Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-823/13/AŚ
z 14 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2013 r. (data wpływu 4 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nakłady poniesione na budowę wyodrębnionej części inwestycji publicznej przeznaczonej pod wynajem opierając się na przepisie art. 90 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nakłady poniesione na budowę wyodrębnionej części inwestycji publicznej przeznaczonej pod wynajem opierając się na przepisie art. 90. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 września 2013r. (data wpływu 20 września 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP3/443-823/13/AŚ z 9 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Gmina B.) jest beneficjentem w zakresie projektu pod nazwą: „....”.

Naliczony podatek VAT zawarty w nakładach inwestycyjnych zrealizowanej inwestycji z mocy prawa nie podlega odliczeniom lub zwrotom. Wybudowane budynki służą bowiem realizacji zadań publicznych, w zakresie oświaty i kultury.

Gmina nie będzie wynajmowała tych pomieszczeń i nie będzie czerpała z tego tytułu korzyści finansowych.

Jako beneficjent Gmina nie ma możliwości wykazania w deklaracji VAT-7 podatku naliczonego obniżając tym samym podatek należny.

Jednakże, przy realizacji inwestycji część poniesionych kosztów w kwocie 36.707,65 zł dotyczyła wydzielonej centrali telefonicznej, która jest wynajmowana na rzecz T., powierzchnia wydzielonej części to 16,28 m² .

W związku z powyższym powstał problem, czy wydatki dotyczące wydzielonej części, a w szczególności podatek VAT stanowią tzw. wydatki kwalifikowane, objęte projektem, czy też wydatki niekwalifikowane z uwagi na możliwość odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne na tę część projektu.

Urząd Gminy jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w związku z wynajmem pomieszczenia.

W piśmie z dnia 18 września 2013r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Zgodnie z wnioskiem ORD-IN przesłanym w celu wydania interpretacji: Wybudowane budynki służą realizacji zadań publicznych, w zakresie oświaty i kultury (zwolnienie z VAT).

Gmina nie będzie wynajmowała tych pomieszczeń i nie będzie czerpała z tego tytułu korzyści finansowych, z wyjątkiem części wydzielonej na centralę telefoniczną (16,28 m²), która będzie wynajmowana na rzecz T. (brak zwolnienia z VAT).

Gmina nie jest w stanie dokonać bezpośredniej alokacji wydatków, dotyczących wyodrębnionej części, w tym także podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków ze względu na fakt, iż prowadzona inwestycja była od początku rozliczana jako całość, także dla potrzeb rozliczenia uzyskanych dotacji.

Część przeznaczona na centralę (wynajem) została wydzielona w budynku tylko funkcjonalnie i nie stanowi odrębnego lokalu. Stąd też nakłady zostały ustalone w odniesieniu do powierzchni.

Faktury dokumentujące wydatki inwestycyjne zostały wystawione na podatnika zarejestrowanego jako „Urząd Gminy”.

W związku ze zmianą stanowiska prezentowanego w orzecznictwie oraz interpretacjach wydawanych przez organy upoważnione przez Ministra Finansów w zakresie podmiotowości prawno-podatkowej w podatku od towarów i usług dokonano ponownej rejestracji jako Gmina (NIP). Czynność ta miała jednak charakter techniczny i była podyktowana zmianą stanowiska organów podatkowych – podmiotem realizującym inwestycję oraz „konsumentem” zakupionych w tym celu towarów i usług pozostawała cały czas Gmina.

Wykazana we wniosku powierzchnia 16,28 m² liczona tylko w odniesieniu do powierzchni budynków nieznacznie przekracza 2% ogólnej powierzchni 743,52 m².

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie jako podatnikowi VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nakłady poniesione na budowę wyodrębnionej części inwestycji publicznej, przeznaczonej na wynajem?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 18 września 2013 r.):

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przedmiotowym stanie faktycznym Gmina dokonała co prawda rejestracji na potrzeby rozliczania podatku VAT z tytułu wynajmu części pomieszczenia, ale nie ma to w ocenie wnioskodawcy wpływu na ocenę możliwości skorzystania z odliczenia podatku.

Jak wskazano na wstępie, wybudowane budynki służą bowiem realizacji zadań publicznych, w zakresie oświaty i kultury, która podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT (art. 43 ust. 1 pkt 26 i 33 ustawy).

Jak wskazano na wstępie, wybudowane budynki służą realizacji zadań publicznych, w zakresie oświaty i kultury, która podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT (art. 43 ust. 1 pkt 26 i 33 ustawy)

Jedynie znikoma część obiektu (16,28 m².) z ogólnej powierzchni 743,52 m² podlega wynajmowi na centralę telefoniczną co stanowi nieco ponad 2% ogólnej powierzchni, w takiej samej też proporcji pozostają poniesione nakłady.

W myśl art. 90 ust. 1 i 2 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2 przekroczyła 2% - podatnik ma prawo jedynie odliczyć podatek VAT w takiej części, ponieważ służą czynnością opodatkowanym.

W przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2 (powołanego przepisu) przekroczyła 2% – podatnik ma prawo jedynie odliczyć podatek VAT tylko w takiej części, ponieważ wydatki te będą służyć czynnościom opodatkowanym. Oznacza to, że Gminie przysługuje prawo do pomniejszenia podatku naliczonego zwartego w fakturach dokumentujących całościowe nakłady poniesione na inwestycję w wysokości odpowiadającej proporcji w jakiej pozostaje wyodrębniona część w stosunku do całości inwestycji która oznaczona została na centralę telefoniczną (przeznaczoną na wynajem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wskazana powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych czyli w sytuacji świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) nie są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych VAT.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż w przypadku nieruchomości może mieć zastosowanie szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego, który nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Powyższe wynika wprost z brzmienia art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, który stanowi, że w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż jeśli podatnik ponosi wydatki, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, to zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w części w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy o VAT, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Fakt ten nie stanowi jednakże przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności te znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw.

Wyjaśnić tutaj należy, że wyłącznie w przypadku gdy podatnik, na podstawie art. 90 ust. 1, nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego czynnościom, w związku z wykonywaniem których odliczenie podatku naliczonego jest możliwe, i czynnościom, w związku z wykonywaniem których podatnik nie ma prawa do odliczenia, wówczas zastosowanie znajdzie formuła rozliczenia proporcjonalnego określona w ust. 2. Z unormowania tego wyraźnie wynika, że może ono zostać zastosowany tylko wówczas, gdy podatnik nie jest w stanie wyodrębnić kwot, o których mowa w ust. 1.

W praktyce oznacza to, że jeżeli podatnik jest w stanie przyporządkować podatek naliczony odpowiednio czynnościom umożliwiającym odliczenie i czynnościom niedającym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wówczas rozliczenia proporcjonalnego określonego w art. 90 ust. 2 się nie stosuje.

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami dającymi prawo do odliczenia czy też czynnościami niedajacymi takiego prawa, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Z treści wniosku wynika, że Gmina realizuje projekt pod nazwą: „...”. Wybudowane budynki służą realizacji zadań publicznych, w zakresie oświaty i kultury. Gmina nie będzie wynajmowała tych pomieszczeń i nie będzie czerpała z tego tytułu korzyści finansowych, z wyjątkiem części wydzielonej na centralę telefoniczną (16,28 m² ), która będzie wynajmowana na rzecz T. (brak zwolnienia z VAT).

Gmina nie jest w stanie dokonać bezpośredniej alokacji wydatków, dotyczących wyodrębnionej części, w tym także podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków ze względu na fakt, iż prowadzona inwestycja była od początku rozliczana jako całość, także dla potrzeb rozliczenia uzyskanych dotacji.

Część przeznaczona na centralę (wynajem) została wydzielona w budynku tylko funkcjonalnie i nie stanowi odrębnego lokalu. Stąd też nakłady zostały ustalone w odniesieniu do powierzchni.

Wykazana we wniosku powierzchnia 16,28 m² liczona tylko w odniesieniu do powierzchni budynków nieznacznie przekracza 2% ogólnej powierzchni 743,52 m².

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nakłady poniesione na budowę wyodrębnionej części inwestycji publicznej, przeznaczonej na wynajem.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności na tle powołanych przepisów, w przypadku zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu pod nazwą: „...”, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy). Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa. Wskazać należy, że wyboru tej metody powinien dokonać sam Wnioskodawca, uwzględniając specyfikę i indywidualne cechy swojej działalności. Warto nadmienić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, a jaka część wykorzystywana do czynności niedających prawa do odliczenia, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest w stanie dokonać bezpośredniej alokacji wydatków ze względu na fakt, że prowadzona inwestycja była dla potrzeb dotacji rozliczana jako całość, lecz nakłady przeznaczone na centralę zostały ustalone w odniesieniu do powierzchni. Wnioskodawca przedstawił udział procentowy powierzchni wykorzystywanej dla usługi najmu na rzecz T.

W tym miejscu rozważań należy zauważyć, że umowa najmu jest niewątpliwie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W przedstawionej sprawie dotyczącej realizacji projektu pod nazwą: „...” możliwe jest przyporządkowanie kwot podatku naliczonego do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (najem centrali telefonicznej).

Jak wyżej wskazano, sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy, gdyż to on zna najlepiej specyfikę prowadzonej działalności.

W przedmiotowej sprawie nie znajdą zatem zastosowania przepisy zawarte w art. 90 ust. 2–10 ustawy dotyczące zasad obliczania współczynnika proporcji i dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy jego zastosowaniu, związanego z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Uregulowania te odnoszą się bowiem tylko i wyłącznie do nabywanych towarów i usług w stosunku do których nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ma możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług (najem centrali telefonicznej). Wnioskodawca wskazuje, że część przeznaczona na centralę (wynajem) została wydzielona w budynku funkcjonalnie (16,28 m²) co nieznacznie przekracza 2% ogólnej powierzchni 743,52 m².

Reasumując, Wnioskodawcy zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku realizacją projektu pod nazwą: „...” w części, w jakiej zakupione towary i usługi służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową wyodrębnionej części inwestycji przeznaczonej na wynajem będzie wynikać z innej podstawy prawnej niż wskazana przez Wnioskodawcę.

Końcowo wskazać należy, iż w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości zaklasyfikowania czynności wykonywanych przez Gminę służących realizacji zadań publicznych, w zakresie oświaty i kultury do czynności zwolnionych od podatku VAT, bowiem nie było to przedmiotem wniosku.

Wnioskodawca w piśmie z 18 września 2013r. jednoznacznie wskazał, że wniosek nie dotyczył zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.