Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1013/10-S/13/AD
z 2 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 430/11 (data wpływu 8 listopada 2013 r.) – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 12 stycznia 1993 r. nabył udział we współwłasności budynku usługowego. Jego udział w nabytej nieruchomości wynosił ½. W kwietniu tego samego roku utworzył wraz z jednym ze wspólników spółkę cywilną i rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej.

Zakupiony obiekt nie został wniesiony do Spółki i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. W sierpniu 2010 r. Wnioskodawca sprzedał swój udział w prawie własności ww. nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży udziału w prawie własności ww. nieruchomości Wnioskodawca powinien zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej określonych w art. 14 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie udziału we własności nieruchomości użytkowanej w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej lecz nie ujętej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych od których nie była naliczana amortyzacja, nie stanowi źródła przychodu o którym mowa w art. 14 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwota uzyskana ze sprzedaży udziału we własności nieruchomości, którą Wnioskodawca używał w prowadzonej działalności podlegałaby zaliczeniu do przychodów z tej działalności gdyby spełniała warunek określony w art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym, tj. gdyby nieruchomość była ujęta w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W przedstawionym stanie faktycznym kwota uzyskana ze sprzedaży tej nieruchomości nie stanowi też źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy bowiem od jej nabycia upłynęło więcej niż 5 lat.

W dniu 24 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB1/415-1013/10/RR, w której uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdził, że przychód ze sprzedaży udziału w budynku stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej. Dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 lub w art. 30c ust. 1 ww. ustawy, w zależności od wybranego przez Wnioskodawcę sposobu opodatkowania na dany rok podatkowy.

Nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia, Wnioskodawca, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, wniósł w dniu 4 kwietnia 2011 r. skargę na ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wyrokiem z dnia 13 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 430/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną interpretację oraz zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony Skarżącej kwotę zwrotu kosztów postępowania.

Tutejszy organ nie zgadzając się z treścią powyższego rozstrzygnięcia złożył skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 2 października 2013 r. sygn. II FSK 2682/11 oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 8 listopada 2013 r. wpłynął do tutejszego organu odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 430/11.

Mając na uwadze rozstrzygnięcia zawarte w wydanych w niniejszej sprawie orzeczeniach – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 pkt 19 stosuje się odpowiednio.

Użycie w treści tego przepisu słowa „również” wskazuje, że chociaż przychód w nim wymieniony jest przychodem z działalności gospodarczej, to jednak jest to przychód innego rodzaju niż ujęty (wymieniony) w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy określił przy tym sprzedaż jakich konkretnie składników majątkowych stanowi przychód z działalności gospodarczej. Wskazał ich wspólną cechę, tj. ujęcie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W przepisie tym ustawodawca wskazał również dodatkowo te składniki majątkowe, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej nawet wtedy, gdy podatnik nie ujął ich w ewidencji. Oznacza to, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi kompletną regulację co do przedmiotowego zakresu opodatkowania zbycia składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Jednakże zauważyć należy, że stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej na wstępie ustawy, ustawodawca dostosował definicję dochodu z odpłatnego zbycia składników majątku, odrębne dla składników ujętych w ewidencji (art. 24 ust. 2 zdanie drugie), natomiast do składników w ewidencji tej nie ujętych nakazując stosować art. 14 ust. 1 i art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy ustawodawca posłużył się zwrotem „ujęte w ewidencji...”, nie zaś „podlegające wprowadzeniu do ewidencji”, jak również przewidział możliwość opodatkowania przychodu ze zbycia składników majątku nie ujętych w ewidencji, uznać należy, że opisany we wniosku udział w nieruchomości nie mieści się wśród składników, których sprzedaż podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie został on bowiem ujęty przez Wnioskodawcę w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na uwadze powyższe, należy zatem ocenić, czy sprzedaż udziału w nieruchomości, o którym mowa we wniosku skutkuje dla Wnioskodawcy powstaniem przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla ustalenia czy sprzedaż udziału w nieruchomości spowoduje powstanie przychodu oraz jakie zasady opodatkowania miałyby w tej sytuacji zastosowanie, istotne znaczenie ma data nabycia i forma prawna jego nabycia.

Z treści wniosku wynika, że nabycie przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności budynku usługowego miało miejsce w dniu 12 stycznia 1993 r. Tym samym pięcioletni okres określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upływa w niniejszym przypadku z końcem 1998 r.

Zatem, sprzedaż nieruchomości dokonana po dniu 31 grudnia 1998 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.