Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-679/13/AW
z 12 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.), uzupełnionego pismem z 25 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

1. czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości – oznaczonej jako prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu wskazanej w opisie – nastąpi obowiązek organu egzekucyjnego do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług według stawki 23% – jest prawidłowe;
2. czy organ egzekucyjny będzie miał obowiązek wystawienia faktury VAT w imieniu dłużnika będącego osobą zagraniczną, która na terenie RP nie zarejestrowała się jako podatnik podatku od towarów i usług, nie posiada żadnego adresu siedziby, nie posiada numeru identyfikacji podatkowej i nie posiada na terenie RP żadnych organów oraz pełnomocnika – jest nieprawidłowe;
3. na jaki rachunek bankowy należy odprowadzić podatek od towarów i usług w przypadku gdy taki obowiązek zaistnieje – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania licytacyjnej sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z 25 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 18 października 2013 r. znak IBPP1/443-679/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym jest organem egzekucyjnym w sprawie prowadzonej w wniosku wierzyciela przeciwko dłużnikowi z siedzibą w Słowacji. Wskazany dłużnik nie posiada siedziby na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada żadnego numeru identyfikacji podatkowej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń.

Zgodnie z wnioskiem wierzyciela przedmiotowe postępowanie egzekucyjne zostało skierowane do nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze 1009/85 w użytkowaniu wieczystym zapisanej w księdze wieczystej. Dojazd do nieruchomości odbywa się wewnętrzną drogą dojazdową – działką gruntu nr 1020/85 stanowiącą własność Skarbu Państwa, której dłużnik jest współużytkownikiem wieczystym w 32/100 części. Przedmiotowa nieruchomość, która jest przedmiotem egzekucji to niezabudowana działka gruntu która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta oznaczona jest symbolem PU1 – Tereny produkcyjno usługowe z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod obiekty produkcyjne, magazynowo-składowe oraz usługowe w tym obiekty handlu o powierzchni sprzedaży poniżej 2000 m², usługi logistyczne. Nr geodezyjny działki 1009/85, powierzchnia działki 8558 m², . Dłużnik nabył przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego w dniu 31 lipca 2009 r. na podstawie aktu notarialnego.

W przedmiotowym akcie notarialnym nastąpiło przeniesienie prawa użytkowania wieczystego wskazanej działki gruntu o numerze 1009/85 za cenę brutto obejmującą podatek od towarów i usług według stawki 22% oraz przeniesienie udziału wynoszącego 32/100 części w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu o numerze 1020/85 o powierzchni 3975 m2 za kwotę obejmującą podatek od towarów i usług według stawki 22%. W akcie notarialnym sprzedawcy oświadczyli że sprzedaż przez nich przedmiotowych praw podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Występujący w imieniu dłużnika oświadczył, że reprezentowana przez niego spółka jest cudzoziemcem w rozumieniu ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, jest spółką prawa słowackiego, kontrolowaną przez osobę prawną mającą siedzibę na Cyprze.

W toczącym się postępowaniu egzekucyjnym Sąd nadzorujący postępowanie egzekucyjne z nieruchomości nie uwzględnił pełnomocnictwa ww. osoby występującej w imieniu dłużnika i wszelka korespondencja kierowana do dłużnika została doręczona w trybie rozporządzenia Nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. dotyczącego doręczenia w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000. Jednocześnie, zgodnie z zarządzeniem Sądu, Komornik wezwał dłużnika do ustanowienia pełnomocnika dla doręczeń zgodnie z art. 1135(5) kpc. Korespondencję doręczono prawidłowo, dłużnik nie ustanowił do dnia złożenia wniosku prawidłowo pełnomocnika i wszelka korespondencja pozostaje w aktach egzekucyjnych ze skutkiem doręczenia. Dłużnik nie posiada siedziby na terenie Rzeczypospolitej, nie wykonuje żadnej działalności gospodarczej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, nie zgłosił się jako płatnik podatku od towarów i usług. Dłużnik nie złożył żadnych oświadczeń w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym oraz nie posiada prawidłowo ustanowionego pełnomocnika.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Sądowy organ egzekucyjny nie posiada żadnej informacji od jakiej daty i w jakim zakresie dłużnik prowadzi działalność gospodarczą. Powyższych danych nigdy nie udało się ustalić gdyż dłużnik na terenie Polski nie posiada swojej siedziby, nie posiada organów, nie posiada pełnomocnika, a wszelka korespondencja kierowana do dłużnika pozostawiana jest w aktach egzekucyjnych ze skutkiem doręczenia na podstawie art. 1135(1) kpc. Krajem głównej siedziby dłużnika według wiedzy organu egzekucyjnego jest Republika Słowacji. Sądowy organ egzekucyjny nigdy nie miał możliwości przesłuchania osób upoważnionych do reprezentowania dłużnika, ponadto ww. dłużnik nigdy nie złożył do akt egzekucyjnych żadnych oświadczeń.
2. Sądowy organ egzekucyjny nie posiada żadnej wiedzy ani informacji jakim rygorom podatkowym podlega ww. dłużnik. Organ egzekucyjny nie wie czy dłużnik jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
3. Sądowy organ egzekucyjny nie posiada żadnej wiedzy w jakim celu dłużnik dokonał nabycia użytkowania wieczystego zajętej nieruchomości. Ponadto Komornik nie posiada żadnej wiedzy w jaki sposób dłużnik wykorzystywał nieruchomość i czy w ogóle ją w jakikolwiek sposób wykorzystywał.
4. Sądowy organ egzekucyjny nie posiada żadnych ustaleń w zakresie wykorzystywania zajętej nieruchomości przez dłużnika. Nie ustalono, czy dłużnik wykorzystywał nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej. Komornik nie posiada informacji czy przedmiotowa nieruchomość jest lub była związana z prowadzoną przez dłużnika działalnością gospodarczą.
5. Komornik zawiadamia, iż nie nastąpiło zbycie prawa użytkowania wieczystego opisanej nieruchomości do dnia złożenia uzupełnienia. Przedmiotowe postępowanie egzekucyjne prowadzone jest przez organ egzekucyjny pod nadzorem Sądu Rejonowego na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego od art. 921 kpc do art. 1003 kpc, który od chwili uprawomocnienia się protokołu opisu i oszacowania zajętej nieruchomości stanie się faktycznym organem egzekucyjnym. Wyznaczony przez Sąd Rejonowy termin licytacji będzie podany do publicznej wiadomości i w licytacji będą mogli uczestniczyć wszyscy poza osobami wymienionymi w art. 976 kpc. Nabywcą ww. nieruchomości może stać się zatem zarówno osoba fizyczna jak również osoba prawna.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości – oznaczonej jako prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu wskazanej w opisie – nastąpi obowiązek organu egzekucyjnego do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług według stawki 23%?
2. Czy organ egzekucyjny będzie miał obowiązek wystawienia faktury VAT w imieniu dłużnika będącego osobą zagraniczną, która na terenie RP nie zarejestrowała się jako podatnik podatku od towarów i usług, nie posiada żadnego adresu siedziby, nie posiada numeru identyfikacji podatkowej i nie posiada na terenie RP żadnych organów oraz pełnomocnika.
3. Na jaki rachunek bankowy należy odprowadzić podatek od towarów i usług w przypadku gdy taki obowiązek zaistnieje.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. W przedmiotowej sprawie istnieje obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług według stawki 23%.

Ad. 2. Nie zajdzie konieczność wystawienia faktury VAT dla wskazanego dłużnika będącego osobą zagraniczną nie zgłoszoną jako płatnika podatku od towarów i usług.

Ad. 3. Właściwym odbiorcą należnego podatku będzie Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego ....

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

1. prawidłowe w zakresie ustalenia czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości – oznaczonej jako prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu wskazanej w opisie – nastąpi obowiązek organu egzekucyjnego do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług według stawki 23%;
2. nieprawidłowe w zakresie ustalenia czy organ egzekucyjny będzie miał obowiązek wystawienia faktury VAT w imieniu dłużnika będącego osobą zagraniczną, która na terenie RP nie zarejestrowała się jako podatnik podatku od towarów i usług, nie posiada żadnego adresu siedziby, nie posiada numeru identyfikacji podatkowej i nie posiada na terenie RP żadnych organów oraz pełnomocnika;
3. prawidłowe w zakresie ustalenia na jaki rachunek bankowy należy odprowadzić podatek od towarów i usług w przypadku gdy taki obowiązek zaistnieje.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 22 ust. 1 pkt 3 tej ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obok zwolnień podmiotowych (dotyczących podatnika) również zwolnienia przedmiotowe odnoszące się do niektórych czynności, a także obniżone stawki podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 tej ustawy ilekroć w jej dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest organem egzekucyjnym w sprawie prowadzonej w wniosku wierzyciela przeciwko dłużnikowi z siedzibą w Słowacji. Wskazany dłużnik nie posiada siedziby na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada żadnego numeru identyfikacji podatkowej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń.

Zgodnie z wnioskiem wierzyciela przedmiotowe postępowanie egzekucyjne zostało skierowane do nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze 1009/85 w użytkowaniu wieczystym zapisanej w księdze wieczystej. Przedmiotowa nieruchomość, która jest przedmiotem egzekucji to niezabudowana działka gruntu która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta oznaczona jest symbolem PU1 – Tereny produkcyjno usługowe z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod obiekty produkcyjne, magazynowo-składowe oraz usługowe w tym obiekty handlu o powierzchni sprzedaży poniżej 2000 m², , usługi logistyczne. Dłużnik nabył przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego w dniu 31 lipca 2009 r. na podstawie aktu notarialnego, w którym sprzedawcy oświadczyli że sprzedaż przez nich przedmiotowych praw podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Występujący w imieniu dłużnika oświadczył, że reprezentowana przez niego spółka jest cudzoziemcem w rozumieniu ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, jest spółką prawa słowackiego, kontrolowaną przez osobę prawną mającą siedzibę na Cyprze. Dłużnik nie posiada siedziby na terenie Rzeczypospolitej, nie wykonuje żadnej działalności gospodarczej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, nie zgłosił się jako płatnik podatku od towarów i usług. Dłużnik nie złożył żadnych oświadczeń w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym oraz nie posiada prawidłowo ustanowionego pełnomocnika. Krajem głównej siedziby dłużnika według wiedzy organu egzekucyjnego jest Republika Słowacji. Sądowy organ egzekucyjny nie posiada żadnej wiedzy ani informacji jakim rygorom podatkowym podlega ww. dłużnik. Organ egzekucyjny nie wie czy dłużnik jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Do dnia złożenia uzupełnienia wniosku, nie nastąpiło zbycie prawa użytkowania wieczystego opisanej nieruchomości. Wyznaczony przez Sąd Rejonowy termin licytacji będzie podany do publicznej wiadomości i w licytacji będą mogli uczestniczyć wszyscy poza osobami wymienionymi w art. 976 kpc. Nabywcą ww. nieruchomości może stać się zatem zarówno osoba fizyczna jak również osoba prawna.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy zauważyć, że przedmiotem dostawy dokonywanej przez organ egzekucyjny będzie w rozpatrywanym przypadku niezabudowana działka gruntu należąca do podmiotu posiadającego status spółki prawa słowackiego (zatem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą), która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta oznaczona jest symbolem PU1 – Tereny produkcyjno-usługowe z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod obiekty produkcyjne, magazynowo-składowe oraz usługowe w tym obiekty handlu o powierzchni sprzedaży poniżej 2000 m2, usługi logistyczne.

Powyżej przedstawione okoliczności wskazują więc, że w niniejszej sprawie nie ma możliwości zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług tej dostawy na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż przedmiotem dostawy będzie grunt budowlany w rozumieniu ustawy o VAT. Również żaden inny przepis prawa podatkowego nie przewiduje zwolnienia z podatku lub obniżonej stawki podatku dla takiej dostawy.

Oznacza to, że przedmiotowa dostawa będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23% – w myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przedmiotowej sprawie istnieje obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług według stawki 23% – uznano za prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy o VAT organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 229 poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 cyt. w sentencji ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że płatnik odpowiada za niepobranie podatku od podatnika, pobranie podatku w kwocie niższej niż należna, niewpłacenie w terminie pobranego podatku. Natomiast wyłączenie odpowiedzialności płatnika, zgodnie z art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej, występuje ze względu na to, że winę za niepobranie podatku lub pobranie go w kwocie niższej niż należna ponosi podatnik.

Art. 18 ustawy o VAT wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Kwestię wystawiania faktur VAT reguluje art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur przez komorników sądowych.

Zgodnie z § 23 ww. rozporządzenia, faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2012 r. poz. 1015, 1166 i 1342),
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego

–jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik – właściciel towarów – występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem VAT z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT i do uwzględniania, w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc więc pod uwagę powyższe przepisy, przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika, stwierdzić należy, iż komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Mając na względzie zapisy § 23 cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, komornik zobowiązany będzie do wystawienia faktury, gdyż – jak wykazano powyżej – na dłużniku spoczywać będzie obowiązek podatkowy związany z przedmiotową dostawą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie zajdzie konieczność wystawienia faktury VAT dla wskazanego dłużnika będącego osobą zagraniczną nie zgłoszoną jako płatnika podatku od towarów i usług – uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o VAT właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

W świetle art. 3 ust. 3 pkt 2 tej ustawy w przypadku podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju – właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego ....

Jak podał Wnioskodawca, przeznaczona do licytacyjnej sprzedaży niezabudowana nieruchomość należy do wskazanego dłużnika, który nie posiada siedziby na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada żadnego numeru identyfikacji podatkowej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń, a wszelka korespondencja kierowana do dłużnika pozostawiana jest w aktach egzekucyjnych ze skutkiem doręczenia na podstawie art. 1135(1) kpc. Krajem głównej siedziby dłużnika według wiedzy organu egzekucyjnego jest Republika Słowacji.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej okoliczności oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny trzeba stwierdzić, że dla opisanej we wniosku dostawy właściwość miejscową należy określić na podstawie przytoczonego przepisu art. 3 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że właściwym odbiorcą należnego podatku będzie Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego ... – uznano za prawidłowe.

Na marginesie należy zauważyć, że w poz. 49 i 51 Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy jednego stanu faktycznego. Jednakże wobec opisu sprawy oraz podanej przez Wnioskodawcę informacji, że do dnia złożenia uzupełnienia wniosku – pismo z 25 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) – nie nastąpiło zbycie prawa użytkowania wieczystego opisanej nieruchomości, tut. Organ przyjął, że sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.