INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług, polegających na udostępnianiu urządzeń siłowni, sauny oraz solarium – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług, polegających na udostępnianiu urządzeń siłowni, sauny oraz solarium.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Jest Pan zawodnikiem kadry narodowej i instruktorem rekreacji ruchowej fitness – ćwiczenia siłowe. Od 2007 r. prowadzi Pan działalność usługową, sklasyfikowaną jako działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej (PKD 93.13.Z), opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych i podatkiem VAT. Dzierżawi Pan obiekt, składający się z kilku sal, m.in. sali siłowni (wyposażona w sprzęt do ćwiczeń), sali do fitness, aerobiku, jogi, sztuk walki, spinningu, jest jeszcze kilka pomieszczeń niewykorzystanych (myśli Pan o saunie i solarium). W ofercie są karty wstępu ilościowe na:

1. wyposażoną w sprzęt salę siłowni;
2. wyposażoną w sprzęt salę siłowni pod nadzorem trenera personalnego (wykwalifikowanego instruktora – cena jest odpowiednio wyższa);
3. zorganizowane zajęcia sportowo-rekreacyjne (np.: fitness, aerobik, joga, sztuki walki, spinning);
4. w przyszłości karty wstępu na saunę i solarium.

Klient, który wykupi kartę z poz. 1 i w przyszłości z poz. 4 może w dowolnym czasie wykorzystać wykupioną liczbę wejść, korzystając z konkretnej usługi, zaś klient, który wykupił kartę z poz. 2 i 3 ma ustalone godziny, w których odbywają się poszczególne zajęcia. Obecnie wszystkie karty wstępu ilościowe opodatkowuje Pan podstawową stawką podatku od towarów i usług 23%. Poz. 2 i 3 oferty opodatkowana jest stawką VAT 23%, gdyż karty wstępu upoważniają osobę będącą w ich posiadaniu do udziału – uczestnictwa w zajęciach sportowo-rekreacyjnych. Zajęcia typu fitness, aerobik, joga, sztuki walki, spinning prowadzone są przez wykwalifikowanych instruktorów. Pozycja druga oferty dotyczy sytuacji, gdzie klient może wykupić na siłowni indywidualny program ćwiczeń, gdzie ma zapewnionego instruktora wyłącznie dla siebie. Cena jest odpowiednio wyższa i czas jest skonkretyzowany. W tych dwóch przypadkach nie ma Pan wątpliwości co do stawki podatku. Wątpliwości dotyczą stosowania stawki VAT 23% dla kart wstępu ilościowych na wyposażoną w sprzęt salę siłowni bez trenera (poz. 1 oferty), a w przyszłości na saunę i solarium (poz. 4 oferty). Zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, usługi związane z wstępem korzystać mogą z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% jako usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu. Dlatego też poz. 1 i 4 oferty powinien Pan opodatkować stawką 8%. Nadmienił Pan, iż prowadzona działalność nie ma statusu klubu sportowego, związku sportowego ani związku stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ilościowe karty wstępu na salę siłowni (wyposażoną w sprzęt do ćwiczeń) bez instruktora oraz w przyszłości karty wstępu na saunę i solarium, bez wskazanego konkretnego czasu korzystania, mogą korzystać z opodatkowania stawką podatku 8%...

Stoi Pan na stanowisku, iż karty wstępu ilościowe na siłownię bez trenera jako udostępnienie wyposażonej w sprzęt sali ćwiczeń i w przyszłości wstęp na saunę i solarium – mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 186 wymieniono – bez względu na symbol PKWiU – „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od 2007 r. Wnioskodawca prowadzi działalność usługową, sklasyfikowaną jako działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej (PKD 93.13.Z). Dzierżawi obiekt, składający się m.in. z sali siłowni (wyposażonej w sprzęt do ćwiczeń), sali do fitness, aerobiku, jogi, sztuk walki, spinningu, z pomieszczeń niewykorzystanych, w których Wnioskodawca planuje założyć saunę i solarium. W ofercie są karty wstępu ilościowe m.in. na wyposażoną w sprzęt salę siłowni, a w przyszłości na saunę i solarium.

Wobec powyższego pierwszej kolejności wskazać należy, iż usługi związane z działalnością obiektów takich jak kluby fitness, siłownie czy sauny – zgodnie z PKWiU z 2008 r. – mieszczą się w następujących grupowaniach:

• w grupowaniu 93.13.10.0 („Usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej”), obejmującym usługi związane z działalnością centrów i klubów fitness oraz innych obiektów służących poprawie kondycji fizycznej i kulturystyce;

• oraz w grupowaniu 96.04.10.0 („Usługi związane z poprawą kondycji fizycznej”), obejmującym usługi świadczone przez łaźnie tureckie, sauny i łaźnie parowe, solaria, salony odchudzające, salony masażu (z wyłączeniem masażu leczniczego) i podobne usługi mające na celu poprawę samopoczucia.

Powyższe kwalifikacja ma na tyle istotne znaczenie, bowiem wyklucza umiejscowienie usług świadczonych przez obiekty służące poprawie kondycji fizycznej i kulturystyce w grupowaniu mieszczącym usługi związane z działalnością obiektów sportowych (PKWiU 93.11.10.0.), które to usługi, zgodnie z poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy, mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku 8%.

Odnosząc się natomiast do poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, zauważyć należy, iż ustawodawca nie określił form ani kategorii „wstępu”, które objął obniżoną stawką podatku. Pod pojęciem „wstępu”, określonym w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa – www.sjp.pwn.pl) rozumieć należy „możliwość wejścia gdzieś”.

Ponadto obowiązujący od 1 lipca 2011 r. przepis art. 32 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wskazuje, iż usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

W art. 32 ust. 2 ww. rozporządzenia wskazano natomiast, że ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W myśl art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia, ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z powyższego, „wstęp” należy rozumieć jako możliwość wejścia „gdzieś”, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń czy czynnego uczestniczenia z organizowanych tam zajęć. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica, co do zasady, za uczestniczenie w imprezie poprzez oglądanie (uczestnictwo bierne).

Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem „biletu wstępu”, uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych (bądź korzystania z dostępnych urządzeń), które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa. Wstęp na siłownię, saunę lub do solarium nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce w przypadku nabycia biletu do kina, lecz obejmuje również czynne uczestnictwo.

Mając tym samym na uwadze opisany stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem, że karty wstępu ilościowe na siłownię bez trenera jako udostępnienie wyposażonej w sprzęt sali i w przyszłości wstęp na saunę i solarium – mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług.

Wstęp upoważniający do wejścia na siłownię, saunę oraz do solarium oznacza dla klientów możliwość korzystania z urządzeń znajdujących się w tych pomieszczeniach. Z tych też względów opłaty pobierane za korzystanie z siłowni, sauny i solarium, tj. pomieszczeń służących poprawie kondycji fizycznej, nie mogą być uznane za opłaty za wstęp, lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z dostępnych urządzeń lub pomieszczeń.

W związku z tym, świadczone przez Pana usługi związane ze wstępem na salę siłowni, a w przyszłości na saunę i solarium, opodatkowane są podstawową stawką podatku 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.