Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-536/13-4/MZ
z 5 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26.09.2013 r. (data wpływu 30.09.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia, dalej zwana „Parafią” lub „Wnioskodawcą” posiada osobowość prawną zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.). Parafia prowadzi obecnie bardzo małą, publiczną, katolicką szkołę, ale zamierza nadać temu przedsięwzięciu znacznie większe rozmiary, tj. w szczególności doprowadzić do wybudowania dużego, dobrze wyposażonego kompleksu budynków szkolnych, w których docelowo uczyć się będzie nawet kilkaset osób. Rzeczony cel Wnioskodawca zamierza osiągnąć w sposób opisany poniżej. Parafia jest właścicielem nieruchomości gruntowej, obecnie niezabudowanej i planuje wybudowanie na niej kompleksu budynków szkolnych. Następnie, szkoła wraz z gruntem zostaną wynajęte lub wydzierżawione Fundacji, która weźmie na siebie funkcję organu prowadzącego placówki szkolne w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Prowadzone przez Fundację (w budynkach szkolnych najętych od Parafii) placówki będą miały status placówek publicznych. Fundatorem Fundacji jest Parafia. Celem statutowym Fundacji jest wspieranie i rozwój szkół katolickich. Jednocześnie, statut Fundacji zawiera ogólny zapis, zgodnie z którym Fundacja prowadzi wyłącznie działalność społecznie użyteczną w sferze zadań publicznych określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego na rzecz społeczności lokalnej, a w szczególności młodzieży. Parafia zamierza zaciągnąć szereg pożyczek, które zostaną w całości wykorzystane do sfinansowania budowy budynków szkolnych.

Pismem z dnia 23.10.2013 r. Nr IPPB2/436-536/13-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• przesłanie dokumentu (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika prawo Ks dr M. C. do występowania w imieniu Wnioskodawcy, a tym samym do udzielenia pełnomocnictwa na rzecz Pana M.. K. do występowania z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego.
  
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie poprzez:

• Przesłanie potwierdzonego za zgodność z oryginałem dekretu nominującego ks. dr M. C. na urząd proboszcza parafii,
  
• Jednocześnie, podtrzymując w całej rozciągłości stanowisko w sprawie, wyrażone we wniosku ORD-IN, Wnioskodawca pragnie dodać, iż brak opodatkowania PCC pożyczek otrzymanych przez parafię w opisanych tam okolicznościach wynika dodatkowo z art. 55 ust. 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej. Zgodnie z tym przepisem, nabywanie rzeczy i praw makatowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych jest zwolnione z opłaty skarbowej jeżeli ich przedmiotem są rzeczy i prawa nieprzeznaczone do działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie, Parafia (kościelna osoba prawna) nabywa pieniądze (traktowane w doktrynie jako specyficzny rodzaj rzeczy lub niekiedy jako prawa majątkowe) w drodze umowy pożyczki (czynności prawnej przenoszącej własność pieniędzy na pożyczkobiorcę – zgodnie z art. 720 Kodeksu Cywilnego), które są przeznaczone na wybudowanie publicznej szkoły katolickiej, której budynek będzie wynajmowany podmiotowi formalnie prowadzącemu szkołę (fundacji). O ile wynajmu pojedynczego budynku w ogóle nie uznaje się za działalność gospodarczą, to tym bardziej nie można uznać za takową działalność wynajmu budynku publicznej szkoły katolickiej, dokonywanego przez parafię, dla której działalność oświatowo -wychowawczo-religijna stanowi jeden z zasadniczych celów statutowych. Widać zatem, że powołany przepis zwalnia z opłaty skarbowej otrzymane przez Parafię pożyczki przeznaczone na wybudowanie szkoły. co się zaś tyczy użytego w przepisie zwrotu ‘opłata skarbowa” to należy pamiętać, że Konkordat został sporządzony w 1989 roku, czyli w czasie gdy Ustawy o PCC jeszcze nie było, a czynności cywilnoprawne, takie jak m.in. pożyczki, były opodatkowane właśnie opłatą skarbową. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 Ustawa o PCC, jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy o opłacie skarbowej w zakresie czynności opodatkowanych na podstawie Ustawy o PCC, należy rozumieć to powołanie jako powołanie na Ustawę o PCC.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zaciągnięcie pożyczek w całości przeznaczonych na sfinansowanie budowy budynków szkolnych przez Parafię podlega wyłączeniu z opodatkowania PCC na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) PCCU?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaciągnięcie pożyczek w całości przeznaczonych na sfinansowanie budowy budynków szkolnych przez Parafię podlega wyłączeniu z opodatkowania PCC na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) PCCU. Zgodnie bowiem z tym przepisem, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne w sprawach m.in. szkolnictwa.

Zważywszy, że celem Parafii jest doprowadzenie do powstania dużej i dobrze funkcjonującej szkoły katolickiej, a fizyczne wzniesienie jej budynków stanowi pierwszy i konieczny krok do osiągnięcia tego celu, należy zdaniem Wnioskodawcy przyjąć, że każda pożyczka zaciągnięta na ten cel stanowi czynność cywilnoprawną dokonaną w sprawie szkolnictwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Parafia, dalej zwana „Parafią” lub „Wnioskodawcą” posiada osobowość prawną zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.).

Parafia prowadzi obecnie bardzo małą, publiczną, katolicką szkołę, ale zamierza nadać temu przedsięwzięciu znacznie większe rozmiary, tj. w szczególności doprowadzić do wybudowania dużego, dobrze wyposażonego kompleksu budynków szkolnych, w których docelowo uczyć się będzie nawet kilkaset osób. Rzeczony cel Wnioskodawca zamierza osiągnąć w sposób opisany poniżej. Parafia jest właścicielem nieruchomości gruntowej, obecnie niezabudowanej i planuje wybudowanie na niej kompleksu budynków szkolnych. Następnie, szkoła wraz z gruntem zostaną wynajęte lub wydzierżawione Fundacji, która weźmie na siebie funkcję organu prowadzącego placówki szkolne w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Prowadzone przez Fundację (w budynkach szkolnych najętych od Parafii) placówki będą miały status placówek publicznych. Fundatorem Fundacji jest Parafia. Celem statutowym Fundacji jest wspieranie i rozwój szkół katolickich. Jednocześnie, statut Fundacji zawiera ogólny zapis, zgodnie z którym Fundacja prowadzi wyłącznie działalność społecznie użyteczną w sferze zadań publicznych określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego na rzecz społeczności lokalnej, a w szczególności młodzieży. Parafia zamierza zaciągnąć szereg pożyczek, które zostaną w całości wykorzystane do sfinansowania budowy budynków szkolnych. W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że brak opodatkowania PCC pożyczek otrzymanych przez parafię w opisanych tam okolicznościach wynika dodatkowo z art. 55 ust. 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej. Zgodnie z tym przepisem, nabywanie rzeczy i praw makatowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych jest zwolnione z opłaty skarbowej jeżeli ich przedmiotem są rzeczy i prawa nieprzeznaczone do działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie, Parafia (kościelna osoba prawna) nabywa pieniądze (traktowane w doktrynie jako specyficzny rodzaj rzeczy lub niekiedy jako prawa majątkowe) w drodze umowy pożyczki (czynności prawnej przenoszącej własność pieniędzy na pożyczkobiorcę – zgodnie z art. 720 Kodeksu Cywilnego), które są przeznaczone na wybudowanie publicznej szkoły katolickiej, której budynek będzie wynajmowany podmiotowi formalnie prowadzącemu szkołę (fundacji). O ile wynajmu pojedynczego budynku w ogóle nie uznaje się za działalność gospodarczą, to tym bardziej nie można uznać za takową działalność wynajmu budynku publicznej szkoły katolickiej, dokonywanego przez parafię, dla której działalność oświatowo -wychowawczo-religijna stanowi jeden z zasadniczych celów statutowych. Widać zatem, że powołany przepis zwalnia z opłaty skarbowej otrzymane przez Parafię pożyczki przeznaczone na wybudowanie szkoły. Co się zaś tyczy użytego w przepisie zwrotu ‘opłata skarbowa” to należy pamiętać, że Konkordat został sporządzony w 1989 roku, czyli w czasie gdy Ustawy o PCC jeszcze nie było, a czynności cywilnoprawne, takie jak m.in. pożyczki, były opodatkowane właśnie opłatą skarbową. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 Ustawa o PCC, jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy o opłacie skarbowej w zakresie czynności opodatkowanych na podstawie Ustawy o PCC, należy rozumieć to powołanie jako powołanie na Ustawę o PCC.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 4 pkt 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej oraz zdrowia.

Jako, że pojęcie „sprawa” ma charakter ogólny, to należy przyjąć, że powyższe uregulowanie będzie dotyczyło tych wszystkich spraw, dla których materialnoprawna podstawa rozstrzygnięcia zawarta jest w przepisach regulujących kwestie wymienione w art. 2 pkt 1 lit. f) powołanej ustawy.

Przepisy dotyczące spraw podlegających wyłączeniu z opodatkowania w zakresie dotyczącym nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej oraz zdrowia znajdują się w następujących aktach prawnych w:

1. ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.),
   
2. ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.),
   
3. ustawie z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75 poz. 469 ze zm.),
   
4. ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408 ze zm.),
   
5. ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135),
   
6. ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 ze zm.).
   
   
   

Ustawodawca, normując w ww. przepisie przedmiotowe wyłączenie z obowiązku zapłaty podatku w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej, nie określił szczegółowo jego zakresu. Dlatego mając na względzie ogólną zasadę prawa podatkowego, zgodnie z którą przepisy dotyczące wyłączeń i zwolnień podatkowych, stanowiące odstępstwo od zasady powszechnego opodatkowania, należy interpretować ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, należy przyjąć, że celem ustawodawcy było objęcie wyłączeniem tych czynności cywilnoprawnych, które dokonywane są w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że przeznaczenie środków pieniężnych z tytułu zaciągniętej pożyczki na wybudowanie na niej kompleksu budynków szkolnych, a następnie wynajęcie lub wydzierżawienie szkoły wraz z gruntem Fundacji ma pośredni związek z wykorzystaniem zaciągniętej pożyczki w sprawach szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej. Jednakże nie jest to związek wystarczający do zaistnienia przesłanki bezpośrednio warunkującej zastosowanie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych określonego w art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ustawodawca, normując w ww. przepisie przedmiotowe wyłączenie z obowiązku zapłaty podatku w sprawach szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej, nie określił szczegółowo jego zakresu. Dlatego mając na względzie ogólną zasadę prawa podatkowego, zgodnie z którą przepisy dotyczące wyłączeń i zwolnień podatkowych, stanowiące odstępstwo od zasady powszechnego opodatkowania, należy interpretować ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, należy przyjąć, że celem ustawodawcy było objęcie wyłączeniem tych czynności cywilnoprawnych, które dokonywane są bezpośrednio w sprawach szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej.

W tym kontekście umowa pożyczki, zawarta przez Wnioskodawcę na wybudowanie kompleksu budynków szkolnych i następnie wynajęcie lub wydzierżawienie szkoły wraz z gruntem Fundacji, nie może być uznana za bezpośrednio związaną ze sprawami szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej. Dla zastosowania wyłączenia nie jest wystarczające, aby podatnik z tytułu dokonania określonej czynności cywilnoprawnej miał status podmiotu prowadzącego działalność w zakresie szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej.

Z uwagi na powyższe, umowa pożyczki nie może zostać zakwalifikowana jako czynność cywilnoprawna wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie jest to czynność cywilnoprawna w sprawach szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej.

W art. 55 ust. 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) ustawodawca przewidział zwolnienie o charakterze przedmiotowym.

W myśl tego przepisu nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
   
2. sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
   
   
   

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 pkt 7 tej ustawy osobami prawnymi są prowincje zakonów, będące personalnymi jednostkami organizacyjnymi Kościoła.

Należy zauważyć, iż przepis art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej nie zawiera w swej treści zapisu o zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazując jedynie na zwolnienie od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej. W odniesieniu do opłaty skarbowej należy jednak w takiej sytuacji odwołać się do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 tej ustawy jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy o opłacie skarbowej w zakresie dotyczącym czynności cywilnoprawnych opodatkowanych w niniejszej ustawie (ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych), rozumie się przez to przepisy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Dokonując zatem interpretacji przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stwierdzić, że jeżeli w innych aktach prawnych przepisy powołują się na przepisy o opłacie skarbowej w zakresie odnoszącym się do czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to pomimo odwoływania się do prawnej instytucji opłaty skarbowej należy stosować przepisy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na powyższe, w odniesieniu do sytuacji uregulowanej w art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, należy przyjąć, iż przepis ten w zakresie zwolnienia od opłaty skarbowej odnosi się do czynności cywilnoprawnych opodatkowanych na podstawie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zatem odpowiednie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mają zastosowanie do wskazanego wyżej przepisu ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym omawiane zwolnienie odnosi się do konkretnych czynności, z zastrzeżeniem, iż rzeczy i prawa będące przedmiotem transakcji nie mogą być przeznaczone do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, dokonując wykładni art. 55 ust. 6 pkt 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stwierdzić, iż nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne jest zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przedmiotem tych czynności są rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej.

Wskazane powyżej zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych ma zatem zastosowanie w sytuacji, gdy stroną czynności cywilnoprawnej, np. umowy kupna - sprzedaży prawa majątkowego, jest kościelna osoba prawna - np. prowincja zakonu, a rzecz lub prawo majątkowe, będące przedmiotem tej umowy nie jest przeznaczone do działalności gospodarczej.

Należy tutaj nadmienić, iż wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest zatem w tym przypadku zastosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Reasumując należy wskazać, że umowa pożyczki zawarta przez Wnioskodawcę będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy na Wnioskodawcy z tytułu otrzymanej pożyczki ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%, a stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi kwota lub wartość pożyczki. W powyższej sprawie nie będzie miało także zastosowania zwolnienie zawarte w art. 55 ust. 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Należy nadmienić, iż zgodnie z tym przepisem nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne jest zwolnione od podatku, jeżeli ich przedmiotem są rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej. Przepis ten odnosi się wyłącznie do nabywania i zbywania rzeczy i praw majątkowych, nie dotyczy innych czynności cywilnoprawnych, w tym umów pożyczek. Tym samym przepis art. 55 ust. 6 ustawy nie ma w powyższej sprawie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.