Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-803/13-2/MW
z 10 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w tytułu przyłączenia nowego odbiorcy energii cieplnej do sieci ciepłowniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w tytułu przyłączenia nowego odbiorcy energii cieplnej do sieci ciepłowniczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą na podstawie udzielonych koncesji w zakresie przesyłania i dystrybucji oraz obrotu ciepłem zakupionym z obcego źródła ciepła i przesyłanym do odbiorców za pośrednictwem własnej sieci ciepłowniczej.

W celu dostarczenia ciepła odbiorcom za pośrednictwem sieci ciepłowniczej niezbędne jest przyłączenie danego odbiorcy do sieci ciepłowniczej. Przyłączem, zgodnie z przepisem § 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2010 r., Nr 194, poz. 1291), zwane dalej rozporządzeniem jest „odcinek sieci ciepłowniczej doprowadzający ciepło wyłącznie do jednego węzła cieplnego albo odcinek zewnętrznych instalacji odbiorczych za grupowym węzłem cieplnym lub źródłem ciepła, łączący te instalacje z instalacjami odbiorczymi w obiektach”. W przypadku zainteresowania odbiorem ciepła, kontrahent (przyszły odbiorca) zwraca się do Zainteresowanego z wnioskiem o przyłączenie go do sieci ciepłowniczej. Samo przyłącze, zgodnie z powyższą definicją, jest własnością przedsiębiorstwa ciepłowniczego, ale z tytułu jego wykonania pobierana jest od kontrahenta opłata za przyłączenie do sieci.

Opłatę tę ustala się w oparciu o stawki opłat zawarte w taryfie, kalkulowane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012r., poz. 1059 ze zm.): art. 7 ust 8 „Za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę ustaloną na podstawie następujących zasad:

1. za przyłączenie do sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej gazowej wysokich ciśnień oraz do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV i nie wyższym niż 110 kV, z wyłączeniem przyłączenia źródeł i sieci, opłatę ustala się na podstawie jednej czwartej rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia”;

oraz na podstawie ww. Rozporządzenia:

§ 7 ust. 8. „Taryfa przedsiębiorstwa zajmującego się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła zawiera stawki opłat za przyłączenie do sieci, kalkulowane w odniesieniu do jednostki długości przyłącza na podstawie jednej czwartej średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę przyłączy, określonych w planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

§ 25.1. „Koszty jednostkowe, stanowiące podstawę do obliczenia stawki opłaty za przyłączenie, oblicza się według wzoru: kp = Kp: Lp

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

kp – koszty jednostkowe, stanowiące podstawę do obliczenia stawki opłaty za przyłączenie, określone dla danego rodzaju przyłączy [w zł/m],

Kp – jedną czwartą średniorocznych nakładów inwestycyjnych, o których mowa w § 7 ust. 8, dla danego rodzaju przyłączy [w zł],

Lp – planowaną, średnią w roku, łączną długość odcinków rurociągów dla danego rodzaju przyłączy określonych w planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy [w m].

2. Nakłady inwestycyjne na budowę przyłączy powinny być określone w obowiązującym dla przedsiębiorstwa planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.
3. Nakłady, o których mowa w § 7 ust. 8, obejmują w przypadku przyłączania do:
   1. sieci ciepłowniczej - nakłady na budowę odcinków przyłącza do ściany węzła cieplnego i wykonanie przejścia przyłącza przez tę ścianę oraz zainstalowanie w pomieszczeniu węzła cieplnego układu pomiarowo-rozliczeniowego wraz z niezbędnym osprzętem i armaturą oraz dokonaniem koniecznych połączeń, a w przypadku sieci ciepłowniczej, w której nośnikiem ciepła jest woda, także nakłady na zainstalowanie urządzenia regulującego natężenie przepływu nośnika ciepła;
   2. zewnętrznych instalacji odbiorczych należących do przedsiębiorstwa energetycznego - nakłady na budowę odcinków przyłącza do ściany obiektu i wykonanie przejścia przyłącza przez tę ścianę oraz zainstalowanie w obiekcie:
      1. urządzenia regulującego natężenie przepływu wody dostarczanej do instalacji centralnego ogrzewania w tym obiekcie,
      2. urządzeń, których wskazania będą stanowiły podstawę do określenia udziału tego obiektu w kosztach ciepła dostarczonego do grupowego węzła cieplnego,
      3. niezbędnego osprzętu i armatury oraz koniecznych połączeń.
4. Jeżeli w pomieszczeniu węzła cieplnego jest instalowany, na koszt odbiorcy, prefabrykowany węzeł cieplny wyposażony przez producenta w układ pomiarowo-rozliczeniowy i urządzenie regulujące natężenie przepływu nośnika ciepła, nakłady, o których mowa w ust. 3 pkt 1, obejmują tylko nakłady na budowę odcinków przyłącza i wykonanie przejścia tego przyłącza przez ścianę węzła cieplnego wraz z niezbędnym osprzętem i armaturą oraz dokonaniem koniecznych połączeń.”
   
   

Dostarczanie ciepła przez Spółkę rozpoczyna się po uprzednim przyłączeniu przyszłego odbiorcy do sieci na podstawie zawartych z nim umów:

• Umowy o przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej - na podstawie której Spółka pobiera jednorazową opłatę za przyłączenie,
  

• Umowy kompleksowej sprzedaży ciepła - na podstawie której Spółka pobiera miesięczne opłaty za dostawy ciepła według cen i stawek opłat ustalonych w taryfie dla ciepła.
  
  

Za wyżej wymienione czynności Spółka wystawia następujące faktury:

• fakturę jednorazową z Opłatą za przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej budynku i
  

• faktury comiesięczne z rozliczeniem dostarczonego ciepła.
  
  

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012r., poz. 1059 ze zm.), „Umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać co najmniej postanowienia określające: termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie, miejsce rozgraniczenia własności sieci przedsiębiorstwa energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania dotyczące lokalizacji układu pomiarowo - rozliczeniowego i jego parametrów, harmonogram przyłączenia, warunki udostępnienia przedsiębiorstwu energetycznemu nieruchomości należącej do podmiotu przyłączanego w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia, przewidywany termin zawarcia umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie paliw gazowych lub energii, ilości paliw gazowych lub energii przewidzianych do odbioru, moc przyłączeniową, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, a w szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania”.

W dniu 08 lutego 2013r., Spółka wystąpiła do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego z pisemną prośbą o wydanie informacji w zakresie nadania symbolu według klasyfikacji statystycznej PKWiU czynności wykonywanej przez Spółkę jaką jest przyłączanie nowych odbiorców do sieci ciepłowniczej. W pisemnej odpowiedzi z dnia 04 marca 2013r. (data wpływu 11 marca 2013r.) Wnioskodawca otrzymał informację, iż zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) wymienione usługi polegające na przyłączeniu przyszłych odbiorców energii cieplnej do sieci ciepłowniczej Spółki, będącej producentem energii cieplnej lub zajmującej się jej dystrybucją, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 35.30.1 „Para wodna i gorąca woda; usługi dostarczania pary wodnej i gorącej wody”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy obowiązek podatkowy, w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu pobieranej opłaty za przyłączenie nowego odbiorcy energii cieplnej do sieci ciepłowniczej, powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1 w powiązaniu z art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług tj. na zasadach ogólnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19 ust. 1 i 4 Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przedsiębiorstwo przyjmuje, iż informacja uzyskana z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w zakresie nadania symbolu według klasyfikacji statystycznej PKWiU dla czynności wykonywanej przez Spółkę, tj. przyłączanie nowych odbiorców do sieci ciepłowniczej jest prawidłowa.

Dostawa energii cieplnej nie obejmuje przyłączenia do sieci ciepłowniczej - jest to co prawda usługa ściśle związana z dostawami energii, ale mimo wszystko ma ona inny charakter. Dostawa ciepła jest jedynym efektem, jakiego oczekuje kontrahent (odbiorca). Wszelkie inne czynności związane z obsługą odbiorców, w tym w szczególności przyłączenie przyszłego odbiorcy do sieci ciepłowniczej, są podejmowane wyłącznie jako niezbędne dla zrealizowania celu podstawowego - tj. dostaw ciepła.

Mając na uwadze efekt oczekiwany przez kontrahenta (przyszłego odbiorcę) oraz zasady metodyczne klasyfikacji PKWiU należy, zdaniem Wnioskodawcy uznać, iż opłata za przyłączenie do sieci ciepłowniczej jest elementem wynagrodzenia za dostawy ciepła (gorącej wody i pary wodnej) i nie stanowi odrębnej od tych dostaw usługi. Tym samym nie powinna być klasyfikowana odrębnie od podstawowej czynności, jaką jest dostawa ciepła i gorącej wody. Jednak z uwagi na fakt, iż opłata naliczana i pobierana za przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej budynku nie stanowi jednak jako takiej dostawy energii cieplnej tylko stanowi element całokształtu opłat za dostawy ciepła, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tego tytułu powstaje na zasadach ogólnych tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19 ustawy. I tak, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Jak podano wyżej, ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, przedmiotu i rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

Na mocy art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy, obowiązek podatkowy dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej.

Z wyżej powołanego art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy wynika, że obowiązek podatkowy dla czynności wskazanych w tym przepisie, został określony w ustawie w sposób szczególny. Powstaje zatem z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu wymienionych świadczeń.

Powyższe oznacza, że niezależnie od daty zrealizowania świadczenia, otrzymania zapłaty czy wystawienia faktury, nawet jeżeli wystawienie faktury lub zapłata (zaliczka, przedpłata itp.) nastąpi wcześniej niż wykonanie usługi, obowiązek i tak powstanie z dniem upływu terminu płatności określonego w umowie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie udzielonych koncesji w zakresie przesyłania i dystrybucji oraz obrotu ciepłem zakupionym z obcego źródła ciepła i przesyłanym do odbiorców za pośrednictwem własnej sieci ciepłowniczej.

W celu dostarczenia ciepła odbiorcom za pośrednictwem sieci ciepłowniczej niezbędne jest przyłączenie danego odbiorcy do sieci ciepłowniczej. W przypadku zainteresowania odbiorem ciepła, kontrahent (przyszły odbiorca) zwraca się do Wnioskodawcy z wnioskiem o przyłączenie go do sieci ciepłowniczej. Samo przyłącze, zgodnie z powyższą definicją, jest własnością przedsiębiorstwa ciepłowniczego, ale z tytułu jego wykonania pobierana jest od kontrahenta opłata za przyłączenie do sieci. Dostarczanie ciepła przez Spółkę rozpoczyna się po uprzednim przyłączeniu przyszłego odbiorcy do sieci na podstawie zawartych z nim umów, tj. Umowy o przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej - na podstawie której Spółka pobiera jednorazową opłatę za przyłączenie oraz Umowy kompleksowej sprzedaży ciepła - na podstawie której Spółka pobiera miesięczne opłaty za dostawy ciepła według cen i stawek opłat ustalonych w taryfie dla ciepła. Za wyżej wymienione czynności Spółka wystawia następujące faktury - fakturę jednorazową z Opłatą za przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej budynku i faktury comiesięczne z rozliczeniem dostarczonego ciepła. Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), usługi polegające na przyłączeniu przyszłych odbiorców energii cieplnej do sieci ciepłowniczej Spółki, będącej producentem energii cieplnej lub zajmującej się jej dystrybucją, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 35.30.1 „Para wodna i gorąca woda; usługi dostarczania pary wodnej i gorącej wody”.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012r., poz. 1059 z późn. zm.), pod pojęciem energia ustawa ta rozumie energię przetworzoną w dowolnej postaci, natomiast pod pojęciem ciepła - energię cieplną w wodzie gorącej, parze lub w innych nośnikach.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, jest obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić o odmowie jej zawarcia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.

Umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać co najmniej postanowienia określające: termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie, miejsce rozgraniczenia własności sieci przedsiębiorstwa energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania dotyczące lokalizacji układu pomiarowo-rozliczeniowego i jego parametrów, harmonogram przyłączenia, warunki udostępnienia przedsiębiorstwu energetycznemu nieruchomości należącej do podmiotu przyłączanego w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia, przewidywany termin zawarcia umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie paliw gazowych lub energii, ilości paliw gazowych lub energii przewidzianych do odbioru, moc przyłączeniową, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, a w szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Przyłączem, zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2010 r., Nr 194, poz. 1291), zwane dalej rozporządzeniem, jest odcinek sieci ciepłowniczej doprowadzający ciepło wyłącznie do jednego węzła cieplnego albo odcinek zewnętrznych instalacji odbiorczych za grupowym węzłem cieplnym lub źródłem ciepła, łączący te instalacje z instalacjami odbiorczymi w obiektach.

Stosownie do § 7 ust. 8 rozporządzenia, taryfa przedsiębiorstwa zajmującego się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła zawiera stawki opłat za przyłączenie do sieci, kalkulowane w odniesieniu do jednostki długości przyłącza na podstawie jednej czwartej średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę przyłączy, określonych w planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, iż dział 35 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), zatytułowany jest „Energia elektryczna, paliwa gazowe, para wodna, gorąca woda i powietrze do układów klimatyzacyjnych”. Z kolei w ww. grupowaniu pod symbolem PKWiU 35.30.11.0 mieści się „Para wodna i gorąca woda”, gdzie zgodnie z opisem grupowanie to obejmuje - parę wodną i gorącą wodę dla celów grzewczych, energetycznych i innych.

Z ww. art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej, dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego.

W rozpatrywanej sprawie przyłącze – jak wskazał Wnioskodawca we wniosku – jest własnością przedsiębiorstwa ciepłowniczego. Stąd, w związku z przyłączeniem przez Wnioskodawcę nowego odbiorcy nie mamy do czynienia z dostawą towarów, o której mowa w ww. art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy.

Potwierdzeniem powyższego jest fakt, iż Spółka zawiera odrębną umowę z odbiorcą ciepła o przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej, na podstawie której Spółka pobiera jednorazowa opłatę za przyłączenie oraz wystawia odrębną fakturę dokumentującą przyłączenie do sieci.

Konsekwencją powyższego jest to, że w sytuacji będącej przedmiotem wniosku nie mamy do czynienia z dostawą towaru w postaci energii cieplnej, lecz ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorcy, w związku z czym obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy.

Reasumując, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu pobieranej opłaty za przyłączenie nowego odbiorcy energii cieplnej do sieci ciepłowniczej powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1 w powiązaniu z art. 19 ust. 4 ustawy, tj. na zasadach ogólnych.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy, w którym jednoznacznie stwierdził, że z uwagi na fakt, iż opłata naliczana i pobierana za przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej budynku nie stanowi jako takiej dostawy energii cieplnej tylko stanowi element całokształtu opłat za dostawy ciepła, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tego tytułu powstaje na zasadach ogólnych tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Nadto należy wskazać, iż na podstawie art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) z dniem 1 stycznia 2014 r. został uchylony art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast art. 1 pkt 17 ww. ustawy wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług art. 19a.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie natomiast do treści art. 19a ust. 5 pkt 4 lit a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,

Natomiast w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności (art. 19a ust. 7ustawy).

Zgodnie z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19-21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. , w przypadku czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą, które zostaną wykonane po dniu 31 grudnia 2013 r. , dla których przed dniem 1 stycznia 2014 r. wystawiono fakturę, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przez tym dniem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.