Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-143/13-5/MK
z 8 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 21 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia stawki podatku od ugody sądowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia stawki podatku od ugody sądowej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 6 sierpnia 2013 r. nr ILPB2/436 -143/13-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 22 sierpnia 2013 r. wydano postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB2/436-143/13-4/MK.

Wnioskodawca pismem z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu 10 września 2013 r.) wniósł zażalenie na powyższe postanowienie.

W wyniku ponownej weryfikacji akt sprawy z uwzględnieniem zarzutu przedstawionego w złożonym zażaleniu Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów uznał, że przedmiotowe zażalenie zasługuje na uwzględnienie, w związku z czym w dniu 8 listopada 2013 r. zostało wydane postanowienie nr ILPB2/436Z-6/13-2/JWP uchylające wcześniejsze postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia w sprawie z wniosku Pana z dnia 20 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 listopada 2012 r. Wnioskodawca zawarł - przed Sądem Rejonowym w - ugodę (dział spadku), na mocy której otrzymał 66.000,00 zł. W związku z powyższym zamierzał uiścić podatek w wysokości 2%. Jednakże w urzędzie skarbowym odmówiono przyjęcia deklaracji PCC-3, polecono również złożenie wniosku o interpretację indywidualną.

W związku z ww. czynnością cywilnoprawną Wnioskodawca nie nabył własności rzeczy i praw majątkowych ponad udział w spadku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od ugody sądowej (dział spadku) przyznającej 66.000,00 zł Wnioskodawca ma uiścić podatek 18%, czy 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w przedmiotowej sprawie należy uiścić podatek w wysokości 2%, tj. kwotę 1320 zł (2% od 66 000,00 zł).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 lit. f) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), stanowi, że podatkowi temu podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat. Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 3 w zakresie przedmiotowym ustawy mieszczą się także orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody - od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3.

Z kolei na podstawie art. 4 pkt 5 ustawy, obowiązek podatkowy - w analizowanym przypadku - ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności.

Uzupełnienie powyższego stanowi art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy, według którego podstawę opodatkowania przy umowie o zniesienie współwłasności lub o dział spadku jest wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku.

Dział spadku polega na zniesieniu wspólności majątku spadkowego. Zgodnie z art. 1037 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Można go dokonać poprzez fizyczny podział rzeczy tzn. poszczególne przedmioty zostaną podzielone i przyznane poszczególnym spadkobiercom. W ramach tej formy podziału dopuszczalne jest ustalenie dopłat na rzecz niektórych współspadkobierców, które mają wyrównać różnicę wynikającą z udziału w spadku. Możliwe jest także przyznanie przedmiotów spadku w całości jednemu lub kilku współspadkobiercom i obciążenie ich obowiązkiem spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców.

Drugą formą podziału spadku jest tzw. podział cywilny. Przedmioty należące do spadku zostają sprzedane, a uzyskana kwota ulega podziałowi pomiędzy współspadkobierców.

Z treści przywołanych dotychczas regulacji jasno wynika, że obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku zawarcia ugody sądowej w przedmiocie działu spadku ciąży na osobie, która w następstwie tej czynności nabywa własność rzeczy lub praw majątkowych ponad przysługujący tej osobie udział w spadku. Tymczasem w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca otrzymał spłatę w wysokości 66.000,00 zł i jednocześnie, co wskazano w uzupełnieniu wniosku, nie nabył własności rzeczy i praw majątkowych ponad udział w spadku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku Wnioskodawca w ogóle nie jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych, a co za tym idzie nie jest osobą zobowiązaną do zapłaty tego podatku. W rezultacie, pomimo korzystnego dla Zainteresowanego rozstrzygnięcia, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.