Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-206/13-2/MK
z 31 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2013 r. (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania ustanowienia odpłatnego użytkowania pieniędzy (użytkowanie nieprawidłowe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania ustanowienia odpłatnego użytkowania pieniędzy (użytkowanie nieprawidłowe).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

B.W. będąca komandytariuszem spółki „A” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. ma zamiar zawrzeć z „B” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. umowę użytkowania nieprawidłowego pieniędzy na kwotę 300.000,00 zł na okres jednego roku. Za ustanowienie prawa użytkowania nieprawidłowego Użytkownik, czyli „B” zapłaci B.W. wynagrodzenie w wysokości 1.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca wnosi − na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) − o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie naliczania podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy użytkowania nieprawidłowego, tzn. wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia wysokości podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399) art. 1.1.1. i) podatkowi podlega ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego. Według art. 6.1.6. podstawę opodatkowania stanowi przy ustanowieniu odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, – wartość świadczeń użytkownika bądź osoby na rzecz której ustanowiono służebność, za okres na jaki prawa te zostały ustanowione. Art. 7.1.3 ustawy określa stawki podatku od czynności cywilnoprawnych, które wynoszą od umowy ustanowienia odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności – 1% z zastrzeżeniem ust. 5. Zdaniem Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. uwzględniając treść powołanych wyżej przepisów, podatek od czynności cywilnoprawnych powinien być naliczony od kwoty 1.000,00 zł (tyle wynosi wysokość świadczeń użytkownika), tj. od kwoty wymienionej w umowie i wynosić będzie 10,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. i) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi temu podlega m.in. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego. Zakresem przedmiotowym ustawy na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 objęto również zmiany ww. umowy, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 6 ww. ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu ustanowienia odpłatnego użytkowania nieprawidłowego powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na użytkowniku.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, podstawę opodatkowania przy ustanowieniu odpłatnego użytkowania nieprawidłowego stanowi – wartość świadczeń użytkownika, za okres, na jaki prawo to zostało ustanowione. Jednakże w przypadku zawarcia przedmiotowej umowy na czas nieokreślony, podstawę opodatkowania może stanowić zgodnie z oświadczeniem podatnika:

1. wartość świadczeń za lat 10 albo
2. wartość świadczeń należnych w miarę wykonywania umowy (art. 6 ust. 6 ustawy).
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 analizowanej ustawy, stawka podatku od umowy ustanowienia odpłatnego użytkowania nieprawidłowego wynosi, z zastrzeżeniem ust. 5 - 1%.

W kręgu zainteresowania ustawodawcy znalazły się również umowy: pożyczki i spółki oraz ich zmiany, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych odpowiednio na podstawie:

• art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b),
• art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k),
• art. 1 ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy.
  
  

Zgodnie z art. 1a pkt 1 ustawy określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Wobec powyższego za zmianę umowy spółki osobowej − w myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy − uważa się: wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Na tle powyższego wyjaśnić należy, że użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym, uregulowanym przepisami Księgi II Tytułu III Działu II (art. 252 – 284) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 252 Kodeksu, rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). Mając na uwadze fakt, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy, ustawodawca w odniesieniu do nich ustanowił szczególną regulację. W art. 264 Kodeksu, wskazał bowiem, że jeżeli użytkowanie obejmuje pieniądze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, użytkownik staje się z chwilą wydania mu tych przedmiotów ich właścicielem. Po wygaśnięciu użytkowania obowiązany jest do zwrotu według przepisów o zwrocie pożyczki (użytkowanie nieprawidłowe). Z kolei w myśl art. 720 § 1. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W tym miejscu warto odnotować, że choć w treści cytowanego przepisu (art. 264 Kodeksu) ustawodawca odwołał się do przepisów o pożyczce nie oznacza to, że czynności te są tożsame. Jak wskazuje się orzecznictwie – wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (do 31 grudnia 2003 r.) w Białymstoku z 10 listopada 1999 r. SA/Bk 289/99 „przedmiotem umowy pożyczki, jak również użytkowania nieprawidłowego, mogą być pieniądze, których własność z chwilą wydania przechodzi na pożyczkobiorcę bądź użytkownika. Żaden z tych przepisów nie zawiera innych dodatkowych przesłanek prócz obowiązku zwrotu. Jedyną różnicą jest to, że umowa pożyczki została umieszczona w księdze III kodeksu cywilnego − Zobowiązania, a użytkowanie nieprawidłowe stanowi ograniczone prawo rzeczowe umiejscowione w księdze II k.c.”.

W rezultacie pomimo niebudzących wątpliwości podobieństw obu ww. umów (użytkowania nieprawidłowego i pożyczki), mających na celu pozyskanie kapitału, w rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym stanowisko Spółki odnośnie podstawy opodatkowania, którą stanowi kwota 1 000,00 zł oraz stawki podatku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.