INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością x przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 10 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy zbycie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej na rzecz podmiotu trzeciego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy zbycie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej na rzecz podmiotu trzeciego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 5). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność finansową, w szczególności w zakresie udzielania pożyczek gotówkowych dla osób fizycznych.

Spółka rozważa utworzenie spółki komandytowej (dalej: SK) i przystąpienie do niej w charakterze komandytariusza. Spółka wniesie do SK tytułem wkładu m.in. własne wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek udzielonych przez siebie, które jednocześnie będą już wymagalne w dniu wniesienia wkładu (dalej: wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek). Obok Spółki do spółki komandytowej przystąpi jeszcze jeden podmiot w charakterze komandytariusza oraz jeden podmiot w charakterze komplementariusza.

Spółka dopuszcza także w przyszłości sytuację, w której nastąpi odpłatne zbycie ogółu praw i obowiązków wynikających z udziału w SK na rzecz podmiotu trzeciego. Podmiotem tym mógłby być zarówno podmiot polski, jak i zagraniczny, jednocześnie mógłby być to podmiot powiązany lub niepowiązany ze Spółką. Zbycie nastąpiłoby za cenę odpowiadającą wartości rynkowej udziału w SK posiadanego przez Spółkę.

Wydatki poniesione na przedmiot planowanego wkładu niepieniężnego nie zostały dotychczas zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z pisma z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.), stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, że Spółka uzupełnia przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe o informacje, które mogą mieć znaczenie dla oceny skutków podatkowych czynności odpłatnego zbycia przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wspólnika w SK, do której zamierza obecnie przystąpić (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

W związku z tym Wnioskodawca poinformował, że:

• w zakres działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, w szczególności udziałami ani akcjami;
• Spółka nie będzie uczestniczyć w zarządzaniu SK, do której zamierza przystąpić. Spółka ma bowiem zamiar przystąpienia do SK w charakterze komandytariusza, który nie będzie uprawniony do prowadzenia spraw SK;
• rozważana przez Spółkę sprzedaż ogółu praw i obowiązków wspólnika w SK, jak również ewentualna przyszła sprzedaż udziałów nie będzie dokonywana w ramach działalności maklerskiej ani brokerskiej;
• posiadanie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków w SK, jak również ewentualne posiadanie udziałów w przyszłości nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym warunkiem rozszerzenia działalności gospodarczej Spółki;
• posiadanie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków w SK będzie wiązać się jedynie z wykonywaniem podstawowych praw właścicielskich, przysługujących komandytariuszowi.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wspólnika w SK na rzecz podmiotu trzeciego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wspólnika w SK na rzecz podmiotu trzeciego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Należy jednakże zauważyć, że odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działający w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności.

W tym kontekście Spółka zauważa, że dokonując zbycia ogółu praw i obowiązków wspólnika w SK, nie będzie występować w charakterze podatnika, gdyż zbycie nie będzie dokonane w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Zbywanie własnych udziałów w spółkach nie może bowiem co do zasady stanowić wykonywania działalności gospodarczej.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność, polegającą na posiadaniu/zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W świetle orzecznictwa TSUE działalność gospodarcza nie obejmuje działalności polegającej na posiadaniu udziałów i innych papierów wartościowych (sprawa Polysar Investments Netherlands BV v. Inspecteur der Invoerrechten en Accijnzen pod sygn. C-60/90, sprawa Harnas Helm CV v. Staatssecretaris van Financiën pod sygn. C 80/95) oraz na nabywaniu i zbywaniu udziałów (sprawa Wellcome Trust Ltd v. Commissioners of Customs and Excise pod sygn. C-155/94).

Spółka zauważa, że udziałem w spółce komandytowej jest ogół praw i obowiązków wspólnika w takiej spółce.

Jak wskazuje się bowiem w doktrynie, udziałem w spółce jawnej jest ogół praw i obowiązków wspólnika. Chodzi tu zarówno o prawa i obowiązki majątkowe, np.: prawo do podziału i wypłaty zysku, prawo do odsetek od udziału, prawo do wypłaty udziału w razie wystąpienia ze spółki, obowiązek wniesienia wkładu, obowiązek uczestniczenia w stratach, jak i prawa i obowiązki niemajątkowe, np.: prawo do reprezentowania spółki, prawo do prowadzenia jej spraw, prawo do zasięgania informacji o stanie majątku i interesów spółki, prawo do przeglądania ksiąg i dokumentów spółki, prawo do wypowiedzenia umowy spółki, prawo żądania rozwiązania spółki, obowiązek prowadzenia spraw spółki, obowiązek lojalności (J. Napierała, L. Moskwa, A. Koch, J. Napierała, „Prawo handlowe”, Zakamycze 2002, s. 202).

Natomiast, zgodnie z art. 103 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale (tj. dziale III Spółka komandytowa) do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawne i orzecznictwo TSUE – w opinii Wnioskodawcy – należy stwierdzić, że zbycie praw i obowiązków komandytariusza w SK dokonane przez Spółkę jest czynnością niepodlegającą VAT, gdyż dokonując tej czynności Spółka nie działa w charakterze podatnika co wynika z faktu, że czynności te nie mogą zostać uznane za wykonywane w ramach działalności gospodarczej, a są jedynie prostym wykonywaniem funkcji właścicielskiej.

Prawidłowość przedstawionego poglądu potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 1 października 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-600/12-2/AW),
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 marca 2012 r. (sygn. IPPP1/443-66/12-2/PR),
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 8 sierpnia 2011 r. (sygn. IPTPP2/443-72/11-4/BM).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ze wskazanych regulacji wynika, że zbycie udziałów nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ponieważ udział jako zbywalne prawo majątkowe, nie stanowi towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy bowiem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Należy zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić należy, że z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Innymi słowy, czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że pojęcie działalności gospodarczej ma charakter podmiotowy, odnosi się bowiem do podmiotów prowadzących tę działalność. Zatem nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. A więc, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzą transakcje dotyczące nabywania i zbywania udziałów w przedsiębiorstwach, to czynność samej ich sprzedaży nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym, nie podlega opodatkowaniu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwolnione od podatku są usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. nr 106, poz. 622 i nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usług pośrednictwa w tym zakresie.

Natomiast na podstawie § 13 ust. 1 pkt 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:

1. spółkach,
2. innych niż spółki podmiotach, jeżeli mają one osobowość prawną

– z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność, polegającą na posiadaniu/zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wnika, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika (np. w wyrokach w sprawach: C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95). W wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro (EDM), Trybunał uznał, że „zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe, polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej”.

Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie Trybunał odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, że samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu VI Dyrektywy. Samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumienie Dyrektywy.

Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że fakt posiadania i zbywania akcji czy udziałów należy połączyć z wykonywaniem działalności w określonych okolicznościach. Podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczy to sytuacji, gdy:

1. posiadacz akcji (udziałów) uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje (udziały) posiada,
2. sprzedaż akcji (udziałów) prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,
3. posiadanie akcji (udziałów) jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej posiadacza.
   
   

Również w Polsce, pod wpływem orzecznictwa TSUE, przyjęło się, że sprzedaż akcji czy udziałów może zostać uznana za usługę finansową. Istotne znaczenie ma fakt, czy podatnik nabył udziały w celu sprawowania uprawnień właścicielskich, czy upatruje jedynie korzyści finansowe i nabywa udziały w celach spekulacyjnych (licząc na wzrost ich wartości). W tym drugim przypadku, jeżeli dojdzie do sprzedaży takich udziałów, mamy do czynienia z usługami pośrednictwa finansowego.

W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Należy podkreślić, że na gruncie prawa wspólnotowego, powyższe kwestie regulują przepisy art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.).

Jak bowiem wynika z zapisu art. 135 ust. 1 lit. f ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność finansową, w szczególności w zakresie udzielania pożyczek gotówkowych dla osób fizycznych. Spółka rozważa utworzenie spółki komandytowej (SK) i przystąpienie do niej w charakterze komandytariusza. Obok Spółki do spółki komandytowej przystąpi jeszcze jeden podmiot w charakterze komandytariusza oraz jeden podmiot w charakterze komplementariusza. Spółka dopuszcza w przyszłości sytuację, w której nastąpi odpłatne zbycie ogółu praw i obowiązków wynikających z udziału w SK na rzecz podmiotu trzeciego. Podmiotem tym mógłby być zarówno podmiot polski, jak i zagraniczny, jednocześnie mógłby być to podmiot powiązany lub niepowiązany ze Spółką. Zbycie nastąpiłoby za cenę odpowiadającą wartości rynkowej udziału w SK posiadanego przez Spółkę. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że:

• w zakres działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, w szczególności udziałami ani akcjami;
• Spółka nie będzie uczestniczyć w zarządzaniu SK, do której zamierza przystąpić. Spółka ma bowiem zamiar przystąpienia do SK w charakterze komandytariusza, który nie będzie uprawniony do prowadzenia spraw SK;
• rozważana przez Spółkę sprzedaż ogółu praw i obowiązków wspólnika w SK, jak również ewentualna przyszła sprzedaż udziałów nie będzie dokonywana w ramach działalności maklerskiej ani brokerskiej;
• posiadanie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków w SK, jak również ewentualne posiadanie udziałów w przyszłości nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym warunkiem rozszerzenia działalności gospodarczej Spółki;
• posiadanie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków w SK będzie wiązać się jedynie z wykonywaniem podstawowych praw właścicielskich, przysługujących komandytariuszowi.
  
  

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro w zakres prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej nie wchodzą transakcje, dotyczące nabywania i zbywania udziałów (akcji) w przedsiębiorstwach, a Spółka nie będzie uczestniczyć w odpłatnym zarządzaniu spółką komandytową, to w tym przypadku, czynność samego zbycia ogółu praw i obowiązków związanych z byciem wspólnikiem spółki komandytowej nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jest jedynie prostym wykonywaniem funkcji właścicielskiej, która nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, zbycie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wspólnika w SK na rzecz podmiotu trzeciego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy zbycie przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej na rzecz podmiotu trzeciego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 5). Kwestia dotycząca stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy czynność wniesienia przez Spółkę do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2013 r. nr ILPP1/443-817/13-3/AWa. Natomiast wniosek w zakresie stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.