Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1131/13-2/EK
z 6 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 19 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz sposobu realizacji uprawnienia do odliczenia w związku ze zmianą sposobu wykorzystania obiektów– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz sposobu realizacji uprawnienia do odliczenia w związku ze zmianą sposobu wykorzystania obiektów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego. Stosownie do zapisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 poz. 594, dalej ”ustawa o samorządzie gminnym”) do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności, wykonuje ona zadania własne, do których należą m.in. sprawy z zakresu:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
   
2. edukacji publicznej,
   
3. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,
   
4. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
   
5. targowisk i hal targowych,
   
6. zieleni gminnej i zadrzewień,
   
7. cmentarzy gminnych,
   
8. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,
   
9. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
   
   
   

W zakresie powyższych działań Gmina, zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT występuje jako organ władzy publicznej, wykonujący zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa i jako taka nie jest uznawana, w świetle regulacji ustawy o VAT za podatnika tego podatku.

Jednocześnie, Wnioskodawca prowadzi również działalność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Działalność ta obejmuje w szczególności:

1. oddawanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
   
2. świadczenie usług w zakresie najmu i dzierżawy gruntów, budynków i budowli,
   
3. transakcje odpłatnego zbycia mienia komunalnego.
   
   
   

W latach 2011-2013, Gmina ponosiła znaczące nakłady inwestycyjne na budowę szkoły podstawowej i przedszkola. Przedszkole zostało oddane do użytku w sierpniu 2011 r., natomiast szkoła — we wrześniu 2012 r. Wartość początkowa każdej z tych inwestycji przekroczyła 15.000 zł. Po zakończeniu budowy, oba obiekty zostały przekazane w trwały zarząd gminnym jednostkom budżetowym (które, w świetle uchwały NSA z 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 1/13 nie są odrębnymi od Gminy podatnikami VAT) i były wykorzystywane do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie edukacji publicznej. Jednocześnie jednak, Gmina założyła również możliwość wykorzystania przedmiotowych obiektów także na inne cele.

Ponadto, we wskazanym powyżej okresie Gmina ponosiła również nakłady związane z modernizacją pozostałych placówek oświatowych prowadzonych przez Wnioskodawcę, które zwiększały wartość początkową tych obiektów.

Wydatki dotyczące wymienionych powyżej inwestycji zostały udokumentowane przez dostawców/wykonawców fakturami VAT wystawionymi na Gminę, z wykazanymi na nich kwotami VAT. Dotychczas Gmina nie odliczyła podatku naliczonego wynikającego z powyższych dokumentów. Niemniej, obecnie Wnioskodawca planuje przeznaczenie budynków szkół i przedszkoli gminnych — poza działalnością w zakresie edukacji publicznej — również na cele wynajmu/dzierżawy na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z podmiotami trzecimi. Gmina przyjęła w tym celu odpowiednie zarządzenia Burmistrza. Zgodnie z przedmiotowym zarządzeniem, dyrektorzy placówek oświatowych zostali zobowiązani do ustalenia zakresu, w jakim dana placówka zostanie przeznaczona na cele najmu/dzierżawy oraz podania do publicznej wiadomości (strona internetowa jednostki, tablice ogłoszeń, etc.) wykazu pomieszczeń i powierzchni szkolnych przeznaczonych na wynajem / dzierżawę, nie później niż do 10 września danego roku szkolnego.

Gmina będzie dokumentować świadczenie usług najmu/dzierżawy fakturami VAT oraz będzie rozliczać podatek należny z tego tytułu.

Innymi słowy, począwszy od momentu wdrożenia planowanego rozwiązania (ogłoszenia wykazu powierzchni w placówkach oświatowych przeznaczonych na cele wynajmu/ dzierżawy), budynki placówek oświatowych prowadzonych przez Gminę będą przeznaczone do wykorzystywania w dwojaki sposób, a mianowicie na cele:

1. edukacji publicznej;
   
2. odpłatnego wynajmu / dzierżawy na rzecz podmiotów gospodarczych, w celu prowadzenia przez te podmioty dodatkowych odpłatnych zajęć.
   
   
   

Jednocześnie, w celu zapewnienia najemcom oraz ich klientom możliwości oraz odpowiednich warunków korzystania z wynajmowanych pomieszczeń, w ramach umów najmu Gmina będzie udostępniać tym podmiotom również „powierzchnie ogólnoużytkowe” placówek oświatowych, takie jak np korytarze, szatnie, toalety, chodniki i place, itp.

Udział czynności opodatkowanych VAT (tj. odpłatnego wynajmu/dzierżawy) w ogólnym wykorzystaniu wymienionych powyżej placówek oświatowych zostanie przez Gminę określony w oparciu o stosunek powierzchni przeznaczonej na wynajem (w tym „powierzchni ogólno-użytkowych”) do łącznej powierzchni danej placówki oraz czas (zakres godzin) w jakim nieruchomości te będą przeznaczone na cele najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy, w związku ze zmianą sposobu wykorzystania opisanych obiektów oświatowych, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego poniesionego w związku z realizacją przedmiotowych inwestycji?
   
2. W jaki sposób Gmina powinna ustalić kwotę VAT naliczonego podlegającego odliczeniu w związku z opisanymi inwestycjami?
   
3. W którym okresie rozliczeniowym należy dokonać odliczenia tego podatku?
   
   
   

Stanowisko Gminy

1. Zdaniem Gminy, z uwagi na fakt, iż w wyniku zmiany sposobu wykorzystania przez Gminę opisanych obiektów oświatowych poniesione przez Gminę wydatki inwestycyjne będą związane ze sprzedażą opodatkowaną Gminy (usługami najmu), Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tego tytułu.
   
2. W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie w omawianym przypadku znajdzie art. 90a w zw. z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT. Podatek naliczony podlegający odliczeniu powinien zatem zostać określony w oparciu o udział procentowy, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana przez Gminę do celów działalności gospodarczej, z uwzględnieniem pozostałego okresu korekty określonego w art. 90a ustawy. W konsekwencji, dla zapewnienia możliwie wiernego odzwierciedlenia rzeczywistego stopnia wykorzystania danej nieruchomości do celów działalności gospodarczej podatnika, Gmina planuje określenie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu na podstawie udziału procentowego obliczonego w oparciu o stosunek powierzchni przeznaczonej na wynajem, z uwzględnieniem powierzchni ogólnoużytkowych, w łącznej powierzchni danej placówki oraz czasu w jakim nieruchomości te będą przeznaczone na cele najmu.
   
3. W związku z faktem, iż zmiana sposobu wykorzystania opisanych placówek oświatowych nastąpi w dacie ogłoszenia wykazu powierzchni przeznaczonych na cele wynajmu / dzierżawy (we wrześniu 2013 r.), odliczenia podatku naliczonego związanego z przedmiotowymi inwestycjami należy dokonać w rozliczeniu VAT za wrzesień 2013 r., stosownie do art. 90a ustawy o VAT.
   
   
   

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Ad 1)

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych. Stosownie natomiast do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika zatem, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone w nich przesłanki, tj. odliczenia dokonuje podatnik VAT a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane przez tego podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Odnosząc się do powyższego należy również zaznaczyć, iż w systemie opodatkowania VAT obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się założeniem, iż dla powstania prawa do odliczenia nie jest konieczne zaistnienie czynności opodatkowanych, na potrzeby których nabywane są dane towary lub usługi, lecz istotna jest intencja nabycia. Jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas — po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych — możliwe jest odliczenie podatku naliczonego (oczywiście przy założeniu, że prawa do odliczenia nie wyłączają inne przepisy ustawy o VAT lub aktów wykonawczych). Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć wyłącznie czynnościom niedającym prawa do odliczenia VAT naliczonego (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT), wówczas, w momencie dokonywania zakupu, podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

Biorąc więc pod uwagę powyższe, uznać należy, iż z uwagi na fakt, że w wyniku zmiany sposobu wykorzystania przez Gminę opisanych obiektów oświatowych poniesione przez Gminę wydatki inwestycyjne będą związane ze sprzedażą opodatkowaną Gminy (usługami najmu), Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tego tytułu.

Ad 2)

Ponieważ cytowane powyżej regulacje prawne uzależniają zakres prawa do odliczenia od przeznaczenia towaru czy też usługi, której dotyczy podatek naliczony, zmiana przez podatnika planów co do finalnego wykorzystania towarów lub usługi, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Z chwilą podjęcia przez podatnika decyzji o zmianie stopnia wykorzystania towarów lub usług na cele związane z działalnością opodatkowaną, zmianie ulega również zakres przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego, co z kolei skutkuje koniecznością dokonania odpowiednich korekt w zakresie odliczonej uprzednio kwoty VAT.

Wyrazem ścisłej zależności między odliczeniem podatku naliczonego a wykorzystaniem nabywanych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych są regulacje zawarte m.in. w art. 86 ust. 7b oraz 90a ustawy, które w sposób techniczny doprecyzowują generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku nakładów ponoszonych rzez podatnika na wytworzenie nieruchomości stanowiącej majątek jego przedsiębiorstwa, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Stosownie zaś do art. 90a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy od miesiąca, w którym dana nieruchomość została oddana w użytkowanie nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, należy dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Przy czym, jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w ramach działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczenia, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10, zastosowaną przy odliczeniu.

Wprowadzenie od 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 90a ustawy jest implementacją zapisów zawartych w dyrektywie Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającej niektóre przepisy dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 10 z dnia 15 stycznia 2010 r., s. 14). Zgodnie z preambułą do tej dyrektywy, regulacje te mają zapewniać identyczne traktowanie podatników zawsze, gdy nieruchomości, które wykorzystują oni do celów działalności gospodarczej, nie są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z tą działalnością.

Zgodnie z przepisami wspólnotowymi, w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, albo bardziej ogólnie - do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Art. 168a zdanie drugie Dyrektywy 2006/l12/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 .12.2006 s. 1, ze zm.) stanowi, że zmiany w udziale procentowym wykorzystania nieruchomości na cele związane z działalnością oraz inne cele są uwzględniane zgodnie z zasadami przewidzianymi w danym państwie członkowskim dla korekty podatku naliczonego dla innych dóbr inwestycyjnych.

Z uwagi na charakter nieruchomości (okoliczność, że są one składnikami majątkowymi w zasadzie niezużywającymi się), ustawa przewiduje 10- letni (120-miesięczny) okres korekty podatku naliczonego od nieruchomości. Ww. przepis jest jednak odrębny od przepisów dotyczących odliczeń częściowych. Służy on do określenia, jaka część podatku z faktury – związanej z nabyciem bądź poniesieniem nakładów na wytworzenie nieruchomości stanowi podatek naliczony i jaką część podatku w związku z tym należałoby skorygować.

Przywołana regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy w 120-miesięcznym okresie korekty nastąpi zmiana w sposobie wykorzystania nieruchomości przez podatnika. Obejmuje ona sytuacje, w których w wyniku zmiany sposobu wykorzystania, zmianie ulega stopień, w jakim nieruchomość ta służy prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Nie dotyczy ona natomiast sytuacji, gdy dana nieruchomość służy wyłącznie działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, gdy działalność ta obejmuje zarówno opodatkowana i działalność zwolniona. W tym ostatnim przypadku zastosowanie mają przepisy o odliczeniach częściowych (art. 90 i 91 ustawy).

Przepis art. 90a ustawy odnosi się do sytuacji, o których mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, zgodnie z którym w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Ustawodawca nie określa przy tym żadnych konkretnych zasad, w jaki sposób należy ustalić udział procentowy, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do działalności gospodarczej podatnika. Niemniej, dla zapewnienia prawidłowości rozliczeń, udział ten powinien możliwie wiernie odzwierciedlać rzeczywisty stopień wykorzystania danej nieruchomości do celów działalności gospodarczej podatnika. Z tego względu, Gmina planuje określenie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu na podstawie udziału procentowego obliczonego w oparciu o stosunek powierzchni przeznaczonej na wynajem w łącznej powierzchni danej placówki oraz czasu w jakim nieruchomości te będą przeznaczone na cele najmu.

Przykładowo, jeżeli zgodnie z wykazem opracowanym przez dyrektora danej placówki, na cele wynajmu przeznaczone zostanie 80% powierzchni nieruchomości zajmowanej przez tę placówkę i nieruchomość ta będzie przeznaczona na wynajem w godzinach od 15 do 24 (przy założeniu, iż szkoła działa w godzinach od 8 do 24), udział ten wyniesie 35% (80% *7/16).

W ocenie Gminy, takie rozwiązanie zapewni, iż współczynnik odliczenia VAT naliczonego związanego z inwestycjami dotyczącymi obiektów oświatowych będzie możliwie dokładnie odzwierciedlać zakres w jakim obiekty te są wykorzystywane do działalności gospodarczej Gminy.

Wnioskodawca pragnie przy tym zauważyć, iż powierzchnia jest aprobowana przez organy podatkowe jako kryterium ustalania wspomnianego udziału procentowego. Przykładem może być interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 17 lipca 2012 r. (sygn. IBPP3/443-366/12/UH), w której organ ten uznał słuszność stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem nieruchomości, należy zastosować powierzchnię jako kryterium ustalenia udziału procentowego, w jakim ta nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2011 r. (sygn. IPPP1-443-1132/10-2/PR), gdzie stwierdził, że „w celu określenia właściwego współczynnika, który w sposób wierniejszy oddawałby rzeczywistą część korzystania z części wspólnych budynku, [Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie] wskazuje na proporcję odwołującą się do udziału powierzchni wykorzystywanej przez Wnioskodawcę w całości do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (...). Dopiero na tej podstawie wyliczony wskaźnik można odnieść do poszczególnych części budynku, które służą zarówno celom osobistym, mieszkalnym podatnika jak i jednocześnie wykorzystywane są w jego działalności gospodarczej. Słuszność powyższych wyliczeń wynika przede wszystkim z oparcia się przy nich na kluczu powierzchniowym, który pozwala odnieść się do konkretnych wielkości - w tym przypadku podanego metrażu, a nie jak to założył Wnioskodawca na szacunkowym, abstrakcyjnym wskaźniku. Wyższość zastosowania wskazanego klucza powierzchniowego nad szacunkowym przekłada się także na określenie znacznie bliższego, precyzyjniejszego wskaźnika w stosunku do właściwego. Przyjęcie odmiennej metody wyliczeń prowadzi do uzależnienia kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budynek mieszkalny w części służący prowadzeniu działalności gospodarczej, od całkowicie uznaniowych współczynników, nieznajdujących pokrycia w rzeczywistości, oddalających się od właściwego wskaźnika określającego wysokość podatku naliczonego do odliczenia.” Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-174/13-4/JS), uznając, że „odnośnie wydatków, które nie mogą zostać jednoznacznie przypisane do części nieruchomości, która jest/będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części przeznaczonej na cele mieszkaniowe, Wnioskodawca winien obliczyć udział powierzchni inwestycji wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej w powierzchni inwestycji ogółem oraz przyporządkować podatek naliczony poszczególnym częściom realizowanej inwestycji, według tak wyliczonego udziału procentowego.”

W rozpatrywanym przypadku, wyznacznikiem powierzchni przeznaczonych przez Gminę na cele działalności gospodarczej opodatkowanej VAT będą ogłoszone przez dyrektorów placówek oświatowych wykazy pomieszczeń i powierzchni przeznaczonych na wynajem. Dodatkowo, Gmina zamierza kryterium powierzchni połączyć z kryterium czasowym. Co do zasady bowiem, te same pomieszczenia będą w ciągu dnia wykorzystywane na cele edukacyjne, zaś w godzinach pozalekcyjnych będą przeznaczone na działalność komercyjną. Z tego powodu zastosowanie wyłącznie kryterium powierzchni bez uwzględnienia czynnika czasowego nie odzwierciedlałoby w pełni rzeczywistego stopnia wykorzystania pomieszczeń i powierzchni szkoły na cele działalności gospodarczej.

Dodatkowo, przy ustalaniu współczynnika wykorzystania budynku danej placówki oświatowej na cele działalności gospodarczej, Gmina zamierza uwzględnić wykorzystanie przez najemców również powierzchni ogólnoużytkowych, takich jak np. korytarze, szatnie, toalety, chodniki i place, itp. Udostępnienie tych powierzchni najemcom jest bowiem niezbędne do właściwego wykonania przez Gminę zawartych umów najmu. Wnioskodawca nie ma bowiem wpływu na to, którędy najemcy oraz ich klienci będą docierać do wynajmowanego pomieszczenia. Do tego celu przeznaczone są wszystkie ciągi komunikacyjne (korytarze oraz klatka schodowa). Dostępne dla najemców będą również w całości szatnie oraz toalety, co jest konieczne dla zapewnienia odpowiednich warunków korzystania z wynajmowanych pomieszczeń. Dotyczy to również terenu wokół szkoły, jak np. chodnik, dzięki któremu najemcy oraz ich klienci będą mogli dostać się do budynku szkoły.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, zasadnym jest uznanie, iż stopień wykorzystania budynku poszczególnych placówek oświatowych do celów działalności gospodarczej powinien uwzględniać wykorzystanie do tych celów również powierzchni ogólnoużytkowych. Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż powierzchnie te będą udostępniane najemcom w każdym czasie, gdy jakiekolwiek pomieszczenie danej placówki jest przeznaczone na cele najmu, zdaniem Wnioskodawcy, za czas wykorzystania tych powierzchni na cele działalności gospodarczej Gminy należy przyjąć łączny czas w którym na terenie szkoły lub przedszkola prowadzona jest działalność w tym zakresie.

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, iż dla powyższego sposobu rozliczenia nie będzie istotne w jakiej części nieruchomość określonej placówki zostanie faktycznie wynajęta. Jak bowiem podkreślono we wcześniejszej części niniejszego wniosku, dla określenia zakresu prawa do odliczenia VAT naliczonego istotna jest intencja podatnika dotycząca wykorzystania danych towarów lub usług do działalności opodatkowanej Gminy. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, decydujące znaczenie będzie mieć w tym przypadku zamiar Gminy co do sposobu wykorzystywania danej placówki oświatowej, określony w obwieszczeniu dyrektora tej placówki.

Ad 3)

Zgodnie z przywołanym już we wcześniejszej części wniosku art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, podatnik jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku, za datę kiedy nastąpiła zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości wykorzystywanych przez placówki oświatowe należy przyjąć dzień ogłoszenia przez dyrektorów szkół i przedszkoli wykazu określającego zakres, w jakim nieruchomości te będą przeznaczone do celów wynajmu. Z tym dniem nastąpi bowiem zmiana w zamierzonym przez Gminę sposobie wykorzystania tych nieruchomości i począwszy od tego dnia będą one wykorzystywane również do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy odliczenia VAT naliczonego związanego z opisanymi inwestycjami należy dokonać w rozliczeniu za okres, w którym przedmiotowy wykaz zostanie ogłoszony, w oparciu o udział procentowy określony w sposób opisany w pkt 2, z uwzględnieniem pozostałego okresu korekty zgodnie z art. 90a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.