INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 19 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w imprezie okolicznościowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w imprezie okolicznościowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych. W ramach swojej działalności Instytut organizuje różnego rodzaju spotkania, na które są zapraszani naukowcy z Polski i z zagranicy.

Spotkania zazwyczaj mają charakter ściśle naukowy. Wyjątek stanowią spotkania organizowane dwa razy do roku, na które oprócz pracowników naukowych i gości z zewnątrz – przedstawiciele administracji państwowej i samorządowej, wyższych uczelni, Polskiej Akademii Nauk, instytutów naukowo – badawczych, delegatów firm geologicznych i górniczych – zapraszani są również wszyscy pracownicy Instytutu. Spotkania, w których biorą udział pracownicy są organizowane z okazji jubileuszu powołania Instytutu w roku 1919 oraz z okazji Dnia Górnika (tzw. Barbórka), bowiem geologia ściśle związana jest z górnictwem. Spotkania te mają charakter uroczysty. Plan przebiegu takich spotkań przewiduje wystąpienie Dyrektora Instytutu, które zawiera podsumowanie działalności w latach ubiegłych, kierunki działań na przyszłe lata, wręczanie odznaczeń państwowych np. Złoty Krzyż Zasługi, nadawanie stopni górniczych dla wybitnych naukowców, wręczanie dyplomów dla zasłużonych dla polskiej geologii oraz za szczególne osiągnięcia naukowe itp.

Po części oficjalnej wszyscy goście jak i pracownicy są zaproszeni na poczęstunek, którego organizację Instytut zleca firmie zewnętrznej. Poczęstunek jest przygotowany w formie szwedzkiego stołu. Każdy z pracowników może w dowolnej ilości korzystać z podanych potraw. Udział pracowników w tego rodzaju spotkaniach nie jest obowiązkowy. W przypadku sporządzenia wstępnej listy uczestników nie jest ona później możliwa do zweryfikowania pod względem udziału poszczególnych osób w spotkaniu. Pracownik, który pierwotnie wyraził zainteresowanie udziałem w spotkaniu ostatecznie mógł nie skorzystać z zaproszenia i odwrotnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy pracodawca powinien uznać za przychód pracownika z tytułu umowy o pracę wartość postawionego do dyspozycji pracowników świadczenia obejmującego poczęstunek na imprezie okolicznościowej, gdzie poczęstunek jest serwowany w formie szwedzkiego stołu dla wszystkich pracowników i taki przychód opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. W przypadku uznania poczęstunku za przychód podlegający opodatkowaniu, w jaki sposób pracodawca ma ustalić wartość świadczenia skoro jest ono serwowane w formie szwedzkiego stołu bez możliwości ustalenia rzeczywistego przychodu pracownika...
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracowników w spotkaniu nie będzie skutkował powstaniem u nich przychodu i pobraniem z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy, gdyż organizowane spotkania adresowane są do ogółu pracowników – obowiązuje dobrowolność uczestnictwa, poczęstunek nie jest przypisany do konkretnej osoby (szwedzki stół), koszt poczęstunku jest ustalany ryczałtowo bez względu na liczbę uczestników. Wnioskodawca nie posiada wiedzy jaka będzie faktyczna liczba pracowników uczestniczących w spotkaniu, zatem określenie wysokości konkretnego świadczenia przypadającego na jednego uczestnika jest niemożliwe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy pdof, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jako przychody, przepis ten wymienia wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Zróżnicowanie przychodów powoduje, że dalsze przepisy ustawy pdof określają sposób obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 2 i 3, art. 11 ustawy pdof).

Dla wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy pdof, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości, pamiętając, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. Jeśli zatem nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zgodnie z dyspozycją art. 11 ust. 1 ustawy pdof przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16 ustawy pdof., art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 ustawy pdof, art. 19 ustawy pdof i art. 20 ust. 3 ustawy pdof, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według ww. regulacji, aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracodawca nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy okolicznościowej korzystają ze świadczeń w trakcie tej imprezy z uwagi na jej formę – stół szwedzki, gdzie nie ma przypisanych konkretnych dań czy napojów. A zatem zakupione towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników; brak jest danych, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzystała i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzysta i z jakich przyczyn. Nie jest zatem możliwe ustalenie kwoty przychodu z tytułu korzystania ze świadczeń finansowanych przez pracodawcę w trakcie odbywanych imprez okolicznościowych. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Stanowisko wnioskodawcy potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. W szczególności:

• wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r. – sygn. akt II FSK 1812/11,
• wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r. – sygn. akt II FSK 1256/11,
• wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r. – sygn. akt II FSK 1064/11.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie zaś do pkt 9 tegoż artykułu źródłem przychodów są również inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji).

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa, wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy (art. 12 ust. 3 ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Instytutu są badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych. W ramach swojej działalności Instytut organizuje różnego rodzaju spotkania, na które są zapraszani naukowcy z Polski i z zagranicy. Spotkania zazwyczaj mają charakter ściśle naukowy. Wyjątek stanowią spotkania organizowane dwa razy do roku, na które oprócz pracowników naukowych i gości z zewnątrz – przedstawiciele administracji państwowej i samorządowej, wyższych uczelni, Polskiej Akademii Nauk, instytutów naukowo – badawczych, delegatów firm geologicznych i górniczych – zapraszani są również wszyscy pracownicy Instytutu. Spotkania, w których biorą udział pracownicy są organizowane z okazji jubileuszu powołania Instytutu w roku 1919 oraz z okazji Dnia Górnika (tzw. Barbórka), bowiem geologia ściśle związana jest z górnictwem. Spotkania te mają charakter uroczysty. Po części oficjalnej wszyscy goście jak i pracownicy są zaproszeni na poczęstunek, którego organizację Instytut zleca firmie zewnętrznej. Poczęstunek jest przygotowany w formie szwedzkiego stołu. Każdy z pracowników może w dowolnej ilości korzystać z podanych potraw. Udział pracowników w tego rodzaju spotkaniach nie jest obowiązkowy. W przypadku sporządzenia wstępnej listy uczestników nie jest ona później możliwa do zweryfikowania pod względem udziału poszczególnych osób w spotkaniu. Pracownik, który pierwotnie wyraził zainteresowanie udziałem w spotkaniu ostatecznie mógł nie skorzystać z zaproszenia i odwrotnie.

Zatem w rozpatrywanej sprawie krąg podmiotów objętych imprezą okolicznościową, z okazji jubileuszu powołania Instytutu oraz Dnia Górnika nie tworzy zbioru zamkniętego, jest nieograniczony. W tej sytuacji, ustalenie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci opłaconych przez Wnioskodawcę kosztów imprezy, nie jest możliwe.

Tylko w takiej sytuacji, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że Wnioskodawca nie jest w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń przypadających na jednego pracownika, gdyż nie jest w stanie określić, ile osób w rzeczywistości weźmie udział w imprezie okolicznościowej. Tym samym, wartość poniesionych wydatków płaconych przez Wnioskodawcę nie stanowi dla pracowników uczestniczących w imprezie okolicznościowej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego bezprzedmiotowym jest wskazanie w zakresie pytania Nr 2, w jaki sposób Wnioskodawca ma ustalić wartość przedmiotowego świadczenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.