skarbowym w (…) i do tego urzędu przekazywany jest podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Opodatkowanie danej czynności w obrocie krajowym następuje wówczas, gdy została ona wykonana przez podatnika VAT działającego dla tej czynności w takim charakterze. Zasada taka wprost wynika z przepisów VI dyrektywy Rady UE z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) – VI dyrektywa, która wskazuje, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane przez podatnika działającego w tym charakterze (ang. acting as such). Identyczną regulację zawiera art. 2 ust. 1 lit. a) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r., Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.). Bez wątpienia należy bowiem odróżniać dwie sfery działalności – działanie jako podatnik oraz działanie w innym charakterze. Faktycznie opodatkowane mogą być oczywiście tylko te czynności, które zostały wykonane przez osobę będącą podatnikiem i jednocześnie dla tej czynności działającą jako podatnik.

Podatnikami, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. artykułu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w myśl ust. 2 ww. przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Natomiast stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. – od dnia 1 kwietnia 2010 r. t. j. Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z cytowanych przepisów wynika, że z zakresu podmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług wyłączone zostały podmioty osiągające przychody, o których mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po spełnieniu warunków wynikających z art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy. Oznacza to, że wyłączenie z opodatkowania jest możliwe tylko wówczas, gdy stosunek prawny istniejący pomiędzy zleceniodawcą a zleceniobiorcą, oprócz wynagrodzenia oraz warunków wykonywania czynności, będzie określał odpowiedzialność tego pierwszego względem osób trzecich. Kryteria te muszą być spełnione łącznie.

Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności, nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności. Na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

Organy procesowe (sąd, prokuratura) „odpowiadają” za podjęte przez siebie rozstrzygnięcie w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności organów i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. Organy wydając rozstrzygnięcie dokonują oceny przedstawionych im dowodów, nie mogą zatem wpływać na treść opinii wydanej przez biegłego sądowego. To, że zarówno organy procesowe, bez względu na fazę postępowania (postępowanie przygotowawcze, postępowanie przed sądem), jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego postępowania, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od 1 maja 2012 r. rozpoczęła działalność gospodarczą obejmującą prowadzenie Kancelarii Notarialnej. Działalność ta obejmuje wyłącznie usługi prawnicze. Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług powyższa działalność oznaczona jest symbolem PKWiU 69.10.16 - usługi notarialne. W związku z powyższą działalnością Zainteresowana będzie pobierać i odprowadzać należny podatek VAT w wysokości 23% z tytułu wynagrodzenia notariusza. Jednocześnie Zainteresowana posiada uprawnienia biegłej sądowej w zakresie tłumaczeń przysięgłych z języka hiszpańskiego, które to tłumaczenia wykonuje i ma zamiar nadal wykonywać wyłącznie na zlecenie sądów i innych urzędów administracji publicznej. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wykonywane przez Zainteresowaną tłumaczenia oznaczone są symbolem PKWiU 74.30 – „usługi tłumaczeń pisemnych i ustnych”. Przy czym, w przypadku Zainteresowanej nie są one jednak objęte przedmiotem działalności gospodarczej, wykonuje je wyłącznie jako biegła sądowa wyłącznie na podstawie umowy zlecenia na zlecenie sądów i innych organów administracji państwowej z wyłączeniem innych podmiotów. Do tej pory jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej za zlecenia tłumaczeń w postępowaniach sądowych wystawiała sądom rachunki uproszczone za każde zlecenie, a sądy potrącały należny podatek dochodowy od osób fizycznych, zaś w roku następnym otrzymywała roczne rozliczenie PIT-11 za każdy miniony rok.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii obowiązku wystawiania faktur VAT za wykonane tłumaczenia na rzecz sądów i innych urzędów administracji publicznej jako tłumacz przysięgły, w związku z rozpoczętą działalnością gospodarczą w zakresie usług prawniczych/notarialnych.

Jak wskazano wyżej, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych na zlecenie organów wymiaru sprawiedliwości i administracji państwowej przez tłumaczy przysięgłych należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników podatku od towarów i usług.

Tłumaczenie wykonane na zlecenie organu wymiaru sprawiedliwości i administracji państwowej w żadnym razie nie może być utożsamiane ze świadczeniem usługi, której odbiorcą jest uczestnik postępowania i również w tym przypadku nie może być mowy o przyjęciu przez ww. instytucje odpowiedzialności za wykonane tłumaczenie (w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy). Tłumaczenie dokumentu sporządzone przez tłumacza przysięgłego na zlecenie np. sądu jest dowodem w postępowaniu sądowym.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż czynności wykonywane na zlecenie organów wymiaru sprawiedliwości i administracji państwowej przez tłumaczy przysięgłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o VAT, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Należy ponadto zauważyć, iż jak wskazała Wnioskodawczyni, rozpoczęła ona działalność gospodarczą obejmującą prowadzenie Kancelarii Notarialnej, z tytułu której będzie pobierać i odprowadzać należny podatek VAT w wysokości 23%.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż skoro Zainteresowana jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie inne wykonywane przez nią czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności wskazane w ustawie jako podlegające opodatkowaniu realizowane przez podatnika są opodatkowane, a inne nie.

Należy zatem uznać, iż Wnioskodawczyni wykonując zarówno czynności na zlecenie sądów i administracji państwowej w charakterze tłumacza przysięgłego, jak i świadcząc usługi jako notariusz jest podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Przy czym ustawodawca przewidział zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników.

I tak, w myśl art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Do wartości sprzedaży, o której mowa powyżej, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

A zatem, do kwoty limitu uprawniającego do zwolnienia nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych, wlicza się natomiast wszelki opodatkowany podatkiem od towarów i usług obrót uzyskiwany przez podatnika.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Należy ponadto zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, wymieniono pod pozycją 12 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”. W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „doradzić – doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast „doradztwo” to, wg powyższego słownika, udzielanie fachowych porad.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, bowiem biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega także, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa o VAT nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym przypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym, w tym usługi notarialne.

Z wniosku wynika jednoznacznie, iż Wnioskodawczyni na zlecenie sądów i innych organów administracji publicznej, świadczy usługi tłumaczeń, z tytułu których w roku 2011 uzyskała: przychód 1.981,40 zł, z czego koszty wyniosły 396,27 zł, dochód 1.585,13 zł i zaliczka na podatek dochodowy 286 – zł. Ponadto od dnia 1 maja 2012 r. Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą – Kancelarię Notarialną obejmującą wyłącznie usługi prawnicze.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż Zainteresowana pomimo, iż z tytułu wykonywanych tłumaczeń nie przekroczyła limitu uprawniającego do zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, nie może skorzystać z tego zwolnienia, ponieważ rozpoczęcie od dnia 1 maja 2012 r. wykonywania przez Wnioskodawczynię usług prawniczych, które zostały wymienione w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy powoduje utratę prawa do tego zwolnienia.

Wskazać ponadto należy, iż podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, o czym stanowi art. 96 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, jak stwierdzono wyżej, Zainteresowana z tytułu wykonywania czynności na zlecenie sądów i administracji państwowej w charakterze tłumacza przysięgłego, oraz świadcząc usługi prawnicze jako notariusz prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, prawidłowym jest by Wnioskodawczyni dokonała przed dniem wykonania pierwszej czynności rejestracji w podatku od towarów i usług.

W związku rejestracją, Wnioskodawczyni ma wątpliwości dotyczące możliwości:

• wystawiania: oddzielnych faktur,
• wystawiania rachunków uproszczonych z tytułu wykonanych tłumaczeń
• wystawiania faktur VAT z tytułu świadczonych usług notarialnych,
• prowadzenia oddzielnych rejestrów VAT,
• posługiwania się na oddzielnych fakturach dwoma różnymi pieczątkami, tj. jedną firmową dla kancelarii notarialnej, która będzie firmowała tylko działalność kancelarii notarialnej) oraz drugą imienną dla faktur VAT wystawianych za tłumaczenia przysięgłe dla sądów,
• składania jednej, bądź dwóch deklaracji VAT (jednej w zakresie prowadzonej kancelarii notarialnej do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce siedziby kancelarii i drugiej w zakresie podatku VAT od tłumaczeń do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania Zainteresowanej, gdyż nie będą one objęte działalnością gospodarczą);
• uwzględnienia urzędu skarbowego wg miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem, iż miejsce zamieszkania jest inne niż miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (kancelarii notarialnej) w przypadku składnia jednej zbiorczej deklaracji.
  
  

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” – § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż lub zakup powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy, tj. dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy i numery NIP. Taki wymóg podyktowany jest chęcią zapewnienia możliwości dokładnej identyfikacji kontrahentów, a co za tym idzie zapewnienia bezpieczeństwa posługiwania się fakturami (odliczenie podatku naliczonego).

W myśl § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Z powyższego wynika, iż faktura powinna m. in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy, ich adresy oraz numery identyfikacji podatkowej. Wskazane dane mają na celu identyfikację stron transakcji gospodarczej.

Jak wskazano wyżej podatnikami, stosownie do art. 15 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z przepisu tego wynika, że podatnikiem jest osoba fizyczna wymieniona z imienia i nazwiska, a nie firma prowadzona przez tę osobę.

Należy zwrócić uwagę, iż rozporządzeniem z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55 poz. 539 ze zm.) Minister Finansów określił wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R. W części B.1 (dane identyfikacyjne) zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R podatnicy będący osobami fizycznymi zamieszczają nazwisko, pierwsze imię, drugie imię, zaś podatnicy niebędący osobami fizycznymi pełną nazwę.

W części B.2. (adres siedziby/adres zamieszkania) podatnicy będący osobami fizycznymi zobowiązani są podać adres zamieszkania, podatnicy niebędący osobami fizycznymi – adres siedziby.

Ponadto należy mieć również na uwadze regulacje z rozdziału III ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), dotyczące przedsiębiorcy i jego oznaczenia.

Zgodnie z art. 43 ¹ k.c., przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33 ¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Natomiast art. 43 ² § 1 ww. ustawy stanowi natomiast, iż przedsiębiorca działa pod firmą. Stosownie do art. 43 ⁴ Kodeksu cywilnego, firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych. Z powyższego wynika, że dodatki, które mogą zostać dołączone do imienia i nazwiska, mają służyć lepszej identyfikacji przedsiębiorcy posługującego się firmą.

Z kolei, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przepis ust. 2 tego artykuły stanowi, iż wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają odrębne przepisy (ust. 7).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni jest zobowiązana jest do dokumentowania wszystkich świadczonych czynności (notarialnych i tłumacza przysięgłego) poprzez wystawianie faktur VAT.

Wskazać przy tym należy, iż cytowany wyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczenia na fakturze dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców, czy też towary. Koniecznym jest jednak, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R. Na fakturach dotyczących sprzedaży i zakupów należy podawać dane dotyczące podatnika, tj. m. in. nazwę, adres i NIP. Tym samym na fakturach VAT wystawianych w związku z prowadzoną działalnością należy umieścić przede wszystkim firmę przedsiębiorcy, którą w rozpatrywanym przypadku jest nazwa (Kancelaria Notarialna) oraz imię i nazwisko Wnioskodawczyni oraz adres siedziby firmy, jak również NIP Zainteresowanej. Nie ma również żadnych przeciwwskazań, by Zainteresowana w sytuacji wystawiania faktur VAT z tytułu wykonywania usług z zakresu tłumaczeń umieszczała na nich adres zamieszkania, tj. adres wskazujący na przedmiot działalności Zainteresowanej (o ile taki adres prowadzenia działalności widnieje również na zaświadczeniu o dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej). Taka możliwość jest dozwolona i pozostaje bez wpływu na rozliczenie podatkowe. Ponadto brak jest również przeciwwskazań do posługiwania się na oddzielnych fakturach dwoma różnymi pieczątkami (jedną firmową dla Kancelarii Notarialnej, która będzie firmowała tylko działalność kancelarii notarialnej) oraz druga imienna dla faktur VAT wystawianych za tłumaczenia przysięgłe dla sądów.

W myśl natomiast art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Kwestie ewidencji w zakresie podatku VAT reguluje art. 109 ust. 3 ustawy. Stosownie do tego przepisu podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż ustawodawca nie narzuca odgórnie formy prowadzenia ewidencji. Przepisy w zakresie ewidencji narzucają jedynie minimalny wymóg informacji jakie winna zawierać ewidencja czyli:

• dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania,
• wysokość podatku należnego,
• kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego,
• kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu,
• odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,
• inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.
  
  

Wskazać należy, że zobowiązania w podatku od towarów i usług powstają na mocy samego prawa. Jednocześnie w zakresie rozliczania się z podatku znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W związku z tak przyjętym modelem powstawania zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, a także przyjętym sposobem rozliczania się z podatku, szczególnej wagi nabiera obowiązek odpowiedniego utrwalania wszelkich danych mających znaczenie dla wymiaru podatku. Ustawa przyjmuje zasadę utrwalania tych danych w ramach ewidencji prowadzonych przez podatnika, których obowiązek prowadzenia nakłada na podatnika przywołany powyżej art. 109 ust. 3 ustawy.

W związku z powyższym, Zainteresowana będąca podatnikiem podatku VAT winna prowadzić rejestr spełniający wszystkie wymogi określone w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, tj. zawierający wszystkie dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia przez nią (podatnika) deklaracji dla podatku VAT. Nie ma jednak przeciwwskazań, aby dla każdego zakresu świadczonych usług (tłumaczenia i notarialnych) był prowadzony odrębny rejestr. Jednakże w celu prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT dane z tych rejestrów muszą być uwzględniane łącznie. W zakresie podatku od towarów i usług powinno być wystawione jedno rozliczenie deklaracyjne. Prowadzona ewidencja winna odzwierciedlać faktycznie przeprowadzone przez Wnioskodawczynię zdarzenia gospodarcze.

Wskazać ponadto należy, iż na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy, właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Zatem w rozliczeniach dla podatku od towarów i usług istotne znaczenie ma miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu).

Jedynie w sytuacji, gdy podatnik będący osobą fizyczną wykonujący czynności podlegające opodatkowaniu na terenie objętym zakresem działania dwóch lub więcej urzędów, stosownie do treści art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwość miejscową ustala się ze względu na miejsce zamieszkania.

Reasumując, odpowiadając na zadane we wniosku pytania:

1. w przypadku zarejestrowania się jako podatnik VAT, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do wystawiania faktur VAT za wykonanie tłumaczeń na rzecz sądów i innych urzędów administracji publicznej, jako że z tytułu wykonywania tych tłumaczeń Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy;
2. Zainteresowana jako zarejestrowany podatnik podatku VAT może prowadzić oddzielne rejestry VAT i wystawiać oddzielnie faktury dla każdego zakresu działalności;
3. Wnioskodawczyni może posługiwać się na oddzielnych fakturach dwoma różnymi pieczątkami, jedną firmową dla kancelarii notarialnej, która będzie firmowała tylko działalność kancelarii notarialnej oraz drugą imienną dla faktur VAT wystawianych za tłumaczenia przysięgłe dla sądów;
4. Zainteresowana będzie zobligowana do składania jednej deklaracji VAT, z uwzględnieniem urzędu skarbowego właściwego wg miejsca zamieszkania.
   
   

Informuję się ponadto, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej został załatwiony w dniu 5 lipca 2012 r. interpretacją indywidualną nr ILPP1/443-316/12-5/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.